Dit artikel onderzoekt de psychologie achter onhandigheid en waarom mensen vallen of dingen laten vallen als ze onhandig zijn. Natuurlijk kunnen er ook puur fysieke redenen zijn waarom iemand valt of dingen laat vallen.

In dit artikel zal ik me richten op de puur psychologische redenen achter dergelijk gedrag.

Terwijl hij naar haar toe liep met een boeket rozen in zijn handen, terwijl hij zich voorstelde dat hij haar het boeket zou geven, gleed hij uit over een bananenschil en viel met een luide plof.

Hij brak waarschijnlijk een rib of twee en moest onmiddellijk in het ziekenhuis worden opgenomen. De emotionele verwonding van schaamte was echter veel groter dan de fysieke verwonding.

Hoe vaak heb je zo'n scène in de film, op tv of in het echt gezien?

Wat veroorzaakt onhandigheid en ongevalsgevoeligheid bij een onhandig persoon?

Beperkte aandachtsspanne en onhandigheid

Onze bewuste geest kan maar aan een beperkt aantal dingen tegelijk aandacht besteden. Aandacht en bewustzijn is een kostbaar mentaal middel dat we slechts aan een paar dingen kunnen toewijzen. Meestal zijn dit de dingen die op een bepaald moment het belangrijkst voor ons zijn.

Een beperkte aandachtsspanne hebben betekent dat wanneer je je aandacht op iets in je omgeving richt, je tegelijkertijd je aandacht van alle andere dingen afneemt.

Als je op straat loopt en je ziet een aantrekkelijk persoon aan de andere kant van de straat, dan is je aandacht nu gericht op die persoon en niet op waar je naartoe gaat. Daarom loop je waarschijnlijk tegen een lantaarnpaal of iets dergelijks aan.

Nu zijn de afleidingen die om onze aandacht vragen niet alleen aanwezig in de buitenwereld, maar ook in onze binnenwereld. Als we onze aandacht weghalen van de buitenwereld en ons richten op de binnenwereld van onze denkprocessen, is de kans groot dat we onhandig worden.

In feite zijn het meestal de innerlijke afleidingen die onhandigheid veroorzaken, meer dan de uiterlijke afleidingen.

Stel dat je een aandachtsspanne hebt van 100 eenheden. Als je volledig vrij bent van gedachten en je volledig bewust bent van je omgeving, is het onwaarschijnlijk dat je onhandig zult handelen.

Stel nu dat je een probleem op je werk hebt waar je je zorgen over maakt. Dit neemt, laten we zeggen, 25 eenheden van je aandachtsspanne in beslag. Nu heb je nog 75 eenheden over om toe te wijzen aan je omgeving of aan wat je aan het doen bent.

Omdat je nu minder op je omgeving let, ben je waarschijnlijk onhandig.

Wat nu als je vanochtend ruzie hebt gehad met je partner en daar ook nog over aan het herkauwen bent? Stel dat dit nog eens 25 eenheden van je aandachtsspanne in beslag neemt. Nu kunnen er maar 50 eenheden aan de omgeving worden toegewezen en is de kans groter dat je onhandig bent dan in het vorige scenario.

Zie je waar ik naartoe wil?

Wanneer de cognitieve aandachtsbandbreedte van mensen vol is, d.w.z. ze hebben 0 eenheden over om aan hun omgeving toe te wijzen, dan "kunnen ze het niet meer aan" of "hebben ze wat tijd voor zichzelf nodig" of "hebben ze een pauze nodig" of "willen ze even weg uit het lawaai". Hierdoor kunnen ze hun innerlijke problemen oplossen en bijgevolg hun aandachtsbandbreedte vrijmaken.

Als je weinig of geen aandacht meer aan je omgeving kunt besteden, kunnen er ernstige ongelukken gebeuren die niet alleen gênant zijn, maar ook fataal kunnen zijn.

Dit is de reden waarom de meeste dodelijke ongelukken gebeuren wanneer iemand door een innerlijke onrust gaat, of het nu in de film is of in het echte leven.

Angst is een belangrijke oorzaak van onhandigheid

...maar niet de enige oorzaak. Er zijn een heleboel dingen die je aandachtsbandbreedte in beslag kunnen nemen naast zorgen of angst. Alles wat je aandacht op de innerlijke wereld richt, neemt deze automatisch weg van de uiterlijke wereld en kan dus onhandigheid veroorzaken.

Afwezigheid impliceert per definitie dat je geest (aandacht) ergens anders is. Dus elke vorm van afwezigheid kan ervoor zorgen dat iemand onhandig is. Angst is slechts één vorm van afwezigheid.

Stel dat je een geweldige tijd hebt gehad met het kijken naar een film waar je maar niet aan kunt ophouden. De film heeft een aanzienlijk deel van je aandacht in beslag genomen. Je kunt dus nog steeds dingen laten vallen, struikelen of tegen dingen opbotsen, ook al is er helemaal geen sprake van angst.

Conclusie

Hoe meer je gefocust bent op de innerlijke wereld - de wereld van je denkprocessen, hoe minder je gefocust bent op de buitenwereld. Minder focus op je omgeving zorgt ervoor dat je 'fouten' maakt terwijl je ermee omgaat. Dit is onhandigheid.

Omdat wij mensen een beperkte aandachtsspanne hebben, is onhandigheid een onvermijdelijk gevolg van onze cognitieve opmaak. Hoewel onhandigheid niet volledig kan worden uitgebannen, kan de frequentie ervan aanzienlijk worden verminderd door emotionele problemen op te lossen en het situationeel bewustzijn te vergroten.