این مقاله روانشناسی ناشی از دست و پا چلفتی را بررسی می کند و اینکه چرا افراد وقتی دست و پا چلفتی هستند زمین می خورند یا آن ها را رها می کنند. البته، دلایل فیزیکی صرفاً می‌تواند پشت این باشد که چرا یک فرد به زمین می‌افتد یا اشیاء را به زمین می‌اندازد.

مثلاً زمین خوردن روی چیزی. در این مقاله، تمرکز من بر دلایل صرفا روانشناختی پشت چنین رفتاری خواهد بود.

هنگامی که او با یک دسته گل رز در دستانش به سمت او رفت و به طور ذهنی خود را در حال دادن دسته گل به او نشان داد. روی پوست موز لیز خورد و با صدای بلندی افتاد.

احتمالا یکی دو دنده شکسته و باید فوراً در بیمارستان بستری شود. با این حال، آسیب روحی ناشی از خجالت به مراتب بیشتر از آسیب جسمی بود.

چند بار چنین صحنه ای را در فیلم یا تلویزیون یا در زندگی واقعی دیده اید؟

چه چیزی باعث دست و پا چلفتی و حادثه خیز بودن در یک فرد دست و پا چلفتی می شود؟

توجه محدود و دست و پا چلفتی

ذهن خودآگاه ما فقط می تواند به تعداد محدودی از چیزها در یک زمان توجه کند. توجه و آگاهی یک منبع ذهنی با ارزش است که ما قادریم آن را فقط به چند چیز اختصاص دهیم. معمولاً اینها چیزهایی هستند که در یک لحظه برای ما بیشترین اهمیت را دارند.

داشتن یک دامنه توجه محدود به این معنی است که وقتی توجه خود را روی چیزی در محیط خود متمرکز می کنید، به طور همزمان آن را از همه چیزهای دیگر دور می کنید. .

اگر در خیابان راه می روید و یک فرد جذاب را در آن می بینیددر سمت دیگر خیابان، اکنون توجه شما به آن شخص معطوف شده است و نه به جایی که می خواهید بروید. بنابراین، احتمالاً به یک تیر چراغ یا چیزی برخورد می کنید.

اکنون عوامل حواس پرتی که برای جلب توجه ما رقابت می کنند، نه تنها در دنیای بیرون، بلکه در دنیای درونی ما نیز وجود دارند. هنگامی که ما توجه خود را از دنیای بیرونی دور می کنیم و آن را بر دنیای درونی فرآیندهای فکری خود متمرکز می کنیم، احتمالاً دست و پا چلفتی ایجاد می شود.

در واقع، بیشتر اوقات، این حواس‌پرتی‌های درونی هستند که بیشتر از حواس‌پرتی‌های بیرونی باعث کلافگی می‌شوند.

بگویید که شما 100 واحد تمرکز دارید. وقتی کاملاً از هر گونه فکری رها هستید و کاملاً از محیط اطراف خود آگاه هستید، بعید است که رفتار ناشیانه ای داشته باشید.

حالا فرض کنید در محل کار مشکلی دارید که نگران آن هستید. مثلاً 25 واحد از دامنه توجه شما را به خود اختصاص می دهد. اکنون 75 واحد باقی مانده است که باید آن را به محیط اطراف خود یا کاری که انجام می دهید اختصاص دهید.

از آنجایی که اکنون کمتر به محیط اطراف خود توجه می کنید، احتمالاً دست و پا چلفتی خواهید بود.

حال، اگر امروز صبح با شریک زندگی خود دعوا داشتید و در مورد آن نیز نشخوار می کنید، چه؟ بگویید 25 واحد دیگر از دامنه توجه شما را اشغال می کند. اکنون تنها 50 واحد را می توان به محیط اطراف اختصاص داد و بنابراین احتمال دست و پا چلفتی شما نسبت به سناریوی قبلی بیشتر است.

ببینید به کجا می رسم؟

وقتی توجه شناختی افراد جلب می شود پهنای باند پر است یعنی آنها0 واحد برای تخصیص به محیط اطراف خود باقی مانده است، آنها "دیگر نمی توانند تحمل کنند" یا "به مدتی به تنهایی نیاز دارند" یا "نیاز به استراحت دارند" یا "می خواهند از سر و صدا دور شوند". این به آنها اجازه می دهد مشکلات درونی خود را حل کنند و در نتیجه پهنای باند توجه خود را آزاد کنند.

فقط یا کم توجه به محیط اطراف می تواند باعث تصادفات جدی شود که نه تنها باعث خجالت می شود بلکه می تواند منجر به مرگ نیز شود.

این دلیلی است که بیشتر تصادفات مرگبار زمانی اتفاق می‌افتد که یک فرد دچار آشفتگی درونی می‌شود، چه در فیلم و چه در زندگی واقعی.

... اما نه تنها علت. چیزهای زیادی وجود دارد که علاوه بر نگرانی یا اضطراب می تواند پهنای باند توجه شما را به خود اختصاص دهد. هر چیزی که توجه شما را به دنیای درون متمرکز کند، به طور خودکار آن را از دنیای بیرونی دور می‌کند و از این رو پتانسیل ایجاد دست و پا چلفتی را دارد. بنابراین هر نوع غیبت می تواند باعث دست و پا چلفتی شدن کسی شود. اضطراب تنها یکی از اشکال غیبت است.

فرض کنید با تماشای فیلمی که نمی توانید از فکر کردن به آن دست بردارید، لحظات خوبی را سپری کرده اید. این فیلم بخش قابل توجهی از توجه شما را به خود اختصاص داده است. بنابراین ممکن است باز هم چیزها را رها کنید، سفر کنید یا با چیزهایی برخورد کنید، حتی اگر اصلاً اضطرابی وجود نداشته باشد.

نتیجه‌گیری

هر چه بیشتر باشیدتمرکز بر دنیای درون - دنیای فرآیندهای فکری شما، کمتر بر دنیای بیرون متمرکز خواهید شد. تمرکز کمتر بر روی محیط اطرافتان باعث می شود که در هنگام تعامل با آن، مرتکب «اشتباه» شوید. این دست و پا چلفتی است.

از آنجایی که ما انسان ها دامنه توجه محدودی داریم، دست و پا چلفتی نتیجه اجتناب ناپذیر آرایش شناختی ما است. در حالی که دست و پا چلفتی را نمی توان به طور کامل از بین برد، اما فراوانی آن را می توان با حل مسائل عاطفی و افزایش آگاهی موقعیتی به میزان قابل توجهی کاهش داد.