Na pierwszy rzut oka psychologia przerywania wydaje się prosta:

Mówca mówi coś i zostaje przerwany przez kogoś innego, kto kontynuuje swoją wypowiedź, pozostawiając tego pierwszego rozgoryczonego. Ale przerywanie to coś więcej.

Na początek porozmawiajmy o tym, co stanowi przerwę.

Przerwanie w rozmowie ma miejsce, gdy mówca nie może dokończyć zdania, ponieważ zostaje przerwany przez osobę przerywającą, która wkracza do akcji i rozpoczyna własne zdanie. Przerwana osoba zostaje zatrzymana w miejscu, a jej głos urywa się po punkcie przerwania.

Na przykład:

Osoba A: Byłem w Disneylandzie [w zeszłym tygodniu].

Osoba B: [Uwielbiam Disneyland, to moje ulubione miejsce do spędzania czasu z rodziną.

W powyższym przykładzie A zostaje przerwany po powiedzeniu "Disneyland". A wypowiada frazę "last week" powoli, aby dać miejsce na przerwę B. Wyrażenia "last week" i "I love" są wypowiadane jednocześnie, co jest oznaczone nawiasami kwadratowymi.

Zbyt szybkie mówienie po tym, jak rozmówca skończy swoje zdanie, może również stanowić przerwanie. Komunikuje to, że czekałeś na swoją kolej, aby mówić, zamiast słuchać i nie przetworzyłeś tego, co miał do powiedzenia rozmówca.

W przerwaniu zazwyczaj biorą udział trzy strony:

1. Przerwane
2. Przerywacz
3. Publiczność (która obserwuje ich oboje)

Dlaczego ludzie przerywają?

Istnieje wiele powodów, dla których ludzie przerywają pracę. Badaczka Julia A. Goldberg szeroko klasyfikuje przerwy w pracy na trzy rodzaje:

1. Przerwy w zasilaniu
2. Przerwy w relacji
3. Przerwy neutralne

Przeanalizujmy te rodzaje przerw jeden po drugim:

1) Przerwy w zasilaniu

Przerwanie siłowe ma miejsce, gdy przerywający przerywa w celu zdobycia władzy. Przerywający zdobywa władzę, kontrolując rozmowę. Publiczność postrzega tych, którzy bardziej kontrolują rozmowę, jako bardziej wpływowych.

Przerwania władzy są często celowymi próbami wykazania wyższości nad publicznością. Są one powszechne, gdy dyskusja lub debata odbywa się publicznie.

Na przykład:

A: Nie wierzę, że szczepionki są niebezpieczne [badania pokazują...].

B: [Są!] Obejrzyj ten film.

Mówcy chcą czuć się wysłuchani i zrozumiani. Kiedy B przerywa A, A czuje się naruszony i zlekceważony. A czuje, że to, co ma do powiedzenia, nie jest istotne.

Widzowie postrzegają A jako kogoś, kto nie ma kontroli nad rozmową, przez co A traci status i władzę.

Reagowanie na przerwy w zasilaniu

Gdy ktoś przerwie ci zasilanie, poczujesz potrzebę przywrócenia swojej władzy i zachowania twarzy, ale musisz to zrobić taktownie.

Najgorszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest pozwolenie osobie przerywającej na przerwanie ci. Komunikuje to, że nie cenisz tego, co masz do powiedzenia i siebie.

Strategia polega więc na tym, by jak najszybciej dać osobie przerywającej do zrozumienia, że nie doceniasz jej przerwania. Nie pozwól, by przedstawiła swój punkt widzenia.

Aby to zrobić, musisz przerwać przerywającemu, gdy tylko ci przerwie, mówiąc coś takiego:

"Proszę, pozwól mi skończyć".

"Chwileczkę."

"Pozwolisz mi skończyć?" (bardziej agresywnie)

Powtarzając swoją władzę w ten sposób, prawdopodobnie sprawisz, że poczują się bezsilni. Władza w interakcjach społecznych rzadko jest równomiernie rozłożona. Jedna strona ma więcej, druga mniej.

Będą więc zmotywowani do odzyskania władzy, aby dobrze wyglądać przed publicznością. Stworzy to cykl przerw w zasilaniu. Jest to motor gorących debat i kłótni.

Jeśli chcesz walczyć, walcz, ale jeśli chcesz ponownie subtelnie wzmocnić swoją władzę, możesz to zrobić poprzez stonowanie. jak Dajesz przerywającemu do zrozumienia, że ci przeszkodził. Odzyskujesz władzę, ale nie obezwładniasz go.

Najlepszym sposobem na to jest niewerbalne poinformowanie ich, że przerywają. Możesz podnieść jedną rękę, pokazując im dłoń, wskazując: "Proszę poczekać". Możesz też lekko skinąć głową, aby potwierdzić potrzebę przerwania, jednocześnie przekazując: "Zajmiemy się tobą później".

Unikanie przerw w zasilaniu

Należy unikać przerywania rozmów, ponieważ sprawia to, że druga strona czuje się lekceważona i naruszana.

Zaczyna się od samoświadomości - uczestnicz w rozmowach z chęcią słuchania i zrozumienia, a nie okazywania wyższości.

Jeśli czujesz, że komuś przeszkodziłeś, zawsze możesz to naprawić, zrzekając się kontroli nad rozmową i oddając ją rozmówcy.

Można to zrobić, mówiąc coś w stylu:

"Przepraszam, chciałeś powiedzieć?"

"Proszę, kontynuuj".

2. zakłócenia relacji

Przerwy te są łagodne i mają na celu budowanie relacji. Dodają one do rozmowy, a nie odejmują od niej, jak w przypadku przerw siłowych.

Przerwania rapportowe dają rozmówcy znać, że jest słyszany i rozumiany. Mają więc pozytywny efekt.

Na przykład:

A: Spotkałem się z Kim [wczoraj].

B: [Siostra Andy'ego?

A: Tak, ona. Jest przystojna, prawda?

Zauważ, że nawet jeśli A został przerwany, nie czuje się zlekceważony. W rzeczywistości czuje się wysłuchany i zrozumiany, ponieważ B kontynuował rozmowę A. Gdyby B zmienił temat lub w jakiś sposób zaatakował A osobiście, byłoby to przerwanie władzy.

A nie czuje potrzeby ponownego potwierdzania i kontynuowania swojego punktu widzenia, ponieważ jego punkt widzenia został dobrze przyjęty.

Przerwy w rozmowie zapewniają naturalny przepływ rozmowy, a obie strony czują się wysłuchane. Nikt nie próbuje wyprzedzić drugiej strony.

Poniższy klip jest dobrym przykładem rozmowy trzech osób i przerywania rapportu. Ani jedna przerwa nie wydaje się być przerwą w mocy dla ciebie - publiczności - ponieważ przerwy prowadzą rozmowę do przodu, nadając jej płynność:

Czasami jednak przerwanie relacji może być mylone z przerwaniem władzy. Możesz próbować nawiązać z kimś autentyczny kontakt, a ta osoba poczuje się, jakbyś jej przeszkadzał.

Zwykle dzieje się tak, gdy odpowiadasz na część zdania mówcy, ale miał on coś dobrego i ekscytującego w dalszej części swojej wypowiedzi, którą nieumyślnie zablokowałeś.

Chodzi o to, że jeśli czuli się zakłóceni, to czuli się zakłóceni.

Możliwe, że nie są oni na tyle świadomi siebie, by zrozumieć, że próbowałeś jedynie nawiązać kontakt. W każdym razie, powinieneś oddać im głos, jeśli czują, że im przeszkadzasz.

Jeśli uważasz, że mogłeś pomylić przerwanie relacji z przerwaniem władzy, zrób to:

Zamiast domagać się odzyskania kontroli nad rozmową, zobacz, jak osoba przerywająca zachowuje się po tym, jak ci przerwała.

Jeśli jest to przerwanie władzy, będą próbowali zabrać głos dla siebie, pozostawiając cię z niewyrażonym punktem. Jeśli jest to przerwanie relacji, prawdopodobnie zdadzą sobie sprawę, że przerwali i poproszą cię o kontynuowanie.

Warto również pamiętać, że przerwanie relacji jest bardziej prawdopodobne w interakcjach jeden na jeden niż przerwanie władzy. Nie ma publiczności, na której można zrobić wrażenie.

3) Neutralne przerwy

Są to przerywniki, które nie mają na celu zdobycia władzy, ani zbudowania więzi z mówcą.

Niemniej jednak, przerwy neutralne mogą być błędnie postrzegane jako przerwy w zasilaniu.

Ludzie są hierarchicznymi zwierzętami, które bardzo dbają o swój status. W związku z tym możemy błędnie postrzegać relacje i neutralne przerwania jako przerwania władzy. Przerwania władzy rzadko są błędnie rozumiane jako połączenia lub neutralne przerwania.

Zrozumienie tego jednego punktu przeniesie twoje umiejętności społeczne na wyższy poziom.

Powody neutralnych przerw obejmują:

a) Podekscytowanie/emocje

Ludzie są przede wszystkim istotami emocjonalnymi. Chociaż wydaje się to idealne i cywilizowane, że jedna osoba powinna najpierw dokończyć swoją wypowiedź, a następnie druga osoba powinna zabrać głos, rzadko się to zdarza.

Gdyby ludzie mówili w ten sposób, wydawałoby się to robotyczne i nienaturalne.

Kiedy ludzie przerywają, często jest to emocjonalna reakcja na to, co właśnie usłyszeli. Emocje wymagają natychmiastowej ekspresji i działania. Trudno jest je wstrzymać i poczekać, aż druga osoba zakończy swoją wypowiedź.

b) Style komunikacji

Ludzie mają różne style komunikacji. Niektórzy mówią szybko, inni wolno. Niektórzy postrzegają szybko toczące się rozmowy jako przeszkadzające; inni postrzegają je jako naturalne. Niedopasowanie stylów komunikacji prowadzi do neutralnych przerw.

A falstart Jest to na przykład sytuacja, w której przerywasz komuś, ponieważ myślisz, że skończył swoją myśl, ale tak nie jest. Może się to zdarzyć, gdy rozmawiasz z powolnym mówcą.

Ponadto na komunikację ludzi duży wpływ mają ci, wokół których nauczyli się mówić. Grzeczni rodzice wychowują grzeczne dzieci. Przeklinający rodzice wychowują przeklinające dzieci.

b) Zajmowanie się czymś ważniejszym

Dzieje się tak, gdy przerywający przekierowuje uwagę na coś ważniejszego niż trwająca rozmowa.

Na przykład:

A: Widziałem ten dziwaczny sen [ostatniej nocy...].

B: [Moja mama dzwoni.

Nawet jeśli A poczuje lekceważenie, zrozumie, że ważniejsze jest stawienie się na wezwanie matki.

c) Warunki zdrowia psychicznego

Osoby z autyzmem i ADHD mają skłonność do przerywania innym.

Zwracaj uwagę na zwroty niewerbalne

Prawdziwe intencje danej osoby są często ujawniane w jej komunikacji niewerbalnej. Jeśli zwrócisz uwagę na ton głosu i wyraz twarzy, możesz łatwo zidentyfikować przerwanie władzy.

Przerywacze mocy często rzucają ci to brzydkie, protekcjonalne spojrzenie, gdy przerywają.

Ich ton głosu będzie prawdopodobnie sarkastyczny, a głośność głośna. Będą unikać kontaktu wzrokowego z tobą w stylu "Jesteś poniżej mnie. Nie mogę na ciebie patrzeć".

Z kolei osoby przerywające relację będą przerywać ci poprzez odpowiedni kontakt wzrokowy, kiwanie głową, uśmiech, a czasem śmiech.