Wanneer we beslissingen moeten nemen of problemen moeten oplossen, gebruiken we twee soorten denken: het eerste is onbewust, snel en intuïtief denken (Systeem 1) en het andere is bewust, analytisch en weloverwogen denken (Systeem 2).

We gebruiken allemaal zowel rationeel als intuïtief denken, maar sommigen van ons leunen meer op de intuïtieve kant en anderen op de rationele kant. Diepdenkers zijn mensen die zich veel bezighouden met langzaam, rationeel en analytisch denken.

Dit type denken splitst een probleem op in zijn componenten. Het stelt de denker in staat om de onderliggende principes en mechanismen achter verschijnselen te begrijpen. Diep denken geeft iemand een groter vermogen om het heden te projecteren in het verleden (oorzakelijk verband begrijpen) en in de toekomst (voorspellingen doen).

Diep denken is een hoger cognitief proces waarbij gebruik wordt gemaakt van nieuwere hersengebieden zoals de prefrontale cortex. Dit hersengebied stelt mensen in staat om na te denken en niet overgeleverd te zijn aan emotionele reacties van het oudere limbische systeem van de hersenen.

Het is verleidelijk om te denken dat intuïtie irrationeel is in vergelijking met analytisch denken, maar dat is niet altijd het geval. Je moet zowel je intuïtie als je analytische denkproces respecteren en ontwikkelen.

Dat gezegd hebbende, in sommige situaties kunnen intuïtie of overhaaste reacties je in de problemen brengen. In andere situaties zijn ze juist de juiste manier. Het helpt echter altijd om je intuïties te analyseren als je dat kunt.

Het analyseren van je intuïtie erkent je buikgevoel en probeert de geldigheid ervan te testen. Het is veel beter dan het belang van intuïtie te bagatelliseren of te overschatten.

Je kunt je analyses niet intuïtief maken, je kunt alleen je intuïties analyseren. Hoe vaker je het doet, hoe beter.

Wat zet aan tot diep nadenken?

Welk denksysteem we gebruiken hangt af van verschillende factoren. Als je hard op de rem trapt wanneer je plots een dier op de weg ziet, gebruik je Systeem 1-denken. In zulke situaties is het gebruik van Systeem 2-denken niet nuttig of zelfs gevaarlijk.

In het algemeen geldt dat als je snel beslissingen moet nemen, je intuïtie waarschijnlijk je vriend is. Analytisch denken kost van nature tijd. Je kunt het dus het beste gebruiken voor problemen die veel tijd kosten om op te lossen.

Mensen zullen eerst proberen om een probleem snel op te lossen met behulp van Systeem 1, maar wanneer je een ongerijmdheid of vreemdheid in het probleem introduceert, zal hun Systeem 2 in werking treden.

De geest spaart graag energie op deze manier. Het gebruikt Systeem 1 zo vaak mogelijk omdat het problemen snel wil oplossen. Systeem 2 heeft veel op zijn bordje. Het moet aandacht schenken aan de realiteit, nadenken over het verleden en zich zorgen maken over de toekomst.

Dus Systeem 2 geeft taken door aan Systeem 1 (een gewoonte aanleren, een vaardigheid aanleren). Het is vaak moeilijk om Systeem 2 te laten ingrijpen in wat Systeem 1 aan het doen is. Soms kan het echter gemakkelijk. Bijvoorbeeld:

In het begin gebruikte je Systeem 1 en las je het waarschijnlijk verkeerd. Toen je te horen kreeg dat je het verkeerd had gelezen, schakelde je Systeem 2 in om de ongerijmdheid of afwijking te analyseren.

Met andere woorden, je werd gedwongen om iets dieper na te denken dan je eerder deed.

Systeem 1 helpt ons eenvoudige problemen op te lossen en Systeem 2 helpt ons complexe problemen op te lossen. Door een probleem complexer of nieuw te maken of een afwijking te introduceren, schakel je iemands Systeem 2 in.

Eenvoudige problemen zijn problemen die vaak in één keer kunnen worden opgelost. Ze weerstaan ontleding.

Aan de andere kant zijn complexe problemen zeer ontleedbaar. Ze hebben veel bewegende delen. Het is de taak van Systeem 2 om complexe problemen te ontleden. Het woord 'analyse' komt uit het Grieks en betekent letterlijk 'uit elkaar halen'.

Waarom zijn sommige mensen diepe denkers?

Diepdenkers gebruiken Systeem 2 graag meer dan de anderen. Dit zijn dus mensen die complexe problemen analyseren en oplossen. Wat maakt hen tot wie ze zijn?

Zoals elke ouder je kan vertellen, hebben kinderen een aangeboren temperament. Sommige kinderen zijn luidruchtig en reactief, terwijl anderen stil en geremd zijn. Deze laatste types groeien waarschijnlijk op tot diepe denkers.

Ervaringen uit de vroege kindertijd zijn ook belangrijk. Als een kind veel tijd doorbrengt met denken, leren ze de waarde van denken. Als ze hun verstand gebruiken om problemen op te lossen, waarderen ze het denken.

Denken is een vaardigheid die je een leven lang ontwikkelt. Kinderen die op jonge leeftijd worden blootgesteld aan boeken, zullen waarschijnlijk opgroeien tot denkers. Lezen activeert je geest meer en stelt je in staat om stil te staan bij wat je leert op een manier die andere formaten niet doen.

Het is geen toeval dat sommige van de grootste en diepste denkers uit het verleden ook gulzige lezers waren. Hetzelfde geldt voor de huidige tijd.

Tekenen dat iemand een diepe denker is

Diepdenkers hebben een aantal eigenschappen gemeen:

1. Ze zijn introvert

Ik heb nog nooit een diepe denker ontmoet die niet introvert was. Introverte mensen laden zich het liefst op door wat "me-time" te hebben. Ze brengen het grootste deel van hun tijd door in hun hoofd, constant de informatie analyserend waaraan ze worden blootgesteld.

Omdat diepe denkers weinig belang hechten aan sociale situaties en koetjes en kalfjes, lopen ze het risico om zich af en toe eenzaam te voelen. Het is niet zo dat introverte mensen alle sociale interacties vermijden of iedereen haten.

Omdat ze liever complexe problemen oplossen, willen ze dat hun sociale interacties van hoge kwaliteit zijn. Als introverte mensen een interactie van hoge kwaliteit aangaan, kunnen ze maandenlang vol zitten. Als ze deze interacties van hoge kwaliteit vaak hebben, gedijen ze goed.

Omdat introverte mensen informatie graag diep en langzaam verwerken, kunnen ze geen situaties met veel prikkels verdragen, zoals lawaaierige feestjes of werkplekken.

2. Ze hebben een hoge intrapersoonlijke intelligentie

Diepdenkers zijn niet alleen opmerkzaam op de wereld om hen heen, maar ze zijn ook zeer zelfbewust. Ze hebben een hoge intrapersoonlijke intelligentie, d.w.z. ze begrijpen hun eigen gedachten, gevoelens en emoties beter dan anderen dat doen.

Ze begrijpen dat zelfbewustzijn de sleutel is om effectiever door de wereld te navigeren. Hun eigen ik is, naast de wereld, ook een voorwerp van verwondering en nieuwsgierigheid.

3. Ze zijn nieuwsgierig en ruimdenkend

Diepdenkers zijn niet bang om diep en breed te denken. Ze zijn niet bang om de grenzen van hun eigen denken op te zoeken. Net zoals bergbeklimmers toppen bedwingen, bedwingen ze innerlijke toppen van het denken.

Ze zijn nieuwsgierig omdat ze graag leren. Ze zijn ruimdenkend omdat ze zo goed zijn in het ontleden van dingen, ze weten dat dingen niet altijd zijn wat ze lijken.

4. Ze hebben empathie

Empathie is voelen wat anderen voelen. Omdat diepe denkers hun innerlijke leven beter begrijpen, kunnen ze zich ook inleven wanneer anderen hun innerlijke leven delen. Ze hebben ook wat wordt genoemd inlevingsvermogen voor gevorderden Ze kunnen anderen dingen in zichzelf laten zien die ze eerder niet zagen.

5. Creatieve probleemoplossers

Nogmaals, dit heeft te maken met hun onbelemmerde denkvermogen. Voor veel complexe problemen moet je buiten de gebaande paden denken en diepe denkers hebben meer kans dan welke andere groep mensen dan ook om daarin te slagen.

Diep nadenken versus overdenken

Diepdenkers zijn geen overdenkers. Diepdenkers weten hoe ze moeten denken en wanneer ze moeten stoppen. Overdenkers blijven maar vruchteloos nadenken.

Diepdenkers weten welke denkrichting potentieel heeft en ze verdiepen zich erin. Ze maken kosten-batenanalyses van alles, zelfs van hun eigen denkproces, omdat ze weten dat denken tijd kost.

Je kunt bijna niet fout gaan met te veel denken. Als je daarin slaagt, word je een diepe denker genoemd. Zo niet, een overdenker. Maak je nooit zorgen over te veel denken, tenzij het je echt duur komt te staan. De wereld heeft meer denkers nodig, niet minder.

Geven diepdenkers om status?

Diepdenkers wekken de indruk dat ze niet om status geven. Ze zijn tenslotte niet degenen die pronken met hun bezittingen, etc. Het is niet zo dat diepdenkers niet om status geven; het is gewoon zo dat ze er in een ander domein om geven - kennis.

Diepdenkers concurreren intellectueel met andere diepdenkers om hun status te verhogen. Elk mens op deze planeet wil op de een of andere manier zijn status verhogen.

Zelfs degenen die hun bezittingen opgeven om als een kluizenaar te leven en er een show van te maken, communiceren: "Ik ben niet gevangen door materiële bezittingen zoals jij. Ik ben beter dan jij. Ik ben hoger in status dan jij."

Psychologische problemen vereisen diep nadenken

Veel psychologische problemen zijn complexe problemen die een zorgvuldige analyse vereisen. Omdat we het liefst zo vaak mogelijk Systeem 1 gebruiken, had het verstand iets nodig om ons aan te sporen om Systeem 2 te gebruiken.

Als ik je vraag om een ingewikkeld wiskundeprobleem op te lossen, kun je botweg weigeren en me vragen om je niet meer lastig te vallen. Als ik je vertel dat je zult lijden als je het niet oplost, zul je misschien gehoorzamen.

Omdat je niet wilt dat jou leed wordt aangedaan, ben je bereid om het probleem op te lossen.

Op dezelfde manier zijn de negatieve emoties die je krijgt meestal de manier van je geest om je te dwingen om Systeem 2 te gebruiken om je complexe levensproblemen op te lossen. Negatieve stemmingen leiden tot analytisch denken.2

Decennialang dachten psychologen dat herkauwen iets slechts was. Velen vinden dat nog steeds. Het belangrijkste probleem dat ze ermee hadden was dat het passief is. In plaats van hun problemen op te lossen, piekeren mensen die herkauwen er passief over.

Hoe kan iemand in godsnaam een complex probleem oplossen, een complex psychologisch probleem zelfs, zonder er eerst over te herkauwen?

Precies! Ruminatie is belangrijk omdat het inzichten kan verschaffen aan mensen die voor grote uitdagingen in hun leven staan. Het stelt hen in staat om Systeem 2 in te schakelen en problemen diepgaand te analyseren. Het is een aanpassing die de geest gebruikt om ons in de Systeem 2-modus te duwen omdat er te veel op het spel staat.

Pas als we het probleem begrijpen, kunnen we de juiste actie ondernemen en ophouden met passief te zijn.

Je kunt me negeren wat je wilt en me lastig noemen als ik je vraag om eraan te werken om uit je depressie te komen, maar probeer je eigen gedachten eens te negeren. Tip: Niet doen.

Referenties

1. Smerek, R. E. (2014). Waarom mensen diep denken: meta-cognitieve signalen, taakkenmerken en denkdisciplines. In Handboek van onderzoeksmethoden over intuïtie . Edward Elgar Publishing.
2. Dane, E., & Pratt, M. G. (2009). Conceptualizing and measuring intuition: A review of recent trends. Internationaal overzicht van arbeids- en organisatiepsychologie , 24 (1), 1-40.