Een traumatische ervaring is een ervaring die iemand in gevaar brengt. We reageren op een trauma met stress. Langdurige traumatische stress kan aanzienlijke negatieve psychologische en fysiologische effecten hebben op een persoon.

Trauma kan worden veroorzaakt door een eenmalige gebeurtenis, zoals het verlies van een dierbare, of door voortdurende stress in de loop van de tijd, zoals leven met een gewelddadige partner.

Gebeurtenissen die een trauma kunnen veroorzaken zijn onder andere:

• Lichamelijk misbruik
• Emotioneel misbruik
• Seksueel misbruik
• Verlaten
• Verwaarlozing
• Ongeluk
• Verlies van een dierbare
• Ziekte

Traumatische stress genereert defensief We kunnen deze reacties grofweg in twee soorten indelen:

A) Actieve reacties (actie bevorderen)

• Strijd
• Vlucht
• Agressie
• Woede
• Angst

B) Immobiliteitsreacties (inactiviteit bevorderen)

• Bevriezen
• Flauw
• Dissociatie
• Depressie

Afhankelijk van de situatie en het soort bedreiging kunnen een of meer van deze defensieve reacties worden geactiveerd. Het doel van elk van deze reacties is om het gevaar af te wenden en overleving te bevorderen.

Waarom jeugdtrauma bijzonder schadelijk is

Dissociatie

Kinderen zijn zwak en hulpeloos. Als ze een traumatische ervaring meemaken, kunnen ze zichzelf niet verdedigen. In de meeste gevallen kunnen ze niet vechten of vluchten uit bedreigende situaties.

Wat ze kunnen doen - en meestal ook doen - om zichzelf te beschermen, is dissociëren. Dissociëren betekent dat je je bewustzijn loskoppelt van de realiteit. Omdat de realiteit van misbruik en trauma pijnlijk is, dissociëren kinderen van hun pijnlijke emoties.

Ontwikkelende hersenen

De hersenen van jonge kinderen ontwikkelen zich sneller, waardoor ze zeer kwetsbaar zijn voor veranderingen in de omgeving. Kinderen hebben voldoende en consistente liefde, steun, zorg, acceptatie en responsiviteit van hun verzorgers nodig voor een gezonde ontwikkeling van hun hersenen.

Als dergelijke adequate en consistente zorg ontbreekt, komt dit neer op een traumatische ervaring. Trauma in de vroege kindertijd maakt gevoelig Dat wil zeggen dat de persoon zeer reactief wordt op toekomstige stressoren.

Dit is een overlevingsmechanisme van het zenuwstelsel. Het gaat in overdrive om ervoor te zorgen dat het kind zoveel mogelijk wordt beschermd tegen gevaar, nu en in de toekomst.

Emotionele onderdrukking

Veel gezinnen moedigen kinderen niet aan om over hun negatieve ervaringen en emoties te praten. Als gevolg daarvan krijgen kinderen in dergelijke gezinnen nooit de kans om hun trauma's te uiten, te verwerken en te helen.

Het is geen verrassing dat ouders vaak de belangrijkste bron van trauma zijn voor jonge kinderen. Dankzij hun inadequate en inconsistente zorg ontwikkelen kinderen hechtings- en stressregulatieproblemen die ze meenemen naar hun volwassenheid.1

Gevolgen van jeugdtrauma

Wanneer kinderen mishandeld worden of geen adequate en consistente zorg krijgen, ontwikkelen ze hechtingsproblemen. Ze raken onzeker over hun ouders en nemen deze onzekerheid mee in hun volwassen relaties.2

Als volwassenen hebben ze moeite om anderen te vertrouwen en raken ze angstig gehecht aan hun romantische partners. Ze hebben last van stressregulatieproblemen. Ze zijn snel gestrest en nemen hun toevlucht tot ongezonde manieren om ermee om te gaan.

Ze hebben ook de neiging om zich voortdurend zorgen te maken en angstig te zijn. Hun zenuwstelsel is voortdurend op zoek naar gevaar.

Als het jeugdtrauma ernstig is, lijden ze aan wat Post-Traumatische Stress Stoornis (PTSS) wordt genoemd. Het is een extreme aandoening waarbij een persoon buitensporige angst, bezorgdheid, opdringerige gedachten, herinneringen, flashbacks en nachtmerries ervaart die verband houden met hun trauma.3

Wat velen zich niet realiseren is dat PTSS-symptomen op een spectrum bestaan. Als je in je kindertijd zelfs maar een licht trauma hebt meegemaakt, heb je waarschijnlijk last van milde PTSS-symptomen.

Je kunt angst en bezorgdheid ervaren, maar niet te veel om je dagelijkse leven te verstoren. Je kunt last hebben van opdringerige gedachten, mini-flashbacks en af en toe nachtmerries die verband houden met je trauma.

Als een ouder bijvoorbeeld tijdens je kindertijd te kritisch op je was, is dat een vorm van emotioneel misbruik. Als volwassene kun je enkele milde PTSS-symptomen ervaren, zoals angstig zijn in de aanwezigheid van de ouder.

Hun opdringerige, kritische stem achtervolgt je en wordt je eigen kritische zelfpraat. Je kunt ook mini-flashbacks ervaren waarin ze je bekritiseren als je fouten maakt of belangrijke beslissingen neemt. (Doe de vragenlijst over trauma's in je kindertijd)

Gewenning en sensibilisering

Waarom achtervolgen jeugdtrauma's mensen op volwassen leeftijd?

Stel je voor dat je aan je bureau zit te werken. Iemand komt van achteren op je af en zegt "BOE". Je geest voelt dat je in gevaar bent. Je schrikt en springt op je stoel. Dit is een eenvoudig voorbeeld van een vluchtstressreactie. Op je stoel springen of terugdeinzen is een manier om de bron van het gevaar te vermijden.

Omdat je al snel merkt dat het gevaar niet reëel is, ga je weer ontspannen in je stoel zitten en begin je opnieuw.

De volgende keer dat ze je proberen te laten schrikken, schrik je minder. Uiteindelijk schrik je helemaal niet meer en rol je misschien zelfs met je ogen. Dit proces heet gewenning Je zenuwstelsel raakt gewend aan dezelfde terugkerende stimulus.

Het tegenovergestelde van gewenning is sensitisatie. Sensitisatie treedt op wanneer gewenning wordt geremd. En gewenning wordt geremd wanneer het gevaar reëel of te groot is.

Stel je hetzelfde scenario opnieuw voor. Je werkt aan je bureau en iemand richt een pistool op je achterhoofd. Je ervaart intense angst. Je geest gaat in overdrive en zoekt wanhopig naar een uitweg uit het gevaar.

Deze gebeurtenis kan je traumatiseren omdat het gevaar reëel en groot is. Je zenuwstelsel kan het zich niet veroorloven om eraan gewend te raken. In plaats daarvan wordt het er gevoelig voor.

Je wordt overgevoelig voor soortgelijke toekomstige gevaren of prikkels. Het zien van een pistool veroorzaakt paniek in je en je krijgt flashbacks over de gebeurtenis. Je geest blijft de traumatische herinnering herhalen zodat je beter voorbereid bent en er belangrijke overlevingslessen uit kunt leren. Het gelooft dat je nog steeds in gevaar bent.

De manier om een trauma te helen is je geest ervan te overtuigen dat je niet langer in gevaar bent. Het begint met het erkennen van het trauma. Een deel van de reden waarom een traumatische gebeurtenis steeds opnieuw in je geest blijft afspelen, is dat het niet erkend en zinvol verwerkt is.

Manieren om jeugdtrauma te genezen

1. Erkenning

Voor veel mensen is een jeugdtrauma als een tabblad in de browser van hun geest dat ze maar niet kunnen sluiten. Het blijft open en leidt regelmatig af en trekt aan hun aandacht. Het vervormt hun perceptie van de wereld en zorgt ervoor dat ze overreageren op niet-bedreigende situaties.

Het is een duisternis in hen die er gewoon is en niet verdwijnt.

Maar als je ze vraagt om hun traumatische ervaringen te beschrijven, hebben ze daar vaak grote moeite mee. Dit komt doordat een traumatische gebeurtenis zeer emotioneel is en de logische, op taal gebaseerde gebieden van de hersenen uitschakelt.4

In feite hebben alle intens emotionele ervaringen de neiging om hetzelfde effect te hebben. Vandaar de zinnen:

"Ik was sprakeloos."

"Ik kan niet onder woorden brengen hoe het voelde."

Vanwege dit fenomeen hebben mensen zelden een verbale herinnering aan hun trauma. Als ze geen verbale herinnering hebben, kunnen ze er niet aan denken. Als ze er niet aan kunnen denken, kunnen ze er niet over praten.

Dit is de reden waarom het blootleggen van trauma's uit het verleden wat graafwerk kan vereisen en mensen kan vragen die zich beter kunnen herinneren wat er is gebeurd.

2. Uitdrukking

Idealiter wil je je jeugdtrauma bewust erkennen en vervolgens verbaal uitdrukken. Mensen die hun trauma nog niet bewust hebben gemaakt, hebben de neiging om het onbewust uit te drukken.

Ze zullen boeken schrijven, films maken en kunst creëren om hun trauma's vorm te geven.

Het uiten van je trauma, bewust of onbewust, geeft er leven aan. Het geeft je een kans om uit te drukken hoe je je voelt. Die emoties die lang onderdrukt zijn geweest, verlangen naar uitdrukking en bevrijding.

Schrijven en kunst kunnen dus effectieve manieren zijn om trauma's te helen.5

3. Verwerking

Het uiten van trauma kan al dan niet gepaard gaan met een succesvolle verwerking ervan. Het doel van het herhaaldelijk uiten van trauma is om het te verwerken.

Traumatische herinneringen zijn meestal onverwerkte herinneringen. Dat wil zeggen, je hebt er nog geen betekenis aan gegeven. Je hebt ze nog niet afgesloten. Zodra je ze hebt afgesloten, kun je die herinnering in een doos in je hoofd stoppen, achter slot en grendel stoppen en opbergen.

Het verwerken van een trauma bestaat voor een groot deel uit verbale verwerking. Je probeert te begrijpen wat er is gebeurd en waarom - het waarom is belangrijker. Als je eenmaal het waarom begrijpt, kun je het waarschijnlijk afsluiten.

Afsluiting kan worden bereikt door eenvoudigweg het trauma te begrijpen, je misbruiker te vergeven of zelfs wraak te nemen.

4. Ondersteuning zoeken

Mensen zijn erop ingesteld om sociale steun te zoeken om hun stress te reguleren. Dit begint al in de kindertijd, wanneer een baby huilt en troost zoekt bij de moeder. Als je je trauma kunt delen met anderen die het zullen begrijpen, verlicht dat je lasten.

Het geeft je dat "ik hoef dit niet alleen aan te kunnen" gevoel. Als je weet dat anderen ook lijden, voel je je een beetje beter over jezelf.

Trauma belemmert ons vermogen om verbindingen te vormen. Het creëren van nieuwe verbindingen is daarom een belangrijk onderdeel van traumaverwerking.6

5. Rationaliteit

Trauma maakt mensen emotioneel. Hun waarneming verandert en ze worden gevoelig voor traumagerelateerde signalen. Ze zien de wereld door de lens van hun trauma.

Als je bijvoorbeeld als kind verwaarlozing hebt ervaren en je voelt een diep gevoel van schaamte, dan zul je jezelf de schuld geven van je mislukte volwassen relaties.

Door je eigen trauma's te begrijpen en je te realiseren hoe ze je beïnvloeden, kun je elke keer dat je in de greep bent van sterke, door trauma's veroorzaakte emoties, schakelen in je hoofd. Hoe meer je je eigen 'hete hangijzers' begrijpt, hoe minder je beïnvloed zult worden als iemand erop drukt.

Als je bijvoorbeeld een heteroseksuele korte man bent en daarover gepest bent, wordt dat waarschijnlijk je 'hot button'. Om van zo'n trauma te genezen, moet je rationeel naar de situatie kijken.

Omdat je niets aan je lengte kunt doen, moet je het accepteren. Zodra je het echt accepteert, overwin je het.

Acceptatie moet gebaseerd zijn op realiteit om te kunnen werken. Je kunt het jezelf niet wijsmaken:

"Kort zijn is aantrekkelijk."

De realiteit is dat vrouwen een voorkeur hebben voor lange mannen. Je kunt in plaats daarvan zeggen:

"Ik heb andere aantrekkelijke kwaliteiten die mijn kortheid meer dan goedmaken."

Omdat de algemene aantrekkingskracht niet gebaseerd is op één kenmerk, maar op een groot aantal kenmerken, werkt deze redenering.

6. Aan trauma gerelateerde angsten overwinnen

De meest effectieve manier om je hersenen te leren dat je niet langer in gevaar bent, is om je trauma-gerelateerde angsten te overwinnen. In tegenstelling tot gewone angsten, zijn trauma-gerelateerde angsten bijzonder moeilijk te overwinnen.

Als je bijvoorbeeld nog nooit in een auto hebt gereden, kun je wat angst en ongerustheid voelen als je de eerste paar keer gaat rijden. Het is gewoon iets wat je nog nooit hebt gedaan en je angst alleen komt daaruit voort.

Als je tijdens die eerste paar rijexperimenten een ongeluk krijgt, wordt je rijangst veel sterker en moeilijker te overwinnen. Nu komt je angst voort uit onervarenheid plus een extra laag trauma.

Op deze manier kunnen je trauma-gerelateerde angsten je verhinderen om belangrijke levensdoelen te bereiken.

Stel dat je een vrouw bent die in haar kindertijd misbruikt is door je vader. Dat je vader misbruikend was, betekent niet dat alle mannen misbruikend zijn. Toch wil je verstand dat je dat denkt zodat het je beter kan beschermen.

Om zulke op trauma's gebaseerde angsten te overwinnen, moet je beginnen te kijken naar welke mensen, situaties en dingen je geneigd bent te vermijden. Als je iets herhaaldelijk vermijdt, is dat een goede indicatie dat er een trauma aan vastzit.

Begin vervolgens met het overwinnen van je angst door je in kleine stapjes bezig te houden met wat je hebt vermeden. Dwing jezelf om de dingen te doen die je normaal vermijdt. Hoe meer je in de richting van je angsten gaat, hoe meer je trauma's hun macht over je zullen verliezen.

Uiteindelijk zul je je geest kunnen leren dat je niet langer in gevaar bent.

Referenties

1. Dye, H. (2018). De impact en langetermijneffecten van jeugdtrauma. Tijdschrift voor menselijk gedrag in de sociale omgeving , 28 (3), 381-392.
2. Nelson, D. C. Werken met kinderen om interpersoonlijk trauma te helen: de kracht van spel. THERAPIE , 20 (2).
3. Van der Kolk, B.A. (1994). The body keeps the score: Memory and the evolving psychobiology of posttraumatic stress. Harvard overzicht van psychiatrie , 1 (5), 253-265.
4. Bloom, S. L. (2010). Het zwarte gat van trauma overbruggen: de evolutionaire betekenis van de kunsten. Psychotherapie en politiek internationaal , 8 (3), 198-212.
5. Malchiodi, C. A. (2015). Neurobiologie, creatieve interventies en trauma bij kinderen.
6. Herman, J. L. (2015). Trauma en herstel: de nasleep van geweld - van huiselijk geweld tot politieke terreur . Hachette UK.