آیا تا به حال به این فکر کرده اید که آیا افرادی که آنها را دوست می نامید واقعاً دوستان شما هستند؟ آیا می دانید دوستان واقعی شما چه کسانی هستند؟ چگونه دوستان جعلی را در مقابل دوستان واقعی تشخیص می دهید؟

آیا تا به حال شکایت کرده اید: "او فقط زمانی با من صحبت می کند که به من نیاز داشته باشد" یا "من فقط زمانی وجود دارم که شما به چیزی نیاز داشته باشید"؟

ظاهراً ، دوستان جعلی کسانی هستند که فقط زمانی با شما تماس می گیرند که به چیزی نیاز داشته باشند. افرادی که از دوستان جعلی شکایت می کنند، از دوستی خود احساس رضایت نمی کنند. آنها احساس می کنند از آنها سوء استفاده می شود. آنها برای کنار گذاشتن دوستان جعلی خود انگیزه پیدا می کنند.

چرا ما دوستی برقرار می کنیم؟

برای درک پدیده دوستان تقلبی، ابتدا باید بدانیم که چرا در وهله اول دوستی برقرار می کنیم. اصل طلایی زیربنای همه دوستی ها و روابط، سود متقابل است. من نمی توانم به اندازه کافی روی این نکته تاکید کنم زیرا همه چیز حول محور آن می چرخد.

ما دوستی برقرار می کنیم زیرا آنها به ما کمک می کنند نیازهای مادی و روانی خود را برآورده کنیم. پس از تولد، اعضای خانواده ما اولین دوستان ما هستند. وقتی به مدرسه می‌رویم، خانواده‌مان نمی‌توانند همیشه در کنار ما باشند، بنابراین نیاز خود را به همراهی، در کنار سایر نیازها، با دوست‌یابی برطرف می‌کنیم.

باورها، فرهنگ و ارزش‌های مشترک نیز در این امر نقش دارند. در تعیین اینکه چه کسی را دوستان خود می نامیم. ما تمایل به همذات پنداری با دوستانمان داریم، مخصوصاً آنهایی که به ما نزدیکترند.

به همین دلیل است که دوستان صمیمی هستنداغلب کپی کربن از یکدیگر. آنها چیزهای مشترک زیادی دارند و شخصیت آنها مطابقت دارد. آنها چیزهایی دارند که می توانند با هم در مورد آنها فکر کنند، موضوعاتی که می توانند با هم درباره آنها صحبت کنند و فعالیت هایی که می توانند با هم انجام دهند.

این موضوع در این است که چگونه نزدیکترین دوست فرد اغلب خود دیگری نامیده می شود.

از کجا می آیند دوستان تقلبی؟

انسان ها به دلایلی تمایل دارند نیازهای روانی خود را بیش از حد ارزش گذاری کنند. حتی مزلو که به دلیل سلسله مراتب نیازهایش مشهور است، نیازهای روانی و اجتماعی را در مقایسه با نیازهای فیزیولوژیکی به عنوان نیازهای «بالاتر» طبقه بندی کرد. از آنجایی که نیازهای روانشناختی چنین جایگاه بالایی دارند، افراد کسانی را که به آنها کمک می کنند تا این نیازها را برآورده کنند به عنوان دوستان «واقعی» یا «واقعی» طبقه بندی می کنند.

تفکر به این صورت است: "او نه تنها زمانی که به کمک نیاز دارد با من تماس می گیرد، بلکه می توانیم فقط با یکدیگر معاشرت کنیم و هیچ انتظاری از یکدیگر نداشته باشیم. از این رو، او دوست واقعی من است.»

مشکل این نوع تفکر این است که اشتباه است. حتی زمانی که فقط با دوست «واقعی» خود در حال معاشرت هستید، نیازهای شما برآورده می شود - نیاز به همراهی، به اشتراک گذاشتن زندگی خود، صحبت در مورد چیزهایی که برای شما مهم هستند و غیره.

فقط به این دلیل که این نیازها روانی هستند، و دوست شما به نحوی آشکار به شما کمک نمی کند، این امر باعث نمی شوددوستی با دوستی هایی که در آن دادن و گرفتن آشکارتر و مادی تر است متفاوت است.

از آنجایی که ما نیازهای روانی خود را بیش از حد ارزش گذاری می کنیم، دوستانی را که این نیازها را برآورده می کنند به عنوان دوستان واقعی می نامیم.

در دوستی هایی که روانی هستند. نیازها برآورده نمی‌شوند، خطر بیشتری وجود دارد که چنین دوستی‌هایی در قلمرو شرم‌آور دوستی‌های جعلی قرار بگیرند. اما این دوستی‌ها تا زمانی که اصل منفعت متقابل برقرار باشد، معتبر هستند.

شخصی که از داشتن دوستان جعلی شکایت می‌کند، متوجه می‌شود که اصل منفعت متقابل نقض می‌شود. دو احتمال زیربنای چنین شکایتی وجود دارد:

1. ارضا نشدن نیازهای روانی

اولین احتمال این است که دوست جعلی نیازهای روانی فرد را برآورده نمی کند. بنابراین دومی تمایل دارد فکر کند که این دوستی ساختگی است. این کاملاً وحشتناک نیست که مردم فقط زمانی که به چیزی نیاز دارند با شما تماس می گیرند زیرا ارضای متقابل نیازهای مختلف، نه فقط نیازهای روانی، چیزی است که دوستی ها بر آن استوار است.

بگویید که احساس ناراحتی می کنید که دوستی فقط زمانی با شما تماس می گیرد که به چیزی نیاز دارد. دفعه بعد که به چیزی نیاز داشتید، با آنها تماس می گیرید و آنها فکر می کنند شما فقط زمانی با آنها تماس می گیرید که به چیزی نیاز داشته باشید. ببینید با این به کجا می‌روم؟

اغلب، افرادی که این شکایت را مطرح می‌کنند، معمولاً کسانی هستند که به اندازه‌ای که می‌دهند دریافت نمی‌کنند. اما این یک نیستبهانه ای برای دروغ گفتن دوستی آنها فراموش می کنند که گاهی اوقات کمک خواستن می تواند راه خوبی برای برقراری ارتباط مجدد باشد، زمانی که ارتباط اخیراً به ندرت انجام شده است.

2. استثمار

احتمال دوم این است که دوست جعلی واقعاً استثمارگر است. آنها واقعاً فقط زمانی تماس می گیرند که به چیزی نیاز داشته باشند. اگر سعی کنید با آن‌ها در راستای «چطور پیش می‌رود؟» به گفت‌وگو بپردازید، ممکن است نشان دهند که علاقه‌ای به دنبال کردن آن خط گفتگو ندارند.

این دوباره نشان می‌دهد که ما چقدر به نیازهای روان‌شناختی ارزش بیشتری می‌دهیم. ما می خواهیم آنها بدانند که ما به آنها اهمیت می دهیم و فقط علاقه مند به کمک به آنها نیستیم. اگر دوست قلابی صریح می‌گفت: «ترجیح می‌دهم فقط به من کمک کنی. سعی نکنید نیازهای روانی من را برآورده کنید، آزرده می شوید و ممکن است فوراً دوست را ترک کنید.

اگر در دوستی هستید که فکر می کنید مورد سوء استفاده قرار می گیرید، بهترین استراتژی این است از دوست ظاهراً استثمارگر خود بخواهید به همان اندازه که شما به آنها کمک می کنید به شما کمک کند. دوستان واقعی بهانه نمی آورند و هیچ مشکلی برای کمک به شما نخواهند داشت، حتی اگر بارها و بارها آن را بخواهید.

حتی اگر از آنها بیشتر از آنچه به آنها می دهید بخواهید، آنها به شما کمک خواهند کرد. این لزوماً به این دلیل نیست که آنها فداکار هستند، بلکه به این دلیل است که به متقابل دوستی اعتماد دارند. آنها می دانند که شما همین کار را برای آنها انجام خواهید داد. (نگاه کنید به نوع دوستی متقابل)

اگر این کار را نکنید، زمان آن فرا رسیده است کهبا دوستی خداحافظی کنید.

اهمیت ارتباط

ارتباطات شریان حیات همه روابط است. هنگامی که از دوست یکی از دوستانمان به کمک نیاز داریم، دوستان ما اغلب چنین می گویند: "اما من حتی ماه هاست که با او صحبت نکرده ام" یا "ما حتی با هم صحبت نمی کنیم".

این نشان می دهد اهمیت صحبت کردن در شرایط. ما انتظار داریم کسانی به ما لطف کنند که حداقل با ما صحبت می کنند.

وقتی ارتباط برای مدت طولانی وجود ندارد، ما در مورد دوستی و در نتیجه، آیا می‌توانیم در جلب لطف موفق باشیم، مطمئن نیستیم.

مشکل ارتباط این است که شخصی که ارتباط برقرار می‌کند ابتدا این احساس را ایجاد می‌کند که نیاز دارد و این می‌تواند به نفس او آسیب برساند. بنابراین منیت آنها سعی می‌کند تا زمانی که ارتباط طولانی مدت وجود ندارد، اول از برقراری ارتباط جلوگیری کند.

اگر یکی از دوستان خود را کنار بگذارد و در زمانی که ارتباط وجود ندارد تلاش کند با شما ارتباط برقرار کند، نشانه خوبی است که برای دوستی شما ارزش قائل است. یا ممکن است ناگهان به چیزی نیاز داشته باشند که بدشان نمی‌آید که خود را روی صندلی عقب بنشانند.

دوباره، می‌توانید آن را با هدایت مکالمه به سمت نیازهای روان‌شناختی آزمایش کنید تا بررسی کنید که آیا آنها آن را دنبال می‌کنند یا خیر. همچنین، می‌توانید از آن‌ها یک لطف متقابل بخواهید.

تا زمانی که قرارداد منفعت متقابل برقرار است، ما دوستی خوبی داریم. هر گاه یکی از طرفین متوجه شود که قرارداد در حال انجام استنقض می شود، دوستی به خطر می افتد. وقتی هر دو طرف متوجه شوند که قرارداد نقض شده است، دوستی پایان می یابد.