ဤဆောင်းပါးသည် ယုတ်မာခြင်း၏နောက်ကွယ်မှ စိတ်ပညာနှင့် လူတို့သည် ယုတ်ညံ့သောအခါ၌ အဘယ်ကြောင့် ပြုတ်ကျခြင်း သို့မဟုတ် စွန့်ပစ်ခြင်းတို့ကို စူးစမ်းလေ့လာပါမည်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ လူတစ်ဦး ဘာကြောင့်အရာရာကို ပြုတ်ကျတာလဲ ဒါမှမဟုတ် ပြုတ်ကျရတဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြောင်းပြချက်သက်သက် ရှိနိုင်ပါတယ်။

ဥပမာ၊ တစ်ခုခုကို ခလုတ်တိုက်မိတာမျိုး။ ဤဆောင်းပါးတွင်၊ ထိုသို့သောအပြုအမူများ၏နောက်ကွယ်ရှိ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအကြောင်းပြချက်များကို ကျွန်ုပ်အာရုံစိုက်ပါမည်။

သူသည် သူ့လက်ထဲတွင် နှင်းဆီပန်းစည်းကိုကိုင်ဆောင်ကာ ပန်းစည်းပေးနေသည့် သူ့ကိုယ်သူ ဉာဏ်ဖြင့်ပုံဖော်ကာ သူမထံသို့ နှင်းဆီပန်းစည်းဆီသို့ လျှောက်လှမ်းလာသည်၊ ငှက်ပျောခွံပေါ်ချော်ကျကာ ကျယ်လောင်သောအသံနှင့် လဲကျသွားသည်။

သူသည် နံရိုးတစ်ချောင်း သို့မဟုတ် နှစ်ချောင်းကျိုးသွားကာ ချက်ချင်းဆေးရုံတင်ရဖွယ်ရှိသည်။ သို့သော်၊ ရှက်ရွံ့မှု၏ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်မှုသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်မှုထက် များစွာ ကြီးမားပါသည်။

ထိုကဲ့သို့သော မြင်ကွင်းမျိုးကို ရုပ်ရှင် သို့မဟုတ် တီဗီတွင် သို့မဟုတ် လက်တွေ့ဘဝတွင် သင်ဘယ်နှစ်ခါ မြင်ဖူးသနည်း။

နိဗ္ဗာန်သို့ ရောက်ကြောင်း နှင့် မတော်တဆ ဖြစ်မှု တို့ကို အဘယ်အရာက ဖြစ်စေသနည်း။

အကန့်အသတ်ရှိသော အာရုံစူးစိုက်မှု နှင့် ယုတ်မာမှု

ကျွန်ုပ်တို့၏ အသိစိတ်သည် တစ်ကြိမ်လျှင် အကန့်အသတ်ရှိသော အရာများကိုသာ အာရုံစိုက်နိုင်သည်။ အာရုံစူးစိုက်မှုနှင့် သတိတရားသည် ကျွန်ုပ်တို့သည် အရာအနည်းငယ်ကိုသာ ခွဲဝေပေးနိုင်သည့် အဖိုးတန်သော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အရင်းအမြစ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ အများအားဖြင့်၊ ဤအရာများသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အရေးကြီးဆုံးအရာများဖြစ်သည်။

အာရုံစူးစိုက်မှုကန့်သတ်ချက်ရှိခြင်းဆိုသည်မှာ သင့်ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ တစ်ခုခုကို အာရုံစိုက်သောအခါ၊ သင်သည် ၎င်းကို အခြားအရာအားလုံးမှ တပြိုင်နက် ဖယ်ထုတ်လိုက်သည် .

လမ်းပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်ပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့ရင်လမ်း၏အခြားတစ်ဖက်တွင်၊ သင်၏အာရုံသည် ယခု သင်သွားမည့်နေရာကိုမဟုတ်ဘဲ ထိုလူကို အာရုံစိုက်နေသည်။ ထို့ကြောင့်၊ သင်သည် မီးတိုင် သို့မဟုတ် တစ်ခုခုကို ထိမိသွားဖွယ်ရှိသည်။

ယခု ကျွန်ုပ်တို့၏အာရုံစူးစိုက်မှုကို ခံနေရသော အာရုံကြောများသည် ပြင်ပကမ္ဘာတွင်သာမက ကျွန်ုပ်တို့၏အတွင်းကမ္ဘာတွင်လည်း ရှိနေပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ပြင်ပလောကမှ ကျွန်ုပ်တို့၏အာရုံကို အာရုံပြုပြီး ကျွန်ုပ်တို့၏ တွေးခေါ်မှုဖြစ်စဉ်များ၏ အတွင်းလောကကို အာရုံစိုက်သောအခါ၊

တကယ်တော့၊ အချိန်အများစုဟာ ပြင်ပအာရုံကြောတွေထက် ပိုရှုပ်ပွသွားစေတဲ့ အတွင်းအာရုံတွေပါ။

သင့်မှာ အာရုံစူးစိုက်မှု 100 ယူနစ်ရှိတယ်လို့ ပြောပါ။ သင်သည် မည်သည့်အတွေးအမြင်မှ ကင်းလွတ်ပြီး သင့်ပတ်ဝန်းကျင်ကို အပြည့်အဝ သိရှိလာသောအခါတွင် သင်သည် ကိုးရိုးကားရားဖြင့် ပြုမူရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။

ယခု သင်စိုးရိမ်နေသော အလုပ်တွင် ပြဿနာတစ်ခုရှိနေသည်ဆိုပါစို့။ ၎င်းသည် သင်၏အာရုံစူးစိုက်မှုအတိုင်းအတာ၏ ၂၅ ယူနစ်အထိ နေရာယူသည်။ ယခု သင့်တွင် သင့်ပတ်ဝန်းကျင်အတွက် သို့မဟုတ် သင်လုပ်ဆောင်နေသည့်အရာအတွက် ခွဲဝေရန် ယူနစ် 75 ကျန်ရှိသေးသည်။

ယခု သင့်ပတ်ဝန်းကျင်ကို သင်ဂရုမစိုက်တော့သောကြောင့်၊ သင်သည် မိုက်မဲနေဖွယ်ရှိသည်။

အခုမနက်မှာ မင်းရဲ့လက်တွဲဖော်နဲ့ စကားများပြီး ရိုင်းစိုင်းနေတယ်ဆိုရင်ကော။ သင်၏အာရုံစူးစိုက်မှုအတိုင်းအတာ၏ နောက်ထပ်ယူနစ် 25 ယူနစ်ကိုယူသည်ဟုပြောပါ။ ယခုအခါတွင် အလုံးရေ 50 သာ ဝန်းကျင်ကို ခွဲဝေပေးနိုင်ပြီး ထို့ကြောင့် ယခင်အခြေအနေထက် သင်က ပိုရှုပ်ပွနေပါသည်။

ကျွန်တော်ဘယ်ကိုရောက်နေလဲဆိုတာကို ကြည့်ပါ။

လူတွေရဲ့ အာရုံစူးစိုက်မှုကို ကြည့်တဲ့အခါ၊ bandwidth အပြည့်ရှိတယ်ဆိုပါတော့၊ သူတို့ကပတ်ဝန်းကျင်တွင် ခွဲဝေရန် ၀ယူနစ်များ ကျန်ရှိနေသည်၊ ၎င်းတို့သည် “မယူနိုင်တော့ဘူး” သို့မဟုတ် “တစ်ကိုယ်တည်း အချိန်လိုအပ်သည်” သို့မဟုတ် “အနားယူရန် လိုအပ်သည်” သို့မဟုတ် “ဆူညံသံများမှ ကင်းဝေးချင်သည်”။ ၎င်းသည် ၎င်းတို့၏ အတွင်းပြဿနာများကို ဖြေရှင်းနိုင်စေပြီး ၎င်းတို့၏ အာရုံစူးစိုက်မှု လှိုင်းနှုန်းကို လွတ်ကင်းစေသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခွဲဝေရန် အာရုံစူးစိုက်မှု အနည်းငယ် သို့မဟုတ် မရှိတော့ဘဲ အရှက်ရစေရုံသာမက သေစေနိုင်သည့် ပြင်းထန်သော မတော်တဆမှုများကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။

လူတစ်ဦးသည် ရုပ်ရှင်ထဲတွင်ဖြစ်စေ၊ လက်တွေ့ဘဝတွင်ဖြစ်စေ အတွင်းစိတ်ကမောက်ကမဖြစ်စေသောအခါတွင် လူအသေအပျောက်အများဆုံး မတော်တဆမှုဖြစ်ရသည့်အကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။

စိုးရိမ်ပူပန်မှုသည် ယုတ်မာမှု၏ အဓိကအကြောင်းရင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။

…ဒါပေမယ့် တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းရင်းတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း သို့မဟုတ် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းမှတပါး သင့်အာရုံစူးစိုက်မှုကို ဖမ်းယူပေးနိုင်သည့် အရာများစွာရှိပါသည်။ အတွင်းလောကကို အာရုံစူးစိုက်သော မည်သည့်အရာမဆို အပြင်လောကမှ အလိုအလျောက် ဖယ်ခွာသွားသောကြောင့် နိဗ္ဗာန်သို့ ရောက်သွားနိုင်သည့် အလားအလာရှိသည်။

ဗလာကျင်းခြင်းဟူသော အဓိပ္ပါယ်မှာ သင်၏စိတ် (အာရုံ) သည် အခြားတစ်နေရာသို့ ရောက်သွားသည်ဟု ဆိုလိုသည်။ ထို့ကြောင့် ပျက်ပြားသောစိတ်သည် တစ်စုံတစ်ဦးကို နိဗ္ဗာန်သို့ ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ပူပင်သောကသည် စိတ်ပျက်ခြင်း၏ ပုံစံတစ်မျိုးသာဖြစ်သည်။

သင်မတွေးဘဲမနေနိုင်သော ရုပ်ရှင်တစ်ကားကြည့်ရန် အချိန်ကောင်းရှိသည်ဆိုပါစို့။ ရုပ်ရှင်သည် သင့်အာရုံစူးစိုက်မှုအပိုင်း၏ အရေးပါသောအပိုင်းကို ယူထားသည်။ ထို့ကြောင့် သင်သည် အရာဝတ္ထုများကို ပစ်ချခြင်း၊ ခရီးထွက်ခြင်း သို့မဟုတ် စိုးရိမ်စိတ်လုံးဝမရှိသော်လည်း အရာများကို ထိမိနေစေနိုင်သည်။

နိဂုံးချုပ်

သင်သည် ပို၍အတွင်းကမ္ဘာကို အာရုံစိုက်ပါ - မင်းရဲ့ တွေးခေါ်မှုဖြစ်စဉ်တွေရဲ့ကမ္ဘာက အပြင်လောကကို အာရုံစိုက်မှုနည်းလေလေပါပဲ။ သင့်ပတ်ဝန်းကျင်ကို အာရုံစူးစိုက်မှုနည်းပါးခြင်းက သင့်အား ၎င်းနှင့်ဆက်ဆံနေချိန်တွင် 'အမှားများ' ကျူးလွန်မိစေသည်။ ဤအရာသည် ယုတ်မာမှုဖြစ်သည်။

ကျွန်ုပ်တို့လူသားများတွင် အာရုံစူးစိုက်မှုအပိုင်းကို ကန့်သတ်ထားသောကြောင့်၊ ကောက်ကျစ်လျစ်လျစ်မှုသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ အသိဉာဏ်မိတ်ကပ်များ၏ မလွှဲမရှောင်သာသော အကျိုးဆက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ယုတ်မာမှုကို လုံးလုံးလျားလျား ဖယ်ရှားပစ်လို့ မရသော်လည်း စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းခြင်းနှင့် အခြေအနေဆိုင်ရာ သတိပြုမိမှု တိုးလာခြင်းဖြင့် ၎င်း၏ ကြိမ်နှုန်းကို သိသိသာသာ လျှော့ချနိုင်ပါသည်။