സഹകരിക്കാനുള്ള നമ്മുടെ പ്രവണത എവിടെ നിന്നാണ് വരുന്നത്?

നമ്മൾ സഹകരിക്കുന്നത് സ്വാഭാവികമാണോ അതോ സാമൂഹിക പഠനത്തിന്റെ ഫലമാണോ?

നാം ജനിച്ചത് ഇങ്ങനെയാണെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് പ്രലോഭനമാണ്. വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെയും പഠനത്തിലൂടെയും മെരുക്കേണ്ട സഹകരണമില്ലാത്ത മൃഗങ്ങൾ.

'മനുഷ്യ നാഗരികത' എന്ന ആശയം മുഴുവനും മനുഷ്യർ മൃഗങ്ങളെക്കാൾ ഉയർന്നു എന്ന അനുമാനത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്. അവർക്ക് സഹകരിക്കാനും ധാർമ്മികത പുലർത്താനും പരസ്‌പരം ദയ കാണിക്കാനും കഴിയും.

എന്നാൽ പ്രകൃതിയിലേക്കുള്ള ഒരു നിസ്സാര നോട്ടം പോലും സഹകരണം മനുഷ്യർക്ക് മാത്രമുള്ളതല്ലെന്ന് നിങ്ങളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തും. ചിമ്പാൻസികൾ സഹകരിക്കുന്നു, തേനീച്ചകൾ സഹകരിക്കുന്നു, ചെന്നായ്ക്കൾ സഹകരിക്കുന്നു, പക്ഷികൾ സഹകരിക്കുന്നു, ഉറുമ്പുകൾ സഹകരിക്കുന്നു... പട്ടിക നീളുന്നു. പ്രകൃതിയിൽ അവയുടെ സങ്കൽപ്പങ്ങളുമായി സഹകരിക്കുന്ന അസംഖ്യം സ്പീഷീസുകളുണ്ട്.

മനുഷ്യരിലെ സഹകരണത്തിനും അതിന്റെ വേരുകൾ സ്വാഭാവിക തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഉണ്ടായിരിക്കണം എന്ന് ചിന്തിക്കാൻ ഇത് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. സഹകരണം പൂർണ്ണമായി സാംസ്കാരിക വ്യവസ്ഥയുടെ ഫലമായിരിക്കില്ല, മറിച്ച് നമ്മൾ ജനിച്ചിട്ടുള്ള ഒന്നാണ്.

സഹകരണത്തിന്റെ പരിണാമം

സഹകരണം സാധാരണയായി ജീവജാലങ്ങൾക്ക് കൈവശം വയ്ക്കുന്നത് നല്ലതാണ്, കാരണം അത് ചെയ്യാൻ അവരെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. കാര്യങ്ങൾ കാര്യക്ഷമമായി. ഒരു വ്യക്തിക്ക് സ്വയം ചെയ്യാൻ കഴിയാത്തത് ഒരു ഗ്രൂപ്പിന് കഴിയും. നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും ഉറുമ്പുകളെ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, ഒരു ഉറുമ്പിന് വഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഭാരമുള്ള ധാന്യത്തിന്റെ ഭാരം അവ എങ്ങനെ പങ്കിടുന്നുവെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടിരിക്കണം.

മനുഷ്യരിലും, സഹകരണം ചിലതാണ്അത് പ്രയോജനപ്രദമായതിനാൽ സ്വാഭാവിക തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെ അനുകൂലിക്കണം. സഹകരിക്കുന്നതിലൂടെ, മനുഷ്യർക്ക് അതിജീവനത്തിന്റെയും പുനരുൽപാദനത്തിന്റെയും സാധ്യതകൾ മെച്ചപ്പെടുത്താൻ കഴിയും. സഹകരിക്കുന്ന വ്യക്തികൾക്ക് അവരുടെ ജീനുകൾ കൈമാറാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്.

എന്നാൽ കഥയ്ക്ക് ഒരു മറുവശമുണ്ട്.

ചതിക്കുകയും സഹകരിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വ്യക്തികളും പ്രത്യുൽപാദനപരമായി വിജയിക്കുന്നതിനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്. ഒരു ഗ്രൂപ്പ് നൽകുന്ന എല്ലാ ആനുകൂല്യങ്ങളും സ്വീകരിക്കുകയും എന്നാൽ ഒന്നും സംഭാവന നൽകാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വ്യക്തികൾക്ക് സഹകരിക്കുന്നവരെ അപേക്ഷിച്ച് പരിണാമപരമായ നേട്ടമുണ്ട്.

അത്തരം വ്യക്തികൾ കൂടുതൽ വിഭവങ്ങളിൽ കൈ വയ്ക്കുന്നു, മാത്രമല്ല ചെലവുകൾ ഒന്നും തന്നെ വഹിക്കേണ്ടി വരില്ല. വിഭവങ്ങളുടെ ലഭ്യത പ്രത്യുൽപാദന വിജയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കാമെന്നതിനാൽ, പരിണാമ കാലഘട്ടത്തിൽ, ഒരു ജനസംഖ്യയിൽ വഞ്ചകരുടെ എണ്ണം വർദ്ധിക്കണം.

മനുഷ്യർക്ക് മനഃശാസ്ത്രപരമായ സംവിധാനങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമേ സഹകരണത്തിന്റെ പരിണാമം സംഭവിക്കുകയുള്ളൂ. വഞ്ചകരെ കണ്ടെത്താനും ഒഴിവാക്കാനും ശിക്ഷിക്കാനും. സഹകാരികൾക്ക് വഞ്ചകരെ കണ്ടെത്താനും സമാന ചിന്താഗതിക്കാരായ സഹകാരികളുമായി മാത്രം ഇടപഴകാനും കഴിയുമെങ്കിൽ, സഹകരണത്തിനും പരസ്പര പരോപകാരത്തിനും കാലക്രമേണ വികസിക്കാൻ കഴിയും.

സഹകരണത്തെ അനുകൂലിക്കുന്ന മനഃശാസ്ത്രപരമായ സംവിധാനങ്ങൾ

വഞ്ചകരെ കണ്ടെത്തുന്നതിനും ഒഴിവാക്കുന്നതിനുമായി നമുക്കുള്ള എല്ലാ മനഃശാസ്ത്രപരമായ സംവിധാനങ്ങളെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കുക. നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗം ഈ ലക്ഷ്യങ്ങൾക്കായി നീക്കിവച്ചിരിക്കുന്നു.

വ്യത്യസ്‌ത വ്യക്തികളെ അവരുടെ പേരുകൾ കൊണ്ട് മാത്രമല്ല, അവരുടെ സംസാരം, നടത്തം, എന്നിവ കൊണ്ടും തിരിച്ചറിയാനുള്ള കഴിവുണ്ട്.അവരുടെ ശബ്ദവും. വ്യത്യസ്‌തമായ നിരവധി വ്യക്തികളെ തിരിച്ചറിയുന്നത് ആരൊക്കെ സഹകരിക്കുന്നവരും അല്ലാത്തവരും ആരാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ഞങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നു.

പുതിയ ആളുകൾ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ ഉടൻ തന്നെ അവർ പരസ്പരം വേഗത്തിൽ വിലയിരുത്തുന്നു, കൂടുതലും അവർ എങ്ങനെ സഹകരിക്കുന്നവരോ അല്ലാത്തവരോ ആണ് എന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ്. ആകാൻ.

“അവൾ നല്ലവളാണ്, വളരെ സഹായിക്കുന്നവളാണ്.”

“അവന് ദയയുള്ള ഹൃദയമുണ്ട്.”

“ അവൾ സ്വാർത്ഥയാണ്.”

“അവൻ തന്റെ കാര്യങ്ങൾ പങ്കിടുന്ന തരത്തിലുള്ള ആളല്ല.”

അതുപോലെ തന്നെ, വ്യത്യസ്‌ത ആളുകളുമായുള്ള നമ്മുടെ മുൻകാല ഇടപെടലുകൾ ഓർക്കാനുള്ള കഴിവ് നമുക്കുണ്ട്. . ആരെങ്കിലും നമ്മെ വഞ്ചിച്ചാൽ, ഈ സംഭവം വ്യക്തമായി ഓർക്കാൻ ഞങ്ങൾ പ്രവണത കാണിക്കുന്നു. ഇനി ഒരിക്കലും ആ വ്യക്തിയെ വിശ്വസിക്കുകയോ ക്ഷമാപണം ആവശ്യപ്പെടുകയോ ചെയ്യില്ലെന്ന് ഞങ്ങൾ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുന്നു. ഞങ്ങളെ സഹായിക്കുന്നവരെ, ഞങ്ങൾ അവരെ ഞങ്ങളുടെ നല്ല പുസ്തകങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തും.

നിങ്ങളോട് സഹകരിക്കാത്തവരെ ട്രാക്ക് ചെയ്യാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ എന്ത് കുഴപ്പം സംഭവിക്കുമെന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കുക? അവർ നിങ്ങളെ മുതലെടുക്കുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് വലിയ നഷ്ടമുണ്ടാക്കും.

രസകരമെന്നു പറയട്ടെ, ഞങ്ങൾക്ക് നല്ലതോ ചീത്തയോ ആയവരെ മാത്രമല്ല, അവർ ഞങ്ങൾക്ക് എത്രത്തോളം നല്ലതോ ചീത്തയോ ആണെന്നും ഞങ്ങൾ ട്രാക്ക് ചെയ്യുന്നു. ഇവിടെയാണ് പരസ്‌പര പരോപകാരം ആരംഭിക്കുന്നത്.

ഒരു വ്യക്തി നമ്മോട് x അളവിലുള്ള ഉപകാരം ചെയ്താൽ, x തുകയിൽ കൃപ തിരികെ നൽകാൻ ഞങ്ങൾ ബാധ്യസ്ഥരാണെന്ന് തോന്നുന്നു.

ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു വ്യക്തി നമുക്ക് വേണ്ടി വലിയൊരു ഉപകാരം ചെയ്താൽ, വലിയ രീതിയിൽ തിരിച്ചടയ്ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ബാധ്യസ്ഥരാണെന്ന് തോന്നുന്നു ("ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ തിരിച്ചടയ്ക്കാം?"). ഒരു വ്യക്തി നമുക്ക് വേണ്ടി അത്ര വലുതല്ലാത്ത ഒരു ഉപകാരം ചെയ്താൽ, ഞങ്ങൾ അവർക്ക് അത്ര വലുതല്ലാത്ത ഒരു ഉപകാരം തിരികെ നൽകുന്നു.

ഇതിലേക്ക് ചേർക്കുകപരസ്‌പരം ആവശ്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാനും, നമ്മുടെ സ്വന്തം കാര്യങ്ങൾ അറിയിക്കാനും, നമ്മൾ നിരാശരായാലോ മറ്റുള്ളവരെ നിരാശരാക്കുമ്പോഴോ കുറ്റബോധമോ വിഷമമോ തോന്നാനുള്ള നമ്മുടെ കഴിവാണ് ഇതെല്ലാം. സഹകരണം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനായി ഇവയെല്ലാം നമ്മിൽ അന്തർനിർമ്മിതമായവയാണ്.

ഇതെല്ലാം ചെലവ്, ആനുകൂല്യങ്ങൾ എന്നിവയിലേക്ക് തിളച്ചുമറിയുന്നു

ഞങ്ങൾ സഹകരിക്കാൻ പരിണമിച്ചതുകൊണ്ട് അർത്ഥമില്ല നിസ്സഹകരണം സംഭവിക്കുന്നില്ല. ശരിയായ സാഹചര്യങ്ങൾ കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, സഹകരിക്കാത്തതിന്റെ ഗുണം സഹകരിക്കുന്നതിന്റെ ഗുണത്തേക്കാൾ വലുതായിരിക്കുമ്പോൾ, നിസ്സഹകരണം സംഭവിക്കുകയും സംഭവിക്കുകയും ചെയ്യും.

മനുഷ്യരിലെ സഹകരണത്തിന്റെ പരിണാമം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് മനുഷ്യനിൽ ഒരു പൊതു പ്രവണത ഉണ്ടെന്ന് മാത്രമാണ്. പരസ്പര പ്രയോജനത്തിനായി മറ്റുള്ളവരുമായി സഹകരിക്കാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥ. പൊതുവേ, നമുക്ക് പ്രയോജനകരമായ സഹകരണം സംഭവിക്കുമ്പോൾ നമുക്ക് നല്ലതായി തോന്നുന്നു, നമുക്ക് ദോഷകരമായ നിസ്സഹകരണം സംഭവിക്കുമ്പോൾ മോശമായി തോന്നുന്നു.