Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy ludzie, których nazywasz przyjaciółmi, są naprawdę twoimi przyjaciółmi? Czy wiesz, kim są twoi prawdziwi przyjaciele? Jak rozpoznać fałszywych przyjaciół i prawdziwych przyjaciół?

Czy kiedykolwiek narzekałeś: "Rozmawia ze mną tylko wtedy, gdy mnie potrzebuje" lub "Istnieję tylko wtedy, gdy czegoś potrzebujesz"?

Najwyraźniej fałszywi przyjaciele to ci, którzy kontaktują się z tobą tylko wtedy, gdy czegoś potrzebują. Ludzie, którzy narzekają na fałszywych przyjaciół, czują się niezadowoleni ze swoich przyjaźni. Czują, że są wykorzystywani. Czują się zmotywowani do porzucenia swoich fałszywych przyjaciół.

Dlaczego nawiązujemy przyjaźnie?

Aby zrozumieć zjawisko fałszywych przyjaciół, musimy najpierw zrozumieć, dlaczego w ogóle tworzymy przyjaźnie. Złotą zasadą leżącą u podstaw wszystkich przyjaźni i relacji jest wzajemna korzyść. Nie mogę wystarczająco podkreślić tego punktu, ponieważ wszystko kręci się wokół niego.

Nawiązujemy przyjaźnie, ponieważ pomagają nam one zaspokajać nasze potrzeby - zarówno materialne, jak i psychologiczne. Kiedy się rodzimy, członkowie naszej rodziny są naszymi pierwszymi przyjaciółmi. Kiedy idziemy do szkoły, nasza rodzina nie może być z nami przez cały czas, więc zaspokajamy naszą potrzebę towarzystwa, między innymi, poprzez nawiązywanie przyjaźni.

Wspólne przekonania, kultura i wartości również odgrywają rolę w określaniu, kogo nazywamy naszymi przyjaciółmi. Mamy tendencję do identyfikowania się z naszymi przyjaciółmi, zwłaszcza tymi, którzy są nam najbliżsi.

To dlatego bliscy przyjaciele są często kopiami siebie nawzajem. Mają wiele wspólnych rzeczy, a ich osobowości pasują do siebie. Mają rzeczy, o których mogą razem myśleć, tematy, o których mogą razem rozmawiać i zajęcia, które mogą razem wykonywać.

Jest to ujęte w tym, że najbliższy przyjaciel jest często nazywany alter ego - drugim ja.

Skąd się biorą fałszywi przyjaciele?

Ludzie z jakiegoś powodu mają tendencję do przeceniania swoich potrzeb psychologicznych. Nawet Maslow, znany ze swojej hierarchii potrzeb, sklasyfikował potrzeby psychologiczne i społeczne jako "wyższe" w porównaniu z potrzebami fizjologicznymi. Ponieważ potrzeby psychologiczne mają tak wysoki status, ludzie klasyfikują tych, którzy pomagają im zaspokoić te potrzeby jako "prawdziwych" lub "prawdziwych" przyjaciół.

Myślenie jest następujące: "Nie tylko zwraca się do mnie, gdy potrzebuje pomocy, ale możemy po prostu spędzać ze sobą czas, niczego od siebie nie oczekując. Dlatego jest moim prawdziwym przyjacielem".

Problem z takim myśleniem polega na tym, że jest ono błędne. Nawet gdy spędzasz czas ze swoim "prawdziwym" przyjacielem, twoje potrzeby są zaspokajane - potrzeba towarzystwa, dzielenia się swoim życiem, rozmawiania o rzeczach, które są dla ciebie ważne i tak dalej.

Tylko dlatego, że te potrzeby są psychologiczne, a twój przyjaciel nie pomaga ci w jakiś widoczny sposób, nie sprawia, że ta przyjaźń różni się od tych, w których dawanie i branie jest bardziej widoczne i materialne.

Ponieważ przeceniamy nasze potrzeby psychologiczne, przyjaciół, którzy je zaspokajają, nazywamy prawdziwymi przyjaciółmi.

W przyjaźniach, w których potrzeby psychologiczne nie są zaspokajane, istnieje większe ryzyko, że takie przyjaźnie wpadną w oczernianą sferę fałszywych przyjaźni. Ale takie przyjaźnie są równie ważne, o ile zasada wzajemnych korzyści jest przestrzegana.

Osoba narzekająca na posiadanie fałszywych przyjaciół uważa, że naruszana jest zasada wzajemnych korzyści. Istnieją dwie możliwości leżące u podstaw takiej skargi:

1. niezaspokojenie potrzeb psychologicznych

Pierwszą możliwością jest to, że fałszywy przyjaciel nie zaspokaja psychologicznych potrzeb danej osoby. Ta druga osoba jest więc skłonna myśleć, że przyjaźń jest fałszywa. Nie jest to absolutnie straszne, gdy ludzie kontaktują się z tobą tylko wtedy, gdy czegoś potrzebują, ponieważ wzajemne zaspokajanie różnych potrzeb, nie tylko psychologicznych, jest tym, na czym opierają się przyjaźnie.

Powiedzmy, że czujesz się źle, że przyjaciel dzwoni do ciebie tylko wtedy, gdy czegoś potrzebuje. Następnym razem, gdy będziesz czegoś potrzebować, zadzwonisz do niego, a on pomyśli, że dzwonisz do niego tylko wtedy, gdy czegoś potrzebujesz. Widzisz, do czego zmierzam?

Często osoby, które zgłaszają tę skargę, są zwykle tymi, które nie otrzymują tyle, ile dają. Ale to nie jest wymówka, by nazywać przyjaźń fałszywą. Zapominają, że czasami chęć pomocy może być dobrym sposobem na ponowną komunikację, gdy ostatnio komunikacja była rzadka.

2) Eksploatacja

Drugą możliwością jest to, że fałszywy przyjaciel rzeczywiście jest wykorzystywany. Naprawdę dzwonią tylko wtedy, gdy czegoś potrzebują. Jeśli spróbujesz nawiązać z nimi rozmowę w stylu "Jak leci?", mogą okazać brak zainteresowania kontynuowaniem tej linii rozmowy.

To ponownie pokazuje, że bardziej cenimy potrzeby psychologiczne. Chcemy, aby wiedzieli, że nam na nich zależy i nie jesteśmy zainteresowani tylko pomaganiem im. Gdyby fałszywy przyjaciel był bez ogródek i powiedział: "Wolałbym, żebyś tylko mi pomagał. Nie próbuj zaspokajać moich potrzeb psychologicznych", poczułbyś się urażony i być może od razu porzuciłbyś przyjaciela.

Jeśli jesteś w przyjaźni, w której uważasz, że jesteś wykorzystywany, najlepszą strategią jest poproszenie pozornie wykorzystywanego przyjaciela, aby pomógł ci tak samo, jak ty pomagasz jemu. Prawdziwi przyjaciele nie będą szukać wymówek i nie będą mieli żadnych problemów z pomaganiem ci, nawet jeśli będziesz o to prosić w kółko.

Nawet jeśli poprosisz ich o więcej niż im dajesz, pomogą ci. Niekoniecznie dlatego, że są bezinteresowni, ale dlatego, że ufają w to, co robią. wzajemność Wiedzą, że zrobiłbyś dla nich to samo (patrz Altruizm Wzajemny).

Jeśli nie, to czas pożegnać się z przyjaźnią.

Znaczenie komunikacji

Komunikacja jest siłą napędową wszystkich relacji. Kiedy potrzebujemy pomocy od przyjaciela naszego przyjaciela, nasi przyjaciele często mówią coś w stylu: "Ale ja nawet nie rozmawiałem z nim od miesięcy" lub "Nie jesteśmy nawet w dobrych stosunkach".

To pokazuje, jak ważne jest bycie w dobrych stosunkach. Oczekujemy, że będą nam sprzyjać osoby, z którymi przynajmniej jesteśmy w dobrych stosunkach.

Gdy komunikacja jest od dawna nieobecna, nie mamy pewności co do przyjaźni, a co za tym idzie, czy uda nam się uzyskać przysługi.

Problem z komunikacją polega na tym, że osoba, która komunikuje się jako pierwsza, sprawia wrażenie, że jest w potrzebie, a to może zranić jej ego. Tak więc jej ego próbuje uniemożliwić jej komunikację jako pierwszej, gdy komunikacja od dawna była nieobecna.

Jeśli przyjaciel odkłada swoje ego na bok i podejmuje wysiłek, aby się z tobą komunikować, gdy komunikacja była nieobecna, jest to dobry znak, że ceni twoją przyjaźń. Lub może nagle potrzebować czegoś, co nie przeszkadza mu w odłożeniu swojego ego na tylne siedzenie.

Ponownie, możesz to sprawdzić, kierując rozmowę na potrzeby psychologiczne, aby sprawdzić, czy je realizują. Możesz także poprosić ich o kontrfaworyzację.

Dopóki umowa o wzajemnych korzyściach obowiązuje, mamy do czynienia z dobrą przyjaźnią. Za każdym razem, gdy jedna ze stron uzna, że umowa została naruszona, przyjaźń jest zagrożona. Gdy obie strony uznają, że umowa została naruszona, przyjaźń się kończy.