Gekruiste armen' is misschien wel het meest voorkomende lichaamstaalgebaar dat we in ons dagelijks leven tegenkomen. Het kruisen van de armen over de borst is een klassiek gebaar van defensiviteit.

Deze defensieve houding uit zich meestal als ongemak, onbehagen, verlegenheid of onzekerheid.

Als iemand zich bedreigd voelt door een situatie, kruist hij zijn armen over zijn borst en creëert zo een barrière om zijn vitale organen te beschermen: de longen en het hart.

Wanneer iemand zich in een ongewenste situatie bevindt, zul je zien dat hij zijn armen over elkaar vouwt en als de ongewenstheid intens is, kan het over elkaar slaan van de armen gepaard gaan met het over elkaar slaan van de benen.

Iemand die op iemand wacht en zich tegelijkertijd ongemakkelijk voelt, kan dit gebaar maken.

In een groep is degene die zich niet zelfverzekerd voelt meestal degene die zijn armen over elkaar houdt.

Als iemand plotseling slecht nieuws hoort, slaat hij meteen zijn armen over elkaar alsof hij zichzelf symbolisch wil 'beschermen' tegen het slechte nieuws.

Je zult dit gebaar ook zien wanneer iemand zich beledigd voelt. Verdediging is een natuurlijke reactie op een belediging. Wanneer iemand vernederd of bekritiseerd wordt, zullen ze waarschijnlijk hun armen over elkaar slaan om de verdedigingsstand aan te nemen.

Als je twee mensen ziet praten en een van hen slaat plotseling zijn armen over elkaar, dan kun je ervan uitgaan dat de ander iets heeft gezegd of gedaan wat de eerste persoon niet leuk vond.

Gekruiste armen en vijandigheid

Als de armen gekruist zijn en de vuisten gebald, dan duidt dit op een vijandige houding naast defensiviteit.

We balken onze vuisten als we boos zijn en op het punt staan iemand te slaan, letterlijk of symbolisch. Dit is een zeer negatieve lichaamstaalpositie die een persoon kan aannemen. Je moet proberen te achterhalen wat de persoon dwars zit voordat je verder gaat met je interactie.

Overmatige defensiviteit

Als de persoon zich extreem defensief en onzeker voelt, gaat het gebaar met gekruiste armen gepaard met handen die de biceps stevig vastpakken.

Het is een onbewuste poging tot 'zelfbevrijding' zodat de persoon zijn onzekerheid kan wegnemen. De persoon doet zijn best om zijn kwetsbare voorste lichaamsdeel niet bloot te geven.

Je hebt dit gebaar misschien wel eens gezien in de wachtkamer van de tandarts of bij iemand wiens vriend of familielid een grote operatie ondergaat terwijl ze buiten staan te wachten. Mensen met vliegangst kunnen dit gebaar maken terwijl ze wachten op het opstijgen.

Ik ben defensief, maar het is cool

Soms probeert iemand die zich defensief voelt, de indruk te wekken dat 'alles in orde is'. Samen met het 'armen kruisen'-gebaar steekt hij beide duimen omhoog. Terwijl de persoon praat, kan hij met zijn duimen gebaren om bepaalde punten van het gesprek te benadrukken.

Het is een goede indicatie dat de persoon aan kracht wint en van een defensieve positie naar een krachtige positie verschuift. Na een paar seconden of minuten kan de persoon de defensieve positie met de armen over elkaar verlaten en zich volledig 'openen'.

Defensiviteit, dominantie en onderwerping

De typische verdedigingshouding betekent ook een onderdanige houding. De persoon kruist zijn armen, het lichaam wordt stijf en symmetrisch, d.w.z. de rechterkant is een spiegelbeeld van de linkerkant. Ze kantelen hun lichaam op geen enkele manier.

Als de positie met gekruiste armen echter gepaard gaat met een lichte kanteling of draaiing van het lichaam, zodat de rechterkant van het lichaam geen spiegelbeeld is van de linkerkant, geeft dit aan dat de persoon zich dominant voelt. Ze kunnen ook licht achterover leunen als ze deze positie innemen.

Als mensen met een hoge status poseren voor een foto, kunnen ze dit gebaar maken. Als er op ze geklikt wordt, voelen ze zich een beetje kwetsbaar, maar ze verbergen het door hun lichaam een beetje te draaien en te glimlachen.

Stel je een staande politieagent voor die poseert voor een foto met zijn armen gekruist en zijn schouders parallel aan jou - de waarnemer. Het ziet er een beetje vreemd uit omdat er gewoon sprake is van defensiviteit. Stel je hem nu voor met zijn armen gekruist maar in een lichte hoek ten opzichte van jou. Nu komt dominantie in het spel.

Tijdens ondervragingen, wanneer de verdachte zich onzeker voelt en de ondervrager kwaad wil maken, kan hij dit gebaar maken.

Houd de context in gedachten

Sommige mensen beweren dat ze hun armen gewoontegetrouw kruisen of gewoon omdat het comfortabel voelt. Het kan waar zijn, dus je moet uitzoeken wat er echt aan de hand is door naar de context van de situatie te kijken.

Als iemand alleen in een kamer naar een grappige film kijkt, dan duidt dat zeker niet op defensiviteit en probeert de persoon het zichzelf misschien gewoon comfortabeler te maken.

Maar als de persoon zijn armen over elkaar slaat terwijl hij met bepaalde mensen omgaat, maar niet met de anderen, dan is dat een duidelijk teken dat iets aan die mensen hem dwars zit.

We slaan onze armen niet over elkaar als we ons goed voelen, plezier hebben, geïnteresseerd of opgewonden zijn. Als we onszelf 'afsluiten' dan moet daar een reden achter zitten.

Vermijd dit gebaar zoveel mogelijk, want het vermindert je geloofwaardigheid. Zeg eens, geloof je de woorden van een spreker als hij met zijn armen over elkaar praat? Absoluut niet! Je zult waarschijnlijk denken dat hij onzeker is of iets verbergt of je misleidt of bedriegt.

Het kan ook zijn dat je uiteindelijk weinig aandacht besteedt aan wat hij te zeggen heeft, omdat je gedachten bezig zijn met de negatieve gevoelens die je voor hem ontwikkeld hebt door zijn defensieve gebaar.

De armen gedeeltelijk kruisen

Veel lichaamstaalgebaren kunnen worden gezien als volledig of gedeeltelijk. Het gedeeltelijk kruisen van de armen is een mildere versie van het gebruikelijke armkruisgebaar.

Wanneer een kind wordt geconfronteerd met een bedreigende situatie, verbergt het zich achter een barrière - een stoel, tafel, ouder, onder de trap, achter een ouder, alles wat het kan afschermen van de bron van de bedreiging.

Op ongeveer 6-jarige leeftijd wordt het verstoppen van voorwerpen ongepast en leert het kind zijn armen strak over zijn borst te kruisen om een barrière te vormen tussen zichzelf en de bedreiging.

Nu we ouder worden en ons meer bewust worden van onszelf, gebruiken we meer verfijnde manieren om barrières op te werpen als we ons bedreigd voelen. Iedereen weet, op zijn minst intuïtief, dat het kruisen van de armen een defensief gebaar is.

Dus maken we subtiele gebaren om ervoor te zorgen dat onze defensieve en bedreigde positie niet zo duidelijk is voor de anderen.

Dit soort gebaren omvat de zogenaamde gedeeltelijke armkruisgebaren.

Het gedeeltelijke armkruisgebaar

Een gedeeltelijke armbeweging bestaat uit het zwaaien van één hand over het voorste deel van het lichaam en het aanraken, vasthouden, krabben of spelen met iets op de andere arm of in de buurt ervan.

Een gedeeltelijke armkruisbeweging die vaak wordt waargenomen is een beweging waarbij de ene arm over het lichaam zwaait en de hand van de arm die de barrière opwerpt de andere arm vasthoudt. Dit gebaar wordt meestal door vrouwen gemaakt.

Hoe hoger de hand de arm vasthoudt, hoe defensiever de persoon zich voelt. Het lijkt alsof de persoon zichzelf omhelst.

Toen we kinderen waren, omhelsden onze ouders ons als we verdrietig of gespannen waren. Als volwassenen proberen we die troostende gevoelens na te bootsen als we ons in stressvolle situaties bevinden.

Elk gebaar waarbij een arm over het lichaam wordt bewogen kan worden gebruikt om een barrière te creëren. Mannen passen bijvoorbeeld vaak hun manchetknopen aan, spelen met hun horloge, trekken aan de manchetknoop of controleren hun telefoon om deze armbarrières te creëren.

Waar kun je deze gedeeltelijke armbarrières waarnemen

We kunnen veel lichaamstaalgebaren zien in situaties waarin een persoon in het zicht komt van een groep toeschouwers. Het zelfbewustzijn dat het gevolg is van de druk van zoveel toeschouwers zorgt ervoor dat een persoon zich wil verbergen door een barrière te creëren.

Je zult dit gebaar zien als iemand een kamer binnengaat vol mensen die hij niet kent of als hij langs een groep toeschouwers moet lopen. Beroemdheden maken vaak subtiele gedeeltelijke armversperringen als ze in het openbaar komen.

Ze doen hun best om te glimlachen en een koele houding aan te nemen, maar wat ze met hun armen en handen doen verraadt hun ware gevoelens.

Als je met het openbaar vervoer reist, zie je vaak dat een passagier dit gebaar maakt zodra hij in de bus of trein stapt. Vrouwen doen het heel opvallend door met één arm te zwaaien en hun handtas vast te houden.

Als je dit gebaar ziet in een groep, dan is de persoon die het doet misschien een vreemde in de groep of voelt hij zich onzeker. Concludeer nu niet dat de persoon geen zelfvertrouwen heeft of verlegen is alleen omdat hij dit gebaar maakt.

Misschien voelt hij zich onzeker door iets wat hij net heeft gehoord.

Als je met iemand aan het onderhandelen bent, is een effectieve manier om te controleren hoe de onderhandeling verloopt het aanbieden van een verfrissing aan de ander. Kijk dan waar hij het kopje thee of koffie of wat je hem ook hebt gegeven op tafel zet.

Als de persoon een goede verstandhouding met je heeft opgebouwd en 'open' staat voor wat je zegt, kan hij het kopje aan zijn rechterkant op tafel zetten.

Integendeel, als de persoon niet overtuigd is en een gesloten houding naar jou toe, dan zet hij de beker misschien aan zijn linkerkant zodat hij steeds opnieuw een barrière kan opwerpen als hij een slokje wil nemen.

Of het kan gewoon zijn dat er niet genoeg ruimte was aan zijn rechterkant. Non-verbale vaardigheden zijn niet gemakkelijk, zie je. Je moet elke andere mogelijkheid elimineren voordat je tot een solide conclusie kunt komen.