مایک می خواست یک دوچرخه جدید بخرد و پول نقد نداشت. تصمیم گرفت از پدر و مادرش پول بخواهد. او ابتدا به رفتن پیش پدرش فکر کرد، اما در فکر دوم، این ایده را کنار گذاشت. او به جای او نزد مادرش رفت که با خوشحالی این درخواست را انجام داد.

مایک همیشه احساس می کرد که پدرش او را کمی کمتر از مادرش دوست دارد. او می‌دانست که پدرش او را دوست دارد و به او اهمیت می‌دهد و هر کاری برایش انجام می‌دهد، بدون شک، اما محبت و توجه او با مادرش قابل مقایسه نیست. در ابتدا، او فکر می کرد که فقط خودش چنین احساسی دارد، اما پس از صحبت با بسیاری از دوستانش متوجه شد که بیشتر پدرها مانند پدرش هستند.

مادرها معمولاً فرزندان خود را دوست دارند، مراقبت می کنند، حمایت می کنند و از آنها حمایت می کنند. بیشتر از پدران این روند عمومی است که در انسان و سایر پستانداران مشاهده می‌شود.

عشق مادری بر پایه‌ای قرار می‌گیرد و مقامی الهی به آن نسبت داده می‌شود. عشق پدر، حتی اگر وجود آن انکار نشده باشد، به سختی به همان جایگاه یا اهمیت داده می شود.

اما چرا چنین است؟

مراقبت از والدین پرهزینه است

برای مدتی در مورد پدیده مراقبت از والدین فکر کنید.

دو نفر با هم می آیند، با هم می پیوندند، جفت می شوند و بیشتر وقت، انرژی و انرژی خود را اختصاص می دهند. منابعی برای پرورش فرزندانشان با سرمایه گذاری روی فرزندان، والدین منابعی را که می توانند به خودشان اختصاص دهند از دست می دهند.

به عنوان مثال، این منابع می توانند در عوض به سمت یافتن همسر یا همسر اضافی هدایت شوند.افزایش بازده تولید مثلی (یعنی یافتن جفت بیشتر و داشتن فرزندان بیشتر).

همچنین، والدینی که از فرزندان خود محافظت می کنند، بقای خود را به خطر می اندازند. آنها در هنگام تلاش برای دفع شکارچیان برای محافظت از فرزندان خود، مجروح می شوند یا حتی می میرند.

به دلیل چنین هزینه های بالایی، مراقبت از والدین در قلمرو حیوانات جهانی نیست. به عنوان مثال، صدف‌ها اسپرم و تخمک‌های خود را در اقیانوس آزاد می‌کنند و فرزندان خود را بدون مراقبت والدین می‌گذارند. به ازای هر صدف که بتواند زنده بماند، هزاران نفر می میرند. خزندگان نیز مراقبت کمی از والدین خود را نشان می دهند.

خوشبختانه، ما نه صدف هستیم و نه خزنده و انتخاب طبیعی انسان ها را برنامه ریزی کرده است که حداقل تا زمانی که به بلوغ برسند از بچه های ما مراقبت کنند. هزینه های مراقبت از والدین بیشتر از مزایای باروری آن در انسان است.

مراقبت والدین برای مردان انسان پرهزینه تر است

هزینه مراقبت والدین برای مردان انسان بیشتر از مردان است. ماده‌های انسان زیرا اگر نرها در مراقبت‌های طولانی‌مدت والدین مشارکت داشته باشند، بیشتر از ماده‌ها در تولید مثل از دست می‌دهند. از آنجایی که مردان می توانند فرزندان بسیار بیشتری نسبت به زنان تولید کنند، در صورت مشارکت والدین، فرصت های جفت گیری اضافی را از دست می دهند که می تواند برون ده باروری آنها را افزایش دهد.

از سوی دیگر، زنان می توانند تعداد محدودی از آنها تولید کنند.کودکان در طول زندگی خود و بزرگ کردن آنها هزینه های خاص خود را دارد. بنابراین آنها به طور کلی نمی توانند با استفاده از فرصت های جفت گیری اضافی، توان تولید مثل خود را افزایش دهند. احتمالاً این استراتژی فیزیولوژیکی تکامل یافته است تا اطمینان حاصل شود که زنان به خوبی از کودکان معدودی که به دنیا می آورند مراقبت می کنند.

وقتی آنها به یائسگی می رسند، دیگر راه های تولید مثل برای زنان عملاً وجود ندارد. بنابراین فرزندان موجود آنها تنها امید آنها هستند - تنها وسیله نقلیه آنها برای انتقال ژن هایشان. برعکس، مردان می توانند تا زمانی که زنده هستند به تولید فرزندان ادامه دهند. از این رو، راه‌های جفت‌گیری اضافی همیشه در دسترس آنها است.

مردها مکانیسم‌های روان‌شناختی داخلی دارند که می‌تواند آنها را از مراقبت والدین دور کند تا به دنبال فرصت‌های جفت‌گیری اضافی باشند، زیرا می‌تواند به معنای موفقیت بیشتر در تولید مثل باشد.

از این رو تمایلی نسبت به سرمایه گذاری کمتر والدین در مردان وجود دارد، زیرا هر چه آنها کمتر روی فرزندان فعلی خود سرمایه گذاری کنند، بیشتر می توانند برای موفقیت بالقوه باروری آینده تخصیص دهند.

قطعیت پدری

دلیل دیگری که چرا یک زن بیشتر از منابع، زمان و تلاش خود را برای فرزندانش سرمایه گذاری می کند این است که می تواند 100% مطمئن باشد که مادر فرزندش است. پس از همه، او کسی است که از نظر فیزیکی بخشیدتولد فرزند کودک در اصل جزئی از بدن اوست. او 100٪ مطمئن است که فرزندانش 50٪ از ژن های او را دارند.

مردها از این نوع اطمینان لذت نمی برند. از دیدگاه یک مرد، همیشه می‌تواند احتمالی وجود داشته باشد که نر دیگری ماده را باردار کرده باشد. 2

مردها با هدایت منابع خود به فرزندان دیگر مردان هزینه‌های هنگفتی متحمل می‌شوند. منابعی که به فرزندان رقیب اختصاص می‌یابد، منابعی هستند که از خود فرد گرفته شده است. بنابراین، آنها تمایل ناخودآگاه به خسیس بودن در هنگام سرمایه گذاری روی فرزندان خود دارند.

در نتیجه، فرصت های جفت گیری اضافی از دست رفته همراه با عدم قطعیت پدری، روان مرد انسان را به سرمایه گذاری اندکی کمتر بر روی فرزندان خود شکل داده است. ماده ها

توجه داشته باشید که اگر به این دو عامل توجه شود، مردان احتمالاً بیشتر از آنچه که تمایل دارند، روی فرزندان خود سرمایه گذاری می کنند. به عنوان مثال، وابستگی عاشقانه به شریک زندگی خود در یک رابطه تک همسری، زمینه را برای جفت گیری های اضافی از بین می برد و مردان در چنین روابطی احتمالاً بیشتر روی فرزندان خود سرمایه گذاری می کنند. همچنین منجر به افزایش سرمایه گذاری روی فرزندان می شود. به عنوان مثال، اگر کودکی شباهت زیادی به پدرش دارد، پدر می تواند مطمئن تر باشد که فرزند خودش است و احتمالاً سرمایه گذاری بیشتری خواهد کرد.شبیه پدرانشان باشند تا مادرشان.

مراجع:

1. Royle, N. J., Smiseth, P. T., & Kölliker، M. (ویرایشات). (2012). تکامل مراقبت از والدین . انتشارات دانشگاه آکسفورد.
2. Buss, D. (2015). روانشناسی تکاملی: علم جدید ذهن . انتشارات روانشناسی.
3. بریجمن، بی (2003). روانشناسی و تکامل: خاستگاههای ذهن . حکیم.