این مقاله دو روش انگیزشی را مورد بحث قرار می‌دهد که افراد را برمی‌انگیزد تا برای رسیدن به اهداف خود اقدام کنند.

انسان به طور طبیعی به سمت لذت و به دور از درد انگیزه دارد. ما ارگانیسم های جویای پاداش هستیم و هر کاری که انجام می دهیم حاوی یک پاداش ذاتی است، آگاهانه یا ناخودآگاه، درک شده یا واقعی.

به عنوان مثال، اگر شما غیرسیگاری هستید، ممکن است فکر کنید که سیگار کشیدن مضر است. و فعالیتی بدون پاداش، اما برای یک فرد سیگاری، ممکن است راهی مفید برای خلاص شدن از شر اضطراب او باشد (در واقع یک پاداش).

بنابراین مهم نیست که یک فعالیت چقدر بی ثمر یا مضر به نظر می رسد، برای شخصی که آن را انجام می دهد نوعی پاداش در آن وجود دارد یا نوعی درد را دفع می کند (که به خودی خود یک پاداش است) .

بر اساس این اطلاعات دو راه وجود دارد که می توانیم به خود انگیزه دهیم.

انگیزه مثبت (پاداش)

این نوع انگیزه است که هنگامی که فعالیتی را انجام می دهید برای به دست آوردن پاداشی که معمولاً در آینده است، استفاده می کنید. این آینده ممکن است فوری یا دور باشد. انتظار پاداش چیزی است که شما را به حرکت در می آورد.

تجسم آینده ایده آل خود که در آن پاداش خود را دریافت کرده اید، راهی عالی برای ایجاد انگیزه مثبت در خود است.

ما انسان ها هیچ مشکلی در انجام کارهایی که منجر به فوری و کوتاه مدت می شود، نداریم. پاداش های مدت دار (مانند خوردن بستنی) اما وقتی صحبت از پاداش هایی می شود که با پیگیری اهداف بلند مدت به دست می آیند، مارسیدن به آنها را یک وظیفه هرکولی بدانند. خوب، یک دلیل تکاملی پشت آن چیزی است که در اینجا توضیح دادم.

مهمترین چیزی که در مورد دنبال کردن پاداش هایی که در آینده ای دور وجود دارد مهم است، ایمان به توانایی های شما و ایمان به آن است. فعالیت هایی که برای دستیابی به آن پاداش ها انجام می دهید.

به هر حال، اگر متوجه شدید که فعالیت‌های فعلی‌تان شما را به جایی نمی‌برد، به سرعت بی‌انگیزه می‌شوید.

اگر این اتفاق بیفتد، بهترین راه برای ایجاد انگیزه دوباره این است که پیدا کنید یک پاداش در خود فعالیت ها!

آیا عاشق انجام کاری هستید که انجام می دهید؟ سپس این پاداش کافی است تا بتوانید آن را ادامه دهید! این یک راه مطمئن برای دست کشیدن از اهداف بلند مدتی است که برای شما مهم هستند، حتی اگر به نظر می رسد به جایی نمی رسید.

اکنون این بدان معنا نیست که شما نباید راه خود را تغییر دهید تا بفهمید چه چیزی موثر است، اما تمام چیزی که من می گویم این است که هر کاری انجام می دهید، مطمئن شوید که دلیلی برای انجام آن دوست دارید.

انگیزه منفی (پرهیز از درد)

این نوع انگیزه ای است که هنگام انجام یک فعالیت برای جلوگیری از دردی که ممکن است در اثر انجام ندادن آن ایجاد شود از آن استفاده می کنید. به عنوان مثال، دانش آموزی که سخت مطالعه می کند تا شکست نخورد، به خود انگیزه منفی می دهد.

در حالی که انگیزه مثبت انتظار پاداش است، انگیزه منفی اجتناب از درد یا تنبیه است. یکی از عوامل مهمی که باید در حین ایجاد انگیزه منفی در خود در نظر بگیرید، خودتان استتوانایی تحمل درد

اگر تحمل درد بالایی دارید، به این معنی که می توانید قبل از اینکه واقعاً وارد عمل شوید، درد زیادی را تحمل کنید، انگیزه منفی ابزار خوبی برای شما نخواهد بود. تا زمانی که درد شما به آستانه خاصی نرسد، انگیزه ای برای عمل نخواهید داشت. بنابراین، در این مورد، تحمل درد بالا می‌تواند یک نقطه ضعف باشد.

این را با فردی که تحمل درد پایینی دارد - که نمی‌تواند درد زیادی را تحمل کند و آستانه‌اش پایین است، مقایسه کنید. برای او، انگیزه منفی یک ابزار عالی خواهد بود.

نکته مهم دیگری که باید در انگیزه منفی در نظر گرفت این است که اگر راه حلی در دست ندارید، انگیزه منفی برای خود می تواند باعث درماندگی و افسردگی شود.

انگیزه منفی به معنای فرار از درد است و برای انجام آن باید بدانید از کدام راه فرار کنید. اول باید راهی باشه اگر وجود نداشته باشد، انگیزه منفی فقط شما را فلج می کند.

اگر انگیزه منفی خود شما را مجبور می کند که راهی برای خروج از آن پیدا کنید - خوب و خوب! اما هی "راهی برای خروج" نیز به خودی خود راهی است و بهتر از فلج شدن است.