ആരെങ്കിലും വേർപിരിയലിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത് സാധാരണമാണ്:

“ഏതായാലും അവൻ നിങ്ങൾക്കുള്ള ആളായിരിക്കില്ല.”

“അവൾ ശരിക്കും പ്രണയിച്ചിരുന്നില്ല. നിങ്ങൾ.”

“അത് യഥാർത്ഥ പ്രണയമായിരുന്നില്ല, വെറും വ്യാമോഹം മാത്രമായിരുന്നു. യഥാർത്ഥ സ്നേഹം അപൂർവമാണ്.”

ഇതെല്ലാം മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് മാത്രം വരുന്നതല്ല. ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വന്തം മനസ്സിനും ഇത് ചെയ്യാൻ കഴിയും.

മൂന്ന് വർഷമായി സാറുമായി സാം ബന്ധത്തിലായിരുന്നു. എല്ലാം ഗംഭീരമായിരുന്നു. അത് അനുയോജ്യമായ ഒരു ബന്ധമായിരുന്നു. ഇരുവരും പരസ്പരം അഗാധമായ പ്രണയത്തിലായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ചില കാരണങ്ങളാൽ, അവർക്കിടയിൽ കാര്യങ്ങൾ നടന്നില്ല, അവർ സൗഹൃദപരമായി പിരിഞ്ഞു.

സാം ആ ബന്ധത്തിൽ നിന്ന് മുന്നോട്ട് പോകാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, ഇനിപ്പറയുന്ന ചിന്തകൾ അവന്റെ മനസ്സിനെ വേട്ടയാടി:

“അവൾ എന്നെ സ്‌നേഹിച്ചിരുന്നോ?”

“അത് യഥാർത്ഥ പ്രണയമായിരുന്നോ?”

“അതിൽ വല്ലതും യഥാർത്ഥമായിരുന്നോ?”

സാറയുമായുള്ള അവന്റെ ബന്ധം വളരെ വലുതായിരുന്നെങ്കിലും, എന്തുകൊണ്ട് സാം ഇപ്പോൾ അതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയായിരുന്നോ?

എന്തുകൊണ്ടാണ് യഥാർത്ഥ പ്രണയം അപൂർവമായത് (മറ്റ് കാര്യങ്ങളിൽ)

യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തെ യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തിൽ നിന്ന് വേർതിരിക്കുന്നത് എന്താണ്? യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ സങ്കൽപ്പത്തിലേക്ക് നമുക്ക് കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ കുഴിച്ചെടുത്ത് ആളുകൾ അതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ എന്താണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത് എന്ന് തലയിൽ ചുറ്റിപ്പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കാം.

വ്യത്യസ്‌തമായ പ്രണയത്തിൽ നിന്നോ കേവലമായ പ്രണയത്തിൽ നിന്നോ വേർതിരിക്കുന്ന ചില വ്യതിരിക്തമായ സവിശേഷതകളുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചും, ഇത് അപൂർവ്വമാണ് , ശാശ്വതമായ , നിരുപാധികം .

നമ്മുടെ മനസ്സ് യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തിന് ഈ സവിശേഷതകൾ ആരോപിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് മനസിലാക്കാൻ, നമ്മൾ ചെയ്യേണ്ടത് സ്നേഹത്തിന്റെ പരിണാമ വേരുകളിലേക്ക് മടങ്ങുക.

മനുഷ്യർ നിവർന്നു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, നമ്മുടെപെൺ പൂർവ്വികർക്ക് കൈക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ പറ്റിപ്പിടിച്ച് നാല് കാലിൽ നടക്കുമ്പോൾ നടന്നതുപോലെ സഞ്ചരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. തീറ്റ കണ്ടെത്താനുള്ള അവരുടെ കഴിവ് തടസ്സപ്പെട്ടു.

ഇത്, മനുഷ്യ ശിശുക്കൾ ജനിക്കുന്നത് പ്രായോഗികമായി നിസ്സഹായരാണെന്ന വസ്തുതയുമായി ചേർന്ന്, അവരുടെ കുടുംബങ്ങളെ പരിപാലിക്കുന്നതിൽ പിതാക്കന്മാർക്ക് ഇപ്പോൾ നിർണായക പങ്കുണ്ട്.

അതിനാൽ. , ദീർഘകാല ജോഡി ബോണ്ടുകൾ രൂപീകരിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം മനുഷ്യ മനഃശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന സവിശേഷതയായി മാറി. മറ്റ് പ്രൈമേറ്റുകളിൽ അത്തരം ജോഡി-ബോണ്ടിംഗ് അപൂർവമാണെന്ന കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുക. അത് തീർച്ചയായും മനുഷ്യ പരിണാമത്തിലെ വളരെ വലുതും അതുല്യവുമായ ഒരു ചുവടുവെപ്പായിരുന്നു.

ഇപ്പോൾ, സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള മനഃശാസ്ത്രപരമായ സംവിധാനങ്ങൾക്കായി നിങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തിരിക്കുന്നതിനാൽ, ദീർഘകാല ബന്ധം തേടാൻ മനുഷ്യരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എളുപ്പമല്ല. ഹ്രസ്വകാല ഇണചേരൽ.

അതിനാൽ, ഈ പഴയതും പ്രാകൃതവുമായ ഡ്രൈവുകൾ ഓവർ-റൈഡ് ചെയ്യാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കാൻ, മനസ്സിന് എങ്ങനെയെങ്കിലും യഥാർത്ഥ പ്രണയം എന്ന ആശയം ഗംഭീരമാക്കേണ്ടി വന്നു.

അതിന്റെ അനന്തരഫലമാണ് ആളുകൾക്ക് യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തെ കൂടുതൽ വിലമതിക്കാൻ ഒരു മനഃശാസ്ത്രമുണ്ട്, അവർ അത് കണ്ടെത്തിയില്ലെങ്കിലും അല്ലെങ്കിൽ അവർ ഹ്രസ്വകാല, കാഷ്വൽ ബന്ധങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടാലും.

ആളുകൾ പലപ്പോഴും പറയും, “എനിക്ക് ഒടുവിൽ അത് പരിഹരിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ട്. ഒരു പ്രത്യേക വ്യക്തി” എന്നല്ല, “എന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഞാൻ കാഷ്വൽ ബന്ധങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു”.

നിങ്ങൾ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം കണ്ടെത്തിയാൽ, നിങ്ങൾ മാന്യനും ഭാഗ്യവാനും ആണ്, എന്നാൽ നിങ്ങൾ സാധാരണ ബന്ധങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളെ പൊതുവെ മാന്യതയില്ലാത്തവരായിട്ടാണ് കാണുന്നത്.

ഞാൻ പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്ന കാര്യം, ദീർഘകാലത്തേയും പ്രണയത്തേയും അമിതമായി വിലമതിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു പക്ഷപാതമുണ്ട് എന്നതാണ്.ബന്ധങ്ങൾ. കൂടുതൽ പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്നതും പ്രാകൃതവുമായ ഹ്രസ്വകാല ഇണചേരലിനെതിരെ ദീർഘകാല ജോഡി-ബോണ്ടിംഗിന് ഒരു പോരാട്ട അവസരമുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കാനുള്ള മനസ്സിന്റെ ടൂൾകിറ്റിലെ ഒരേയൊരു ഉപകരണമായിരുന്നു അത്.

യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തിന്റെ എല്ലാ പ്രധാന സവിശേഷതകളും (അപൂർവ്വം, നിരുപാധികവും ശാശ്വതവും) മനുഷ്യ മനസ്സിനെ അമിതമായി വിലയിരുത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങളാണ്. അപൂർവമെന്നു തോന്നുന്ന കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വിലമതിക്കുന്നു.

എല്ലാവരും നിരുപാധികമായി സ്നേഹിക്കപ്പെടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, അങ്ങനെയൊന്ന് നിലവിലുണ്ടോ എന്നത് വളരെ സംശയാസ്പദമാണെങ്കിലും. ഇതിന് വലിയ സാമ്പത്തിക അർത്ഥമില്ല.

യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തിന്റെ ശാശ്വത സ്വഭാവം രസകരമാണ്, കാരണം അത് മുകളിലെ പരിണാമപരമായ വിശദീകരണത്തെ നേരിട്ട് പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.

അതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക: യഥാർത്ഥ പ്രണയം എന്തിനാണ് ചെയ്യേണ്ടത് അവസാനത്തെ? ഒരു ബന്ധത്തെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുന്നതിനോ അല്ലെങ്കിൽ അത് നീണ്ടുനിൽക്കാത്തതിനാൽ അത് യഥാർത്ഥമല്ലെന്ന് കരുതുന്നതിനോ യുക്തിസഹമായ കാരണങ്ങളൊന്നുമില്ല. എന്നിരുന്നാലും, യഥാർത്ഥ സ്നേഹം ശാശ്വതമായ സ്നേഹമാണെന്ന വിശ്വാസം സമൂഹത്തിൽ ആഴത്തിൽ ഉൾച്ചേർന്നിരിക്കുന്നതും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാത്തതുമാണ്.

അത്രയധികം, അത് സ്നേഹത്തിന്റെ എല്ലാ മഹത്വവും പരമാനന്ദവും അനുഭവിക്കുന്ന ആളുകളിൽ വൈജ്ഞാനിക വൈരുദ്ധ്യത്തെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു, എന്നാൽ അവരുടെ ബന്ധം. നിലനിൽക്കില്ല. കേസ്: സാം.

സാറയുമായുള്ള ബന്ധം നീണ്ടുനിൽക്കാത്തതിനാൽ സാം ചോദ്യം ചെയ്തു. പലരെയും പോലെ, യഥാർത്ഥ സ്നേഹം ശാശ്വതമാണെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. യഥാർത്ഥ പ്രണയം നിലനിൽക്കുന്നതാണെന്ന സങ്കൽപ്പവുമായി താൻ വലിയ ബന്ധത്തിലായിരുന്നു എന്ന വസ്തുതയുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞില്ല.

അതിനാൽ, തന്റെ വൈജ്ഞാനിക വൈരുദ്ധ്യം പരിഹരിക്കാൻ, താൻ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന് അദ്ദേഹം ചോദ്യം ചെയ്തു.യഥാർത്ഥ സ്നേഹം. യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിന്റെ ശാശ്വത സ്വഭാവത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വളരെ എളുപ്പമാണ് അത് ചെയ്യാൻ.

അമിത മൂല്യനിർണ്ണയം മുതൽ മിഥ്യാധാരണ വരെ

സ്നേഹം അന്ധമാണെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം, അതായത് ആളുകൾ പ്രണയത്തിലായിരിക്കുമ്പോൾ അവർ പങ്കാളികളുടെ പോസിറ്റീവുകളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും നെഗറ്റീവുകളെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പ്രണയിതാക്കൾക്കും തങ്ങളുടെ പ്രണയ പങ്കാളികളെ കുറിച്ച് നല്ല മിഥ്യാധാരണകൾ ഉണ്ടാകാറുണ്ട് എന്നതും സത്യമാണ്. നമ്മുടെ പങ്കാളി പൂർണനാണെന്നും നമ്മുടെ സ്നേഹം യഥാർത്ഥമാണെന്നും വിശ്വസിക്കാൻ മനസ്സിന് എത്രത്തോളം പോകാനാകും.

തീർച്ചയായും, ഇത് മറ്റ് അനന്തരഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും. യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രണയത്തിലല്ലെങ്കിലും ആളുകൾ ബന്ധങ്ങളിൽ തുടരാം. യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രണയത്തിലാണ്, തുടർന്ന് നിങ്ങൾ പ്രണയത്തിലാണെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ആളുകൾ ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതോ അത്തരം ബന്ധങ്ങളിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടക്കാൻ ദീർഘനേരം എടുക്കുന്നതോ ആയ ബന്ധങ്ങളിൽ തുടരുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് ഇത് വിശദീകരിച്ചേക്കാം. നമ്മുടെ സമ്പൂർണ്ണ പങ്കാളിയിലും യഥാർത്ഥ സ്നേഹത്തിലും വിശ്വസിക്കാനുള്ള മനസ്സിന്റെ ആഗ്രഹം വളരെ ശക്തമാണ്.

ഭ്രമം മുതൽ ആദർശവൽക്കരണം വരെ

റൊമാന്റിക് പ്രണയം ആദർശവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടതാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് യഥാർത്ഥ പ്രണയം. ആദർശവൽക്കരണം എന്നത് അങ്ങേയറ്റത്തെ മൂല്യനിർണ്ണയമാണ്. റൊമാന്റിക് പ്രണയത്തെ നമ്മൾ ആദർശവത്കരിക്കുന്നതിന് നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട്.

ഏറ്റവും ലളിതമായത്, ഒരുപക്ഷേ, അത് നല്ലതായി തോന്നുന്നു എന്നതാണ്. ദിവസാവസാനം, പ്രണയം ഒരു രാസപ്രവർത്തനമാണ്, അത് രസകരവും ആവേശകരവുമായ ഒരു രാസപ്രവർത്തനമാണ്.കവികളും സാഹിത്യകാരന്മാരും അതിനെക്കുറിച്ച് ഇത്രയധികം വ്യാകുലപ്പെടുന്നു എന്നത് അർത്ഥമാക്കുന്നു. അവരുടെ കയ്പേറിയ അനുഭവങ്ങളും വികാരങ്ങളും വിവരിക്കാൻ അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

എന്നാൽ കഥയിൽ കൂടുതൽ ഉണ്ട്. നമുക്ക് നല്ലതായി തോന്നുന്ന നിരവധി കാര്യങ്ങളുണ്ട് (ഭക്ഷണം, ലൈംഗികത, സംഗീതം മുതലായവ) എന്നാൽ അവ റൊമാന്റിക് പ്രണയത്തിന്റെ രീതിയിൽ അനുയോജ്യമല്ല.

നിങ്ങളുടെ പങ്കാളിയെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് ഭാഗികമായ അറിവുണ്ടെങ്കിൽ ബന്ധത്തിന്റെ പ്രാരംഭ ഘട്ടത്തിൽ ആദർശവൽക്കരണം സാധാരണമാണ്. ഏതാനും വർഷത്തെ നിങ്ങളുടെ പങ്കാളിയേക്കാൾ കുറച്ച് മാസത്തെ നിങ്ങളുടെ പ്രണയത്തെ നിങ്ങൾ ആദർശവത്കരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

നിങ്ങളുടെ ക്രഷിനെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് കുറച്ച് അറിയാവുന്നതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ മസ്തിഷ്കം വിടവുകൾ കഴിയുന്നത്ര നന്നായി നികത്തുകയും അവയെ അമിതമായി വിലയിരുത്തുകയും ആദർശവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 3

യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തിന്റെ മറ്റൊരു രസകരമായ സവിശേഷത അത് എങ്ങനെ 'ലഭിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള' ഒന്നായി കാണുന്നു എന്നതാണ്. പ്രണയത്തെ "സത്യം" ആക്കാനുള്ള മറ്റൊരു ശ്രമമാണിത്.

ലഭിക്കാൻ പ്രയാസമുള്ളത് വിലപ്പെട്ടതായിരിക്കണം. നിങ്ങളുടെ പ്രണയലക്ഷ്യം നിങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ നേടിയെടുക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിന്റെ യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾക്ക് സംശയമുണ്ടാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

“യഥാർത്ഥ പ്രണയത്തിന്റെ ഗതി ഒരിക്കലും സുഗമമായി നടന്നിട്ടില്ല.”

ആദർശവൽക്കരണം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ഐഡന്റിറ്റിയിലേക്ക്

നിങ്ങൾ പൊതുവെ ആദർശവൽക്കരണത്തെ നോക്കുമ്പോൾ, അതിന്റെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ ഏക ഉദ്ദേശം ഒരാളുടെ സ്വയം ഐഡന്റിറ്റി ഉയർത്തുക, അതുവഴി ആത്മാഭിമാനം ഉയർത്തുക എന്നിവയാണെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നു. ആളുകൾ പലതും ആദർശവൽക്കരിക്കുന്നു- രാജ്യങ്ങൾ, രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ, സംഗീത ബാൻഡുകൾ, കായിക ടീമുകൾ, നേതാക്കൾ, ആരാധനകൾ, പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങൾ- അവരുടെ പ്രണയ പങ്കാളികൾ മാത്രമല്ല.

നമ്മൾ എപ്പോൾഎന്തെങ്കിലും തിരിച്ചറിയുകയും അതിനെ ആദർശവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുക, പരോക്ഷമായി നമ്മൾ സ്വയം ആദർശവൽക്കരിക്കുക. നമ്മുടെ പ്രണയ പങ്കാളിയെ ആദർശമാക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ അടിസ്ഥാനപരമായി പറയുന്നത്, "ഞാൻ വളരെ പ്രത്യേകതയുള്ളവനായിരിക്കണം, കാരണം ആ പ്രത്യേക വ്യക്തി എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു".4

അതിനാൽ, ആളുകളിൽ അവരുടെ പ്രണയ പങ്കാളികളെ തിരിച്ചറിയാനുള്ള ശക്തമായ പ്രവണതയുണ്ട്. ഈ പ്രക്രിയയിൽ അവർക്ക് പലപ്പോഴും അവരുടെ വ്യക്തിത്വവും അതിരുകളും നഷ്ടപ്പെടും. ബന്ധം പ്രവർത്തിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, അവർ സ്വയം വീണ്ടും കണ്ടെത്തുന്നതിന് പുറപ്പെടുന്നു.

നിങ്ങളുടെ കാമുകനെ ആദർശവത്കരിക്കുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് ആത്മാഭിമാനം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ അല്ലാത്തവരാകാനുള്ള ഒരു കുറുക്കുവഴിയാണിത്. ആളുകൾക്ക് പോസിറ്റീവ് സ്വഭാവസവിശേഷതകൾ ഇല്ലാത്തവരുമായി പ്രണയത്തിലാകാൻ പ്രവണത കാണിക്കുന്നു, അതിനാൽ അവർക്ക് അവരുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കാനും അവർ ഉള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ ആകാനും കഴിയും.

ശക്തമായ ആത്മാഭിമാനമുള്ള ആളുകൾ അങ്ങനെ ചെയ്യാതിരിക്കാനുള്ള ഒരു കാരണം ഇതാണ്. വളരെ എളുപ്പത്തിൽ പ്രണയത്തിലാകുമെന്ന് തോന്നുന്നു. അവർ അങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോൾ, അവർ മറ്റുള്ളവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ ബഹുമാനിക്കുന്നു, കാരണം അവർ സ്വയം വ്യക്തികളാണ്.

യഥാർത്ഥ സ്നേഹവും യാഥാർത്ഥ്യബോധമില്ലാത്ത പ്രതീക്ഷകളും

ആദർശവൽക്കരണത്തിന്റെ ലഹരി മങ്ങുമ്പോൾ, പ്രണയികൾ ഈ വസ്തുതയുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നു. അവരുടെ പങ്കാളി ഒരു മാലാഖയല്ല. നിങ്ങളുടെ തികഞ്ഞ പങ്കാളിയെ നിങ്ങൾ ശക്തമായി തിരിച്ചറിയുകയും അവർ കുറവുകളും മനുഷ്യരുമായി മാറുകയും ചെയ്താൽ, നിങ്ങൾ നിരാശരായേക്കാം.

ഈ നിരാശ പരസ്യമായിരിക്കണമെന്നില്ല. നിങ്ങളുടെ പങ്കാളിയോട് നിങ്ങൾ എങ്ങനെ പെരുമാറുന്നു എന്നതിലും നിങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ നിരന്തരം ശല്യപ്പെടുത്തുന്നതിലും ഇത് പലപ്പോഴും പ്രതിഫലിക്കുന്നു, "നിങ്ങൾക്ക് നന്നായി ചെയ്യാൻ കഴിയുമായിരുന്നെങ്കിൽ?"

ഇതിൽപോയിന്റ്, ചിലർ ബന്ധം അവസാനിപ്പിച്ച് വീണ്ടും തങ്ങളുടെ ആത്മമിത്രത്തെയും മാലാഖയെയും കണ്ടെത്താൻ പുറപ്പെട്ടേക്കാം.

അപ്പോൾ എന്താണ് യഥാർത്ഥ പ്രണയം? അത് നിലവിലുണ്ടോ?

അതെ, ആജീവനാന്ത ബന്ധങ്ങൾ രൂപീകരിക്കുകയും അവരിൽ ആത്മാർത്ഥമായി സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആളുകൾ അവിടെയുണ്ട്, സ്വയം വഞ്ചിക്കാതെ. പലരും യഥാർത്ഥ സ്നേഹം എന്ന് വിളിക്കുന്നത് അവർ കണ്ടെത്തി.

അവരുടെ പ്രണയത്തെ ഇത്രയധികം യഥാർത്ഥമാക്കുന്നത് എന്താണെന്ന് നിങ്ങൾ അവരോട് ചോദിക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ ബന്ധത്തിന് സത്യസന്ധതയും തുറന്ന മനസ്സും ബഹുമാനവും മനസ്സിലാക്കലും ഉണ്ടെന്ന് അവർ സ്ഥിരമായി പറയും. ഇതെല്ലാം വ്യക്തിത്വ സവിശേഷതകളാണ്. കൂടാതെ, തങ്ങളുടെ പങ്കാളിക്ക് ദൈവതുല്യമായ പൂർണതയുണ്ടെന്ന മിഥ്യാധാരണയിൽ നിന്ന് അവർ സ്വതന്ത്രരാകുന്നു.

അതിനാൽ, ഷേക്സ്പിയൻ പ്രതിബന്ധങ്ങളെ മറികടന്ന് ആളുകൾ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം കണ്ടെത്തണമെന്നില്ല, മറിച്ച് മികച്ച ആളുകളായി മാറുന്നതിലൂടെയാണ്. യഥാർത്ഥ, ശാശ്വതമായ സ്നേഹത്തിൽ നല്ലതും ചീത്തയും കലർന്ന ഒരു മിശ്രിതം അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, മൊത്തത്തിൽ തിന്മയെക്കാൾ നല്ലതിനെക്കാൾ കൂടുതലാണ്.

റഫറൻസുകൾ

1. Fisher, H. E. (1992). സ്നേഹത്തിന്റെ ശരീരഘടന: ഏകഭാര്യത്വം, വ്യഭിചാരം, വിവാഹമോചനം എന്നിവയുടെ സ്വാഭാവിക ചരിത്രം (പേജ് 118). ന്യൂയോർക്ക്: സൈമൺ & ഷൂസ്റ്റർ.
2. മുറെ, എസ്. എൽ., & ഹോംസ്, ജെ. ജി. (1997). വിശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു കുതിച്ചുചാട്ടം? പ്രണയ ബന്ധങ്ങളിൽ പോസിറ്റീവ് മിഥ്യാധാരണകൾ. വ്യക്തിത്വവും സാമൂഹിക മനഃശാസ്ത്രവും ബുള്ളറ്റിൻ , 23 (6), 586-604.
3. ക്രെമെൻ, എച്ച്., & ക്രെമെൻ, ബി. (1971). റൊമാന്റിക് പ്രണയവും ആദർശവൽക്കരണവും. The American Journal of Psychoanalysis , 31 (2), 134-143.
4. Djikic, M., & Oatley, K. (2004). സ്നേഹവും വ്യക്തിബന്ധങ്ങളും: നാവിഗേറ്റുചെയ്യുന്നുആദർശവും യഥാർത്ഥവും തമ്മിലുള്ള അതിർത്തി. ജേണൽ ഫോർ ദി തിയറി ഓഫ് സോഷ്യൽ ബിഹേവിയർ , 34 (2), 199-209.