Prawdopodobnie masz już dość mówców motywacyjnych i trenerów sukcesu nieustannie powtarzających takie rzeczy jak:

"Porażka jest odskocznią do sukcesu!"

"Sukces to porażka wywrócona na lewą stronę!"

"Nie bój się porażki!"

Powtarzają te wiadomości, ponieważ mówią prawdę, a także dlatego, że nieustannie walczą z głęboko zakorzenioną tendencją ludzkiego umysłu - tendencją do czucia się kiepsko, gdy ponosisz porażkę.

Jeśli nie masz całkowicie zinternalizowanych pozytywnych przekonań na temat porażki, to będzie Oczywiście, będziesz myślał lub słuchał czegoś motywującego, aby się zrehabilitować, ale to się nie skończy. będzie być czymś, z czego można się otrząsnąć.

Dlaczego porażka to złe uczucie

Ludzie są ssakami społecznymi i kooperatywnymi. W każdej grupie kooperatywnej wartość każdego członka jest określana przez jego wkład w grupę. Dlatego też czerpiemy naszą samoocenę głównie z wartości, jaką wnosimy do społeczeństwa.

Nie chcemy robić niczego, co sprawi, że będziemy wyglądać źle.

Niepowodzenie sprawia, że wyglądamy źle. Komunikuje, że jesteśmy niekompetentni. Kiedy inni wiedzą o naszej niekompetencji, mniej nas cenią. Kiedy cenią nas mniej, my również cenimy siebie mniej.

Wszystkie rady i mądrości dotyczące porażki muszą być powtarzane w nieskończoność, ponieważ twój podświadomy umysł kierujący się emocjami bardzo dba o twoją pozycję społeczną.

Utrata statusu społecznego spowodowana porażką jest głównym powodem, dla którego czujemy się źle, gdy ponosimy porażkę. Pomyśl o tym: czy czułbyś się jak porażka i wstydziłbyś się swoich niepowodzeń, gdybyś mieszkał samotnie na wyspie?

Dlaczego czujemy się jak nieudacznicy: podstawowy powód

Poczucie porażki to cały pakiet, który wiąże się z silnymi emocjami, takimi jak wstyd, zażenowanie, złość, rozczarowanie i strach - wstyd jest największym z nich.

Uczucia te ostrzegają przed utrata statusu Twój umysł chce, abyś naprawił wszystko, co poszło nie tak. Co więcej, chce, abyś przestał i przestał się wstydzić.

I to właśnie robimy.

Kiedy ponosimy porażkę, niemal natychmiast przestajemy robić to, co robimy. Niektórzy ludzie są tak upokorzeni, że nie mogą się doczekać, aż opuszczą scenę.

Kiedy tak się stanie, praca związana z "poczuciem porażki" jest zakończona. Dalsza utrata statusu i szacunku została ograniczona. Teraz możemy wrócić do deski kreślarskiej i wymyślić, jak znów wyglądać dobrze dla ludzi.

Właśnie przedstawiłem ci psychologiczny mechanizm stojący za setkami historii sukcesu, które słyszysz.

Porażka: cecha czy stan?

Głównym problemem, z jakim borykają się ludzie w obliczu porażki, jest utożsamianie się ze swoimi niepowodzeniami. Kiedy ponoszą porażkę, myślą, że to ich wina, że coś jest z nimi nie tak.

Kiedy ciągle ponoszą porażkę, postrzegają ją jako stabilną cechę, a nie tymczasowy stan. To właśnie dlatego porażka jest tak trudna.

Ale dlaczego tak się dzieje?

Cóż, ponieważ inni też to robią!

Kiedy widzisz, że komuś się nie powiodło, prawdopodobnie uznasz go za nieudacznika. Możesz nawet osądzić tę osobę, ale nie chcesz być osądzany, kiedy sam ponosisz porażkę. Ten absurdalny i hipokrytyczny aspekt ludzkiej natury wynika z tego, że jesteśmy gatunkiem społecznym.

Nasi przodkowie musieli szybko podejmować decyzje dotyczące wartości członków swojej grupy. Jeśli na przykład zbyt długo decydowali, czy ktoś jest dobrym myśliwym, czy nie, nie mogli przetrwać.

Te osądy pomogły im w podejmowaniu szybkich decyzji sprzyjających przetrwaniu i reprodukcji. Nie mogły sobie pozwolić na marnowanie zbyt wiele czasu na rozumowanie o tych rzeczach. W rzeczywistości racjonalna część mózgu wyewoluowała znacznie później.

Ocenianie książki po okładce było szybką i cenną strategią ewolucyjną, zapobiegającą kosztownym błędom w przetrwaniu i reprodukcji.

W związku z tym ludzie mają tendencję do przypisywania tego, co tak naprawdę jest wydarzeniem (porażką) do osobowości. Biorą porażkę osobiście i sprawiają, że staje się ona częścią ich osobowości.

Przyczyny poczucia porażki

Niektóre tendencje u ludzi przyczyniają się do ich poczucia porażki lub pogarszają je. Przyjrzyjmy się tym tendencjom i sposobom racjonalnego radzenia sobie z nimi.

1) Nierealistyczne oczekiwania

W desperackiej próbie podniesienia swojego statusu społecznego na Księżyc, ludzie często stawiają sobie nierealistyczne oczekiwania. Co gorsza, stawiają również nierealistycznie wysokie oczekiwania wobec innych.

"Mój syn będzie lekarzem". Rodzic

Jestem pewien, że w tym roku będziesz najlepszy. Nauczyciel

Czy możemy zatrzymać się na chwilę i zapytać dziecko, czego chce?

Biedne dziecko dorasta z ciężarem oczekiwań innych i czuje się jak porażka, gdy ich nie spełnia.

Dotyczy to również dorosłych.

Nadchodzi nowy rok, a ludzie mówią: "W tym roku podbiję świat!".

Kiedy wkrótce dowiadujemy się, że nie podbiliśmy świata, czujemy się jak nieudacznicy.

Jak sobie radzić:

Możesz mieć nierealistyczne marzenia, ale musisz mieć praktyczne cele. Jeśli wyznaczysz rozsądne i osiągalne cele, będziesz szczęśliwy, gdy zobaczysz dowody postępu.

Zamiast dążyć do osiągnięcia sześciopaku w przyszłym miesiącu, może postawisz sobie za cel zrzucenie 10 kilogramów?

2. perfekcjonizm

Perfekcjonizm jest przeklętym słowem w świecie przedsiębiorczości i nie bez powodu. Jeśli będziesz dążyć do perfekcji, stracisz czas i możesz nigdy nie osiągnąć celu. Skończysz z poczuciem porażki.

Jak sobie radzić:

Perfekcja jest wrogiem dobra, a wszystko, czego potrzebujesz, to dobro. Próba bycia doskonałym to narażanie się na porażkę. Jak powiedział John Lee Dumas, odnoszący sukcesy podcaster, "Musisz mieć wstręt do perfekcjonizmu".

3) Porównanie społeczne

Porażka przed innymi nie jest jedynym sposobem na utratę statusu. Ludzie tracą status przez cały czas, gdy porównują się z innymi. Nawet osoby o wysokim statusie tracą status, gdy wpadają w pułapkę porównywania się z innymi.

Porównywanie się do innych, którzy są lepsi od nas, przychodzi ludziom naturalnie. To właśnie napędza syndrom "trawa jest bardziej zielona" i emocję zazdrości.

Porównywanie się do innych i bycie zazdrosnym motywuje do osiągnięcia ich poziomu. Nie jest to całkowicie zła rzecz. Jednak większość ludzi, zamiast czuć inspirację, czuje zazdrość. W porównaniu z własnym, wysoki status drugiej osoby sprawia, że czują się nisko i bezsilnie.

Ludzie cały czas angażują się w tę grę statusową w mediach społecznościowych. Widzą, że ktoś publikuje posty o swoim wspaniałym życiu. Czują się mniej niż inni i publikują coś o swoim własnym niesamowitym życiu.

Naiwnością jest myślenie, że ludzie dzielą się swoimi sukcesami w mediach społecznościowych tylko po to, aby dzielić się swoją ekscytacją lub inspirować innych. Zawsze istnieje ta ciemna strona ludzkiej natury, która napędza takie zachowanie. Ciemna strona, która pragnie wyższości nad innymi i chce, aby wyglądali źle.

Jak sobie radzić:

Ta gra nigdy się nie kończy, ponieważ mało kto doświadcza niesamowitości życia przez cały czas. Wszyscy przechodzimy przez wzloty i upadki życia. Ponadto nikt nie może być dobry we wszystkim. Nikt nie może mieć wszystkiego.

Bez względu na to, jak dobry jesteś, zawsze znajdzie się ktoś lepszy. Nie możesz konkurować z każdą cechą, hobby lub zainteresowaniem każdej osoby, którą znasz.

Zamiast wpadać w pułapkę porównań, może skupmy się na sobie i dowiedzmy się, co musimy zrobić, aby osiągnąć kolejny poziom?

4) Odrzucenie

Kiedy ktoś nas odrzuca, nie postrzega nas jako wystarczająco wartościowych, by z nami przebywać lub robić interesy. Utrata wartości równa się utracie statusu, a my czujemy się jak porażka.

Jak sobie radzić:

Sukces w każdym przedsięwzięciu jest grą liczbową. Nie potrzebujesz miliona ludzi, aby cię docenić. Ta jedna osoba, która zdecyduje się być z tobą lub ta jedna osoba, która robi z tobą interesy, może mieć dla ciebie konsekwencje zmieniające życie.

Odrzucenie to znak, że próbujesz, co jest lepsze niż brak próby.

5) Syndrom oszusta

Syndrom oszusta pojawia się, gdy jesteś cenny dla wszystkich wokół, z wyjątkiem siebie. Czujesz się jak oszust i martwisz się, że ludzie się o tobie dowiedzą. Czujesz, że nie zasługujesz na status i sukces, który osiągnąłeś.

Jak sobie radzić:

Syndrom oszusta jest wyzwalany, gdy przekraczamy własne oczekiwania. Musisz sobie przypomnieć, że gdybyś naprawdę nie zasługiwał, nie byłbyś tam, gdzie jesteś.

6) Walka z własną naturą

Ludzka natura jest potężna i kształtuje prawie wszystko, co robimy. Stoją za nią miliony lat ewolucji. Często nie da się jej pokonać zwykłą siłą woli.

Dlatego właśnie tak trudno jest przezwyciężyć złe nawyki. Kiedy tkwimy w naszych złych nawykach, czujemy, że ponieśliśmy porażkę.

Wiesz, że to ciasteczko z kawałkami czekolady jest dla ciebie okropne, ale twój umysł po prostu nie może się mu oprzeć. Twój umysł uwielbia pokarmy bogate w kalorie, ponieważ pomagały one przetrwać w czasach starożytnych.

Jak sobie radzić:

Jeśli chcesz dokonać pozytywnych zmian w swoim życiu, możesz wykorzystać swoją potężną naturę.

Na przykład, aby zdrowo się odżywiać, należy usunąć z otoczenia wszystkie niezdrowe produkty spożywcze. O wiele łatwiej jest unikać pokus niż się im opierać.

Podobnie, możesz wykorzystać zamiłowanie umysłu do dopaminy, nagradzając się, gdy osiągniesz swoje cele.

7. zbyt wczesne odejście

Bycie dobrym we wszystkim, w czym warto być dobrym, wymaga czasu. Wiele osób próbuje różnych rzeczy, nie osiągając mistrzostwa w żadnej z nich. Bycie mistrzem w każdej dziedzinie zmniejsza pewność siebie.

Jak sobie radzić:

Opanuj jedną lub dwie rzeczy i naucz się podstaw innych istotnych rzeczy. Kiedy coś opanujesz, wyniesiesz się ponad tłum (zyskasz status). Twoja pewność siebie wzrośnie.

8. bycie przytłoczonym

Kiedy masz dużo do zrobienia i setki rzeczy przyciągają twoją uwagę, stajesz się przytłoczony. Przytłoczenie paraliżuje cię i sprawia, że wracasz do złych nawyków. Prowadzi to do utraty poczucia kontroli i poczucia porażki.

Jak sobie radzić:

Kiedy czujesz się przytłoczony, musisz wycofać się ze swojego życia, aby spojrzeć na nie z szerszej perspektywy. Musisz dokonać zmian i przeorganizować rzeczy. Zamiast nic nie robić, nawet mała czynność, taka jak ścielenie łóżka, może sprawić, że poczujesz się lepiej.

Uczucie małej wygranej zapobiegnie poczuciu porażki.

9 Ograniczające przekonania

Przekonanie ograniczające to przekonanie, które ogranicza twój potencjał, sprawiając, że wierzysz, że nie możesz czegoś zrobić. Wynika ono z nierobienia rzeczy i z naszych przeszłych doświadczeń.

Ciągła krytyka i zawstydzanie ze strony rodziców, nauczycieli i innych autorytetów może sprawić, że zinternalizujesz ograniczające przekonania.

Możesz sprawdzić, czy masz ograniczające przekonania, wychodząc ze swojej strefy komfortu. Kiedy to zrobisz, głosy twoich ograniczających przekonań będą cię prześladować:

"Nie możesz tego zrobić".

"Żartujesz sobie?"

"Za kogo ty się uważasz?"

"Jesteś do niczego".

Jak sobie radzić:

Jest to prawdopodobnie najtrudniejsze wyzwanie do pokonania na tej liście, ale można to zrobić. Kluczem do stłumienia wszystkich tych głosów jest danie podświadomości wystarczającego dowodu na to, że się mylą.

Samo powtarzanie afirmacji nie jest w stanie przezwyciężyć negatywnego myślenia o sobie.

Musisz wyjść poza swoją strefę komfortu i robić rzeczy, których według twoich ograniczających przekonań nie możesz zrobić. To zadziała jak lanie wody na ogień.

Analizuj swoje porażki

Świetnym sposobem na uniknięcie brania porażek do siebie jest analizowanie ich. Analiza porażki jest konieczna, jeśli chcesz się z niej czegoś nauczyć. W przeciwnym razie nie zrobisz postępów.

Zadaj sobie pytanie, co się stało, opisz to szczegółowo, a następnie zapytaj, dlaczego tak się stało. Często okaże się, że powód, dla którego tak się stało, nie ma nic wspólnego z tobą jako osobą.