ڇا اهو تمام سٺو نه ٿيندو جيڪڏهن اسان سڀ مسئلا حل ڪرڻ ۽ چئلينجز کي منهن ڏيڻ ۾ بهتر ٿي وڃون؟ ڪيترن سالن کان، مون مسئلا حل ڪرڻ ۾ ڪجهه بصيرت حاصل ڪئي آهي، جيتوڻيڪ مون محسوس ڪيو آهي ته مون کي اڃا گهڻو ڪجهه سکڻو آهي.

هن آرٽيڪل ۾، مان توهان سان حصيداري ڪرڻ چاهيان ٿو جيڪو مون سکيو آهي ڇهن سالن کان وڌيڪ بلاگنگ ۽ ٻن سالن جي سکيا موسيقي جو اوزار. ڪو مسئلو ناهي ته توهان ڪهڙي به چئلينج کي منهن ڏيڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهيو، انهن بصيرت ۽ عام اصولن کي برقرار رکڻ گهرجي.

چلينج ڇا آهن، بهرحال؟

هڪ چئلينج جيڪو توهان قابو ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهيو اهو هڪ پيچيده مسئلو آهي حل ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهيون. ھڪڙو پيچيده مسئلو جيڪو توھان حل ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رھيا آھيو ھڪڙي مقصد يا نتيجو طور ڏسي سگھجي ٿو توھان حاصل ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رھيا آھيو. مقصد حاصل ڪرڻ سڀ ڪجهه نقطي A (توهان جي موجوده حالت) کان پوائنٽ B (توهان جي مستقبل جي حالت) ڏانهن منتقل ڪرڻ بابت آهي.

ڪجهه مقصد حاصل ڪرڻ آسان آهن. توهان آساني سان A کان B ڏانهن منتقل ڪري سگهو ٿا. اهي چئلينج نه آهن. مثال طور، پسارڪي دڪان ڏانهن هلڻ. توهان ڄاڻو ٿا ته توهان کي ڇا ڪرڻ جي ضرورت آهي، ۽ توهان شايد اهو سوين ڀيرا ڪيو آهي.

جڏهن توهان جنهن مقصد تائين پهچڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهيو اهو پري لڳي ٿو ۽ توهان کي خبر ناهي ته A کان ڪيئن منتقل ٿيڻو آهي. ب، توهان هڪ چئلينج کي منهن ڏئي رهيا آهيو. چيلنج هڪ پيچيده مسئلو آهي جنهن جو ڪو به حل نظر ۾ ناهي.

چئلينجز کي منهن ڏيڻ، انهن جي پيچيده نوعيت جي مهرباني، حل ڪرڻ لاءِ اڪثر ذهني ڪوشش ۽ وقت وٺندو آهي. تنهن ڪري سڀ کان آسان ۽ سمجهه وارو ڪم ڪرڻ آهي جڏهن ڪنهن چيلنج کي منهن ڏيڻو آهي نه ڪرڻپنهنجو پاڻ کي جاڳايو نوان خيالن سان جن تي عمل ڪرڻ لاءِ توهان انتظار نٿا ڪري سگهو.

عقيدي کي محفوظ رکڻ

شايد اهو مسئلو حل ڪرڻ ۽ چيلينجز کي منهن ڏيڻ جو سڀ کان اهم پاسو آهي. بغير ڪنهن پزل جي هن هڪ ٽڪري جي، توهان کي ڇڏڻ جو امڪان آهي.

جيئن ته اسان جو فطري رجحان هتي ۽ هن وقت مسئلن کي حل ڪرڻ آهي، اسان کي پاڻ کي تربيت ڏيڻ جي ضرورت آهي ته اسان يقين رکون ٿا ته اسين ڊگهي عرصي تائين حل ڪري سگهون ٿا. . توهان واقعي هن ذهنيت کي ترقي نه ٿا ڪري سگهو جيستائين توهان حقيقت ۾ پنهنجو پاڻ کي ثابت نه ڪيو ته مسئلن سان گهڻي عرصي تائين رهڻ قابل قدر آهي.

ٻين لفظن ۾، توهان کي چئلينجن جي هڪ مهذب تعداد کي منهن ڏيڻو پوندو ته جيئن چئلينجز کي ترقي جي موقعن طور ڏسڻ شروع ڪيو وڃي. آئن اسٽائن چيو، ”اها ڳالهه ناهي ته مان ايترو هوشيار آهيان. بس اهو آهي ته مان گهڻي وقت تائين مسئلن سان گڏ رهيس“. هي اقتباس اطمينان ۾ دير ڪرڻ جي اهميت کي اجاگر ڪري ٿو ۽ صرف هتي ۽ هن وقت مسئلن کي حل ڪرڻ جي رجحان تي قابو پائڻ.

جڏهن توهان اهو يقين پيدا ڪيو ته توهان واقعي مسئلن سان گهڻي عرصي تائين رهجي سگهو ٿا ۽ انهن کي حل ڪري سگهو ٿا، توهان کي بچائڻ جي ضرورت آهي ۽ ان عقيدي کي وڌيڪ چيلنجز کڻڻ سان مضبوط ڪريو.

ان عقيدي کي محفوظ رکڻ جو هڪ ٻيو مؤثر طريقو اهو آهي ته ٻين ماڻهن کي اهو ڪن جيڪي توهان ڪرڻ چاهيو ٿا. جڏهن توهان ڏسندا آهيو ته ٻين کي انهن چيلينجز کي منهن ڏئي رهيا آهيو جن کي توهان منهن ڏئي رهيا آهيو، توهان متاثر ٿي رهيا آهيو ۽ توهان جو يقين آهي ته اهو مسئلو حل ڪرڻ جي قابل آهي.مضبوط ڪيو ويو.

ڇو اسان کي ڇڏڻ جي ڪوشش ڪئي وڃي ٿي جڏھن ڪنھن چيلنج کي منهن ڏيون ٿا

سادگيءَ سان، اسان انسانن پيچيده مسئلا حل ڪرڻ لاءِ ترقي نه ڪئي آھي، جن کي گھڻو وقت لڳي ويو آھي. حل ڪرڻ. اسان جي ارتقائي تاريخ ۾، اسان جي اڪثر مسئلن کي هتي ۽ هاڻي حل ڪرڻ جي ضرورت آهي، جيئن ٻين جانورن جو معاملو آهي.

کاڌو ناهي؟ ھاڻي کاڌو ڳوليو ۽ ھاڻي کائو. پرديٽر توهان ڏانهن چارج ڪري رهيو آهي؟ ھاڻي ڪنھن وڻ ڏانھن ھليو ۽ ھاڻي ان تي چڙھيو.

اھو نه آھي ته اسين ڊگھي مدي جي منصوبابندي يا سوچي نٿا سگھون، پر اھو آھي ته ائين ڪرڻ جو رجحان، تازو ترقي ڪري، ھتان جي وڻن جي مقابلي ۾ ڪمزور آھي. ۽ ھاڻ. ان سان گڏ، اسان ڊگھي مدي وارا منصوبا ٺاهڻ جي بجاءِ اصل ۾ انھن تي عمل ڪرڻ لاءِ وڌيڪ مائل آھيون.

ھن سڀن جو نتيجو اھو آھي ته اسان وٽ مسئلن کي انھن ڪمن جي طور تي ڏسڻ جو رجحان آھي جن کي ھاڻي مڪمل ڪرڻ جي ضرورت آھي، تنھنڪري اسان فوري مثبت موٽ ۽ اطمينان حاصل ڪري سگهون ٿا. جيڪڏهن توهان فوري طور تي ڪجهه حل نٿا ڪري سگهو، اهو شايد ناقابل حل آهي. توهان کي يقين نه آهي ته توهان ان کي حل ڪري سگهو ٿا، ۽ تنهن ڪري توهان جو دماغ توهان کي ڇڏڻ لاءِ پڇي ٿو.

هن کي منفي راءِ چئبو آهي ۽ جانورن وٽ پڻ ميڪانيزم آهي. جيڪڏهن توهان ٻلي کي جعلي، ڀريل چوٿون ڏيو، ته هوء ان کي بوء ڏئي ۽ ان کي ڪجهه ڀيرا کائڻ جي ڪوشش ڪري. آخرڪار، هوءَ ڇڏي ويندي ڇو ته هوءَ ان کي کائي نٿي سگهي. تصور ڪريو ته ٻلي وٽ اهڙي منفي موٽ واري ميڪانيزم نه هئي. هوءَ شايد جعلي چوهيءَ کي کائڻ جي ڪوشش ۾ ڦاسي پوندي.

ان کي ڇڏڻ جو لالچ جيڪو اسان کي ان وقت حاصل ٿيندو آهيچيلنج صرف توهان جو دماغ آهي، "اهو نه ٿو ڪري سگهجي. اهو ان جي لائق ناهي. توهان جلد ئي ڪنهن به نقطي B تي پهچڻ وارا نه آهيو“.

هاڻي مسئلن کي حل ڪرڻ جو اهو رجحان پڻ ظاهر آهي ته ڪيئن ماڻهو، جڏهن انهن کي ڪنهن مشڪل مسئلي کي منهن ڏيڻو پوي ٿو، اڪثر ڪري ان کي هڪ ئي وقت ۾ حل ڪرڻ جي ڪوشش ڪندا آهن. ون ٽريڪ دماغ جي باري ۾ ڪڏهن ٻڌو آهي؟ هڪ دفعو ماڻهو ڪنهن مسئلي ۾ ٻڏڻ کان پوءِ، اهي وڃڻ نٿا ڏين جيستائين هو ان کي پورو نه ڪن، جيڪڏهن انهن کي يقين آهي ته هو ان کي حل ڪري سگهن ٿا.

جيڪڏهن انهن کي معلوم ٿئي ته هو ان جي ڪري مسئلو حل نه ٿا ڪري سگهن. پيچيدگي، عقلي ڪم ته پوءِ ڇڏڻو آهي.

مون کي اميد آهي ته هن نقطي تي واضح ٿي چڪو آهي ته پيچيده مسئلا انسانن لاءِ حل ڪرڻ مشڪل ڇو آهن. انهن جي فطرت جي لحاظ کان، پيچيده يا بڇڙا مسئلا، جن کي ڪڏهن ڪڏهن سڏيو ويندو آهي، وقت ۽ ڪوشش جي زبردست سيڙپڪاري جي ضرورت هوندي آهي، جيڪا قدرتي طور تي انسانن کي نه ايندي آهي.

اڃا تائين انسانن ڪيترن ئي پيچيده مسئلن کي حل ڪيو آهي. ماضي ۽ ائين ڪرڻ جاري رکو. جيتوڻيڪ اهو مشڪل ٿي سگهي ٿو چيلينجز کي منهن ڏيڻ، پر اهو ناممڪن ناهي.

چالن تي قابو پائڻ جا قدم

هن سيڪشن ۾، مان ڪجهه اهم اصولن تي بحث ڪندس جن تي توهان کي ڌيان ڏيڻ جي ضرورت آهي جيڪڏهن توهان چاهيو ٿا ته هڪ بهتر مسئلو حل ڪندڙ بڻجي.

1. مسئلي کي چڱيءَ طرح سمجھو

ڪنھن ڪنھن صحيح چيو آھي ته ’مسئلو چڱيءَ طرح بيان ڪيو ويو آھي اڌ حل ٿيل مسئلو‘. ڏنو ويو آهي ته اسان کي فوري طور تي مسئلن کي حل ڪرڻ جو رجحان آهي، اسان انهن کي مڪمل طور تي سمجهڻ کان سواء انهن کي درست ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي آهي.پهريون. جڏهن به توهان کي ڪنهن چيلنج سان منهن ڏيڻو پوي ٿو، ته سڀ کان پهرين ڳالهه اها آهي ته ان بابت جيترو ٿي سگهي معلومات گڏ ڪجي.

اهو اهم ڇو آهي؟ توهان کي ڇا ڪرڻو آهي انهي بابت واضح طور تي واضح ڪرڻ لاء. جڏهن اسان ڪنهن مسئلي کي حل ڪرڻ جو فيصلو ڪندا آهيون، اسان جي ذهن ۾ اهو نظريو هوندو آهي ته اهو مسئلو ڪيئن حل ٿي سگهي ٿو. مان ان کي سڏڻ چاهيان ٿو ابتدائي نظريو . اسان جو شروعاتي نظريو جيترو بهتر هوندو، اوترو ئي وڌيڪ اسان کي مسئلو حل ڪرڻ جو امڪان هوندو.

اسان جي ابتدائي نظريي کي سٺي بڻائڻ جو واحد طريقو اهو آهي ته اسان مسئلي کي واضح طور تي سمجهون ۽ اسان کي ڇا ڪرڻ گهرجي. ڪجهه ماڻهو ان کي ’ڪلهه کي تيز ڪرڻ‘ به چون ٿا، ان کان اڳ جو توهان ڪنهن وڻ کي ڪٽڻ بجاءِ ڪنهن وڻ تي ڪهاڙيءَ سان ڌڪ هڻڻ بجاءِ. مسئلو فوري طور تي. جيڪڏھن توھان پنھنجي مسئلي کي چڱيءَ طرح نه سمجھندا آھيو، توھان جو ابتدائي نظريو ڪمزور ٿيندو ۽ ڪير ڄاڻي ٿو توھان کي وڻ وڍڻ يا پوائنٽ B تائين پھچڻ ۾ ڪيترو وقت لڳندو.

ياد رھو ته توھان جو ابتدائي نظريو مڪمل نه آھي ، پر اهو مضبوط هجڻ ضروري آهي. يقينا، جيڪڏهن مسئلو حل ٿي سگهي ٿو، اتي موجود آهي هڪ مڪمل نظريو نقطي B تائين پهچڻ لاء جيڪو اصل ۾ ڪم ڪري ٿو. جيڪڏھن توھان ھي ڪريو ۽ ھي ڪريو، توھان B تائين پھچڻ جا پابند آھيو. اچو ته ان کي سڏين حقيقي نظريو . جيڪڏهن ڪنهن مسئلي کي حل ڪرڻ جا ڪيترائي طريقا آهن، ڪيترائي حقيقي نظريا موجود آهن.

توهان جي شروعاتي نظريي ۽ هڪ حقيقي نظريي جي وچ ۾ فرق اهو طئي ڪندو ته توهان مسئلي کي حل ڪرڻ ۾ ڪيترو وقت وٺندا. پارانجيترو ٿي سگهي توهان جي مسئلي کي سمجهي، توهان پنهنجي ابتدائي نظريي ۽ هڪ حقيقي نظريي جي وچ ۾ فرق کي گهٽايو. اهو توهان جي مسئلي کي حل ڪرڻ جي ڪارڪردگي وڌائي ٿو.

ياد رکو ته ڪڏهن ڪڏهن اهو ممڪن ناهي ته هڪ مضبوط ابتدائي نظريي سان اچي. اهڙين حالتن ۾، توهان هڪ ڪمزور ابتدائي نظريي سان مسئلو حل ڪرڻ ۾ ٽپو ڏيئي سگهو ٿا. جڏهن توهان قدم کڻندا آهيو، توهان جو ابتدائي نظريو وقت گذرڻ سان گڏ سڌارو ٿيندو جيستائين اهو هڪ حقيقي نظريو بڻجي وڃي.

هن طريقي سان، جڏهن توهان ڪو مسئلو حل ڪري رهيا آهيو، نظريو ۽ عمل هڪ ٻئي کي پاليندا رهندا جيستائين توهان مسئلو حل نه ڪندا. . توهان کي گهرجي ته پنهنجي ڪلهي کي جڏهن به توهان ڪري سگهو تيز ڪريو.

2. مسئلي کي ننڍڙن قدمن ۾ ورهايو

ماڻهو ڪمزور ابتدائي نظرين سان پيچيده مسئلن کي حل ڪرڻ ۾ ٽپو ڏين ٿا، اهو سمجهڻ ته مسئلو حل ڪرڻ ان کان وڌيڪ ڏکيو آهي جيترو انهن سوچيو هو. يا اھي پنھنجي مسئلي جي خطري واري پيچيدگيءَ جي ڪري پري ٿي ويندا آھن.

جڏھن توھان پنھنجي مسئلي کي چڱيءَ طرح سمجھندا آھيو ۽ ھڪڙو سٺو ابتدائي نظريو ٺاھيو آھيو ته توھان ان کي ڪيئن حل ڪري سگھوٿا، توھان ھڪڙي پوزيشن ۾ آھيو مسئلي کي ٽوڙڻ لاء. ان مسئلي کي ٽوڙڻ ڇو ضروري آهي؟ ٻيهر، اهو ئي سبب آهي جو اسان جا ذهن هتي ۽ هن وقت ننڍا مسئلا حل ڪرڻ پسند ڪن ٿا.

مسئلا کي ننڍڙن، منظم قدمن ۾ ٽوڙڻ سان، توهان پنهنجي پيچيده مسئلي جي خطري واري نوعيت کي تبديل ڪندا آهيو. اڳي، مسئلوڇا هي وڏو جبل آهي جيڪو توهان چڙهڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهيو، سڀ هڪ ئي وقت ۾. هاڻي، توهان کي صرف پهريون قدم کڻڻ جي ضرورت آهي. جيڪو توهان آساني سان سنڀالي سگهو ٿا.

توهان جا ذهني وسيلا محدود آهن. اهو سوچڻ غير حقيقي آهي ته توهان پنهنجي ذهن ۾ هڪ وڏو مسئلو اڇلائي سگهو ٿا ته اهو ڪنهن به طرح حل ڪرڻ جي قابل هوندو. اسان وٽ صرف ايترو ذهني وسيلا نه آهن. توهان کي پنهنجي ذهن کي ڪجهه ڏيڻو پوندو جيڪو اهو ڪم ڪري سگهي ٿو. توهان کي پنهنجو مسئلو حل ڪرڻو پوندو هڪ وقت ۾ هڪ ننڍڙو قدم.

آخرڪار، جڏهن توهان محسوس ڪيو ته توهان پنهنجو مسئلو حل ڪيو آهي، اهو محسوس نٿو ٿئي ته توهان هڪ وڏو، خوفناڪ مسئلو حل ڪيو آهي. توهان ڪيترن ئي ننڍن مسئلن کي حل ڪيو.

4. واضح ٿيو ته توهان ڇا ڪري سگهو ٿا ۽ ڇا نٿا ڪري سگهو

ٺيڪ آهي، توهان مسئلي کي چڱي طرح سمجهي ورتو آهي، هڪ ابتدائي نظريي سان اچو، ۽ مسئلي کي مرحلن ۾ ٽوڙيو. هن موقعي تي، توهان کي قدم کڻڻ لاء توهان جي صلاحيتن جو جائزو وٺڻو پوندو. توهان کي اهو ڄاڻڻو پوندو ته توهان ڇا ڪري سگهو ٿا ۽ ڇا نٿا ڪري سگهو.

يقينا، ڪوشش ڪرڻ کان سواء ڄاڻڻ ڏکيو آهي. توهان پنهنجي پاڻ تي سڀ ڪجهه سکي سگهو ٿا يا توهان مدد لاء پڇي سگهو ٿا. جيڪڏهن توهان وقت لاء دٻايو وڃي، اهو بهتر آهي ته مدد لاء پڇو. تنهن هوندي، جيڪڏهن توهان مسئلي سان پاڻ سان وڙهندا آهيو، توهان گهڻو ڪجهه سکندا.

هڪ ٿوري تڪليف تي مدد لاءِ ماڻهن ڏانهن ڊوڙڻ انهن تي انحصار پيدا ڪري ٿو. حتمي مقصد توهان جي پنهنجي ذهن کي ترقي ڪرڻ گهرجي، تنهنڪري توهان پنهنجي مستقبل جي چئلينج کي چڱي طرح سنڀالي سگهو ٿا. صرف جڏهن توهان محسوس ڪيو ته توهان واقعي ڪجهه نٿا ڪري سگهو ۽ سڀ ڪجهه ختم ڪري ڇڏيو آهيتوھان جا اختيار، توھان کي مدد گھرڻ گھرجي.

جڏھن توھان ماڻھن کان مدد گھرندا آھيو، توھان کي ھڪڙو موقعو ملندو آھي پنھنجي ابتدائي نظريي کي سڌارڻ جو. ڪير ڄاڻي ٿو، ڪو ماڻهو جيڪو ڪافي ڄاڻو آهي شايد ڪجهه چئي سگهي ٿو جيڪو توهان جي ابتدائي نظريي ۽ حقيقي نظريي جي وچ ۾ فرق کي بند ڪري ڇڏيندو. اهو صرف هڪ شيء ٿي سگهي ٿو جيڪو ڪو چوي ٿو، ۽ اهو سڀ ڪجهه سمجهڻ شروع ٿئي ٿو. پزل ۾ هر ٽڪرو مناسب آهي.

5. جانچ ۽ ڊيٽا گڏ ڪرڻ جاري رکو

ابتدائي ۽ حقيقي نظريي جي وچ ۾ فرق کي ختم ڪرڻ جو هڪ قابل اعتماد طريقو ڊيٽا گڏ ڪرڻ آهي. جڏهن توهان پنهنجي ابتدائي نظريي سان مسئلو حل ڪرڻ لاءِ نڪتا آهيو، ته توهان رڪاوٽن کي منهن ڏيڻ جا پابند آهيو ڇو ته توهان جو ابتدائي نظريو مڪمل نه آهي. اهو هڪ حقيقي نظريو ناهي.

اهو ئي سبب آهي ته ڊيٽا گڏ ڪرڻ ۽ جانچڻ ضروري آهي ته ڇا توهان جا عمل ۽ حل ڪم ڪري رهيا آهن. ٻي صورت ۾، توهان کي ڪيئن خبر آهي ته توهان صحيح هدايت ۾ وڃي رهيا آهيو؟ ڊيٽا جي راءِ کان سواءِ، توهان وٽ حقيقت ۾ ڄاڻڻ جو ڪو طريقو ناهي.

توهان کي هڪ سادو مثال ڏيڻ لاءِ، چئو ته توهان کي وزن گھٽائڻ جو پيچيده مسئلو حل ڪرڻو پوندو. جيڪڏهن توهان ڪاميابيءَ کان سواءِ هن مسئلي کي حل ڪرڻ لاءِ ڪيترائي طريقا آزمايا آهن، ته ممڪن آهي ته توهان ڪمزور ابتدائي نظرين جي هڪ گروپ سان هن مسئلي کي حل ڪرڻ ۾ ٽپو ڏئي.

چئو ته توهان هن ڀيري هڪ نئين طريقي جي ڪوشش ڪئي. توهان هڪ ابتدائي نظريي سان گڏ اچو ته غذا ايڪس توهان کي وزن گھٽائڻ ۾ مدد ڪندي. توهان کي يقين آهي ته توهان پنهنجي تحقيق ڪئي آهي ۽ توهان جو ابتدائي نظريو مضبوط آهي.

جڏهن ته، هڪ مهيني هيٺ ڏنل غذا ۾ X، سانباقي سڀ ڪجهه مسلسل آهي، توهان کي توهان جي وزن ۾ ڪا به تبديلي نظر نه ايندي. توهان جي ڊيٽا صرف توهان کي ڏيکاري ٿي ته توهان جو ابتدائي نظريو ڪمزور يا غلط هو.

توهان وڌيڪ تحقيق ڪريو. توهان هڪ نئين ابتدائي نظريي سان گڏ ايندا آهيو- غذا Y ڪم ڪري ٿو. توهان ان کي جانچيو. اهو پڻ ناڪام ٿئي ٿو. توهان وڌيڪ تحقيق ڪريو. توهان هڪ نئين ابتدائي نظريي سان گڏ ايندا آهيو- غذا Z ڪم ڪري ٿو. توهان ان کي جانچيو ۽ اهو ڪم ڪري ٿو! توهان هڪ مهيني ۾ توهان جي وزن ۾ اهم تبديليون محسوس ڪيو.

هن ڀيري، توهان پنهنجي شروعاتي ۽ حقيقي نظريي جي وچ ۾ فرق کي بند ڪيو. توهان جو شروعاتي نظريو مڪمل هو. هاڻي، توهان ان تي عمل جاري رکي سگهو ٿا ۽ پوائنٽ B تائين پهچي سگهو ٿا- توهان جي جسم جي وزن جي گهربل سطح.

ڊيٽا گڏ ڪرڻ نه صرف توهان جي ابتدائي نظريي کي بهتر ڪرڻ ۾ مدد ڪري ٿي، اهو توهان جي ترقي کي ٽريڪ ڪرڻ ۾ مدد ڪري ٿي، ۽ ترقي حوصلہ افزائي ڪري ٿي.

6. هڪ قدم پوئتي هٽڻ

جڏهن توهان هڪ پيچيده مسئلو حل ڪري رهيا آهيو، توهان اڪثر ڳوليندا آهيو ته توهان پڪڙي رهيا آهيو ۽ ايندڙ قدم نه ٿا وٺي سگهو. ائين ڇو ٿئي ٿو؟

هتي، مان توهان کي هڪ تصور سان متعارف ڪرائڻ چاهيان ٿو جنهن کي حدود شعور چيو وڃي ٿو. اهو ٻڌائي ٿو ته اسان جي شعور جي پابند آهي ته اسان ڇا ڏسي سگهون ٿا ۽ جيڪو اسان ڄاڻون ٿا.

توهان هڪ ابتدائي نظريو کڻي آيا آهيو، سٺو. جڏهن توهان مسئلي کي حل ڪرڻ جي ڪوشش ڪندا، توهان کي ان ابتدائي نظريي جي لينس مان مسئلو نظر ايندو. ان کي چئبو آهي پابند عقليت . پابند شعور پابند عقليت ڏانهن وٺي ٿو. مسئلو حل ڪرڻ لاءِ توهان جو منطق توهان جي ابتدائي نظريي تائين محدود آهي.

جڏهن توهان ڦاسي پيا، توهان ڪندا رهنداساڳي شيء بار بار، يا توهان هٽ ۽ آزمائشي موڊ ۾ ويندا.

هٽ ۽ آزمائشي تمام گهٽ ڪم ڪري ٿو، ۽ اها هڪ خراب حڪمت عملي آهي. توهان بنيادي طور تي شيون اڇلائي رهيا آهيو هڪ ڀت تي ۽ ڏسي رهيا آهيو ته ڇا لٺ. هٽ ۽ آزمائشي موڊ ۾، توهان پنهنجي ابتدائي نظريي کي ڇڏي ڏيو ۽ توهان خطرناڪ ٿي ويندا آهيو. هن نقطي تي هڪ بهتر حڪمت عملي آهي هڪ قدم پوئتي هٽڻ.

بنديل شعور ۽ پابند عقليت کي بيان ڪرڻ لاءِ، چئو ته توهان فرج کوليو ۽ هڪ شيءِ ڳولڻ شروع ڪيو. توهان هر شيلف کي ڳوليندا آهيو پر ڪٿي به نه ڳولي سگهو ٿا. توهان پنهنجي مڙس تي رڙ ڪريو، انهن کان پڇو ته انهن شين کي ڪٿي رکيو آهي. اهي واپس رڙيون ڪن ٿا، چون ٿا اهو آهي پر فرج. توهان هڪ قدم پوئتي وٺو ۽ فرج جي چوٽي تي ڏسو. هتي اهو آهي.

توهان اهو شيون پاڻ کي ڳولي سگهو ٿا جيڪڏهن توهان هڪ قدم پوئتي وٺي ها. پر توهان نه ڪيو ڇو ته توهان جي شعور فرج جي اندروني مواد جي پابند هئي. شين کي ڳولڻ جو واحد معقول طريقو فرج جي اندرين شيلفن ۽ ڪنٽينرز کي ڳولڻ هو.

جڏهن توهان پنهنجي مسئلي کان هڪ قدم پوئتي هٽندا آهيو، توهان مسئلي کي تازي اکين سان ڏسي سگهو ٿا ۽ ان تي نوان نقطه نظر حاصل ڪري سگهو ٿا. . توھان ڪوشش ڪري سگھوٿا ڳنڍڻ جي جيڪو توھان ھاڻي ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رھيا آھيو وڏي تصوير سان ۽ ڏسو ته اھو سمجھ ۾ اچي ٿو.

توھان ان مسئلي کي ڇڏي به ڪجھ ٻيو ڪري سگھو ٿا. پروگرامر اڪثر ائين ڪندا آهن. هن طريقي سان، مسئلو توهان جي لاشعور ۾ ختم ٿي ويندو آهي. توهان جو لاشعور به مسئلو تي ڪم ڪندو جڏهن توهان سمهي رهيا آهيو، ۽ توهان ڳولي سگهو ٿا