چرا ما خیال پردازی می کنیم؟

چه چیزی باعث رویاپردازی می شود؟

چه چیزی باعث آن می شود و هدف چیست؟

قبل از اینکه بفهمیم چرا خیال پردازی می کنیم، من شما را می خواهم سناریوی زیر را تصور کنید:

شما در حال مطالعه برای یک آزمون بسیار سخت هستید که در گوشه و کنار است و احساس می کنید که تا کنون آنقدر از برنامه درسی که می خواهید را پوشش نداده اید.

شما شروع به تلاش برای حل مشکلی می کنید که فکر می کنید حل آن 10 دقیقه طول می کشد. اما 15 دقیقه بعد متوجه می‌شوید که ذهن‌تان به رویاپردازی سرگردان شده است. شما حتی به نیمه راه حل مشکل نرسیده اید.

چه خبر است؟ چرا ذهن ما به جای تمرکز بر روی کار در حال انجام، به دنیای خیالی منحرف می شود؟

ما زیاد رویاپردازی می کنیم

تخمین زده شده است که حدود نیمی از زمان بیداری ما به خیال پردازی می گذرد.

اگر رویاپردازی بسیار مکرر و رایج باشد، احتمالاً دارای مزایای تکاملی است.

برای دریافت ایده در مورد این مزیت، باید به چیزهایی که رویاهای ما از آنها ساخته شده است نگاه کنیم.

به طور خلاصه، بیشتر رویاهای ما حول محور اهداف زندگی ما می چرخد.

آنچه مردم در مورد آن رویاپردازی می کنند به شخصیت و نیازهای منحصر به فرد آنها بستگی دارد، اما موضوعات مشترکی نیز وجود دارد.

افراد معمولاً در مورد خاطرات گذشته خود، مشکلاتی که در حال حاضر با آنها دست و پنجه نرم می کنند، و اینکه چگونه انتظار دارند، یا انتظار ندارند، زندگی خود در آینده رویاپردازی می کنند.

رویاپردازی در مورد گذشته،حال و آینده

طبق مقاله ای که در نشنال جئوگرافیک منتشر شده است، بیشتر رویاهای روزانه مربوط به آینده است.

دید رویا به ما امکان می دهد برای آینده آماده و برنامه ریزی کنیم.

با تجسم آنچه که آینده ما ممکن است داشته باشد، می توانیم به موانع احتمالی فکر کنیم که ممکن است مانع رسیدن ما به اهداف زندگی شود. این به ما کمک می‌کند راهی برای دور زدن آن موانع پیدا کنیم.

رویاپردازی درباره آنچه در زندگی کنونی ما می‌گذرد به ما امکان می‌دهد در مورد آنچه این تجربیات به ما یاد داده‌اند فکر کنیم.

این ما را برای مقابله با سناریوهای مشابه آینده مجهزتر می‌کند.

اگر در حال حاضر با چالش‌هایی روبرو هستیم، خیال‌پردازی به ما اجازه می‌دهد تا در مورد این چالش‌ها نشخوار کنیم تا بتوانیم به دنبال راه‌حلی عملی باشیم.

رویاپردازی در مورد گذشته باعث می شود درس های مهم زندگی در روان ما ریشه دوانند.

از آنجایی که مردم معمولاً در مورد چیزهای خوبی که برایشان اتفاق افتاده رویاپردازی می کنند، به آرزوی زنده کردن آن تجربیات اشاره دارد.

بنابراین بخش خوبی از رویاهای روزانه، مانند رویاهای شبانه، تمرینی برای برآورده شدن آرزوها که ممکن است شامل تخیلات نیز باشد.

یکی دیگر از واقعیت های شناخته شده در مورد روانشناسی رویاپردازی این است که ما با افزایش سن کمتر رویاپردازی می کنیم. این منطقی است زیرا وقتی بزرگتر می شویم آینده زیادی برای تجسم ما باقی نمانده است. ما کم و بیش به برخی از مهمترین اهداف زندگی خود رسیده ایم.

روانشناسی خیالبافی مردان و زنان

از آنجایی که مردان و زنان تکاملی متفاوتی دارندپیش بینی اینکه باید در محتوای رویاهای آنها تفاوت هایی وجود داشته باشد منطقی است.

به طور کلی، رویاهای مردانه رویاهای "قهرمان فتح کننده" هستند، جایی که آنها آرزوی موفقیت، قدرتمند بودن، غلبه بر ترس های شخصی و کسب قدردانی را دارند.

این با هدف تکاملی مردانی که در تلاش برای بالا رفتن از نردبان موقعیت اجتماعی هستند سازگار است.

رویاهای زنانه معمولاً از نوع "شهید رنجور" است.

در چنین رویاهایی، افراد نزدیک به یک زن متوجه می شوند که او چقدر فوق العاده است و از اینکه روی او حساب نمی کنند یا به شخصیت او شک نمی کنند پشیمان می شوند.

چنین رویاهای روزانه ممکن است شامل التماس اعضای خانواده برای آشتی نیز باشد.

اینها رویاهایی هستند که بر ترمیم روابط متمرکز هستند، که با روانشناسی بیشتر رابطه گرا زنان سازگار است.

رویاهای روزانه و حل خلاقانه مسئله

اگرچه معلمان در کلاس‌های درس با خیال‌پردازی مخالفت می‌کنند، بسیاری از مردم ادعا کرده‌اند که بهترین ایده‌ها و لحظات اورکا خود را زمانی که رویاپردازی می‌کردند به دست آورده‌اند.

رویاها چگونه ایده‌های خلاقانه ایجاد می‌کنند؟

هنگامی که در حال حل یک مشکل هستید، تمایل دارید روی آن تمرکز کنید. رشته فکری شما محدود و متمرکز است. شما با الگوهای فکری مشخصی فکر می کنید.

بنابراین، فضای کمی برای کشف روش‌های خلاقانه تفکر وجود دارد.

گاهی اوقات، زمانی که مشکلی را به خودتان می‌دهید، ذهن خودآگاه آن را بهناخودآگاه که در پس زمینه شروع به حل آن می کند.

حتی اگر ناخودآگاه شما راه حلی پیدا کند، ممکن است لزوماً برای آگاهی شما قابل دسترسی نباشد.

این به این دلیل است که شما به روش های محدود فکر می کنید. هیچ چیزی در جریان آگاهی شما وجود ندارد که به راه حلی که ناخودآگاه شما ممکن است ارائه کرده باشد متصل شود.

همانطور که به ذهن خود اجازه می دهید سرگردان شود، ایده ها را با هم ترکیب کرده و دوباره ترکیب می کنید. این احتمال وجود دارد که یک فکر جدید ایجاد شده توسط این فرآیند با راه حل ضمیر ناخودآگاه شما ارتباط برقرار کند که به شما یک لامپ یا یک بینش به شما می دهد.

مطالعات نشان می دهد که همان نواحی مغز زمانی که ما خیال پردازی می کنیم فعال هستند. هنگامی که در حال حل یک مشکل پیچیده هستیم نیز فعال هستیم.1

از این رو، زمانی که مشکلات چالش برانگیز زندگی برای حل کردن داریم، احتمالاً به رویاپردازی فرو می رویم.

شکلی از تفکیک

اگرچه خیال پردازی می تواند به شما کمک کند رویدادهای احتمالی آینده را تکرار کنید، از گذشته درس بگیرید، با چالش های فعلی کنار بیایید، و بینش خلاقانه ای ارائه دهید، اما اساساً جدایی است – جدایی از واقعیت.

چرا ذهن شما می خواهد. برای جدا شدن از واقعیت؟

دلایل زیادی می تواند داشته باشد. برای یکی، واقعیت فعلی ممکن است غیرقابل تحمل باشد. بنابراین، برای دوری از درد، ذهن به دنبال راه گریزی در یک حسرت است.

توجه داشته باشید که وقتی در حال تفریح ​​هستیم، به ندرت رویاپردازی می کنیم - مثلاً غذای خوشمزه می خوریم یا بازی های ویدیویی انجام می دهیم.

در عوض، یک سخنرانی کالج خسته کننده یاآماده شدن برای یک امتحان سخت معمولاً باعث رویاپردازی ما می شود.

به طور مشابه، خیال پردازی همچنین می تواند باعث فرار از خلق و خوی ضعیف شود.

مطالعات نشان می‌دهد که وقتی مردم خیال‌پردازی می‌کنند، معمولاً ناراضی هستند.2

همچنین، مشخص است که خلق‌های منفی ذهن را به سمت سرگردانی سوق می‌دهد. در هنگام خلق و خوی ضعیف برای فرار از آن یا مقابله با آن با تصور سناریوهای مطلوب تحریک می شود.

دفعه بعد که متوجه شدید ذهن شما به سرزمین های تخیل سرگردان شده است، ممکن است مفید باشد از خود بپرسید: "از چه چیزی می خواهم اجتناب کنم؟"

مراجع

1. Christoff, K. et al. (2009). نمونه‌برداری تجربه در طول fMRI مشارکت پیش‌فرض شبکه و سیستم اجرایی را در سرگردانی ذهن نشان می‌دهد. مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ، 106 (21)، 8719-8724.
2. Killingsworth، M. A.، & گیلبرت، دی تی (2010). یک ذهن سرگردان یک ذهن ناراضی است. علم ، 330 (6006)، 932-932.
3. Smallwood، J.، Fitzgerald، A.، Miles، L. K.، & فیلیپس، ال اچ (2009). تغییر حالات، ذهن های سرگردان: حالات منفی ذهن را به سرگردانی سوق می دهد. احساس ، 9 (2)، 271.