Podstawową zasadą teorii przywiązania jest to, że sposób, w jaki wchodzimy w interakcje z naszymi głównymi opiekunami we wczesnym dzieciństwie, wpływa na nasze dorosłe relacje. Innymi słowy, nasz styl przywiązania określa podstawowe zasady tego, jak łączymy się z innymi ludźmi.

W oparciu o interakcje z głównymi opiekunami, dziecko może rozwinąć albo bezpieczny lub niepewny załącznik.

a. Bezpieczne mocowanie

Bezpiecznie przywiązane dziecko ufa swojemu głównemu opiekunowi, że będzie przy nim. Jego główny opiekun jest bezpieczną bazą, z której może odkrywać świat. Bezpieczne przywiązanie wynika z tego, że opiekun jest responsywny do fizycznych i emocjonalnych potrzeb dziecka.

Bezpiecznie przywiązane dziecko dorasta, szukając takiego samego bezpieczeństwa w relacjach. Nie ma problemów z zaufaniem i poleganiem na ludziach. W rezultacie prawdopodobnie rozwinie wzajemne, zdrowe relacje.

b. Niepewne przywiązanie

Jeśli główni opiekunowie często lub sporadycznie nie zaspokajają podstawowych potrzeb dziecka w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego, dziecko staje się niepewnie przywiązane. Brak zaspokojenia podstawowych potrzeb wyzwala dwie główne strategie radzenia sobie.

1. Niepokój
2. Unikanie

Dziecko przywiązane lękowo obawia się utraty kontaktu ze swoimi głównymi opiekunami. Takie dziecko dorasta i staje się lękowo przywiązane do partnerów w związku. Każda oznaka utraty kontaktu z partnerem w związku wywołuje niepokój.

Dziecko unikające unika swojego głównego opiekuna jako strategii radzenia sobie. Dziecko uczy się nie ufać swojemu głównemu opiekunowi, że zaspokoi jego potrzeby. Takie dziecko dorasta z unikającym stylem przywiązania, w którym ma tendencję do unikania ludzi tak bardzo, jak to możliwe.

Unikający styl przywiązania ma dwa podtypy:

• Niechętny do unikania
• Lękliwy unikający

Przywiązanie unikające i unikające ze strachu

Osoba z unikającym stylem przywiązania wcześnie uczy się, że nie może polegać na innych w zaspokajaniu swoich potrzeb. Co dzieje się później?

Albo stajesz się wysoce samowystarczalny i starasz się zaspokajać własne potrzeby (lekceważący- unikający), albo rozwijasz strach przed bliskimi relacjami (bojaźliwy- unikający).

Osoba z lekceważącym stylem przywiązania odrzuca znaczenie bliskich relacji. Dąży do niezależności i nie jest zależna od innych.

Jednak wszystkie istoty ludzkie naturalnie pragną łączyć się z innymi i być od nich w pewnym stopniu zależne.

Tak więc u osób unikających występuje wewnętrzny konflikt między ich naturalną potrzebą więzi a pragnieniem niezależności.

Osoba z lękowym unikającym stylem przywiązania jednocześnie pragnie i obawia się bliskich relacji. Ma tendencję do nawiązywania wielu powierzchownych relacji, ale gdy tylko związek staje się bliższy, pojawia się strach przed porzuceniem.

Obawiają się, że zostaną zranieni i zdradzeni, jeśli zbytnio się do kogoś zbliżą. Jednocześnie mają naturalne pragnienie głębokiego kontaktu.

Oba są unikający Style przywiązania, lekceważący i bojaźliwy unikający styl przywiązania, mają pewne podobieństwa. Przyjrzyjmy się im, zanim zagłębimy się w różnice.

Podobieństwa między osobami unikającymi ze strachu i lekceważącymi

1. unikaj przywiązywania się

Zarówno osoby lekceważące, jak i bojaźliwie unikające przyjmują strategię unikania przywiązania. Nie czują się komfortowo, będąc zbyt blisko innych.

2. stać się defensywnym

Zarówno osoby lekceważące, jak i bojaźliwie unikające mogą bronić się, gdy inni wymagają od nich zbyt wiele. W naturalny sposób odpychają ludzi, którzy próbują się do nich zbytnio zbliżyć.

3. nie ufaj łatwo

Zarówno osoby unikające ze strachu, jak i lekceważące mają tendencję do posiadania problemów z zaufaniem, ponieważ wcześnie nauczyły się, że inni nie są w stanie zaspokoić ich potrzeb.

4. zachowanie związane z wycofaniem

Zarówno lekceważący, jak i bojaźliwi unikający reagują na stres i konflikty w relacjach poprzez wycofywanie się z partnera (unikanie). Kiedy walczą w związku, mają tendencję do wycofywania się z siebie nawzajem, zamiast stawić czoła konfliktowi.

Oboje odpychają swoich partnerów, gdy czują się zagrożeni w swoim związku.

5. potrzeba samotności

Osoby o lękliwym i lekceważącym stylu przywiązania potrzebują przestrzeni osobistej. Potrzebują "czasu dla siebie", aby się naładować.

6. negatywne zachowania związane z utrzymaniem relacji

Oba style przywiązania mają tendencję do angażowania się w negatywne zachowania związane z utrzymaniem relacji.3 Mają one na celu odepchnięcie (unikanie) swoich partnerów i obejmują takie zachowania jak:

• Szpiegowanie partnera
• Wzbudzanie zazdrości w partnerze
• Niewierność

Kluczowe punkty różnic

1) Postrzeganie relacji

Osoby unikające ze strachu uważają, że relacje są niezbędne, jednak trudno im zbliżyć się do ludzi, ponieważ obawiają się zranienia lub odrzucenia.

Osoby unikające uważają, że relacje są nieistotne. Postrzegają związki jako niepotrzebne obciążenie. Jednocześnie nie mogą zaprzeczyć swojej podstawowej potrzebie nawiązywania kontaktów.

2) Granice

Osoby unikające ze strachu mają słabe granice. Mają tendencję do zadowalania ludzi i zbytnio przejmują się tym, co myślą o nich inni.

Osoby unikające mają tendencję do stawiania zdecydowanych granic i nie przejmują się tym, co myślą o nich inni.

3) Otwartość

Osoby unikające ze strachu są otwarte na ludzi od razu, ale odpychają ich, gdy ci zbytnio się do nich zbliżą.

Osoby unikające doświadczają ogromnych trudności w otwieraniu się na ludzi. Wydają się zdystansowane i potrzeba wiele, aby się otworzyły.

4. postrzeganie siebie i innych

Osoby unikające strachu mają negatywny obraz siebie, ale pozytywny obraz innych. Szybko obwiniają siebie, gdy coś idzie nie tak.

Osoby unikające mają pozytywny pogląd na siebie, co skutkuje wysoką samooceną. Generalnie mają negatywny pogląd na innych.

5. Niepokój

Osoby unikające lęku zazwyczaj doświadczają wysokiego niepokoju w związkach. Jeśli nie rozmawiają często ze swoim partnerem, stają się niespokojne.

Osoby unikające niechętnie doświadczają niepokoju w związkach i mogą przez dłuższy czas nie komunikować się ze swoim partnerem.

6. Zachowanie

Osoby unikające lęku zachowują się w romantycznych związkach jak zimne i gorące. Jednego dnia obsypią cię miłością, ciepłem i życzliwością, a następnego wycofają się i będą zimne jak lód.

Osoby unikające mają w sobie ogólny chłód. Chłód jest ich domyślnym zachowaniem, ale od czasu do czasu będą też ciepłe.

7) Odpowiedź na odrzucenie

Bojąc się odrzucenia, osoby unikające lęku reagują na nie negatywnie. Jeśli odrzucisz je celowo lub nieumyślnie, przygotuj się na atak.

Osoby unikające mają podejście "nie obchodzi mnie to" w kwestii odrzucenia. Nie mają nic przeciwko odrzuceniu, ponieważ wierzą, że związki i tak nie mają znaczenia.

8. źródło dumy

Ponieważ osoby unikające strachu pozytywnie postrzegają innych, dobre relacje są dla nich powodem do dumy.

Dla osób unikających lekceważenia, samodzielność jest źródłem dumy.

9) Przejście dalej

Dla osób unikających strachu wyjście z relacji może być wyzwaniem.

Osoby unikające mogą szybko i łatwo wycofać się z relacji. Mogą nawet odczuwać ulgę, gdy związek się kończy.

10 Reakcja na konflikt

W przypadku konfliktu lub stresu w związku, osoby unikające ze strachu będą wykazywać kombinację zachowań polegających na "zbliżaniu się" i "unikaniu". Będą cię intensywnie odpychać, a następnie wracać i obsypywać cię intensywną miłością.

Osoby unikające unikają swojego partnera i związku całkowicie w chwilach stresu. Mogą całkowicie wyłączyć swoje emocje i odłączyć się.

11. nastroje

Osoby unikające strachu mają zwykle burzliwe życie emocjonalne, co w pewnym stopniu wskazuje na wewnętrzny konflikt między miłością a strachem, przez który przechodzą.

Jeden pozytywny gest z twojej strony, a poczują się niesamowicie kochani. Jeden negatywny gest z twojej strony, a poczują się niesamowicie odrzuceni.

Osoby unikające mają zwykle bardziej stabilne życie wewnętrzne.

12. Depresja

Osoby unikające ze strachu są podatne na depresję, biorąc pod uwagę samokrytykę, w którą się angażują.2 Prawdopodobnie będą mówić o samookaleczeniu i grozić nim, gdy sprawy przybiorą zły obrót.

Osoby unikające nie są podatne na depresję, głównie dlatego, że mają wysoki poziom samooceny.

13. ekspresja emocjonalna

Osoby unikające strachu są dobre w wyrażaniu swoich emocji. Mają tendencję do noszenia serca na rękawach.

Osoby unikające doświadczają niechęci do wyrażania swoich emocji. Są dobre w tłumieniu swoich negatywnych emocji.

14. przyjaźnie

Osoby unikające strachu łatwo nawiązują znajomości, ponieważ od razu wydają się ciepłe i otwarte.

Osobom unikającym trudno jest nawiązywać przyjaźnie. Nawet jeśli kogoś polubią, będą opierać się przed rozpoczęciem znajomości z tą osobą.

15. wyzwalacze

Rzeczy, które wywołują strach u osoby unikającej:

• Przywiązanie
• Niższość
• Wina
• Krytyka

Rzeczy, które wywołują lekceważące unikanie:

• Żądania
• Napady złości
• Dramat
• Krytyka

16. wsparcie społeczne

Osoby unikające strachu mają zwykle silną sieć wsparcia społecznego. Nie mają problemów z załatwianiem spraw za pośrednictwem innych.

Dla osoby unikającej poleganie na innych jest słabe, więc ma ona słaby system wsparcia społecznego.

17. obawy

Osoby unikające ze strachu obawiają się, że ich romantyczny związek dobiegnie końca. Trudno jest im przełamać swoje mechanizmy obronne i przywiązać się do kogoś. Nie zakochują się zbyt łatwo.

Osoby unikające mogą łatwo się zakochać, ale boją się zaangażowania. Zaangażowanie wydaje się być sprzeczne z ich podstawową wartością, jaką jest wolność. Czują się uwięzieni, gdy muszą się zaangażować.

Obawiają się również utraty siebie i swojej cenionej "przestrzeni" w związku.

18) Tolerancja niezgody

Osoby unikające strachu mają niską tolerancję na nieporozumienia w romantycznych związkach. Dla nich nieporozumienie oznacza odrzucenie. A pamiętaj, że odrzucenie jest jednym z ich najgorszych lęków.

Dla osoby unikającej lekceważenia nieporozumienia są czymś normalnym i oczekiwanym. Nie czuje się ona odrzucona, gdy jej partner się z nią nie zgadza. Ma wysoką tolerancję na nieporozumienia.

19. rozgrzewka po konflikcie

Osoby unikające lęku mogą szybko rozgrzać się po konflikcie, ponieważ mimo że wycofują się w obliczu stresu relacyjnego, odczuwają również wysoki niepokój, który może stać się nie do zniesienia.

Osoby unikające konfliktów długo się rozgrzewają po konflikcie. Potrzebują dużo czasu i przestrzeni, aby przetworzyć swoje emocje. W końcu się rozgrzewają.

20) Czytanie zwrotów niewerbalnych

Osoby unikające strachu są emocjonalnie zestrojone ze swoimi romantycznymi partnerami. Potrafią wykryć najmniejsze zmiany w wyrazie twarzy partnera i innych niewerbalnych słowach.

O ile nad tym nie pracowali, osoby unikające nie są dobre w komunikacji niewerbalnej.

21. wspólne cytaty

Rzeczy, które bojaźliwe osoby unikające będą mówić swojemu partnerowi:

"Jesteś moim domem".

"Jesteś moim bezpiecznym miejscem".

"Nie zostawisz mnie, prawda?"

Rzeczy, które często mówią lekceważące osoby unikające:

"Nikomu nie można ufać".

"Nie potrzebuję nikogo".

"Mogę być sam na zawsze".

Podsumowując:

Referencje

1. Shaver, P. R., & Mikulincer, M. (2006). Teoria przywiązania, indywidualna psychodynamika i funkcjonowanie związku.
2. Goodboy, A. K., & Bolkan, S. (2011). Przywiązanie i stosowanie negatywnych zachowań podtrzymujących relacje w romantycznych związkach. Raporty z badań nad komunikacją , 28 (4), 327-336.
3. Murphy, B., & Bates, G. W. (1997). Styl przywiązania dorosłych i podatność na depresję. Osobowość i różnice indywidualne , 22 (6), 835-844.