اخیراً با داستانی شگفت‌انگیز برخورد کردم که چگونه Pepsodent در بازار عرضه شد و چگونه مسواک زدن به یک عادت جهانی تبدیل شد. من با این داستان در کتابی با عنوان قدرت عادت چارلز داهیگ برخورد کردم.

برای کسانی از شما که کتاب را خوانده‌اید، این پست به عنوان یک یادآوری کوچک خوب خواهد بود. از شما که وقت ندارید یا ندارید، پیشنهاد می کنم این داستان چشم نواز را مرور کنید که ماهیت نحوه عملکرد عادات را در بر می گیرد و درک شما را بیشتر تقویت می کند.

داستان Pepsodent

قبل از اینکه ادامه دهید، مطمئن شوید که مقاله‌های من در مورد عادت‌ها، به‌ویژه مقاله‌ای درباره علم پشت نحوه عملکرد عادت‌ها را خوانده‌اید. در آن مقاله، من توضیح دادم که چگونه عادت‌ها توسط محرک‌ها، روتین‌ها و پاداش‌ها کنترل می‌شوند و داستان Pepsodent همان اصول را به شیوه‌ای شفاف نشان می‌دهد.

کلود هاپکینز یک تبلیغ‌کننده برجسته بود که در زمان جنگ جهانی اول در آمریکا زندگی می‌کرد. او توانایی منحصربه‌فردی در تبلیغ محصولات به‌گونه‌ای داشت که فوراً در بازار به محبوبیت تبدیل می‌شدند. او بسیاری از محصولات را که قبلاً ناشناخته بودند به نام های معروف تبدیل کرده بود. راز او عادت بود.

او می‌دانست چگونه محصولات را با عادات روزانه مردم هماهنگ کند و مطمئن شود که استفاده از محصول توسط برخی از فعالیت‌هایی که مردم روزانه انجام می‌دهند تحریک می‌شود.

به عنوان مثال، او Quaker را ساخت. جو دوسر با گفتن مردم که «خوردن آن» معروف استدر صبح به عنوان یک غلات صبحانه انرژی لازم برای کل روز را برای شما فراهم می کند. بنابراین او محصول (جو دوسر) را با فعالیتی که مردم هر روز انجام می‌دهند (صبحانه) مرتبط کرد و وعده پاداش (انرژی برای کل روز) را داد.

کلود هاپکینز، نابغه، اکنون با مشکلی روبرو شده است. یکی از دوستان قدیمی او به او مراجعه کرد و گفت که او با برخی از مواد شیمیایی آزمایش کرده است و معجون نهایی تمیز کردن دندان را ساخته است که او آن را Pepsodent می نامد.

اگرچه دوستش متقاعد شده بود که محصول فوق‌العاده است و موفقیت‌آمیز خواهد بود، اما هاپکینز می‌دانست که این یک خطر بزرگ است. مصرف کنندگان قبلاً لشکری ​​از فروشندگان خانه به خانه وجود داشت که پودر دندان و اکسیر می‌زدند، اکثر آنها خراب می‌شدند. با این حال، پس از اصرار مداوم دوستش، هاپکینز سرانجام یک کمپین تبلیغاتی در سطح ملی طراحی کرد.

برای فروش Pepsodent، هاپکینز به یک ماشه نیاز داشت - چیزی که مردم می توانستند با آن ارتباط برقرار کنند یا کاری که هر روز انجام می دادند. سپس باید آن محصول را به آن ماشه متصل می کرد تا استفاده از محصول (روال) منجر به پاداش شود.

هنگامی که کتاب‌های دندانپزشکی را مرور می‌کرد، به اطلاعاتی در مورد پلاک‌های موسین روی دندان‌ها برخورد کرد که بعداً آن را "فیلم" نامید.

او ایده جالبی داشت - او تصمیم گرفت که این پلاک را تبلیغ کند. خمیر دندان Pepsodent به عنوان خالق زیبایی، چیزی که می تواند به مردم کمک کند تا آن را دریافت کننداز شر آن فیلم ابری خلاص شوید این فیلم در واقع یک غشای طبیعی است که صرف نظر از اینکه چه می‌خورید یا چند بار مسواک می‌زنید، روی دندان‌ها ایجاد می‌شود.

با خوردن یک سیب، کشیدن انگشت روی دندان‌ها یا چرخاندن شدید مایع به اطراف می‌توان آن را جدا کرد. دهان. اما مردم این را نمی‌دانستند زیرا توجه کمی به آن کرده بودند. هاپکینز دیوارهای شهرها را با تبلیغات زیادی گچ کاری کرد، از جمله این تبلیغات:

فقط زبان خود را روی دندان های خود بکشید. شما یک فیلم را احساس خواهید کرد - این چیزی است که دندان‌های شما را "بی رنگ" می‌کند و باعث پوسیدگی می‌شود. Pepsodent فیلم را حذف می‌کند .

هاپکینز از یک ماشه استفاده کرد که به راحتی قابل توجه بود (احتمال زیادی وجود دارد که بعد از خواندن خط قبلی زبان خود را روی دندان‌های خود بچرخانید)، روتینی را ایجاد کرد که می‌تواند به رضایت افراد کمک کند. نیازی وجود نداشت و محصول خود را در روال معمول قرار داد.

مسواک زدن دندان ها البته برای حفظ بهداشت دندان مهم بود. اما هاپکینز فقط با گفتن «هر روز مسواک کن» نمی‌توانست مردم را متقاعد کند. هیچ کس اهمیت نمی دهد. او باید نیاز جدیدی ایجاد می‌کرد، حتی اگر این فقط حاصل تخیل او باشد!

در سال‌های آینده، فروش Pepsodent به شدت افزایش یافت، مسواک زدن دندان‌ها با استفاده از Pepsodent تقریباً به یک عادت جهانی تبدیل شد و هاپکینز میلیون‌ها دلار درآمد کسب کرد. سود.

آیا می دانید چرا نعناع و سایر مواد با طراوت به خمیر دندان اضافه می شود؟

نه، آنها کاری به تمیز کردن دندان ندارند. آن ها هستندبه طوری که بعد از مسواک زدن احساس سوزن سوزن شدن را روی لثه و زبان خود داشته باشید. احساس سوزن سوزن شدن سرد پاداشی است که ذهن شما را متقاعد می کند که استفاده از خمیردندان مؤثر بوده است.

افرادی که خمیردندان درست می کنند، عمداً چنین مواد شیمیایی را اضافه می کنند تا به نوعی سیگنالی دریافت کنید که محصول کار می کند و احساس پاداش می کنید. بعد از یک جلسه مسواک زدن.