Poczucie własnej wartości to jeden z tych tematów, które są często poruszane. Każdy, kto używa tego terminu, ma jakieś pojęcie o tym, co on oznacza. Jeśli jednak poprosisz ich o rozwinięcie tego tematu, będą się wahać i wahać, dając ci spojrzenie "to jest to, co jest".

Prawda jest taka, że istnieją pewne błędne przekonania na temat poczucia własnej wartości. W szczególności niska samoocena jest słabo rozumiana.

W tym artykule dogłębnie zbadamy koncepcję poczucia własnej wartości, z naciskiem na niską samoocenę. Zagłębimy się w to, dlaczego osoby z niską samooceną zachowują się tak, jak się zachowują i czym różnią się od osób z wysoką samooceną.

Następnie przyjrzymy się temu, co kryje się za pojęciem poczucia własnej wartości u ludzi - skąd tak naprawdę się ono bierze. Na koniec porozmawiamy o tym, co podnosi niską samoocenę w porównaniu z ogólnymi radami, które ludzie otrzymują, aby podnieść swoją samoocenę.

Znaczenie niskiej samooceny

Jak już wiesz, ludzie mogą mieć niską lub wysoką samoocenę. Samoocena to po prostu opinia o sobie. To, jak dana osoba postrzega siebie. To miara naszej wartości. Samoocena to to, jak wartościowi się uważamy. Samoocena to samoocena.

Osoby z wysoką samooceną mają wysokie mniemanie o sobie. Postrzegają siebie jako wartościowe i godne istoty ludzkie. Z kolei osoby z niską samooceną mają niskie mniemanie o sobie. Nie wierzą, że są wartościowymi jednostkami.

W tym tkwi powszechne nieporozumienie - niska samoocena niekoniecznie oznacza negatywną samoocenę. Osoby z niską samooceną niekoniecznie nienawidzą siebie.

W rzeczywistości większość z nich ani nie kocha, ani nie nienawidzi siebie. Są neutralni wobec siebie. Cierpią bardziej z powodu braku pozytywnych przekonań o sobie niż obecności negatywnych przekonań o sobie.

Co powoduje niską samoocenę?

Poczucie własnej wartości to po prostu zestaw przekonań, które mamy na swój temat. Osoby o wysokim poczuciu własnej wartości mają wiele pozytywnych przekonań na swój temat. Osoby o niskim poczuciu własnej wartości mają bardzo niewiele pozytywnych przekonań na swój temat.

Skąd biorą się te przekonania?

W większości przypadków wynikają one z doświadczeń z przeszłości. Dziecko, które jest kochane i cenione, prawdopodobnie rozwinie pozytywne przekonania o sobie, które przełożą się na dorosłość. Ludzie, którzy osiągają ogromny sukces w życiu, również rozwijają pozytywne przekonania o sobie, a tym samym mają wysoką samoocenę.

Z kolei czynniki takie jak złe dzieciństwo i brak sukcesów w przeszłości mogą przyczyniać się do niskiej samooceny. Doświadczanie ogromnych porażek i niemożność osiągnięcia ważnych celów prowadzi do niskiej samooceny.

Z przekonaniami jest tak, że raz wprowadzone, mają tendencję do wzmacniania się. Dlatego ludzie zachowują się w sposób, który jest zgodny z ich poziomem samooceny.

Osoby z wysoką samooceną szukają możliwości rozwoju i szans na zwiększenie poczucia własnej wartości. Wierzą, że zasługują na sukces. Osoby z niską samooceną mają tendencję do rezygnowania z takich możliwości. Nie wierzą, że są godni sukcesu.

Naukowcy nazwali te motywacje wzmacnianiem i ochroną siebie.

Osoby z wysoką samooceną dążą do wzmocnienia siebie, a osoby z niską samooceną dążą do ochrony siebie.

Tożsamość i poczucie własnej wartości

Nasza tożsamość jest sumą przekonań, które mamy na swój temat. Im silniejsza jest nasza koncepcja siebie lub tożsamość, tym silniejsze jest nasze poczucie siebie.

Osoby o niskim poczuciu własnej wartości zasadniczo nie mają silnej samoakceptacji. dezorientacja w samoakceptacji podczas gdy osoby z wysoką samooceną mają silne poczucie własnego "ja". klarowność koncepcji siebie .2

To ponownie pokazuje, że niska samoocena jest bardziej związana z niewiedzą, kim się jest, niż z nienawiścią do tego, kim się jest. Kiedy masz negatywną samoocenę, tj. nienawidzisz tego, kim jesteś, przynajmniej wiesz, kim jesteś. Osoby z niską samooceną rzadko mają ten problem. Ich głównym problemem jest słabe poczucie własnej wartości.

To, jak postrzegamy samych siebie, wpływa na to, jak prezentujemy się światu. Jeśli nie jesteś pewien, kim jesteś, nie będziesz pewny siebie, prezentując się innym. Aby pewnie wchodzić w interakcje ze światem, potrzebujemy silnego poczucia tego, kim jesteśmy.

To dlatego osoby z niską samooceną są zazwyczaj nieśmiałe i zdystansowane. Nie mają dobrze rozwiniętego "ja", z którym mogłyby pewnie wchodzić w interakcje ze światem. Nie bronią swoich praw, potrzeb i pragnień.

Kiedy ludzie z wysoką samooceną wzmacniają siebie, zachowują się w sposób zgodny z ich tożsamością.

Kiedy osoby z niską samooceną chronią siebie, zachowują się w sposób zgodny z ich tożsamością. Rezygnują z możliwości rozwoju i sukcesu, ponieważ to uczyniłoby ich kimś więcej, niż są w rzeczywistości.

Emocjonalne skutki niskiej samooceny

Osoby z niską samooceną są podatne na odczuwanie negatywnych emocji, takich jak niepokój, złość i depresja. Ponieważ nie mają solidnych podstaw, by czuć się dobrze we własnej skórze, ich emocje są bardziej zdane na łaskę zmiennych kolei losu.

Ponieważ nie wiedzą, kim są, pozwalają innym ich definiować. To sprawia, że są bardziej zależni od opinii innych. Są bardziej czujni i wrażliwi na opinię innych.3

W jednej chwili są krytykowani i czują się zagrożeni, a w następnej chwaleni i czują się dobrze.

Z kolei osoby o wysokiej samoocenie z łatwością odrzucają krytykę lub negatywne opinie, które nie są zgodne z ich postrzeganiem siebie. W rezultacie ich nastrój zmienia się w niewielkim stopniu w zależności od opinii innych.

Jeśli doświadczą poważnego niepowodzenia, zawsze mogą zwrócić uwagę na swoje alternatywne źródła poczucia własnej wartości. To jest to dywersyfikacja własnej wartości to podstawa wysokiej samooceny.

Poczucie własnej wartości jako zasób

Aby zrozumieć motywy samodoskonalenia i samoobrony odpowiednio osób z wysoką i niską samooceną, należy postrzegać samoocenę jako zasób.

Poczucie własnej wartości w dużej mierze pozostaje stabilne przez całe nasze dorosłe życie. Kiedy jesteśmy młodzi, nie mamy wystarczająco dobrych osiągnięć z przeszłości, więc nasza samoocena jest ogólnie niska. Wraz z wiekiem i gromadzeniem osiągnięć, nasza samoocena rośnie.4

Poczucie własnej wartości może być zarówno stabilne, jak i zmienne. Wysoki poziom stabilnego poczucia własnej wartości wynika z nagromadzenia pozytywnych sukcesów netto w przeszłości. Niski poziom stabilnego poczucia własnej wartości wynika z konsekwentnego braku sukcesów w przeszłości.

Nowe doświadczenia mogą zmieniać poziom poczucia własnej wartości. Jeśli doświadczysz dużej porażki, twoja samoocena może ucierpieć, podczas gdy jeśli doświadczysz dużego sukcesu, twoja samoocena wzrośnie.

W oparciu o swoje przeszłe doświadczenia, ludzie mogą mieć niski lub wysoki poziom samooceny. Istnieją różne sposoby, w jakie codzienne wahania samooceny wpływają na osoby o niskim i wysokim poziomie samooceny.

W szczególności istnieją cztery możliwości:

1. wysoka i stabilna

Są to osoby, które mają wysoki ogólny poziom samooceny, dzięki wielu pozytywnym przekonaniom na swój temat. W mniejszym stopniu wpływają na nich wahania samooceny związane z codziennymi wydarzeniami. Można to przedstawić graficznie w następujący sposób:

Osoby te wyróżniają się w kilku dziedzinach, zazwyczaj osiągając wysoki poziom sukcesu zawodowego i społecznego.

Najlepszym sposobem myślenia o poczuciu własnej wartości jako zasobie jest myślenie o nim jak o pieniądzach zdeponowanych w banku. Osoby o stabilnym, wysokim poziomie poczucia własnej wartości mają duże sumy pieniędzy zdeponowane w kilku bankach.

Powiedzmy, że mają 100 000 USD zdeponowane w banku sukcesu zawodowego i kolejne 100 000 USD w banku sukcesu społecznego. Innymi słowy, są na szczycie swojej gry zawodowej i mają najlepsze relacje.

Ludzie ci są skłonni do zachowań zwiększających ich poczucie własnej wartości. Ponieważ mają więcej, mogą więcej inwestować i zarabiać. Firmy oferują im możliwości pracy, a ludzie zapraszają ich na imprezy przez cały czas.

Utrzymują ogólny poziom szczęścia, a wahania codziennych wydarzeń nie wpływają negatywnie na ich samoocenę.

Jeśli zostaną odrzuceni na jednej rozmowie kwalifikacyjnej, mają ich dziesiątki w kolejce, a jeśli ich relacje z jednym przyjacielem zostaną zepsute, prawie nic się nie zmieni.

Jeśli odejmiesz 10 USD od obu depozytów w wysokości 100 000 USD, nadal mają 180 000 USD. To tak, jakby wyjąć kroplę z oceanu.

Jeśli ktoś ze stabilną, wysoką samooceną doświadczy dużej porażki, podejmie drastyczne środki, aby się odbić. Nie spodziewają się porażki, ale kiedy się ona zdarzy, robią wszystko, co w ich mocy, aby przywrócić swój poprzedni, wysoki poziom samooceny.

2. wysokie i niestabilne

Załóżmy, że dana osoba ma wysoką samoocenę tylko w jednej domenie, tj. ma 100 000 USD w jednym banku. Oczywiście jest to ryzykowne. Jeśli jakieś wydarzenie uderzy w jej samoocenę, straci dużo.

Załóżmy, że ta osoba odnosi sukcesy zawodowe, ale nie ma praktycznie żadnych relacji społecznych. Czerpie całą swoją samoocenę i poczucie własnej wartości z jednego źródła. Jeśli coś stanie się z tym źródłem, straci znaczną część poczucia własnej wartości.

Ich poczucie własnej wartości nie jest zróżnicowane, co sprawia, że jest niestabilne. Jeśli ich jedyne źródło szacunku jest zagrożone w znaczący sposób, nie mogą zwrócić się do niczego innego.

Jestem pewien, że spotkałeś ludzi, którzy odnoszą sukcesy, ale wciąż wydają się niepewni siebie. Dzieje się tak dlatego, że ich poczucie własnej wartości jest całkowicie oparte na sukcesie, który osiągnęli w jednej lub kilku dziedzinach. Brakuje im poczucia własnej wartości w innych dziedzinach.

Oczywiście domena, w której odnieśli sukces, jest dla nich ważna, ale w ich umyśle istnieje ciągłe zagrożenie, że mogą ten sukces stracić.

Być może znaleźli się tam, gdzie są w życiu za pomocą nieuczciwych środków lub nepotyzmu. Prawdopodobnie brakuje im umiejętności, aby utrzymać swój sukces. Gdyby rzeczywiście byli wykwalifikowani, strach przed utratą obecnego sukcesu lub szacunku nie przeszkadzałby im tak bardzo.

Osoby z niestabilną, wysoką samooceną obawiają się, że mogą stracić poczucie własnej wartości, ponieważ nie jest ono oparte na solidnych podstawach. Strach przed utratą wizerunku lub pozycji w społeczeństwie jest wśród nich wysoki i mogą posunąć się do wszystkiego, aby go bronić.

Z kolei ci, którzy czerpią poczucie własnej wartości ze swoich umiejętności, cieszą się wysoką, niepodlegającą wahaniom samooceną, ponieważ wiedzą, że mogą odnieść sukces w każdej dziedzinie. Jeśli poniosą porażkę, mogą się odbudować.

Niestabilna wysoka samoocena jest powiązana z wysokim poziomem agresji.5

Na przykład osoba znęcająca się nad innymi ma zawyżone, ale niepewne poczucie własnej wartości. Kiedy znęca się nad innymi, czuje się dobrze, ale kiedy ktoś znęca się nad nią, jej poczucie własnej wartości spada i reaguje agresywnie.

3. niskie i niestabilne

Zwróćmy teraz uwagę na osoby z niskim, ale niestabilnym poziomem samooceny. Są to ludzie, których ogólny poziom samooceny jest niski, ale doświadczają okresów, w których ich samoocena sporadycznie wzrasta.

Osoby te mają niewielką historię sukcesów we wszystkich dziedzinach. Ich niska samoocena sprawia, że są wrażliwi na zewnętrzne sygnały. Kiedy są chwaleni, są podekscytowani. Kiedy są krytykowani, są przygnębieni.

Ponieważ nie mogą liczyć na zbyt wiele sukcesów, mogą rekompensować to sobie, wyolbrzymiając powodzenie codziennych wydarzeń. Ale niepowodzenie codziennych wydarzeń uderza w nich szczególnie mocno.

4. niski i stabilny

Osoby te mają stabilny, niski ogólny poziom samooceny. Nawet jeśli przydarzy im się coś pozytywnego, mogą to zlekceważyć, ponieważ jest to niezgodne z tym, jak postrzegają samych siebie. Czy słyszałeś kiedyś o strachu przed sukcesem?

Angażują się w ekstremalne zachowania samoobronne. Ich poczucie własnej wartości jest bardzo słabe. Nie oczekują sukcesu i przygotowują się na porażkę. Porażka jest im bardziej znana niż sukces, więc przygotowują się na nią wcześniej.

Co ciekawe, tylko niska, stabilna samoocena została powiązana z depresją. Jest to zgodne z faktem, że depresja nie polega na wahaniach nastroju, ale raczej na chronicznym, trudnym do przezwyciężenia obniżeniu poczucia własnej wartości.

Ludzie ze stabilną, niską samooceną mają tylko, powiedzmy, 100 dolarów w swoim banku samooceny. Jeśli wydarzy się coś złego i stracą 10 dolarów, będzie to znacząca strata. Dlatego chronią to, co mają. Mają tendencję do unikania ryzyka.

Jeśli podejmą ryzyko i dojdzie do porażki, strata będzie zbyt duża do zniesienia. Jak na ironię, jedynym sposobem na podniesienie podstawowego poziomu poczucia własnej wartości jest dążenie do czegoś więcej. Jeśli im się uda, mogą spróbować czegoś więcej i rozpocząć spiralę wzrostu poczucia własnej wartości.

Nie popełnij błędu - ludzie z niską samooceną pragną samodoskonalenia. Każda istota ludzka to robi. Ale unikają bezpośredniego dążenia do sukcesu ze względu na związane z tym ryzyko. Dlatego szukają pośrednich metod samodoskonalenia.

Na przykład mogą identyfikować się ze swoją grupą społeczną - rasą, krajem itp. To miłe małe źródło poczucia własnej wartości, dla którego nie trzeba nic ryzykować. Mogą też szukać towarzystwa tych, którym wiedzie się gorzej niż im. Jak mówią, nieszczęście kocha towarzystwo.

Inną powszechną metodą jest poniżanie innych. Ponadto osoby o niskiej samoocenie często wskazują negatywne cechy osób o wysokiej samoocenie, aby poczuć się lepiej w porównaniu z nimi.

Osoby cierpiące na depresję z niską samooceną mają pozytywną samoocenę w kilku domenach. Zgodnie z oczekiwaniami, chronią te domeny i czują się bardzo dobrze, uwłaczając innym w tych domenach.

Głębsze spojrzenie na poczucie własnej wartości

Okej, mamy teraz jasny obraz tego, jak osoby z niską samooceną różnią się od osób z wysoką samooceną pod względem tego, jak myślą, czują i zachowują się. Wszystko to nasuwa pytanie: Jaka jest podstawa samej samooceny?

Dlaczego osiąganie pewnych rzeczy podnosi naszą samoocenę?

Jeśli mam niską samoocenę, dlaczego nie mogę pewnego dnia po prostu zdecydować, że nie jestem osobą z niską samooceną i zachowywać się jak osoba z wysoką samooceną? Afirmacje?

W rzeczywistości poczucie własnej wartości jest nieco błędnym określeniem. Poczucie własnej wartości, w swej istocie, to inne -Poczucie własnej wartości, ponieważ pochodzi od innych.

Wcześniej zdefiniowaliśmy poczucie własnej wartości jako to, jak cenimy samych siebie. To, jak cenimy samych siebie, ostatecznie zależy od tego, jak cenią nas inni. Nie zapominaj, że jesteśmy gatunkiem społecznym i nie możemy mieć poczucia własnej wartości bez poczucia wartości innych.

Wysoka samoocena wynika z osiągania rzeczy lub posiadania cech, które inni Są pewne rzeczy, które społeczeństwo uznaje za wartościowe i nikt nie może nic na to poradzić. Więcej na ten temat później.

Podstawą poczucia własnej wartości jest więc akceptacja społeczna.

Zgodnie z socjometrycznym modelem samooceny, osoby z niską samooceną nie czują się źle z powodu niskiej samooceny per se. To raczej postrzegane lub rzeczywiste odrzucenie społeczne sprawia, że czują się źle6.

Osoba z niską samooceną odczuwa niepokój w sytuacjach społecznych, ponieważ albo czuje się odrzucona przez grupę społeczną, albo obawia się, że może zostać odrzucona. Aby uniknąć zagrożenia dla swojej akceptacji społecznej, unikają wszelkich zachowań, które mogą być nie do zaakceptowania przez innych.

Pokrywa się to z motywacją do samoobrony, o której mówiliśmy wcześniej. Negatywne emocje, takie jak lęk i depresja, są zatem sygnałami, które ostrzegają osobę, że właśnie zagroziła swojej akceptacji społecznej.

Akceptacja społeczna i kompetencje są filarami poczucia własnej wartości. Nie możesz po prostu rozwinąć kompetencji w dowolnym obszarze i twierdzić, że masz wysoką samoocenę. Musisz rozwinąć kompetencje w obszarze, który inni cenią i akceptują.

Dlatego też kompetencje sprowadzają się również do akceptacji społecznej.

Jak myślisz, dlaczego prawie wszystkie dzieci marzą o zostaniu najlepszymi aktorami, piosenkarzami, naukowcami, astronautami, gwiazdami sportu itp.

Osiągnięcie szczytu w tych zawodach ma jedną wspólną cechę - sławę. Sława to po prostu inne słowo oznaczające powszechną akceptację społeczną. Dzieci uczą się, że te zawody mają szeroki społeczny urok, a gdyby odniosły sukces w którymkolwiek z nich, byłyby powszechnie akceptowane i cenione.

Tak naprawdę chodzi im o akceptację społeczną, a nie o sukces zawodowy i kompetencje same w sobie, które są jedynie nośnikami akceptacji społecznej. Chcą odnieść wielki sukces, aby podnieść się w oczach innych.

Dlatego ludzie nie rodzą się utalentowani lub uzdolnieni w określonej dziedzinie. Rozwijają swoje talenty w obszarach, które mogą zapewnić im sławę.

Wracając do kompetencji: oczywiście możesz rozwinąć kompetencje w dowolnej umiejętności, ale jeśli nikt nie ceni tej umiejętności, rozwijanie takich kompetencji nie podniesie twojej samooceny.

Ważne jest, aby podkreślić tutaj, że kiedy mówię, że podnoszenie poczucia własnej wartości polega na podnoszeniu siebie w oczach innych, niekoniecznie mam na myśli w oczach całej ludzkości. Aby podnieść swoją samoocenę, wystarczy zdobyć akceptację ludzi, których uważasz za najlepszych. własny tj. grupa wewnętrzna.

Na przykład osoby uzdolnione w sztuce abstrakcyjnej mogą mieć trudności ze znalezieniem innych, którzy cenią ich sztukę. Jeśli tylko znajdą grupę ludzi - bez względu na to, jak małą - która ceni sztukę abstrakcyjną, ich poczucie własnej wartości będzie im wdzięczne.

Aby osiągnąć sukces i podnieść swoją samoocenę, musisz znaleźć swoje plemię, które doceni twoje kompetencje.

Kiedy ludzie odnoszą sukces, kusi ich, by dzielić się nim ze swoją grupą społeczną. To tak, jakby bez tego sukces był bez znaczenia.

Niedawno oglądałem wywiad z kulturystą, który opowiadał o tym, jak czuł się upokorzony przed rodziną i przyjaciółmi, gdy przegrał swoje pierwsze zawody.

Powiedział, że zmotywowało go to do ciężkiej pracy. Tak też zrobił i ponownie stanął do walki. Wspomniał, że chciałby, aby jego rodzina i przyjaciele zobaczyli, jak wygrywa. I tak też się stało.

Cała ta sytuacja sprawiła, że zacząłem się zastanawiać, na ile jego zwycięstwo było związane z wygraną w zawodach per se, a na ile z odzyskaniem szacunku w oczach własnego narodu.

Wszystko sprowadza się do... sukcesu reprodukcyjnego

Po co zdobywać akceptację swojej grupy społecznej?

Jesteśmy gatunkiem społecznym, który w czasie ewolucji miał wiele do zyskania dzięki naszym grupom społecznym. Kiedy inni w twojej grupie cię cenią, podnosisz swoją rangę w grupie społecznej. U naczelnych wzrost statusu koreluje ze zwiększonym dostępem do zasobów i możliwości krycia.

Posiadanie takiej cechy jak atrakcyjność fizyczna automatycznie czyni cię wartościowym w oczach innych. Ludzie atrakcyjni fizycznie mają zazwyczaj wyższy poziom samooceny.

Jeśli jesteś atrakcyjny fizycznie, prawdopodobnie znajdziesz atrakcyjnych partnerów do rozmnażania, zwiększając w ten sposób bezpośrednio swój sukces reprodukcyjny i pośrednio sukces swojej grupy społecznej.

Czy kiedykolwiek doświadczyłeś tego lekkiego wzrostu poczucia własnej wartości, gdy przebywałeś w towarzystwie atrakcyjnej osoby płci przeciwnej? A te spojrzenia, którymi obdarzają cię ludzie? Chwilowo podnosisz się w ich oczach, ponieważ musisz być wartościowy, jeśli przebywasz w towarzystwie kogoś wartościowego.

Przodkowie ludzi przemieszczali się w plemionach, które zazwyczaj miały męskiego patriarchę, który posiadał terytorium (główny zasób). Ponieważ posiadał terytorium i cieszył się dostępem do samic, miał wysoki status.

Nawet dzisiaj ludzie wykazują tę terytorialność.

Kim są ludzie, którzy cieszą się wysokim statusem? To niezmiennie ci, którzy posiadają najwięcej - ci, którzy mają najwięcej zasobów (terytorium). Nic dziwnego, że to właśnie ci ludzie mają najwyższy poziom samooceny.

Nieuchronność porównań społecznych

Wielu ekspertów często doradza osobom z niską samooceną:

"Przestań porównywać się do innych".

Porównywanie się do innych ma długą ewolucyjną historię7.

Innymi słowy, nie sposób przestać porównywać się z innymi. Porównania społeczne odgrywają kluczową rolę w informowaniu nas, na czym stoimy w porównaniu z innymi osobami z naszej grupy społecznej.

Jeśli okaże się, że jesteśmy lepsi od nich, nasza samoocena wzrośnie. Jeśli okaże się, że oni są lepsi od nas, nasza samoocena spadnie.

Spadek poczucia własnej wartości motywuje nas do wykonywania działań, które podniosą naszą samoocenę. Oczywiście, odkrycie, że inni są lepsi od ciebie, jest złym uczuciem, ale musisz sobie przypomnieć, czemu służą te złe uczucia.

Złe uczucia związane z niską samooceną mają na celu zmotywowanie cię do podniesienia swojej rangi w grupie społecznej. Jest to jedyny sposób na podniesienie poczucia własnej wartości. Inne powszechne porady to "ucisz swojego wewnętrznego krytyka" i "ćwicz współczucie dla siebie".

Kiedy podniesiesz się w oczach innych i zyskasz poczucie własnej wartości, twój wewnętrzny krytyk sam się zamknie, a współczucie dla samego siebie pojawi się naturalnie. Twój surowy wewnętrzny krytyk jest surowy, gdy niewiele zrobiłeś, aby zyskać poczucie własnej wartości.

Jak możesz praktykować współczucie dla siebie, gdy jesteś na samym dnie w swojej grupie społecznej? Umysł został zaprojektowany, aby podnosić cię w rankingach, a nie sprawiać, że "akceptujesz siebie", jeśli to, kim jesteś, jest nie do przyjęcia dla innych i dla ciebie.

Pozwalanie sobie na odczuwanie nieprzyjemnych emocji związanych z niską samooceną i praca nad budowaniem poczucia własnej wartości jest tym, co podnosi samoocenę.

"Porównaj się z samym sobą", dodają.

Nasi przodkowie porównywali się do innych. Nie rywalizowali sami ze sobą. Mając możliwość porównania swojej pozycji z innymi, dowiedzieli się, na czym powinni skupić swoje wysiłki, aby podnieść swoją rangę i uzyskać dostęp do zasobów.

Chociaż dobrze jest widzieć, jak daleko zaszliśmy, jeśli chcemy iść dalej, musimy porównywać się z innymi, którzy zaszli dalej. Nie ma wersji nas, która zaszła dalej.

Referencje

1. Tice, D. M. (1998), Motywacje społeczne osób z niską samooceną. U: RF Baumeister (ur.), Samoocena. Zagadka niskiej samooceny (s. 37-53).
2. Campbell, J. D., & Lavallee, L. F. (1993). Kim jestem? Rola pomieszania koncepcji siebie w zrozumieniu zachowania osób z niską samooceną. w Poczucie własnej wartości (str. 3-20). Springer, Boston, MA.
3. Rosenberg, M., & Owens, T. J. (2001). Osoby z niską samooceną: portret zbiorowy.
4. Orth, U., & Robins, R. W. (2014). Rozwój poczucia własnej wartości. Aktualne kierunki w naukach psychologicznych , 23 (5), 381-387.
5. Baumeister, R. F. (1993), Zrozumienie wewnętrznej natury niskiej samooceny: niepewność, kruchość, ochrona i konflikt. Poczucie własnej wartości (s. 201-218), Springer, Boston, MA.
6. Leary, M. R., Schreindorfer, L. S., & Haupt, A. L. (1995). Rola niskiej samooceny w problemach emocjonalnych i behawioralnych: Dlaczego niska samoocena jest dysfunkcyjna? Journal of Social and Clinical Psychology (Czasopismo psychologii społecznej i klinicznej) , 14 (3), 297-314.
7. Gilbert, P., Price, J., & Allan, S. (1995). Porównanie społeczne, atrakcyjność społeczna i ewolucja: Jak mogą być powiązane? Nowe pomysły w psychologii , 13 (2), 149-165.