آیا خوب نیست که بتوانیم بدانیم چگونه یک دروغ را تشخیص دهیم و مانند دروغ سنج های متحرکی باشیم که هرگز نمی توان آنها را فریب داد؟ حقیقت این است که هیچ فرمول جادویی وجود ندارد که بتواند به شما کمک کند هر بار یک دروغ را تشخیص دهید. با این حال، کاری که می‌توانید انجام دهید این است که شانس را برای تشخیص دروغ افزایش دهید.

قوی‌ترین سرنخ‌های شما، وقتی نوبت به تشخیص دروغ می‌رسد، عمدتاً در زبان بدن فرد مقابل است. مطالعات نشان می‌دهند که افراد وقتی به نشانه‌های رفتاری غیرکلامی نگاه می‌کنند، در تشخیص دروغ‌ها بهتر عمل می‌کنند. این به این دلیل است که زبان بدن ما اغلب بیان صادقانه حالت عاطفی ما است.

همچنین، افراد در تشخیص دروغ‌ها از سرنخ‌های احساسی بهتر از نشانه‌های غیر عاطفی هستند. این بدان معناست که وقتی دروغ‌گویان در ما واکنش احساسی ایجاد می‌کنند، شانس ما برای تشخیص دروغ افزایش می‌یابد. به طور خلاصه، اگر می‌خواهید دروغ‌ها را با موفقیت تشخیص دهید، خواندن رفتار غیرکلامی بهترین گزینه است.

بسیاری از کارشناسان توصیه می‌کنند که به یک حرکت تکیه نکنید، بلکه هنگام تشخیص دروغ به دنبال خوشه‌های ژست باشید. اگرچه این توصیه کاملاً صحیح است، اما حقیقت این است که برخی از دسته‌های ژست‌ها می‌توانند حتی زمانی که فرد دروغ نمی‌گوید وجود داشته باشد. آنها ممکن است فقط عصبی باشند.

به عنوان مثال، وقتی شخصی صورت خود را لمس می کند، بی قراری می کند و به سرعت نفس می کشد، این دسته از حرکات لزوماً نشان دهنده دروغگویی نیست. ممکن است فرد فقط عصبی یا مضطرب باشد.

به جای تمرکز بر حرکات جداگانهو با گم شدن در این فرآیند، می‌خواهم روی دسته‌های ژست‌ها تمرکز کنید. وقتی دو یا چند مورد از این دسته‌بندی‌ها را همزمان در فردی مشاهده می‌کنید، احتمال اینکه او به شما دروغ بگوید بسیار زیاد است.

این دسته‌بندی‌ها به دو فرضی بستگی دارد که ما درباره یک دروغگو می‌زنیم. اولاً یک دروغگو در گفتگو با شما باز و متصل نخواهد بود. وقتی می‌خواهیم کسی را فریب دهیم، خودمان را می‌بندیم، ارتباط خود را با او قطع می‌کنیم و سعی می‌کنیم از او دوری کنیم. ما این کار را ناخودآگاه برای محافظت از خود و جلوگیری از گرفتار شدن انجام می دهیم.

این بسته شدن، قطع ارتباط و اجتناب در زبان بدن دروغگو نمایان می‌شود.

دوم، از آنجایی که دروغگوها معمولاً از گرفتار شدن می‌ترسند، احساس استرس می‌کنند و این استرس می‌تواند از صورت آنها بیرون بیاید. بیان و زبان بدن

همچنین ببینید: احساس گم شدن در زندگی؟ یاد بگیرید چه خبر است

دسته 1: زبان بدن "بسته"

دروغگو بدن خود را به روی شما "بسته". اگر بنشینند، ممکن است دست‌ها یا پاهایشان را روی هم بگذارند. یا ممکن است با استفاده از یک جسم فیزیکی مانند فنجان یا کیف دستی، مانعی بین شما دو نفر ایجاد کنند. آن‌ها ممکن است با بالا انداختن شانه‌هایشان، خمیده شدن، و کشیدن بدنشان به سمت داخل در تلاشی ناخودآگاه برای اجتناب از دیده شدن، خود را کوچک‌تر کنند.

این «بسته شدن» آنها ممکن است در چشم‌هایشان نیز آشکار شود. سرعت پلک زدن آنها ممکن است افزایش یابد یا ممکن است چشمان خود را به طور کامل ببندند. افزایش نرخ پلک زدن اغلب در شرایطی مشاهده می شود کهفرد آنچه را که می بیند یا می شنود دوست ندارد. هنگامی که یک فرد احساس قوی (مانند بوسیدن یا امتحان کردن یک غذای بسیار خوشمزه) می کند، اغلب چشم ها کاملا بسته می شوند.

به زمینه رفتار آنها نگاه کنید تا این احتمالات جایگزین را حذف کنید.

دسته 2: فقدان زبان بدن "باز"

اگر شخصی دروغگوی باتجربه باشد یا مقالاتی مانند این مقاله در مورد تشخیص دروغ خوانده باشد، ممکن است "بسته" آشکار را فرض نکنند. ژست های زبان بدن آنها دو انتخاب دیگر دارند: یا زبان بدن خنثی را نشان دهند یا اگر دروغگوهای بسیار ماهری هستند، زبان بدن "باز" ​​را برای گول زدن شما در نظر بگیرند.

با فرض اینکه بیشتر دروغگوها مهارت بالایی ندارند اگر شما نمی توانند ژست های زبان بدن "باز" ​​را ببینند، به احتمال زیاد آنها عمدا یک زبان بدن خنثی و کنترل شده را حفظ می کنند تا از فریب خود جلوگیری کنند.

اگر حرکات باز زبان بدن مانند نشان دادن کف دست را نمی بینید، چرخش بدن آنها به سمت شما، تماس چشمی و نزدیکی معقول، جای نگرانی دارد. نزدیکی به عنوان اتصال سیگنال های مجاورتی مهم است. یک دروغگو معتقد است که شما را فریب می دهد و بنابراین نمی تواند با شما ارتباط برقرار کند.

بنابراین، آنها معمولاً هنگام صحبت با شما باید فاصله خود را حفظ کنند.

صحنه ای از یک فیلم عاشقانه را تصویر کنید که در آن دو عاشق در آغوش یکدیگر هستند. وقتی می‌خواهید به کسی دروغ بگویید یا کسی را فریب دهید، این موقعیتی نیست که در آن قرار بگیرید. خیلی زیادنزدیکی و ارتباط

تصور کنید زن از مرد می پرسد که دیشب کجا بوده است. بگو که مرد دیشب به او خیانت کرده است. او چه کار می کند؟ او احتمالاً از آغوش زن بیرون می‌رود، چند قدم به عقب برمی‌دارد و صورتش را از او دور می‌کند. او که از نظر فیزیکی از او فاصله گرفته است، سعی می کند یک دروغ کامل بسازد.

من نمی گویم که همیشه در چنین شرایطی این اتفاق می افتد، اما اگر مرد دروغ خود را تکرار نکرده باشد، به احتمال زیاد این اتفاق می افتد. نکته این است: نزدیکی فیزیکی و فریب به ندرت دست به دست هم می دهند.

نمایش تلویزیونی Lie to Meتنها برنامه‌ای است که در مورد تشخیص دروغ از رفتار غیرکلامی است. خوب شروع شد اما در پایان بدتر شد. با این حال، ارزش امتحان کردن را دارد.

دسته 3: زبان بدن اجتنابی

همانطور که در مثال بالا توضیح داده شد، رویگردانی از فردی که به او دروغ می گویید نمونه خوبی از زبان بدن اجتنابی است. مثال دیگر نگاه کردن به طرف مقابل در حالی است که نمی توانید تماس چشمی خود را حفظ کنید.

اینها همچنین می‌توانند نشانه‌های خجالتی و عاری از هرگونه دروغ باشند، اما اگر می‌دانید که آن شخص در اطراف شما خجالتی نیست یا دلیلی برای این کار ندارد، می‌توانید این احتمالات را از بین ببرید.

همچنین به پاهای آنها نگاه کنید. آیا آنها به سمت شما یا دور از شما اشاره می کنند؟ آیا آنها به سمت در خروجی اشاره می کنند؟ در تعاملات اجتماعی، پاهای خود را به سمت جایی که می خواهیم برویم نشانه می گیریم.

دسته 4: بدن عصبیزبان

دروغگوهای بد اغلب با زبان بدن عصبی خود به دروغ های خود خیانت می کنند. سرعت تنفس آنها به طور واضح افزایش می یابد، آنها به پایین و دور نگاه می کنند و در حرکات خود آرام بخش مانند لمس دستان خود، قورت دادن و صاف کردن گلوی خود شرکت می کنند. آنها اشتباهات دستی مانند انداختن فنجانی که در دست داشتند، لیز خوردن، واژگون شدن یا افتادن انجام می دهند.

آنها که درگیر عصبیت و اضطراب ناشی از گرفتار شدن هستند، کمتر روی کارهایی که انجام می دهند تمرکز می کنند. دلیلی برای تحقیق بیشتر دارید افراد را با نزدیک‌تر شدن به آنها آزمایش کنید و بررسی کنید که آیا احساس ترس می‌کنند و دورتر می‌شوند.

آنها را تشویق کنید تا حرکات باز بدن را انجام دهند و ببینند که آیا مقاومت می کنند یا خیر. اگر فکر می‌کنید کیف آنها را به عنوان مانع استفاده کرده‌اند، پیشنهاد دهید کیف آنها را در دست بگیرید و بررسی کنید که آیا فوراً حرکت بازوها را برای بازسازی مانع انجام می‌دهند یا خیر.

استفاده مکرر از این نوع آزمایش‌ها می‌تواند شما را قادر سازد تا در قضاوت های خود نسبتاً مطمئن باشید

کلمات گفتاری

اولین کاری که باید انجام دهید این است که بررسی کنید که آیا آنچه می گویند با زبان بدن آنها همخوانی دارد یا خیر. اگر کسی دست هایش را روی هم بگذارد و به شما بگوید که دوستتان دارد، ممکن است باورش برایتان سخت باشد.

به طور مشابه، اگر شخصی چیزی مثبت بگوید، مانند "بله، من می خواهم به پیک نیک بروم" اما آنهاسر در حال تکان دادن به پهلو به صورت "نه" است، پس منظور آنها برعکس چیزی است که می گویند.

اگر آنها بگویند که احساس خاصی دارند اما هیچ نشانه ای از احساس در صورت خود نشان نمی دهند. عبارات و زبان بدن، پس احتمالاً دروغ می گویند.

سرعت صحبت کردن نیز مهم است. دروغگوها تمایل دارند سریع‌تر صحبت کنند تا در اسرع وقت «آن را تمام کنند». آنها همچنین تمایل دارند دوباره با صدای آهسته صحبت کنند، به ویژه در انتهای جمله، به عنوان تلاشی برای "پنهان شدن" از آنچه می گویند.

یک دروغگو ممکن است جزئیات بیشتری در مورد دروغ فاش نکند (زیرا نمی‌خواهد دروغ را پیچیده‌تر کند)، یا ممکن است اطلاعات اضافی و مفصلی در مورد دروغ ارائه دهد (تلاش بسیار زیاد برای متقاعد کردن شما) . این پارادوکس را می توان با این سوال حل کرد که "آیا من از آنها خواسته ام که جزئیات را بیان کنند؟"

اگر شما جزئیات را از آنها پرسیدید و آنها چیزی به شما ارائه نکردند اما مدام گفته‌هایشان را تکرار می‌کردند، این یک پرچم نادرست است. اگر جزئیات بیشتری نپرسیدید، اما آنها اطلاعات اضافی و غیر ضروری را ارائه کردند، این نشانه قوی از یک دروغ است.

دروغگویان ممکن است مکالمه را ناگهان با یک دروغ پایان دهند. دلیلش این است که دروغگویی باعث ناراحتی آنها می شود و آنها ترجیح می دهند بعد از اینکه بمب دروغ را روی شما انداختند از شما دور شوند تا اینکه با شما نامزد کنند.

اگر موضوع گفتگو را تغییر دادید، متوجه شوید که آیا آنها تسکین یافته اند یا خیر.دروغ آنها را باور کنید و به آنها بگویید که می خواهید بروید از اتاق دیگر چیزی بیاورید.

از اتاق دیگر مخفیانه به آنها نگاه کنید و ببینید که آیا نفس راحتی می کشند یا لبخندی شیطانی بر لب دارند، خوشحالم که توانسته اند شما را فریب دهند. پل اکمن، نویسنده دروغ گفتن ، از خوشحالی یک دروغ موفق به عنوان «لذت فریب دادن» یاد کرد. گرفتن یک شخص شناخته شده در حال دروغ گفتن از یک غریبه. این به این دلیل است که شما با رفتار اصلی افراد شناخته شده آشنا هستید - نحوه رفتار آنها در شرایط عادی. هنگامی که آنها دروغ می گویند، متوجه تفاوتی با رفتار اصلی آنها می شوید.

از سوی دیگر، ممکن است به دروغ یک غریبه را متهم کنید که اوتیسم دارد دروغ می گوید، زیرا افراد اوتیسمی تمایل به بی قراری دارند. بنابراین با جمع‌آوری هرچه بیشتر اطلاعات درباره غریبه‌ای که به دروغگویی او مشکوک هستید، این احتمالات را حذف کنید. همچنین، به یاد داشته باشید که افراد دارای ویژگی‌های خاصی هستند و گاهی اوقات در نحوه ابراز احساساتشان با هم تفاوت دارند.

همچنین ببینید: چرا مردم عدالت می خواهند؟

هرگز آنها را به دروغگویی متهم نکنید

حتی اگر بسیاری از زبان بدن و علائم کلامی آنها را مشاهده کرده باشید که به دروغ نشان می دهد، باز هم احتمال اشتباه وجود دارد.

بنابراین، هرگز ایده خوبی نیست که کسی را به دروغگویی متهم کنید. آنها حالت تدافعی می گیرند و دوباره دروغ را تکرار می کنند، و اگر حقیقت را بگویند، دیگر به شما و شما اعتماد نخواهند کرد.رابطه با آنها دچار رگ به رگ شدن می شود.

به جای آن، به آزمایش قضاوت خود ادامه دهید. قبل از اینکه بتوانید با خیال راحت نتیجه بگیرید که آنها دروغ می گویند، همه احتمالات دیگر را حذف کنید. هنگامی که کاملاً مطمئن شدید که آنها دروغ گفته اند، با پرسیدن سؤالات بیشتر آنها را وادار به اعتراف کنید.

به آنها نشان دهید آنچه می گویند با حقایق ناسازگار است. بهتر است با دروغ آنها موافقت کنید و از آنجا جلو بروید تا ببینید تا کجا می توانید پیش بروید. بیشتر دروغ ها به زودی از بین می روند زیرا به خوبی فکر نشده اند. آنها را در دام خودشان بیفتند.

تشخیص دروغ با دروغ

یک تکنیک خوب برای وادار کردن شخص به اعتراف دروغ خود این است که به او دروغ بگویید. به عنوان مثال، اگر کسی می گوید که دیروز در یک رستوران بوده است و شما دلیل خوبی برای این باور دارید که دروغ می گوید، به او بگویید که رستوران دیروز بسته شده است.

با اطمینان به آنها بگویید که دیروز با رستوران تماس گرفتید، اما هیچکس انتخاب نکرد. به آنها بگویید که بعد از انجام این کار، شماره دیگری را امتحان کردید که اتفاقاً شماره مدیر بود و او شخصاً به شما گفت که آنها در آن روز کاری انجام نداده اند.

با افزودن این جزئیات، داستان شما معتبر می شود. ، و دروغگو گوشه گیر می شود و مجبور می شود به دروغ خود اعتراف کند. اگر آنها هنوز هم دروغ خود را نپذیرند، احتمالاً حقیقت را گفته اند و شما فقط خود را خجالت زده خواهید کرد. اما هی، هر چیزی برای اینکه بخواهیم دروغ را تشخیص دهیم.

مراجع

1. Forrest, J.A.، & فلدمن، آر اس (2000). تشخیص فریب و دخالت قاضی: مشارکت کمتر در کار منجر به تشخیص بهتر دروغ می شود. شخصیت و بولتن روانشناسی اجتماعی ، 26 (1)، 118-125.
2. وارن، جی.، شرترلر، ای.، و آمپر; بول، پی (2009). تشخیص فریب از نشانه های عاطفی و غیر عاطفی. مجله رفتار غیرکلامی ، 33 (1)، 59-69.
3. Ekman، P. (2009). گفتن دروغ: سرنخ هایی برای فریبکاری در بازار، سیاست و ازدواج (نسخه اصلاح شده) . WW Norton & شرکت.