Heb je je ooit afgevraagd waarom mensen steeds hetzelfde herhalen in gesprekken? Als je op mij lijkt, kun je de inhoud van gesprekken niet negeren omdat je weet dat taal een venster naar de geest kan zijn.

Mensen herhalen wat ze zeggen om een aantal redenen in verschillende contexten. Ik houd me hier alleen bezig met die gevallen waarin wat ze keer op keer zeggen aanwijzingen kan geven over hun psychologische gesteldheid.

Ten eerste wil ik duidelijk zijn over welke specifieke gevallen ik het heb. Ik heb het niet over gevallen waarin iemand iets herhaalt in een gesprek omdat hij of zij het gevoel heeft niet gehoord te zijn - iemand die zijn punt herhaalt in een debat, bijvoorbeeld.

Ik heb het ook niet over gevallen waarin het duidelijk is waarom de persoon in herhaling valt. Een voorbeeld hiervan is een kind dat herhaaldelijk om snoep vraagt terwijl haar moeder duidelijk niet van plan is om snoep te geven.

De voorvallen waar ik het over heb zijn die waarbij je merkt dat iemand anderen hetzelfde vertelt als wat ze jou hebben verteld. Het is meestal een verhaal over een voorval dat hen is overkomen.

Nu is mijn vraag: Waarom zouden juist zij hetzelfde blijven zeggen tegen de mensen die ze tegenkomen?

Voordat we ingaan op de mogelijke redenen, wil ik graag een voorval uit mijn eigen leven vertellen:

Ik en een paar klasgenoten werkten aan een groepsproject in het laatste semester van mijn bacheloropleiding. We hadden twee beoordelingen voor het projectwerk - minor en major. Tijdens de minorbeoordeling wees onze professor op een tekortkoming in ons projectwerk.

Het is normaal om je slecht te voelen (hoe licht ook) als je zoiets meemaakt. Maar wat ik merkte was dat niet iedereen in de groep op dezelfde manier geraakt werd door die opmerking.

Terwijl de meesten van ons het snel daarna vergaten, was er één meisje in onze groep dat er duidelijk meer door geraakt was dan de rest van ons. Hoe weet ik dat?

Nou, na dat incident bleef ze herhalen wat de professor had gezegd tegen bijna iedereen met wie ze sprak, in ieder geval in mijn bijzijn. Zo erg zelfs dat ze er zelfs op wees in onze grote beoordeling, ondanks mijn waarschuwing om niets te onthullen dat onze beoordeling zou kunnen ondermijnen.

Dit intrigeerde en frustreerde me. Ik confronteerde haar ermee en zei, nogal boos: "Waarom blijf je het tegen iedereen zeggen? Waarom vind je het zo belangrijk?"

Sindsdien heb ik gemerkt dat veel mensen, waaronder ikzelf, precies hetzelfde gedrag vertonen.

De geest probeert altijd dingen te begrijpen

Als iemand je vertelt dat je vriend is omgekomen bij een ongeluk en je een gedetailleerde beschrijving geeft van wat er is gebeurd, zul je waarschijnlijk geen vragen meer stellen. Je kunt meteen in een staat van shock, ongeloof of zelfs verdriet wegglijden.

Bedenk wat er zou gebeuren als ze je alleen zouden vertellen dat je vriend is overleden zonder je te vertellen waarom of hoe. Je zou wanhopig steeds dezelfde vragen stellen tot je geest het incident begrijpt (met behulp van relevante antwoorden).

Dit voorbeeld is vrij eenvoudig: je stelt herhaaldelijk vragen om antwoorden te krijgen. Maar waarom zou iemand iets herhalen dat niet noodzakelijkerwijs een vraag is?

Nogmaals, het antwoord is hetzelfde. Hun geest probeert zin te geven aan wat er is gebeurd. Het probleem is onopgelost in hun geest. Door steeds hetzelfde te herhalen, willen ze het oplossen en er een einde aan maken.

Veel dingen waar we dagelijks mee te maken krijgen, worden gemakkelijk opgelost (ik viel omdat ik uitgleed, hij lachte omdat ik iets grappigs zei, etc.) Maar sommige dingen worden niet zo gemakkelijk opgelost en laten diepe indrukken op ons achter.

Als gevolg daarvan blijft onze geest hangen in deze lus van pogingen om ze te begrijpen, omdat ze nog niet volledig zinvol zijn voor ons.

Trauma's uit het verleden en dezelfde dingen herhalen

Iemand die in het verleden een traumatische ervaring heeft gehad, kan deze trauma's in zijn dromen blijven uitbeelden. Alleen door herhaaldelijk over het trauma te praten en te proberen het te begrijpen, kan hij hopen deze dromen te beëindigen.

Als we het woord trauma horen, denken we meestal aan een groot ongelukkig voorval. Maar trauma komt ook voor in andere, minder ernstige vormen. Die opmerking van onze professor was traumatisch voor het meisje dat het vervolgens aan iedereen vertelde.

Als mensen intiem met elkaar omgaan in relaties, praten ze vaak over hun slechte verleden en jeugdervaringen. Ze zullen misschien niet overdreven uitdrukken hoe die ervaringen hen getraumatiseerd hebben. Ze kunnen proberen om de voorvallen als vermakelijk of interessant af te schilderen. Maar het feit dat ze deze verhalen herhalen is een sterke indicatie van trauma.

De volgende keer dat je vriend(in) zegt: "Heb ik je dit al eerder verteld?" zeg dan "Nee", zelfs als dat zo is, gewoon om hun psychologie beter te begrijpen.

Jezelf rechtvaardigen en dezelfde dingen herhalen

Vaak gaat het bij de nare ervaringen waar iemand zin aan probeert te geven, door er herhaaldelijk over te praten, om zelfverwijt. Op een diep niveau denkt de persoon dat hij of zij op de een of andere manier verantwoordelijk is voor wat hem of haar is overkomen. Of op zijn of haar minst, dat hij of zij er een rol in had of dat hij of zij het op de een of andere manier had kunnen voorkomen.

Dus wanneer ze hun verhaal vertellen, is het waarschijnlijk dat ze zichzelf proberen te rechtvaardigen. Daarbij kunnen ze het verhaal zelfs verdraaien en op zo'n manier vertellen dat ze van alle blaam gezuiverd worden en als slachtoffer in de schijnwerpers komen te staan.

Waarom doen ze dit?

We proberen altijd een goed beeld van onszelf te geven aan onze medemensen, vooral aan degenen die belangrijk voor ons zijn. Als er iets in ons recente of verre verleden is dat ons imago kan aantasten, zorgen we ervoor dat ze weten dat het niet onze schuld is.

Deze paradoxale situatie van eerst zichzelf de schuld geven en dan proberen om zichzelf te rechtvaardigen, gebeurt meestal op een onbewust niveau. Het is dus geen wonder dat mensen dit gedrag blijven herhalen zonder te stoppen met zelfreflectie.

Het is belangrijk om te onthouden dat deze voorvallen waar mensen herhaaldelijk over praten niet per se traumatisch hoeven te zijn. Het kan iets zijn wat ze nog niet helemaal begrepen hebben.

Toen dat meisje in onze projectgroep de opmerking van de professor herhaalde, traumatiseerde het me niet, maar het liet toch een indruk achter. Op dat moment kon ik er geen wijs uit worden.

Daarom speelde mijn geest het voorval steeds opnieuw af en ik had net zo goed hetzelfde verhaal steeds opnieuw aan anderen kunnen vertellen, maar dat deed ik niet.

Gelukkig voor hen ben ik vaak zelfreflectief genoeg om me niet bezig te houden met gedrag dat mijn psychologie zou kunnen onthullen. Dus ik heb hen de verveling bespaard. Ik heb het verhaal eindelijk verteld en geprobeerd er iets zinnigs over te zeggen via dit artikel.