Zitten en staan met gekruiste benen, net als het kruisen van de armen, duidt op een fundamenteel defensieve houding.

Terwijl het kruisen van de armen een onbewuste poging is van een persoon om zijn vitale organen - het hart en de longen - te beschermen, is het kruisen van de benen een poging om de genitaliën te beschermen.

Natuurlijk lijkt het kruisen van de benen een domme en ineffectieve manier om de genitaliën te verbergen, maar ons onbewuste brein werkt zelden rationeel. Om precies te zijn, het werkt op manieren die voor ons niet rationeel lijken.

Als iemand zich extreem defensief voelt, kan hij naast het kruisen van zijn armen ook zijn benen kruisen. Dit helpt hem om een volledig gevoel van bescherming te krijgen omdat het al zijn kwetsbare buikorganen bedekt.

We zien dit gebaar meestal bij iemand die op een afstand van een groep staat. Hij of zij voelt zich misschien niet geaccepteerd, zelfbewust of angstig of hij of zij is gewoon een vreemde in de groep.

Zo'n kwetsbare positie vraagt om een actie die ons een veilig gevoel geeft.

Door onbewust al onze kwetsbare buikorganen te beschermen, bereiken we met succes dat gevoel van veiligheid.

Staan met gekruiste benen (beenschaar)

Soms, als mensen zich licht defensief voelen, kruisen ze hun benen niet volledig in de staande positie. In plaats daarvan kruisen ze gewoon één voet over de andere terwijl de verplaatste voet op de tenen rust.

Dit is een soort gedeeltelijk benen kruisen gebaar. De defensieve gevoelens zijn niet intens, maar ergens in hun achterhoofd zijn ze onzeker en hebben ze het gevoel dat ze 'in hun noten geschopt' kunnen worden.

Dit gebaar kan ook een andere houding overbrengen. Als iemand helemaal toegewijd is aan een gesprek en niet weg wil, kan hij of zij zich 'opklappen' in de houding en zich vastklampen aan de plek door dit gebaar te maken.

De logica hierachter is dat als we ergens bang voor zijn, we ervan weg willen rennen en ons lichaam dus in een alerte houding blijft.

Als we geen zin hebben om weg te rennen uit een situatie, hebben we de neiging om onszelf in positie te vouwen, net zoals dieren zichzelf opvouwen als ze zich ontspannen of slapen.

We kunnen niet wegrennen als we vastgeklonken zijn aan de plek en moeten ons eerst ontspannen voor het geval we besluiten dat de situatie ongunstig is geworden.

We doen dit gebaar als we weten dat we een tijdje op één plek moeten blijven, bijvoorbeeld als we op iemand, een bus of een trein moeten wachten.

Als mensen weten dat ze op het punt staan een lang gesprek te voeren, kunnen ze tegen de muur leunen en dit gebaar maken. Het brengt de non-verbale boodschap over: "Ik ga nergens heen, blijf praten".

Soms kunnen de houdingen van defensiviteit en 'niet willen vertrekken' tegelijkertijd aanwezig zijn.

Als mensen, vooral jonge stelletjes, elkaar voor het eerst ontmoeten, voelen ze zich een beetje defensief. Toch hebben ze geen zin om weg te gaan omdat de ervaring spannend is. Het is dus gebruikelijk om in zulke situaties het 'been-schaar'-gebaar te maken.

Als je twee mensen ziet die voor het eerst met elkaar praten en allebei dit gebaar maken, kun je er gerust van uitgaan dat ze allebei toegewijd zijn aan het gesprek. Bovendien voelen ze zich in hun achterhoofd misschien een beetje defensief.

Als een van hen zijn benen niet over elkaar doet, betekent dit dat hij zich openstelt voor de ander of dat hij zich klaarmaakt om te vertrekken.

Als de andere persoon doorgaat met de 'been-schaar' positie, betekent dit dat de eerste persoon zich niet openstelde, maar zich voorbereidde om te vertrekken omdat de verstandhouding verbroken is zonder dat deze hersteld is.

Zo elimineer je de betekenis van gebaren die meer dan één betekenis kunnen hebben. Je moet naar de hele situatie kijken, naar alles wat eraan voorafgaat en erop volgt.

Als de eerste persoon zich echt had 'opengesteld' voor de andere persoon, dan hadden ze allebei de 'openstaande' positie moeten innemen volgens de regels voor het opbouwen van een goede verstandhouding. Maar omdat dat niet gebeurde, betekent dit waarschijnlijk dat ze op het verkeerde been zijn begonnen.

Lichaamstaal in kleermakerszit

Het straalt dezelfde 'gesloten' en defensieve houding uit als die in staande houding.

Tijdens een gesprek kan het duiden op een teruggetrokken houding. Mensen die zittend hun benen kruisen hebben de neiging om in kortere zinnen te praten en meer voorstellen af te wijzen.

Ze zijn ook onoplettender ten opzichte van degenen die in een meer 'open' houding zitten.

Naast de gebruikelijke defensieve houding kan de zittende houding met gekruiste benen nog veel meer overbrengen.

Als vrouwen bijvoorbeeld zitten, kruisen en ontkruisen ze vaak hun benen als ze het leuk vinden wat er gebeurt of als ze in het gezelschap zijn van mensen die ze leuk vinden.

Vrouwen gebruiken onderdanige gebaren om aantrekkelijkheid te tonen.

Met gekruiste benen zitten is niet alleen een teken van onderdanigheid, maar onthult ook de dij. Daarom nemen vrouwen onbewust deze houding aan als ze zitten om er aantrekkelijk uit te zien.

Het is dan ook geen verrassing dat uit veel enquêtes blijkt dat mannen de benen gekruist zittend de meest aantrekkelijke zithouding vinden die een vrouw kan aannemen.

Waarom in kleermakerszit zitten aantrekkelijk is

Zitten met gekruiste benen vermindert de totale waargenomen grootte van een vrouw.

Dominantie en onderdanigheid zijn evenredig met lichaamsgrootte. Hoe groter de lichaamsgrootte, hoe dominanter een organisme wordt gezien. Hoe kleiner de lichaamsgrootte, hoe onderdaniger een organisme wordt gezien.

Dit is een van de redenen waarom mannen graag groter of langer zijn en vrouwen kleiner en dunner willen lijken.