ماڻهو ناخن ڪٽڻ ۾ ڇو مشغول آهن؟ ناخن ڪٽڻ جو اشارو ڇا ڏيکاري ٿو؟ ڇا اهو صرف ان ڪري آهي ته اهي تمام وڏا ٿي ويا آهن؟ ته پوءِ نيل ڪٽڻ وارو ڇا آهي؟

جڏهن ته نيل ڪٽڻ جا ڪيترائي سبب ٿي سگهن ٿا، پر هي مضمون ڏسندو ته جسماني ٻولي جي نقطه نظر کان ماڻهن ۾ نيل ڪٽڻ جا ڪهڙا سبب آهن. اسان ڪجهه ٻين اهڙين عادتن تي به نظر وجهنداسين، جيڪي توهان کي ناخن ڪٽڻ سان گڏ مشاهدو ڪرڻ جو امڪان آهي.

دانت سان ناخن ڪٽڻ نه رڳو ڪارائتو آهي پر تمام گهڻو وقت وٺڻ وارو به آهي، تڏهن به ڪجهه ماڻهو ائين ڪن ٿا. ان ڪري ناخن ڪٽڻ جي عادت جي پويان صرف ناخن ڪٽڻ کان سواءِ ڪو ٻيو سبب به هوندو.

جيئن توهان هن پوسٽ جي عنوان مان اندازو لڳايو هوندو، اهو سبب پريشاني آهي. ماڻهو پنهنجن ناخن کي ڇڪيندا آهن جڏهن اهي ڪنهن شيء بابت پريشان محسوس ڪندا آهن. اڀياس ڏيکاريا آهن ته بوريت ۽ مايوسي پڻ ماڻهن کي پنهنجن ناخن کي ڇڪي سگهي ٿي.

شايد اهو آهي ته بوريت ۽ مايوسي، پريشاني سان گڏ، اهڙين حالتن ۾ ناخن چڪائڻ جو سبب آهي. پريشاني بوريت يا مايوسي سان گڏ ٿي سگھي ٿي يا نه ٿي سگھي.

ڪڏهن ڪڏهن پريشاني ظاهر ٿئي ٿي. مثال طور، جڏهن هڪ شطرنج رانديگر هڪ مشڪل صورتحال ۾ پکڙيل آهي. ڪڏهن ڪڏهن اهو ايترو ظاهر نه آهي. مثال طور، جڏهن ڪو ماڻهو آفيس ۾ پنهنجي ايندڙ ڪم جي باري ۾ پريشان هجي جڏهن گهر ۾ ناشتو ڪري رهيو هجي.

پريشانيءَ جو پتو لڳائڻ هميشه آسان ناهي ڇو ته اهو لڳ ڀڳ هميشه مستقبل جي ڪنهن واقعي سان لاڳاپيل هوندو آهي.ماڻهو مڃي ٿو ته هو ڊيل ڪرڻ جي قابل ناهي. ٻين لفظن ۾، ماڻهو عام طور تي ڪنهن شيءِ بابت پريشان هوندو آهي جيڪو نه ٿي رهيو آهي، پر ڪجهه اهو آهي جيڪو هو سوچيندو آهي جي باري ۾ ٿيڻ وارو آهي.

اهم سوال اهو آهي ته: ناخن ڪٽڻ برابري ۾ ڪٿي آهي؟ اهو ڪيئن هڪ پريشان شخص جي خدمت ڪندو آهي؟

نقصان ۽ ڪنٽرول حاصل ڪرڻ

جيئن ته پريشاني هڪ شخص کي محسوس ڪري ٿي ته هو ناگزير، خوفناڪ صورتحال تي ٿورو يا ڪو به ڪنٽرول نه آهي، هر شيء جيڪا هن کي 'ڪنٽرول ۾' محسوس ڪري سگهي ٿي. پريشاني کي ختم ڪرڻ جي صلاحيت. ۽ ان ۾ نيل ڪٽڻ به شامل آهي.

نيل ڪٽڻ هڪ تمام گهڻو ڪنٽرول ٿيل، ورجائيندڙ ۽ اڳڪٿي ڪرڻ واري حرڪت آهي. هن ڌرتيءَ تي ڪو به اهڙو ماڻهو ناهي جيڪو ناخن ڪٽڻ جي عمل کي ڪنٽرول نه ڪري سگهي. اهو هڪ خلائي جهاز کي ڪنٽرول ڪرڻ جهڙو ناهي. توهان کي صرف اهو ڪرڻو آهي ته پنهنجا ڏند پنهنجي ناخن ۾ بار بار وجھو.

ڪنٽرول جو اهو احساس جيڪو هڪ شخص ناخن چڪائڻ سان حاصل ڪري ٿو، ان کي ڪنٽرول جي نقصان جي احساسن کي گهٽائڻ ۾ مدد ڪري ٿو جيڪي شروعات ۾ هن جي پريشاني سبب پيدا ٿيا هئا. ان سان گڏ، جڏهن اسان پنهنجي ڏند کي ڪنهن شيء ۾ ڳنڍيندا آهيون، اسان کي طاقتور محسوس ٿيندو آهي.

طاقتور محسوس ڪرڻ جي خواهش بي طاقتيءَ جي احساس سان جنم وٺندي آهي. وڌيڪ طاقت جو مطلب وڌيڪ ڪنٽرول. ناخن ڪٽڻ کان سواءِ، ڪي ماڻهو پنهنجي قلم جي ڪيپ کي چٻاڙيندا آهن ۽ ٻيا بي درديءَ سان پنهنجي پينسلن کي بگاڙيندا آهن.

ٻيا پريشانيءَ جا رويا

پريشان هڪ قسم جو خوف آهي جيڪو ماڻهو محسوس ڪندو آهي جڏهن هو پاڻ کي ڊيل ڪرڻ جي قابل نه محسوس ڪندو آهي. هڪ سانايندڙ صورتحال. خوف جو نتيجو اهو آهي جنهن کي منجمد جواب جي طور تي سڃاتو وڃي ٿو جتي ماڻهوءَ جو جسم آرام سان ٿيڻ جي مقابلي ۾ سخت ٿي وڃي ٿو.

هڪ ماڻهو پنهنجي ويجهن دوستن ۽ مائٽن جي آس پاس تمام گهڻو آرام سان ٿي سگهي ٿو، پر جيئن ئي اهي اجنبي ماڻهن جي صحبت ۾ هوندا، اهي شايد سخت ٿي ويندا، گهٽ هلندا ۽ گهٽ ڳالهائڻ وارا عام طور تي ڪندا آهن.

پريشان ماڻهوءَ جو ذهن اڳي ئي پنهنجي پريشانيءَ سان ڀريل هوندو آهي، ان ڪري هو پنهنجي موجوده ڪمن ۽ ڳالهين تي صحيح ڌيان نه ڏئي سگهندو آهي. اهو ئي سبب آهي ته هڪ پريشان ماڻهو وڌيڪ احمقانه غلطيون ڪري سگهي ٿو جهڙوڪ شيون ڇڏڻ، ٺڳي، بي معنيٰ شيون چوڻ وغيره

اسان سڀ وقت بوقت بيوقوف غلطيون ڪندا آهيون، پر جيڪڏهن اسان پريشان محسوس ڪري رهيا آهيون، اهڙيون غلطيون ڪرڻ جا امڪان تمام گهڻو وڌي ويندا آهن.

فلم ۾ هڪ مشهور ڊائلاگ آهي پلپ فڪشن جتي اداڪاره، هڪ ريسٽورنٽ ۾ ماني کائيندي، ڪجهه پڇي ٿي، ”ماڻهن کي ائين ڪرڻ جي ضرورت ڇو آهي؟ آرام سان محسوس ڪرڻ لاء غير معقول ڳالهايو؟

خير، جواب آهي- ڇاڪاڻ ته اهي پريشان آهن. پنهنجي تڪليف جي احساس کي لڪائڻ لاء، هڪ پريشان شخص ڳالهائڻ جي ڪوشش ڪندو آهي ته جيئن هن جي چوڌاري ماڻهو سوچيو ته هن سان هر شيء ٺيڪ آهي. پر اهو اڪثر ڪري پٺڀرائي ڪري ٿو ڇاڪاڻ ته جيڪڏهن ڪو ماڻهو پريشاني جي حالت ۾ ڳالهائڻ جي ڪوشش ڪري ٿو، ته هو غير معقول ڳالهائڻ جو امڪان آهي ڇو ته هو پنهنجي تقرير تي مڪمل طور تي ڌيان نه ٿو ڏئي سگهي. پيرن تي هٿ هڻڻگود ۾، ميز تي آڱريون وڄائڻ ۽ کيسي جي مواد کي جهلڻ.

نيل ڪٽڻ ۽ ٿڙڪڻ جا اشارا

جڏهن اسان پريشان، بي صبر يا پرجوش هوندا آهيون تڏهن لرزڻ وارا اشارا ڪندا آهيون. ناخن ڪٽڻ اڪثر ڪري انهن لڙڪندڙ اشارن سان گڏ هوندو آهي. ڇڪڻ جا اشارا جيڪي حوصلي جي نتيجي ۾ لڳندا آهن تقريبن هميشه واضح هوندا آهن سياق و سباق يا ٻين اشارن جي ڪري جيڪي ان سان گڏ هجن، جهڙوڪ مسڪرائڻ. تنهن ڪري اچو ته پريشاني ۽ بي صبريءَ تي ڌيان ڏيون.

جڏهن اسان محسوس ڪريون ٿا ته ”پڪڙجي“ ڪنهن صورتحال، دور ۾. لرزڻ وارو رويو جسم طرفان موجوده صورتحال کان ’ڀڄڻ‘ جي اڻڄاڻائي ڪوشش آهي.

جڏهن ڪو ماڻهو محسوس ڪندو آهي ته هو ايندڙ صورتحال (پريشانيءَ) کي منهن ڏيڻ جي قابل ناهي، هو ان صورتحال مان ڀڄڻ جي ڪوشش ڪندو. جڏهن ڪو ماڻهو موت کان بيزار ٿي محسوس ڪندو آهي (بي صبري) ته هو آسمان جو شڪر ادا ڪندو جيڪڏهن هو ڪنهن طرح سان آواز بند ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿي وڃي.

تصور ڪريو ته توهان هڪ ڪچهري ۾ مصروف آهيو، بيٺو، اوچتو هڪ دوست سان جيڪو اوچتو سندس پيرن کي چمڪي ٿو. . توهان پنهنجو پاڻ کان پڇو، "هو پريشان ڇو آهي؟ يا اها بي صبري آهي؟ مان صرف پنهنجي ڪزن جي شادي جي ڳالهه ڪري رهيو هوس. گفتگو ۾ هن جي دلچسپي ايتري تائين ڏني وئي، مان نه ٿو سمجهان ته هو بور آهي. پوءِ ڇا کيس پريشان ڪري رهيو آهي؟ شادي؟ ڪزن؟”

اهو اندازو لڳائي ته شايد هن کي پنهنجي شاديءَ ۾ ڪجهه مسئلا درپيش آهن، توهان فيصلو ڪيو ته کانئس هن جي زال بابت پڇو. فرض ڪريو ته هن جي شاديءَ ۾ ڪا تڪليف ٿي هئي، جڏهن توهان هن جي زال جو نالو ٻڌايو،هن جي پريشاني ضرور وڌڻ گهرجي.

هن کي هن جي جسماني ٻولي ۾ ظاهر ڪرڻو پوندو. هو يا ته پنهنجي پيرن کي وڌيڪ تيزيءَ سان جهليندو يا هو هوا کي مارڻ شروع ڪندو. جڏهن ته جهلڻ پريشاني جي نشاني ٿي سگهي ٿو، لات مارڻ اڻ وڻندڙ ​​سان وڙهڻ جو هڪ لاشعوري طريقو آهي.

پوءِ توهان کيس اعتماد سان چئي سگهو ٿا، ”تو ۽ تنهنجي زال سان سڀ ڪجهه ٺيڪ آهي؟ هو شايد توهان ڏانهن حيرت سان ڏسي ۽ توهان کي ٻڌائي، "ڇا! ڇا توهان ذهن پڙهندڙ آهيو يا ڪجهه؟ هن کي ٿوري خبر هوندي ته ان نتيجي تي پهچڻ لاءِ توهان کي ڪهڙا پيچيده حساب ڪتاب ڪرڻا پوندا.