Syndrom Kasandry lub kompleks Kasandry to sytuacja, w której ostrzeżenie danej osoby pozostaje niezauważone. Termin ten wywodzi się z mitologii greckiej.

Kasandra była piękną kobietą, której uroda uwiodła Apolla, który obdarzył ją darem proroctwa. Kiedy jednak Kasandra odrzuciła romantyczne zaloty Apolla, ten rzucił na nią klątwę. Klątwa polegała na tym, że nikt nie wierzył w jej przepowiednie.

W związku z tym Cassandra została skazana na życie, w którym znała przyszłe niebezpieczeństwa, ale nie była w stanie wiele z nimi zrobić.

Istnieją również prawdziwe Kasandry. Są to ludzie z dalekowzrocznością - ludzie, którzy widzą rzeczy w zalążku. Są w stanie dostrzec trend, w którym zmierzają rzeczy.

Jednak ci geniusze, którzy potrafią rzutować swoje umysły w przyszłość, są często ignorowani i nie są traktowani poważnie. W tym artykule zbadamy, dlaczego tak się dzieje i jak temu zaradzić.

Dlaczego ostrzeżenia nie są brane pod uwagę

Kilka ludzkich tendencji i uprzedzeń przyczynia się do niepoważnego traktowania ostrzeżeń. Przyjrzyjmy się im po kolei.

1) Opór wobec zmian

Ludzie doskonale radzą sobie z opieraniem się zmianom. Ta tendencja jest w nas głęboko zakorzeniona. Z ewolucyjnego punktu widzenia to właśnie ona pomogła nam oszczędzać kalorie i umożliwiła przetrwanie przez tysiąclecia.

Opór przed zmianą jest powodem, dla którego ludzie wcześnie rezygnują z nowych projektów, dlaczego nie mogą trzymać się swoich nowo sformułowanych planów i dlaczego nie traktują ostrzeżeń poważnie.

Co gorsza, ci, którzy ostrzegają, ci, którzy próbują naruszyć status quo lub "wstrząsnąć łodzią", są postrzegani negatywnie.

Nikt nie chce być postrzegany negatywnie, więc ci, którzy ostrzegają, nie tylko zmagają się z naturalnym ludzkim oporem przed zmianami, ale także ryzykują utratę reputacji.

2. odporność na nowe informacje

Uprzedzenie potwierdzające pozwala ludziom postrzegać nowe informacje w świetle tego, w co już wierzą. Selektywnie interpretują informacje, aby pasowały do ich własnego światopoglądu. Jest to prawdą nie tylko na poziomie indywidualnym, ale także na poziomie grupy lub organizacji.

W grupach istnieje również tendencja do myślenia grupowego, tj. lekceważenia przekonań i poglądów, które są sprzeczne z tym, w co wierzy grupa.

3. nastawienie optymistyczne

Ludzie lubią wierzyć, że przyszłość będzie różowa, pełna tęczy i słońca. Chociaż daje im to nadzieję, to jednocześnie zaślepia ich na potencjalne ryzyko i niebezpieczeństwa. O wiele mądrzej jest zobaczyć, co może pójść nie tak i wprowadzić przygotowania i systemy, aby poradzić sobie z potencjalną niezbyt różową przyszłością.

Kiedy ktoś ostrzega, gwiezdni optymiści często nazywają go "negatywnym myślicielem" lub "alarmistą". Są jak:

"Tak, ale to nigdy nie może nam się przydarzyć".

Wszystko może się zdarzyć każdemu.

4) Brak pilności

To, czy ludzie są skłonni potraktować ostrzeżenie poważnie, zależy w pewnym stopniu od pilności ostrzeżenia. Jeśli ostrzegane zdarzenie prawdopodobnie nastąpi w odległej przyszłości, ostrzeżenie może nie zostać potraktowane niepoważnie.

To postawa "zobaczymy, kiedy to się stanie".

Rzecz w tym, że "kiedy to się stanie", może być już za późno, by to "zobaczyć".

Zawsze lepiej jest przygotować się na przyszłe zagrożenia tak szybko, jak to możliwe, ponieważ mogą się one wydarzyć wcześniej niż przewidywano.

5) Niskie prawdopodobieństwo wystąpienia ostrzeganego zdarzenia

Kryzys jest definiowany jako zdarzenie o niskim prawdopodobieństwie i dużym wpływie. Ostrzegane zdarzenie lub potencjalny kryzys, który jest wysoce nieprawdopodobny, jest głównym powodem, dla którego jest ignorowany.

Ostrzegasz ludzi przed czymś niebezpiecznym, co może się wydarzyć, pomimo niskiego prawdopodobieństwa, a oni na to:

"Daj spokój! Jakie są szanse, że to się kiedykolwiek wydarzy?".

Tylko dlatego, że nigdy wcześniej się nie wydarzył lub ma niskie szanse na wystąpienie, nie oznacza, że nie może się wydarzyć. Kryzys nie dba o swoje wcześniejsze prawdopodobieństwo. Dba tylko o odpowiednie warunki. Kiedy pojawią się odpowiednie warunki, podniesie swój brzydki łeb.

6. niski autorytet ostrzegającego

Kiedy ludzie muszą uwierzyć w coś nowego lub zmienić swoje wcześniejsze przekonania, bardziej polegają na autorytetach.2

W rezultacie, kto Jeśli osoba wydająca ostrzeżenie nie cieszy się zaufaniem lub wysokim autorytetem, jej ostrzeżenie prawdopodobnie zostanie odrzucone.

Zaufanie jest ważne. Wszyscy słyszeliśmy historię o chłopcu, który płakał jak wilk.

Zaufanie staje się jeszcze ważniejsze, gdy ludzie są niepewni, gdy nie mogą poradzić sobie z przytłaczającą ilością informacji lub gdy decyzja, którą należy podjąć, jest złożona.

Kiedy nasz świadomy umysł nie może podjąć decyzji z powodu niepewności lub złożoności, przekazuje je emocjonalnej części naszego mózgu. Emocjonalna część mózgu podejmuje decyzje w oparciu o skróty, takie jak:

"Kto wydał ostrzeżenie? Czy można im ufać?"

"Jakie decyzje podjęli inni? Róbmy to, co oni".

Chociaż ten sposób podejmowania decyzji może być czasami przydatny, omija on nasze racjonalne zdolności. A ostrzeżenia należy traktować tak racjonalnie, jak to tylko możliwe.

Należy pamiętać, że ostrzeżenia mogą pochodzić od każdego - zarówno wysokiego, jak i niskiego autorytetu. Odrzucenie ostrzeżenia wyłącznie na podstawie autorytetu ostrzegającego może okazać się błędem.

7. brak doświadczenia z podobnym zagrożeniem

Jeśli ktoś wyda ostrzeżenie o jakimś wydarzeniu, a to wydarzenie - lub coś podobnego do niego - nigdy wcześniej się nie wydarzyło, ostrzeżenie można łatwo odrzucić.

Z drugiej strony, jeśli ostrzeżenie przywołuje pamięć o podobnym kryzysie z przeszłości, prawdopodobnie zostanie potraktowane poważnie.

Umożliwia to ludziom wcześniejsze przygotowanie się, pozwalając im skutecznie radzić sobie z tragedią, gdy ta nadejdzie.

Mrożący krew w żyłach przykład, który przychodzi mi na myśl, to Morgan Stanley. Firma miała biura w Światowym Centrum Handlu (WTC) w Nowym Jorku. Kiedy WTC zostało zaatakowane w 1993 roku, zdali sobie sprawę, że coś podobnego może się wydarzyć w przyszłości, ponieważ WTC jest tak symboliczną strukturą.

Przeszkolili swoich pracowników, jak reagować na wypadek, gdyby coś podobnego miało się powtórzyć. Przeprowadzili odpowiednie ćwiczenia.

Kiedy Północna Wieża WTC została zaatakowana w 2001 roku, firma miała pracowników w Południowej Wieży. Pracownicy ewakuowali swoje biura po naciśnięciu przycisku, tak jak zostali przeszkoleni. Kilka minut później, kiedy wszystkie biura Morgan Stanley były puste, Południowa Wieża została trafiona.

8) Zaprzeczenie

Być może ostrzeżenie jest ignorowane tylko dlatego, że może wywołać niepokój. Aby uniknąć odczuwania niepokoju, ludzie stosują mechanizm obronny zaprzeczania.

9) Niejasne ostrzeżenia

Sposób wydawania ostrzeżeń również ma znaczenie. Nie można po prostu podnosić alarmów bez jasnego wyjaśnienia, czego się obawiamy. Niejasne ostrzeżenia są łatwo odrzucane. Naprawimy to w następnej sekcji.

Anatomia skutecznego ostrzeżenia

Wydając ostrzeżenie, zgłaszasz roszczenie dotyczące tego, co może się wydarzyć. Jak w przypadku wszystkich roszczeń, musisz Wsparcie ostrzeżenia z solidnymi danymi i dowodami.

Ludzie mogą ci nie ufać lub uważać cię za osobę o niskim autorytecie, ale będą ufać liczbom.

Znajdź też sposób na Zweryfikuj swoje roszczenia Jeśli możesz obiektywnie zweryfikować to, co mówisz, ludzie odłożą na bok swoje uprzedzenia i przystąpią do działania. Dane i obiektywna weryfikacja eliminują ludzkie elementy i uprzedzenia z procesu podejmowania decyzji. Odwołują się do racjonalnej części mózgu.

Następną rzeczą, którą powinieneś zrobić, jest jasno wyjaśnić konsekwencje Tym razem odwołujesz się do emocjonalnej części mózgu.

Ludzie zrobią wszystko, co w ich mocy, aby uniknąć nieszczęść lub ponieść wysokie koszty, ale najpierw trzeba ich przekonać, że takie rzeczy są możliwe. puszka zdarzyć.

Na przykład, jeśli twój nastoletni syn nalega na jazdę motocyklem bez kasku, pokaż mu zdjęcia osób, które doznały urazów głowy w wypadkach motocyklowych.

Jak powiedział Robert Greene w swojej książce, 48 praw władzy "Zademonstruj, nie wyjaśniaj".

Jasne wyjaśnienie ostrzeżenia i pokazanie negatywnych konsekwencji jego nieprzestrzegania to jednak tylko jedna strona medalu.

Drugą stroną jest powiedzenie ludziom, co można zrobić, aby zapobiec przyszłej katastrofie. Ludzie mogą poważnie potraktować twoje ostrzeżenie, ale jeśli nie masz planu działania, możesz ich tylko sparaliżować. Kiedy nie powiesz im, co robić, prawdopodobnie nic nie zrobią.

Druga strona syndromu Cassandry: dostrzeganie ostrzeżeń tam, gdzie ich nie było

W większości przypadków prawdą jest, że kryzysy nie zdarzają się znienacka - często są one związane z tym, co naukowcy zajmujący się zarządzaniem kryzysowym nazywają "warunkami wstępnymi". Wielu kryzysów można było uniknąć, gdyby posłuchano ostrzeżeń.

Jednocześnie istnieje również to ludzkie uprzedzenie zwane uprzedzenia z perspektywy czasu który mówi:

"Z perspektywy czasu lubimy myśleć, że w pewnym momencie wiedzieliśmy więcej niż w rzeczywistości".

Jest to przekonanie, że "wiedziałem o tym" po tragedii; przekonanie, że ostrzeżenie było i powinieneś był je zignorować.

Czasami ostrzeżenia po prostu nie ma i nie można o tym wiedzieć.

Zgodnie z tendencyjnością spojrzenia wstecz, przeceniamy to, co wiedzieliśmy lub zasoby, którymi dysponowaliśmy w przeszłości. Czasami po prostu nic nie można było zrobić, biorąc pod uwagę wiedzę i zasoby w danym momencie.

Kuszące jest dopatrywanie się ostrzeżeń tam, gdzie ich nie było, ponieważ wiara w to, że mogliśmy zapobiec kryzysowi, daje nam fałszywe poczucie kontroli. Obciąża to człowieka niepotrzebnym poczuciem winy i żalem.

Wiara w to, że ostrzeżenie było, gdy go nie było, jest również sposobem na obwinianie władz i decydentów. Na przykład, gdy dochodzi do tragedii, takiej jak atak terrorystyczny, ludzie często są tacy:

"Czy nasze agencje wywiadowcze spały? Jak to się stało, że tego nie zauważyły?".

Cóż, kryzysy nie zawsze przychodzą z ostrzeżeniami na tacy, na które musimy zwracać uwagę. Czasami po prostu podkradają się do nas i nikt nie mógł zrobić absolutnie nic, aby im zapobiec.

Referencje

1. Choo, C. W. (2008), Katastrofy organizacyjne: dlaczego się zdarzają i jak można im zapobiegać. Decyzja dotycząca zarządzania .
2. Pilditch, T. D., Madsen, J. K., & Custers, R. (2020). Fałszywi prorocy i klątwa Kasandry: rola wiarygodności w aktualizacji przekonań. Acta psychologica , 202 , 102956.