Jakość naszego życia w dużej mierze zależy od jakości naszych nawyków. Dlatego też zrozumienie modelu tworzenia nawyków ma pierwszorzędne znaczenie. W tym artykule omówimy mechanikę tworzenia nawyków.

Nawyki to rutynowe zachowania, które wykonujemy bez większego zastanowienia. W tym artykule przyjrzymy się anatomii nawyku.

Na szczęście badania neurologiczne przeprowadzone w ciągu ostatnich kilku dekad przyniosły bardzo rozstrzygające wyniki na temat tego, jak nawyki działają w mózgu.

Gdy zrozumiesz mechanikę tworzenia nawyków, będziesz mógł manipulować biegami tak, jak chcesz.

Model kształtowania nawyków (TRR)

Nawyk to zasadniczo trzyetapowy proces opisany w książce "Siła nawyku". Najpierw pojawia się zewnętrzny wyzwalacz, który przypomina ci o nawyku, który skojarzyłeś z tym wyzwalaczem. Ten wyzwalacz natychmiast aktywuje twój podświadomy wzorzec zachowania, co oznacza, że od tej pory twój podświadomy umysł przejmuje kontrolę nad twoim zachowaniem.

Zewnętrzny spust jest jak przycisk, którego naciśnięcie uruchamia cały wzorzec zachowania. Ten wzorzec zachowania jest tym, co nazywamy rutyną, drugim krokiem w procesie nawyku.

To rutyna może być fizyczna lub mentalna, co oznacza, że może być albo pewnego rodzaju działaniem, które wykonujesz, albo po prostu pewnego rodzaju wzorcem myślowym, w który się angażujesz. W końcu myślenie jest również rodzajem działania.

W końcu rutyna zawsze prowadzi do nagroda - Wielokrotnie powtarzałem na PsychMechanics, że za każdym ludzkim działaniem kryje się nagroda, świadoma lub nieświadoma.

Jeśli zapamiętasz tylko ten jeden fakt, zyskasz ogromny wgląd w ludzkie zachowanie.

W każdym razie, taka jest mechanika tworzenia nawyków - wyzwalacz, rutyna i nagroda. Im częściej wykonujesz dany nawyk, tym bardziej splecione stają się wyzwalacz i nagroda, a ty po prostu podświadomie przechodzisz przez rutynę.

Więc kiedy napotykasz wyzwalacz, twój podświadomy umysł jest jak

"Wiem, co zrobić, aby otrzymać nagrodę, którą ten wyzwalacz może ci dać. Nie przejmuj się tym, kolego! Nagroda tam jest, jestem tego pewien, byłem tam wiele razy, a teraz cię do niej zabieram".

I zanim się zorientujesz, już dotarłeś do nagrody, zastanawiając się (jeśli jesteś podobny do mnie), kto kontrolował cię do tej pory.

Nagroda motywuje umysł do powtarzania rutyny coraz bardziej automatycznie, gdy następnym razem napotkasz wyzwalacz.

Dzieje się tak, ponieważ twój umysł staje się coraz bardziej pewny nagrody za każdym razem, gdy wykonujesz nawyk, ponieważ nawyk zawsze prowadzi do nagrody. Dlatego też wielokrotne wykonywanie nawyku tylko go utrwala, a wykonywanie go rzadziej ma tendencję do osłabiania go.

Przykład

Załóżmy, że wyrobiłeś w sobie nawyk sprawdzania poczty lub wiadomości błyskawicznych z samego rana. Tak więc po przebudzeniu sięgasz po telefon i sprawdzasz go niemal automatycznie.

W tym przypadku telefon (wyzwalacz) przypomina ci o tym, że mogą być jakieś nieprzeczytane wiadomości (nagroda) do sprawdzenia, więc angażujesz się w sprawdzanie telefonu (rutyna) każdego ranka.

Nawyki nie znikają

Gdy wzorzec nawyku zostanie zakodowany w umyśle, pozostaje tam na zawsze. Wszystko, co robimy, tworzy w mózgu własną, specyficzną sieć neuronową. Sieć ta wzmacnia się, gdy powtarzamy daną czynność i słabnie, gdy ją przerywamy, ale tak naprawdę nigdy nie zanika.

Dlatego ludzie, którzy porzucili swoje złe nawyki na długi czas, myśląc, że je przezwyciężyli, wracają do nich, gdy tylko zewnętrzne wyzwalacze ich pokonają.

Jedynym sposobem na zmianę nawyków jest stworzenie nowych nawyków i uczynienie ich wystarczająco silnymi, aby mogły zastąpić poprzednie wzorce nawyków.