Op het eerste gezicht lijkt de psychologie achter onderbreken eenvoudig:

Een spreker is iets aan het zeggen en wordt onderbroken door iemand anders die zijn eigen ding gaat zeggen, de spreker verbitterd achterlatend. Maar er is veel meer aan onderbrekingen dan dat.

Laten we het om te beginnen hebben over wat een onderbreking is.

Een onderbreking in een gesprek doet zich voor wanneer een spreker zijn zin niet kan afmaken omdat hij onderbroken wordt door een onderbreker die erin springt en zijn eigen zin begint. De onderbroken persoon wordt in zijn spoor gestopt en zijn stem valt weg na het punt van onderbreking.

Bijvoorbeeld:

Persoon A: Ik ben [vorige week] naar Disneyland geweest.

Persoon B: [Ik hou van Disneyland. Het is mijn favoriete plek om met familie rond te hangen.

In het bovenstaande voorbeeld wordt A onderbroken nadat hij "Disneyland" heeft gezegd. A spreekt de zin "vorige week" langzaam uit om ruimte te geven aan de onderbreking van B. De termen "vorige week" en "I love" worden tegelijkertijd uitgesproken, aangegeven door vierkante haken.

Te snel spreken nadat de spreker zijn zin heeft afgemaakt kan ook een onderbreking zijn. Het geeft aan dat je op je beurt wachtte om te spreken in plaats van te luisteren en dat je niet hebt verwerkt wat de spreker te zeggen had.

Er zijn meestal drie partijen bij een onderbreking:

1. De onderbroken
2. De onderbreker
3. Het publiek (dat hen beiden observeert)

Waarom onderbreken mensen?

Er zijn veel redenen waarom mensen onderbreken. Onderzoeker Julia A. Goldberg deelt onderbrekingen grofweg in in drie soorten:

1. Stroomonderbrekingen
2. Rapport onderbrekingen
3. Neutrale onderbrekingen

Laten we deze soorten onderbrekingen een voor een doornemen:

1. Stroomonderbrekingen

Een machtsonderbreking is wanneer de onderbreker onderbreekt om macht te krijgen. De onderbreker krijgt macht door het gesprek te controleren. Het publiek ziet degenen die het gesprek meer controleren als machtiger.

Machtsonderbrekingen zijn vaak opzettelijke pogingen om superieur te lijken aan het publiek. Ze komen vaak voor wanneer een discussie of debat in het openbaar plaatsvindt.

Bijvoorbeeld:

A: Ik geloof niet dat vaccins gevaarlijk zijn [Studies tonen aan...].

B: [Hier, bekijk deze video.

Sprekers willen zich gehoord en begrepen voelen. Als B A onderbreekt, voelt A zich geschonden en niet gerespecteerd. A heeft het gevoel dat wat hij te zeggen heeft niet essentieel is.

Het publiek ziet A als iemand die geen controle heeft over het gesprek, waardoor A status en macht verliest.

Reageren op stroomonderbrekingen

Wanneer je wordt onderbroken door een stroomstoring, zul je de behoefte voelen om je macht weer te laten gelden en je gezicht te redden. Maar je moet dit tactvol doen.

Het ergste wat je kunt doen is toestaan dat de onderbreker je onderbreekt. Het communiceert dat je geen waarde hecht aan wat je te zeggen hebt en aan jezelf.

De strategie hier is dus om de onderbreker zo snel mogelijk te laten weten dat je zijn onderbreking niet op prijs stelt. Laat hem zijn punt niet maken.

Om dit te doen, moet je de onderbreker onderbreken zodra hij je onderbreekt door iets te zeggen als:

"Laat me alsjeblieft uitpraten."

"Wacht even."

"Laat je me uitpraten?" (agressiever)

Door je macht op deze manier opnieuw te laten gelden, zorg je er waarschijnlijk voor dat ze zich machteloos voelen. Macht in sociale interacties is zelden gelijk verdeeld. De ene partij heeft meer, de andere minder.

Ze zullen dus gemotiveerd zijn om hun macht terug te krijgen om er goed uit te zien voor het publiek. Dit zal een cyclus van machtsonderbrekingen creëren. Dit is de motor van verhitte debatten en ruzies.

Als je wilt vechten, vecht dan. Maar als je je macht op een subtiele manier wilt laten gelden, kun je dat doen door het afzwakken van hoe Je laat de onderbreker weten dat hij je onderbroken heeft. Je neemt je macht terug, maar je overmeestert hem niet.

De beste manier om dit te doen is om hen non-verbaal te laten weten dat ze je onderbreken. Je kunt een hand opsteken en je handpalm laten zien om aan te geven: "Wacht even". Of je kunt licht knikken om te erkennen dat ze je willen onderbreken, terwijl je zegt: "We komen later bij je".

Stroomonderbrekingen vermijden

Je wilt machtsonderbrekingen in gesprekken vermijden omdat de andere partij zich hierdoor niet gerespecteerd en geschonden voelt.

Het begint met zelfbewustzijn. Neem deel aan gesprekken met een verlangen om te luisteren en te begrijpen, niet om superioriteit te tonen.

Maar we zijn nu eenmaal mensen en we verspreken ons van tijd tot tijd. Als je het gevoel hebt dat je iemand hebt onderbroken, kun je het altijd oplossen door je controle over het gesprek op te geven en het terug te geven aan de spreker.

Je kunt dit doen door iets te zeggen als:

"Sorry, zei je?"

"Ga alsjeblieft verder."

2. Rapport onderbrekingen

Deze onderbrekingen zijn goedaardig en zijn bedoeld om een goede verstandhouding op te bouwen. Ze voegen iets toe aan het gesprek, niet er iets aan af te doen zoals bij machtsonderbrekingen.

Rapportonderbrekingen laten de spreker weten dat hij wordt gehoord en begrepen. Ze hebben dus een positief effect.

Bijvoorbeeld:

A: Ik heb Kim [gisteren] ontmoet.

B: [Andy's zus?

A: Ja, zij. Ze ziet er goed uit, hè?

Merk op dat hoewel A werd onderbroken, ze zich niet oneerbiedig voelen. Sterker nog, ze voelen zich gehoord en begrepen omdat B het gesprek van A voortzette. Als B het onderwerp had veranderd of A op de een of andere manier persoonlijk had aangevallen, zou het een machtsonderbreking zijn geweest.

A voelt niet de behoefte om zijn punt te herbevestigen en voort te zetten omdat zijn punt goed was.

Rapport onderbrekingen brengen een natuurlijke stroom in een gesprek en beide partijen voelen zich gehoord. Niemand probeert de ander te overtroeven.

Het volgende filmpje is een goed voorbeeld van drie mensen die met elkaar praten en elkaar onderbreken. Geen enkele onderbreking komt op jou - het publiek - over als een machtsonderbreking, omdat de onderbrekingen het gesprek vooruit helpen en het een flow geven:

Soms kunnen onderbrekingen van het contact echter worden verward met onderbrekingen van de macht. Je probeert misschien een oprechte band met iemand op te bouwen en die persoon heeft het gevoel dat je hem onderbreekt.

Dit gebeurt meestal als je reageert op een deel van de zin van de spreker, maar ze hadden later in hun toespraak iets goeds en spannends dat je onbedoeld hebt geblokkeerd.

Het punt is: als ze zich gestoord voelden, voelden ze zich gestoord.

De kans is groot dat ze niet zelfbewust genoeg zijn om te begrijpen dat je alleen maar contact probeerde te maken. In elk geval moet je ze het woord teruggeven als ze zich onderbroken voelen.

Als je denkt dat je een onderbreking van de verstandhouding hebt verward met een onderbreking van de macht, doe dan het volgende:

In plaats van de controle over het gesprek terug te eisen, moet je kijken hoe de onderbreker zich gedraagt nadat hij je onderbroken heeft.

Als het een machtsonderbreking is, zullen ze proberen het woord helemaal voor zichzelf te houden, jou achterlatend met je onuitgesproken punt. Als het een verstandhoudingonderbreking is, zullen ze zich waarschijnlijk realiseren dat ze je onderbroken hebben en je vragen om verder te gaan.

Het is ook handig om te onthouden dat onderbrekingen in een-op-een interacties eerder voorkomen dan machtsonderbrekingen. Er is geen publiek om indruk op te maken.

3. Neutrale onderbrekingen

Dit zijn onderbrekingen die niet bedoeld zijn om macht te verwerven en ook niet om een band met de spreker op te bouwen.

Neutrale onderbrekingen kunnen echter verkeerd worden opgevat als stroomonderbrekingen.

Mensen zijn hiërarchische dieren die veel waarde hechten aan hun status. Daarom zien we rapportages en neutrale onderbrekingen waarschijnlijk verkeerd als machtsonderbrekingen. Machtsonderbrekingen worden zelden verkeerd begrepen als verbindingsonderbrekingen of neutrale onderbrekingen.

Als je dit ene punt begrijpt, til je je sociale vaardigheden naar een hoger niveau.

Redenen voor neutrale onderbrekingen zijn onder andere:

a) Opgewonden/emotioneel zijn

Mensen zijn in de eerste plaats wezens van emoties. Hoewel het ideaal en beschaafd lijkt dat de ene persoon eerst zijn punt afmaakt en daarna de andere persoon aan het woord laat, gebeurt dit zelden.

Als mensen zo zouden spreken, zou het robotachtig en onnatuurlijk overkomen.

Wanneer mensen onderbreken, is dat vaak een emotionele reactie op wat ze net hebben gehoord. Emoties vragen om onmiddellijke uitdrukking en actie. Het is moeilijk om ze te onderbreken en te wachten tot de ander zijn punt heeft afgemaakt.

b) Communicatiestijlen

Mensen hebben verschillende communicatiestijlen. Sommigen praten snel, anderen langzaam. Sommigen ervaren snelle gesprekken als onderbrekend, anderen zien ze als natuurlijk. Een mismatch in communicatiestijlen leidt tot neutrale onderbrekingen.

A valse start Dit gebeurt bijvoorbeeld als je iemand onderbreekt omdat je denkt dat hij klaar is met zijn gedachte, maar dat is niet zo.

Ook wordt de communicatie van mensen sterk beïnvloed door degenen om wie ze hebben leren spreken. Beleefde ouders voeden beleefde kinderen op. Vloekende ouders voeden vloekende kinderen op.

b) Aan iets belangrijkers werken

Dit gebeurt wanneer de onderbreker de aandacht richt op iets dat belangrijker is dan het lopende gesprek.

Bijvoorbeeld:

A: Ik zag deze bizarre droom [vannacht...].

B: [Wacht! Mijn moeder belt.

Ook al voelt A een vleugje gebrek aan respect, ze zullen begrijpen dat het belangrijker is om naar je moeders telefoontje te luisteren.

c) Geestelijke gezondheidsproblemen

Mensen met Autisme en ADHD hebben de neiging om anderen te onderbreken.

Let op de niet-werkwoorden

De ware intentie van een persoon lekt vaak uit in zijn of haar non-verbale communicatie. Als je let op de toon van de stem en de gezichtsuitdrukking, kun je gemakkelijk een machtsonderbreking herkennen.

Stroomonderbrekers geven je vaak zo'n lelijke, neerbuigende blik als ze onderbreken.

Hun stem zal waarschijnlijk sarcastisch zijn en volume, hard. Ze zullen oogcontact met je vermijden in de trant van "Je bent beneden mij. Ik kan je niet aankijken."

Rapportonderbrekers daarentegen onderbreken je met gepast oogcontact, knikken, glimlachen en soms lachen.