Een toxisch gezin wordt gedefinieerd als een gezin waar gezinsleden een consistent patroon vertonen van schadelijk gedrag ten opzichte van andere gezinsleden. Hoewel conflicten een normaal onderdeel zijn van een gezinsdynamiek, gaat een toxisch gezin met conflicten om op een manier die schadelijk is voor een of meer leden.

In een toxisch gezin is er een constant patroon van toxische interacties. Dit zijn interacties waarbij een of meer gezinsleden een ander gezinslid fysiek of emotioneel schade toebrengen.

Hoewel elk familielid giftig kan zijn, zal dit artikel zich voornamelijk richten op ouderlijke toxiciteit, omdat dit de meest voorkomende en schadelijke vorm van familiale toxiciteit is.

We zullen kijken naar toxische familiedynamieken, tekenen dat je in een toxische familie zit en manieren om deze te overwinnen.

Hoe familiedynamiek een giftige wending neemt

Menselijke kinderen worden hulpeloos geboren en blijven hulpeloos tijdens hun kindertijd. Ze zijn sterk afhankelijk van hun primaire verzorgers (meestal ouders) om te overleven. Kinderen zijn biologisch geprogrammeerd om hun ouders te behagen om hun goedkeuring, genegenheid en steun te winnen.

Van de allereerste glimlach van een baby naar haar moeder tot het scoren van goede cijfers op school, kinderen vertonen allerlei gedrag om hun ouders een plezier te doen. En het is allemaal logisch. Je wilt niet dat een kind voor zichzelf denkt - dat kunnen ze toch pas als ze begin tiener zijn - of dat het zijn eigen beslissingen neemt.

Ze zijn onervaren en zullen zichzelf waarschijnlijk pijn doen als ze dat doen.

Dan komen de tienerjaren, wanneer ze voor het eerst aan hun identiteit beginnen te twijfelen. Nadat ze genoeg aan de wereld zijn blootgesteld, realiseren ze zich dat het aan hen is om te zijn wie ze willen zijn.

Meestal willen ze alleen maar 'cool' zijn omdat de druk van leeftijdsgenoten op deze leeftijd te hoog is. Ze willen cool zijn zodat ze indruk kunnen maken op hun vrienden en bij de coole bende op school kunnen horen. Ze hebben hun identiteit nog niet volledig vastgesteld. Ze zijn ermee aan het experimenteren.

Het is geen verrassing dat deze periode vol ouder-kindconflicten zit, omdat het kind uit zijn oude gewoonten breekt. De kinderen beginnen hun eigen identiteit op te eisen. Ze doen alsof ze minder afhankelijk van hun ouders zijn dan ze in werkelijkheid zijn.

Dit zorgt voor wrijving tussen de ouders en het kind. De ouders hebben het gevoel dat ze de controle over het kind verliezen. Het kind voelt zich gecontroleerd en wil het nest uitvliegen. Hetzelfde gedrag dat de ouders tijdens de kindertijd vertoonden en dat je 'zorgzaam' zou noemen, begint giftig te worden in de tienerjaren en op jongvolwassen leeftijd.

Bijna alle giftige ouderlijke gedragingen draaien om de ouders die hun kind niet hun eigen persoon laten worden.

Verstoting, acceptatie en verlating

Als kinderen volwassen worden, beginnen ze alles te waarderen wat hun ouders voor hen hebben gedaan. Ze hebben het gevoel dat het hun verantwoordelijkheid is om voor hun ouders te zorgen, vooral als ze ouder worden.

Het probleem is dat veel ouders doorgaan met hun giftige gedrag, waardoor hun kinderen van hen vervreemden en een bittere smaak in hun mond achterlaten. Hoe ouders met hun volwassen kinderen omgaan, ligt op een spectrum dat varieert van betrokkenheid tot verlating. Het midden van dit spectrum is gezonde acceptatie van het kind.

De twee uiteinden van het bovenstaande spectrum zijn beide vormen van afwijzing en kenmerken ongezond ouderschap.

Bij enmeshment vervagen de grenzen tussen de ouders en hun kinderen. Het kind is verstrengeld met de ouders. De ouders denken nog steeds dat het kind een verlengstuk van henzelf is. Enmeshment of extreme acceptatie is een vorm van afwijzing omdat de ouders de identiteit en grenzen van het kind afwijzen.

De verlatingskant van het spectrum is net zo giftig. Hiervan is sprake wanneer ouders, in het beste geval, niet voldoende liefde en zorg aan hun kinderen geven. In het slechtste geval kunnen ze de kinderen regelrecht mishandelen.

Ouders die hun kinderen fysiek of emotioneel mishandelen, weigeren opnieuw om hun kinderen te accepteren door ze te devalueren.

Het middelste deel van het spectrum is waar gezond ouderschap ligt, d.w.z. het kind accepteren als een afzonderlijk persoon met eigen gedachten, meningen, doelen en gedrag.

Natuurlijk moeten ouders hun kinderen soms niet accepteren zoals ze zijn, bijvoorbeeld als ze ervoor kiezen om criminelen of wetsovertreders te worden. In de meeste gezinnen is dat niet aan de orde.

Giftige familiedynamiek

Hun kind niet toestaan om een afzonderlijk, autonoom individu te zijn is de grootste drijvende kracht achter ouderlijke toxiciteit. Als ouders lijden aan hun eigen psychologische problemen, maakt dat de dingen alleen maar erger.

In de meeste gevallen behandelen ouders hun kinderen op de manier waarop ze door hun eigen ouders zijn behandeld. Deze culturele overdracht van ongezond opvoedingsgedrag wordt door hen niet in twijfel getrokken.

Tot slot - en dit is voor velen moeilijk te bevatten - motiveert egoïsme ouderlijke toxiciteit. Hoe kunnen degenen die zoveel voor jou hebben opgeofferd egoïstisch zijn? Het lijkt contra-intuïtief.

Probeer ouders te zien als investeerders. Investeerders geven geld aan een bedrijf zodat het kan groeien en later beloningen voor hen kan opleveren. Op dezelfde manier zien ouders hun kinderen als investeringen voor de toekomst. Ze verwachten dat hun kinderen opgroeien, hen kleinkinderen geven (reproductief succes) en voor hen zorgen als ze ouder zijn.

Er is niets mis mee om je kinderen als investeringen te zien. Het probleem met giftige ouders is dat ze in hun wanhoop om rendement te halen uit hun investering, het welzijn en geluk van hun kinderen negeren.

Ja, de meeste ouders geven er alleen maar om hoeveel kleinkinderen je achterlaat en of je voor ze kunt zorgen als ze ouder zijn. Daarom bemoeien ze zich te veel met je carrièrekeuze en relatiebeslissingen.

Dit is ook de reden waarom de meeste ouders alleen maar geven om de rapportcijfers van hun kinderen en niet om wat ze dagelijks leren. En waarom ze alleen maar geven om hoeveel je verdient en nooit vragen of je werk je voldoening geeft.

Ze kunnen zich namelijk niets aantrekken van jouw vervulling of geluk omdat dat voortkomt uit authentieke zelfexpressie, wat een behoefte is van je eigen identiteit. Misschien wil je eerst trouw zijn aan wie je bent voordat je nadenkt over het najagen van je andere levensdoelen.

Giftige ouders kan het niet schelen of je 'jezelf hebt gevonden'. Sterker nog, als wie je bent tegen hun verlangens ingaat, zullen ze dat actief proberen te onderdrukken. Ze geven alleen om wat ze uit je kunnen halen. Ze slaan je neer als je het moeilijk hebt en koesteren je in je weerspiegelde glorie als je slaagt.

Tekenen van een giftig familielid

Laten we eens kijken naar de specifieke manieren waarop ouderlijk gebrek aan acceptatie zich manifesteert in dagelijks gedrag. Hieronder volgen de tekenen die aangeven dat een familielid giftig is:

1. Ze hebben geen respect voor jouw grenzen en meningen

Als volwassene word je verondersteld je eigen beslissingen te nemen. Natuurlijk kunnen je familieleden je suggesties en advies geven, maar ze kunnen het niet. opleggen hun beslissingen op jou.

In verstrengelde gezinnen geloven ouders nog steeds dat hun kinderen een verlengstuk van henzelf zijn. Ze hebben er dus geen moeite mee om de privacy van hun kinderen te schenden. Ze bemoeien zich er te veel mee en stellen te veel vragen. Ze vertellen je waarom en hoe je het mis hebt telkens als je je laat gelden.

Er is een verschil tussen vragen stellen om een gesprek te voeren en vragen stellen om je ermee te bemoeien. Het laatste geeft je altijd een gecontroleerd gevoel. Als je al hebt laten weten dat je hun bemoeienis niet op prijs stelt en het kan ze niets schelen, dan zijn ze zeker giftig bezig.

2. Ze misbruiken je

Mishandeling, in welke vorm dan ook, is onaanvaardbaar. Hoewel het zelden voorkomt dat ouders hun volwassen kinderen fysiek mishandelen, blijft psychologisch misbruik vaak onder de radar.

Constante kritiek, gebrek aan respect, schelden, de schuld geven en kleineren zijn allemaal manieren waarop een giftig familielid afwijst wie je bent en je probeert neer te halen. Gaslighting en emotionele manipulatie door middel van schuldgevoelens zijn hun andere strategieën.

3. Ze maken je angstig

Je voelt je angstig en ongemakkelijk als je in de buurt bent van een giftig familielid. Je krijgt de zogenaamde 'slechte vibes' van hen.

Wanneer je met hen in contact komt, herhaalt je onderbewustzijn kort en snel je vroegere, giftige interacties met hen.

Als je interacties met hen over het algemeen giftig zijn geweest, netto negatief, dan voel je je angstig in hun buurt. Het is gewoon je verstand dat je probeert te beschermen. Het kan zijn dat je op een afstand van hen blijft of geen oogcontact met hen maakt.

Alleen al door met hen in dezelfde kamer te zijn, kun je je zwak voelen omdat ze je door de jaren heen hebben geprobeerd te domineren.

4. Je kunt niet met ze communiceren

Je hebt het gevoel dat je geen open, respectvol gesprek met hen kunt voeren. Je kunt geen open, respectvol gesprek voeren met mensen die geen respect hebben voor jouw gedachten en meningen.

5. Je hebt overwogen om weg te gaan

Als je er wel eens aan hebt gedacht om je familie te verlaten of als je ermee hebt gedreigd om dat te doen, dan is het waarschijnlijk dat jouw familie een giftige familie is. Soms wordt het misbruik te veel om te dragen en heb je het gevoel dat je beter af bent als je alleen bent.

6. Ze slepen je mee in verhitte discussies over kleinzielige kwesties

In een hechte sociale eenheid, zoals een familie, waar elk lid afhankelijk is van de ander, ontstaan er onvermijdelijk conflicten. Maar toxische familieleden raken in conflict over de kleinste dingen en weten niet hoe ze ermee om moeten gaan. Ze vallen je persoonlijk aan, zelfs als het niet jouw schuld is.

Dit gedrag kan voortkomen uit een diep gevoel van gebrek aan respect dat ze voor je hebben of omdat ze gewoon niet weten hoe ze met conflicten moeten omgaan. Of het kan allebei zijn.

Hoe dan ook, ze hebben niet het recht om je niet te respecteren.

7. Je voelt je onervaren

In het begin doen ouders alles voor hun kinderen. Naarmate de kinderen ouder worden, moeten de ouders geleidelijk stoppen met dingen voor hun kinderen te doen. Als kinderen verantwoordelijkheden op zich kunnen nemen, stijgen hun zelfredzaamheid en gevoel van eigenwaarde. Ze voelen zich onafhankelijker.

Giftige ouders blijven dingen voor hun kinderen doen tot ze volwassen zijn. Als gevolg daarvan hebben deze volwassenen het gevoel dat ze vitale levenservaring missen.

8. Je bent geparentificeerd

Soms doen ouders het tegenovergestelde: ze geven hun kind te snel te veel verantwoordelijkheden. Dit kan gebeuren als de ouder zijn partner verliest door scheiding of overlijden. Het kind - meestal het oudste kind - vindt dat het de ouder of jongere broertjes en zusjes moet 'opvoeden'.

Het geouderde kind groeit te snel op en heeft het gevoel dat het zijn kindertijd heeft gemist.

9. Je bent kinderachtig

Infantilisatie betekent je volwassen kind als een kind behandelen. Dit komt heel vaak voor en laat zien hoe giftig ouders zijn om hun kind volwassen te laten worden. Door hun volwassen zoon of dochter als een kind te behandelen, willen ze vast blijven zitten in de eerste, pre-tiener ouderlijke fase.

10. Je hebt verlatingsangst

Verlatingsproblemen ontstaan door het niet ontvangen van voldoende liefde en zorg in de kindertijd. Misschien is het enige giftige ouderlijke gedrag dat in de vroege kindertijd verschijnt en kan doorgaan tot in de volwassenheid.

Mensen met verlatingsangst voelen zich niet geaccepteerd en hebben geen sterk zelfgevoel. Ze groeien op om mensen te behagen en doen veel moeite om geaccepteerd te worden door anderen. Hoewel alle mensen afwijzing niet prettig vinden, hebben zij een zeer lage tolerantie voor afwijzing. (Doe de verlatingsangst quiz)

Het grootste gevaar van giftige gezinnen

Je denkt misschien dat een zekere mate van toxiciteit verwacht wordt in een gezin, maar probeer eens na te denken over de kosten ervan. Het zet in feite een rem op de gezonde ontwikkeling van een persoon. Iemand die zich niet mentaal losmaakt van zijn ouders loopt het risico nooit uit te vinden wie hij of zij is en wat hem of haar drijft. Hij of zij zal voor altijd in de schaduw van zijn of haar ouders leven.

Ik begrijp dat veel mensen het niet belangrijk vinden om een sterk gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen, maar ze lopen wel het risico om met een laag zelfbeeld door het leven te gaan. Ze maken de doelen van hun ouders tot hun eigen doelen en baseren hun eigenwaarde op fragiele en vluchtige dingen. Ze zijn een identiteitscrisis in wording.

Hoe om te gaan met een giftig familielid

Toxische familieleden kunnen schadelijk zijn voor je mentale gezondheid. Het kost veel moeite om mentaal afstand van hen te nemen. De ideale manier om een conflict op te lossen is om assertief je zorgen te uiten en te proberen hen duidelijk te maken hoe ze je beïnvloeden.

Het is echter moeilijk om mensen te veranderen die vastgeroest zijn in hun gewoonten. Dus hier zijn de strategieën die je kunt gebruiken om om te gaan met giftige familieleden:

1. Richt je op wat je kunt beheersen

In elke giftige interactie heb je geen controle over het gedrag van de giftige persoon. Wat je wel kunt controleren is je reactie op hun giftigheid. Zoals het gezegde luidt: Er zijn er twee nodig om ruzie te maken. Je reacties op giftig gedrag moeten communiceren:

"Ik ben niet geïnteresseerd in deze onzin."

Idealiter zou je alles moeten negeren wat de giftige persoon zegt. Laat het van je afglijden als water. Het op één na beste is om korte, emotieloze reacties te geven. Bijvoorbeeld, als je over-interfererende ouder vraagt:

"Met wie ging je om?"

Zeg het maar:

"Een vriend."

Als volwassene ben je niet verplicht om hen details te geven. Je hoeft niets uit te leggen. Als je nog nooit zelf beslissingen hebt genomen, zal dit enige oefening vergen. Wat je absoluut niet moet doen, is boos worden of ruzie maken. Dit geeft hen de voldoening dat ze op je knopjes kunnen drukken en je kunnen controleren.

2. Het is oké als ze je beslissingen niet leuk vinden

Als je bent opgegroeid in een giftig gezin, heb je misschien het gevoel dat je je ouders altijd een plezier moet doen. Je loopt op eieren, bang voor de minachting van je giftige ouders. Het wordt tijd dat je je eigen beslissingen neemt. Als zij ze niet leuk vinden, is dat oké.

Als jij hun keuzes niet in twijfel trekt, zouden zij dat ook niet moeten doen.

Zeg geen dingen zoals:

"Ik heb een besluit genomen."

Hierdoor kom je over als een rebel en ze kunnen defensief worden. Laat het in plaats daarvan zien. Laat zien dat het je echt niet kan schelen als ze je beslissingen niet leuk vinden. Wees absoluut niet bezorgd over wat zij ervan maken.

3. Neem emotioneel afstand

Je moet je interacties en de tijd die je doorbrengt met toxische familieleden beperken. Beslis over welke onderwerpen je wel en niet met hen wilt praten, als je al besluit met hen te praten.

Probeer je niet mee te laten slepen in hun controlerende gedrag. Als je afstand neemt van hun giftige gedrag, realiseren ze zich dat het niet werkt. Ze krijgen een gevoel van je grenzen. Beloon alleen prettig gedrag (als ze dat vertonen) met je aandacht en betrokkenheid.

4. Het snoer doorknippen

Het zal niet gemakkelijk zijn om alle banden met je giftige ouders te verbreken als je nog steeds van hen afhankelijk bent. Als je op jezelf kunt wonen en hun giftigheid heeft een extreem niveau bereikt, dan kan dit een haalbare optie zijn.

Uiteindelijk zijn je ouders je genen. Als je ze afsnijdt, voel je je vast schuldig. Daarom is emotionele afstand nemen een veel betere optie dan helemaal afsnijden. Snijd in plaats daarvan de navelstreng van emotionele afhankelijkheid door en krijg weer controle over je mentale toestand.

Denk je dat je ouders giftig zijn? Doe de giftige-oudertest om hun giftigheidsniveau te controleren.