Waarom staren we?

Mensen zijn van nature nieuwsgierige wezens. We kijken graag naar nieuwe dingen. Alles in onze omgeving wat ongewoon is, springt in het oog. Daarom gaan mensen graag naar bioscopen en circussen - om vreemde en ongewone dingen te zien.

"Vertrouw me. De film is uniek. Zoiets heb je nog nooit gezien."

Dat horen vervult ons met spanning en verwachting. We kunnen niet wachten om het te zien.

Nieuwigheid en schoonheid gaan hand in hand. Wat nieuw is, is meestal ook mooi, hoewel schoonheid meer is dan nieuwigheid. Schoonheid is een lust voor het oog. Onze ogen worden dus gemakkelijk aangetrokken door wat mooi is.

En mensen kijken graag naar waardevolle dingen. Daarom kunnen mensen die naar een showroom gaan om een voertuig te bekijken dat ze willen kopen, hun ogen niet afhouden van duurdere en mooiere voertuigen die buiten hun budget vallen.

Mooie vrouwen krijgen gegarandeerd aandacht

Ik bedoel, het is gezond verstand. Het maakt deel uit van het hele paringsspel. Mooie vrouwen geven gezondheid, jeugdigheid en goede genen aan, waardoor ze waardevolle potentiële partners zijn voor mannen. Mannen zijn dus geprogrammeerd om ze op te merken.

Niet alleen mannen, ook vrouwen merken mooie vrouwen op. Niet alleen omdat ze zich aangetrokken voelen tot schoonheid, maar ook uit concurrentieoverwegingen.

Als er een sportwagen op de weg rijdt, draaien zowel mannen als vrouwen hun hoofd om om ernaar te kijken.

Als je een sportwagen ziet, controleer je de deuren, de voorruit, de uitlaat, de banden en het interieur. In de psychologie heet dat lokale verwerking. Lokale verwerking is wanneer we iets opsplitsen in onderdelen en naar de onderdelen kijken.

Hetzelfde gebeurt met vrouwen. Als mannen en vrouwen naar vrouwen staren, gaan ze over tot lokale verwerking. Ze kijken naar haar gezicht, haar, benen en rondingen. Zo wordt de vrouw die wordt aangestaard 'geobjectiveerd'.2

De vrouw die wordt aangestaard voelt zich als een object. Ze voelt zich als een sportwagen die je uitcheckt. In haar gedachten ontmenselijkt dit haar. Ze voelt zich ongemakkelijk en niet gerespecteerd. Ze wil gezien worden als een mens. Ze wil gezien worden als iets meer dan een verzameling lichaamsdelen.

Mannen worden ook geobjectiveerd

Mannen worden ook geobjectiveerd, maar lijken dit niet negatief op te vatten. Een man kan bijvoorbeeld een gespierde man opmerken en zeggen: "Kijk eens naar die armen van die man!". Als de gespierde man dit hoort, zal hij het als een compliment opvatten en zich goed voelen.

Waarom nemen vrouwen objectivering serieuzer en negatiever op dan mannen?

Dat komt omdat er veel druk op vrouwen wordt uitgeoefend om mooi te zijn. Het grootste deel van de waarde van een vrouw als potentiële partner ligt in het feit dat ze mooi is. Dus als je de schoonheid van een vrouw beoordeelt, maakt dat haar zelfbewust. Achter beschuldigingen van objectivering schuilt een angst om beoordeeld te worden.

Mannen kunnen er daarentegen mee wegkomen om niet fysiek aantrekkelijk te zijn. Hun waarde als potentiële partners is meer gediversifieerd. Een man met een geweldige persoonlijkheid of een succesvolle man kan een betere partner zijn dan een gespierde man die deze kwaliteiten mist.

Staren naar vrouwen laat mannen er slecht uitzien

Een deel van goede sociale vaardigheden is andere mensen niet ongemakkelijk laten voelen. Als vrouwen zich ongemakkelijk voelen als ze aangestaard worden, dan moeten fatsoenlijke mensen dat vermijden.

Staren heeft niet alleen nadelige gevolgen voor vrouwen, maar het schaadt ook het imago van de man die het doet.

Vrouwen zijn meesters in non-verbale communicatie en kunnen de bedoeling gemakkelijk afleiden uit een starende blik. Dus als je haar die 'vuile blik' geeft, weet ze precies wat je van plan bent.

Als je een man bent, kom je door naar vrouwen te staren over als een man met weinig waarde.

Ga maar na: wie kijkt er meer naar een sportwagen?

De sportwagenbezitter of mensen die zich geen sportwagen kunnen veroorloven?

Als je als man naar een vrouw blijft staren, wek je de indruk dat je naar iets kijkt dat buiten je bereik ligt. Je hebt zoiets van:

"Ik kan deze vrouw niet krijgen, laat me mezelf verzadigen door zoveel mogelijk naar haar te kijken."

Wie hangt er posters van beroemdheden in zijn kamer en kwijlt over ze? De fans. Niet andere beroemdheden. Omdat andere beroemdheden weten dat ze net zo waardevol zijn.

Houd rekening met de sociale context

Soms is staren oké en kan het gebruikt worden om interesse in een potentiële partner aan te tonen. Maar het hangt allemaal af van de sociale context. Waar ben je? Is het een feestje? Is het een professionele omgeving? Naar wie ben je aan het staren?

Als je interesse wilt tonen door te staren, moet je dat doen in de juiste sociale context en op een niet voor de hand liggende manier. Het belangrijkste is dat je naar haar reacties kijkt.

Als je naar haar staart en glimlacht, maar ze antwoordt niet, dan is ze niet geïnteresseerd. Als je naar haar blijft staren en glimlachen zonder enige positieve reactie van haar, dan kom je over als een griezel.

Er zijn andere manieren om interesse te tonen. Je zou bijvoorbeeld een manier kunnen vinden om jezelf aan haar voor te stellen.

Als je met een vrouw praat, kun je haar meer aankijken. Je bent met haar bezig. Binnen de sociale context is het logisch om haar meer aan te kijken.

Maar als je haar vanaf de andere kant van de kamer aanstaart, wordt het griezelig. Hoe groter de afstand tussen jou en de vrouw, hoe minder je moet staren.

Balanceren tussen oogcontact maken en vermijden

Ik denk dat oogcontact maken met vreemden onnodig is, tenzij je een wisselwerking met ze hebt. Mensen, niet alleen vrouwen, hebben het gevoel dat je hun ruimte binnendringt als je ze te veel aankijkt terwijl je niets te zoeken hebt.

Maar als je met iemand omgaat, of het nu een vreemde is of iemand die je kent, dan verdienen ze een gezonde hoeveelheid oogcontact van jou.

Referenties

1. Gasper, K., & Clore, G. L. (2002). Aandacht voor het grote geheel: Stemming en globale versus lokale verwerking van visuele informatie. Psychologische wetenschap , 13 (1), 34-40.
2. Gervais, S. J., Vescio, T. K., Förster, J., Maass, A., & Suitner, C. (2012). Vrouwen als objecten zien: de bias in de herkenning van seksuele lichaamsdelen. Europees Tijdschrift voor Sociale Psychologie , 42 (6), 743-753.