Hiper-czujność pochodzi od greckiego "hyper", oznaczającego "nad" i łacińskiego "vigilantia", oznaczającego "czuwanie".

Nadmierna czujność to stan psychiczny, w którym osoba skanuje swoje otoczenie w poszukiwaniu potencjalnych zagrożeń. Nadmiernie czujna osoba zauważa najmniejszą zmianę w swoim otoczeniu i postrzega ją jako potencjalne zagrożenie.

Nadmierna czujność i lęk idą w parze. Lęk wynika z nieprzygotowania na zbliżające się zagrożenie. Nadmierna czujność jest również jednym z objawów PTSD - stanu wynikającego z przeszłego zagrożenia.

Co powoduje nadmierną czujność?

Nadmierna czujność jest biologiczną reakcją na stres lub niebezpieczeństwo. Kiedy organizm jest zagrożony, jego układ nerwowy próbuje go chronić, wywołując stan nadmiernej czujności.

Nadmierna czujność jest zatem reakcją przetrwania, która umożliwia organizmowi skanowanie otoczenia w poszukiwaniu zagrożeń. Jeśli zwierzę nie zostanie zaalarmowane obecnością drapieżnika, jest bardziej prawdopodobne, że zostanie zjedzone.

Stan nadmiernej czujności może być tymczasowy lub przewlekły.

Każdy z nas doświadczył chwilowego stanu nadpobudliwości po obejrzeniu horroru lub wysłuchaniu opowieści o duchach. Film i opowieść przestraszyły nas i wprowadziły w stan chwilowej nadpobudliwości.

Skanujemy nasze otoczenie w poszukiwaniu duchów i czasami mylimy płaszcz w szafie z duchem.

To samo dzieje się, gdy ktoś zostanie ugryziony przez węża, a następnie pomyli kawałek liny z wężem.

Umysł popełnia te błędy percepcyjne, aby chronić nas przed niebezpieczeństwem. Dla przetrwania lepiej jest widzieć węża tam, gdzie go nie ma, niż nie widzieć żadnego tam, gdzie jest.

W przypadku przewlekłej nadwrażliwości, nadwrażliwość utrzymuje się przez bardzo długi czas, czasami nawet przez całe życie. Przewlekła nadwrażliwość jest często wywoływana przez traumę, zwłaszcza traumę z dzieciństwa.

Ludzie, którzy widzieli okropności wojny i klęsk żywiołowych lub byli maltretowani, mają podstawowy poziom hiperwrażliwości i lęku stale działający w tle.

To jak karta na komputerze, której nie można zamknąć.

Przykłady nadmiernej czujności

Nadmierna czujność może objawiać się w wyjątkowy sposób u danej osoby w oparciu o to, czego jej umysł nauczył się w przeszłości, że jest niebezpieczne.

Na przykład:

• Ktoś zamknięty w ciasnym pokoju w dzieciństwie przez swoich przybranych rodziców może mieć klaustrofobię w małych, zamkniętych pomieszczeniach.
• Weteran wojenny może być zaskoczony i schować się pod łóżkiem, gdy usłyszy głośny hałas.
• Osoba, która padła ofiarą ataku na tle rasowym, może czuć się niekomfortowo w obecności osób tej samej rasy co sprawca.

Osoby nadwrażliwe mają dolny próg do wykrywania zagrożeń w porównaniu z normalnymi ludźmi, jak pokazano na poniższym wykresie:

W zależności od sytuacji, nadpobudliwość może być dobra lub zła. Osoby nadpobudliwe często doświadczają problemów w karierze i związkach. Mają tendencję do przesadnego reagowania, widząc zagrożenia tam, gdzie ich nie ma. Inni czują, że muszą chodzić wokół nich jak na skorupkach.

Jednocześnie, nadpobudliwość może być supermocą. Ludzie nadpobudliwi mogą wykrywać zagrożenia, których zwykli ludzie zwykle nie dostrzegają.

Test na nadpobudliwość

Test ten składa się z 25 elementów w 4-stopniowej skali od Nigdy do Bardzo często Daje on wyobrażenie o poziomie hiperwrażliwości. Podczas wykonywania testu upewnij się, że nie byłeś ostatnio w niebezpiecznej sytuacji, która mogłaby wypaczyć wyniki.

Wyniki są wyświetlane tylko użytkownikowi i nie są przechowywane w naszej bazie danych.

Czas minął!

Czas minął