Nerwica ogólnie odnosi się do zaburzenia psychicznego, które charakteryzuje się uczuciem niepokoju, depresji i strachu, które są nieproporcjonalne do okoliczności życia danej osoby, ale nie są całkowicie obezwładniające.

W tym artykule przyjrzymy się jednak nerwicy z perspektywy psychoanalitycznej, która mówi, że nerwica jest wynikiem konfliktu psychicznego. Artykuł ten opiera się na pracy Karen Horney, która napisała książkę pt. Nerwica i rozwój człowieka w którym przedstawiła teorię potrzeb neurotycznych.

Nerwica jest zniekształconym sposobem patrzenia na siebie i świat. Powoduje, że człowiek zachowuje się w sposób kompulsywny. To kompulsywne zachowanie jest napędzane przez neurotyczne potrzeby. Dlatego możemy powiedzieć, że osoba neurotyczna to taka, która ma neurotyczne potrzeby.

Neurotyczne potrzeby i ich źródła

Potrzeba neurotyczna to po prostu nadmierna potrzeba. Wszyscy mamy potrzeby, takie jak potrzeba akceptacji, osiągnięć, uznania społecznego itp. U osoby neurotycznej potrzeby te stały się nadmierne, nieracjonalne, nierealistyczne, bezkrytyczne i intensywne.

Na przykład, wszyscy chcemy być kochani, ale nie oczekujemy, że inni będą nas kochać przez cały czas. Ponadto, większość z nas jest na tyle rozsądna, by zdawać sobie sprawę, że nie wszyscy ludzie będą nas kochać. Neurotyczna osoba z neurotyczną potrzebą miłości oczekuje, że będzie kochana przez wszystkich przez cały czas.

Zobacz też: Dlaczego mój mąż mnie nienawidzi? 14 powodów

Potrzeby neurotyczne są przede wszystkim kształtowane przez wczesne doświadczenia życiowe jednostki z rodzicami. Dzieci są bezradne i wymagają stałej miłości, czułości i wsparcia ze strony rodziców.

Rodzicielska obojętność i zachowania, takie jak bezpośrednia/pośrednia dominacja, niezaspokajanie potrzeb dziecka, brak wskazówek, nadopiekuńczość, niesprawiedliwość, niespełnione obietnice, dyskryminacja itp. w naturalny sposób wywołują u dzieci urazę. Karen Horney nazwała to podstawową urazą.

Ponieważ dzieci są zbyt zależne od swoich rodziców, generuje to konflikt w ich umysłach: czy powinny wyrazić swoją urazę i ryzykować utratę miłości i wsparcia rodziców, czy też nie powinny jej wyrażać i ryzykować niezaspokojenie swoich potrzeb?

Jeśli wyrażą swoją urazę, tylko zaostrzy to ich konflikt psychiczny. Żałują tego i czują się winni, myśląc, że nie tak powinni zachowywać się wobec swoich głównych opiekunów. Strategie, które przyjmują, aby rozwiązać ten konflikt, kształtują ich neurotyczne potrzeby w wieku dorosłym.

Dziecko może przyjąć wiele strategii radzenia sobie z urazą. Wraz z wiekiem jedna z tych strategii lub rozwiązań stanie się jego dominującą potrzebą neurotyczną. Będzie ona kształtować jego postrzeganie siebie i świata.

Na przykład, powiedzmy, że dziecko zawsze czuło, że jego rodzice nie byli w stanie zaspokoić jego ważnych potrzeb. Dziecko może próbować przekonać rodziców, stając się bardziej zgodnym z tym programem działającym w jego umyśle:

Jeśli będę słodki i ofiarny, moje potrzeby zostaną zaspokojone.

Jeśli ta strategia nie zadziała, dziecko może stać się agresywne:

Powinienem być silny i dominujący, aby zaspokoić swoje potrzeby.

Jeśli i ta strategia zawiedzie, dziecko nie będzie miało innego wyjścia, jak tylko się wycofać:

Nie ma sensu polegać na rodzicach, lepiej stać się niezależnym i samodzielnym, by móc zaspokajać własne potrzeby.

Rodzice zaspokajający każdą potrzebę dziecka są na dłuższą metę niezdrowi, ponieważ mogą sprawić, że dziecko stanie się zbyt zależne i roszczeniowe, co może przenieść się na dorosłość.

Oczywiście, 6-letnie dziecko nie jest w stanie myśleć o usamodzielnieniu się. Prawdopodobnie użyje podporządkowania się lub agresji (napady złości są również formą agresji), aby przekonać rodziców do zaspokojenia jego potrzeb.

Gdy dziecko dorasta i staje się bardziej zdolne do zaspokajania własnych potrzeb, bardziej prawdopodobne jest, że przyjmie strategię wycofywania się i "chęci bycia niezależnym".

Dziecko, które rozwija neurotyczną potrzebę niezależności i samodzielności, może dorastać, unikając interakcji społecznych i relacji, ponieważ czuje, że nie powinno niczego potrzebować od innych ludzi.

Może unikać imprez i innych spotkań towarzyskich, będąc jednocześnie bardzo selektywnym w nawiązywaniu znajomości. Może również mieć skłonność do unikania normalnej pracy i preferować bycie samozatrudnionym przedsiębiorcą.

Trzy strategie rozwiązywania podstawowych uraz

Omówmy po kolei strategie, których dzieci używają, aby rozwiązać podstawowe urazy i neurotyczne potrzeby, które im towarzyszą:

1) Podążanie w kierunku strategii (zgodność)

Ta strategia kształtuje neurotyczną potrzebę uczucia i akceptacji. Osoba ta chce, aby wszyscy ją lubili i kochali przez cały czas. Istnieje również neurotyczna potrzeba posiadania partnera. Osoba ta uważa, że znalezienie partnera, który ją kocha, jest rozwiązaniem wszystkich jej problemów i potrzeb. Chcą, aby ich partner przejął kontrolę nad ich życiem.

Wreszcie, istnieje neurotyczna potrzeba ograniczania swojego życia do wąskich granic. Osoba staje się samozadowolona i zadowolona z mniej niż to, co jej prawdziwy potencjał może pomóc jej osiągnąć.

Zobacz też: 7 Oznak atrakcyjności opartych na mowie ciała

2. poruszanie się wbrew strategii (agresja)

Strategia ta prawdopodobnie kształtuje neurotyczną potrzebę zdobywania władzy, wykorzystywania innych, uznania społecznego, prestiżu, osobistego podziwu i osobistych osiągnięć. Prawdopodobnie wielu polityków i celebrytów ma te neurotyczne potrzeby. Osoba ta często stara się sprawić, by wyglądać na większą, a inni mniejsi.

3) Odejście od strategii (wycofanie się)

Jak wspomniano wcześniej, strategia ta kształtuje neurotyczną potrzebę samowystarczalności, samodzielności i niezależności. Może również prowadzić do perfekcjonizmu. Osoba staje się nadmiernie zależna od siebie i oczekuje od siebie zbyt wiele. Wyznacza sobie nierealistyczne i niemożliwe do spełnienia standardy.

Konflikt obrazu samego siebie

Podobnie jak wiele innych rzeczy w ludzkiej osobowości, nerwica jest konfliktem tożsamości. Dzieciństwo i dorastanie to okresy, w których budujemy naszą tożsamość. Neurotyczne potrzeby skłaniają ludzi do budowania idealnego obrazu siebie, któremu starają się sprostać przez większość życia.

Postrzegają strategie radzenia sobie z podstawową urazą jako pozytywne cechy. Bycie uległym oznacza, że jesteś dobrą i miłą osobą, bycie agresywnym oznacza, że jesteś potężny i jesteś bohaterem, a powściągliwość oznacza, że jesteś mądry i niezależny.

Próbując sprostać temu wyidealizowanemu obrazowi siebie, osoba ta kultywuje dumę i czuje się uprawniona do roszczeń wobec życia i ludzi. Ustanawia nierealistyczne standardy zachowania dla siebie i innych, próbując rzutować swoje neurotyczne potrzeby na innych ludzi.

Kiedy dana osoba staje się dorosła, jej wyidealizowany obraz siebie krzepnie i stara się go utrzymać. Jeśli czuje, że jej neurotyczna potrzeba nie jest zaspokajana lub nie zostanie zaspokojona w przyszłości, doświadcza niepokoju.

Na przykład, jeśli osoba z neurotyczną potrzebą polegania na sobie znajdzie pracę, w której musi polegać na innych, będzie zmotywowana do jej porzucenia. Podobnie, osoba z neurotyczną potrzebą dystansu uzna, że jej wyidealizowany obraz siebie jest zagrożony, gdy znajdzie się w kontaktach z ludźmi.

Ostatnie słowa

W każdym z nas drzemie neurotyk. Zrozumienie, w jaki sposób te potrzeby kształtują nasze zachowania, może pomóc nam uświadomić je sobie, gdy pojawiają się w naszym życiu. To z kolei może pozwolić nam je regulować i zapobiegać uczynieniu ich zbyt kluczowymi dla naszej egzystencji.

Samoświadomość może pozwolić nam poruszać się po życiu i reagować na wydarzenia, nie pozwalając, by neurotyczność wzięła nad nami górę.