Czy nie byłoby wspaniale, gdybyśmy wszyscy stali się lepsi w rozwiązywaniu problemów i pokonywaniu wyzwań? Z biegiem lat zyskałem pewien wgląd w rozwiązywanie problemów, choć czuję, że wciąż muszę się jeszcze wiele nauczyć.

W tym artykule chciałbym podzielić się z wami tym, czego nauczyłem się przez ponad sześć lat blogowania i dwa lata nauki gry na instrumencie muzycznym. Bez względu na to, z jakim wyzwaniem próbujesz sobie poradzić, te spostrzeżenia i ogólne zasady powinny być aktualne.

Czym w ogóle są wyzwania?

Wyzwanie, które próbujesz pokonać, to złożony problem, który próbujesz rozwiązać. Złożony problem, który próbujesz rozwiązać, można postrzegać jako cel lub wynik, który próbujesz osiągnąć. Osiąganie celów polega na przejściu z punktu A (stan obecny) do punktu B (stan przyszły).

Niektóre cele są łatwe do osiągnięcia. Możesz łatwo przejść z punktu A do punktu B. Nie są to wyzwania. Na przykład spacer do sklepu spożywczego. Wiesz dokładnie, co musisz zrobić i prawdopodobnie robiłeś to setki razy.

Kiedy cel, który próbujesz osiągnąć, wydaje się odległy i nie wiesz dokładnie, jak przejść z punktu A do punktu B, masz do czynienia z wyzwaniem. Wyzwanie to złożony problem bez widocznego rozwiązania.

Pokonywanie wyzwań, ze względu na ich złożoną naturę, często wymaga znacznego wysiłku umysłowego i czasu. Dlatego najłatwiejszą i najrozsądniejszą rzeczą do zrobienia w obliczu wyzwania jest nie poświęcanie całego tego wysiłku - rezygnacja.

Dlaczego kusi nas, by zrezygnować w obliczu wyzwania?

Mówiąc najprościej, my, ludzie, nie wyewoluowaliśmy po to, by rozwiązywać złożone problemy, których rozwiązanie zajmuje dużo czasu. W całej naszej ewolucyjnej historii większość naszych problemów wymagała rozwiązania tu i teraz, tak jak ma to miejsce w przypadku innych zwierząt.

Nie masz jedzenia? Znajdź jedzenie i zjedz je teraz. Drapieżnik szarżuje na ciebie? Biegnij do drzewa i wdrap się na nie teraz.

Nie chodzi o to, że nie potrafimy planować lub myśleć długoterminowo, ale o to, że tendencja do robienia tego, będąc niedawno wyewoluowaną, jest słabsza w porównaniu do radzenia sobie z tu i teraz. Ponadto jesteśmy znacznie bardziej skłonni do tworzenia długoterminowych planów niż do ich realizacji.

W rezultacie mamy tendencję do postrzegania problemów jako zadań, które należy wykonać natychmiast, aby uzyskać natychmiastową pozytywną informację zwrotną i gratyfikację. Jeśli nie możesz rozwiązać czegoś od razu, prawdopodobnie jest to nierozwiązywalne. Nie wierzysz, że możesz to rozwiązać, więc twój umysł prosi cię, abyś zrezygnował.

Nazywa się to negatywnym sprzężeniem zwrotnym i zwierzęta również mają ten mechanizm. Jeśli dasz kotu fałszywego, wypchanego szczura, może go powąchać i spróbować zjeść kilka razy. W końcu zrezygnuje, ponieważ nie może go zjeść. Wyobraź sobie, że kot nie ma takiego mechanizmu negatywnego sprzężenia zwrotnego. Prawdopodobnie utknąłby w pętli prób zjedzenia fałszywego szczura.

Ta pokusa rezygnacji, którą odczuwamy, gdy stajemy przed wyzwaniem, to tylko twój umysł mówiący: "Nie da się tego zrobić. Nie warto. Nie dotrzesz do punktu B w najbliższym czasie".

Ta tendencja do rozwiązywania problemów w teraźniejszości jest również widoczna w tym, jak ludzie, gdy napotykają trudny problem, często próbują go rozwiązać za jednym zamachem. Czy słyszałeś kiedyś o jednośladowym umyśle? Kiedy ludzie zanurzą się w problemie, nie mogą się od niego uwolnić, dopóki nie skończą, jeśli wierzą, że mogą go rozwiązać.

Jeśli okaże się, że nie są w stanie rozwiązać problemu ze względu na jego złożoność, racjonalną rzeczą jest rezygnacja.

Mam nadzieję, że w tym momencie stało się jasne, dlaczego złożone problemy są trudne do rozwiązania dla ludzi. Ze względu na swoją naturę, złożone lub niegodziwe problemy, jak są czasami nazywane, wymagają ogromnych nakładów czasu i wysiłku, co nie przychodzi ludziom naturalnie.

Mimo to ludzie rozwiązali wiele złożonych problemów w przeszłości i nadal to robią. Chociaż pokonywanie wyzwań może być trudne, nie jest to niemożliwe.

Kroki do pokonania wyzwań

W tej sekcji omówię kilka kluczowych zasad, o których powinieneś pamiętać, jeśli chcesz stać się lepszym rozwiązywaczem problemów.

1. dokładnie zrozumieć problem

Ktoś słusznie powiedział, że "dobrze zdefiniowany problem to problem w połowie rozwiązany". Biorąc pod uwagę, że mamy tendencję do rozwiązywania problemów od razu, jesteśmy kuszeni, aby wskoczyć w nie od razu, nie rozumiejąc ich dokładnie na początku. Za każdym razem, gdy stajesz przed wyzwaniem, pierwszą rzeczą do zrobienia jest zebranie jak największej ilości informacji na jego temat.

Dlaczego jest to ważne? Aby mieć jasność co do tego, co należy zrobić. Kiedy decydujemy się rozwiązać problem, mamy w głowie teorię na temat tego, w jaki sposób można go rozwiązać. Lubię to nazywać teoria początkowa Im lepsza jest nasza początkowa teoria, tym większe prawdopodobieństwo, że uda nam się rozwiązać problem.

Jedynym sposobem, aby nasza początkowa teoria była dobra, jest jasne zrozumienie problemu i tego, co musimy zrobić. Niektórzy nazywają to również "ostrzeniem siekiery" przed ścięciem drzewa, zamiast uderzania w drzewo tępą siekierą bez końca.

Oczywiście, aby to zrobić, musisz przezwyciężyć początkową tendencję do natychmiastowego rozwiązania problemu. Jeśli nie zrozumiesz dokładnie swojego problemu, twoja początkowa teoria będzie słaba i kto wie, ile czasu zajmie ci ścięcie drzewa lub dotarcie do punktu B.

Zauważ, że twoja początkowa teoria może nie być doskonała, ale musi być silna. Oczywiście, jeśli problem jest rozwiązywalny, istnieje doskonała teoria pozwalająca dotrzeć do punktu B, która faktycznie działa. Jeśli zrobisz to i to, na pewno osiągniesz B. Nazwijmy ją rzeczywista teoria Jeśli istnieje wiele sposobów na rozwiązanie problemu, istnieje wiele teorii.

Rozbieżność między początkową teorią a rzeczywistą teorią określa czas potrzebny na rozwiązanie problemu. Zrozumienie problemu w jak największym stopniu zmniejsza rozbieżność między początkową teorią a rzeczywistą teorią. Zwiększa to wydajność rozwiązywania problemów.

Zauważ, że czasami może nie być możliwe stworzenie silnej teorii początkowej. W takich przypadkach możesz przystąpić do rozwiązywania problemu ze słabą teorią początkową. Gdy podejmiesz działanie, twoja początkowa teoria będzie z czasem udoskonalana, aż stanie się rzeczywistą teorią.

W ten sposób, gdy rozwiązujesz problem, teoria i działanie wzajemnie się napędzają, aż do rozwiązania problemu. Powinieneś ostrzyć swój topór, kiedy tylko możesz.

2. podzielenie problemu na małe kroki

Ludzie przystępują do rozwiązywania złożonych problemów ze słabymi teoriami początkowymi, zdając sobie sprawę, że problem jest trudniejszy do rozwiązania niż myśleli. Albo od razu zniechęca ich zagrażająca złożoność problemu.

Gdy już dokładnie zrozumiesz swój problem i opracujesz dobrą wstępną teorię na temat tego, jak możesz go rozwiązać, będziesz w stanie podzielić problem na mniejsze części. Dlaczego ważne jest, aby podzielić problem na mniejsze części? Ponownie, dzieje się tak dlatego, że nasze umysły lubią rozwiązywać małe problemy tu i teraz.

Rozbijając problem na małe, łatwe do opanowania kroki, zmieniasz groźną naturę złożonego problemu. Wcześniej problem był ogromną górą, na którą próbowałeś się wspiąć za jednym zamachem. Teraz wystarczy zrobić pierwszy krok. Coś, z czym łatwo sobie poradzisz.

Twoje zasoby umysłowe są ograniczone. Nierealistyczne jest myślenie, że możesz rzucić swojemu umysłowi duży problem, który w jakiś sposób będzie w stanie rozwiązać. Po prostu nie mamy tak wielu zasobów umysłowych. Musisz dać swojemu umysłowi coś, z czym może pracować. Musisz rozwiązywać swój problem małymi krokami.

W końcu, kiedy okazuje się, że rozwiązałeś swój problem, nie czujesz się jakbyś rozwiązał duży, przerażający problem. Rozwiązałeś serię małych problemów.

4. jasno określ, co możesz, a czego nie możesz robić

Ok, dobrze zrozumiałeś problem, opracowałeś wstępną teorię i podzieliłeś problem na kroki. W tym momencie musisz ocenić swoje zdolności do wykonania tych kroków. Musisz wiedzieć, co możesz, a czego nie możesz zrobić.

Oczywiście trudno jest wiedzieć, nie próbując. Możesz nauczyć się wszystkiego samodzielnie lub poprosić o pomoc. Jeśli brakuje ci czasu, lepiej poprosić o pomoc. Jeśli jednak sam zmagasz się z problemem, nauczysz się znacznie więcej.

Uciekanie się do ludzi po pomoc przy najmniejszej niedogodności tworzy zależność od nich. Ostatecznym celem powinno być rozwinięcie własnego umysłu, abyś mógł dobrze radzić sobie z przyszłymi wyzwaniami. Dopiero gdy poczujesz, że naprawdę nie możesz czegoś zrobić i wyczerpałeś wszystkie opcje, powinieneś szukać pomocy.

Kiedy szukasz pomocy u innych, masz szansę udoskonalić swoją początkową teorię. Kto wie, ktoś, kto ma wystarczającą wiedzę, może powiedzieć coś, co wypełni lukę między twoją początkową teorią a rzeczywistą teorią. Może to być tylko jedna rzecz, którą ktoś powie i wszystko zaczyna mieć sens. Każdy element układanki pasuje.

5) Testowanie i zbieranie danych

Niezawodnym sposobem na wypełnienie luki między początkową a rzeczywistą teorią jest zbieranie danych. Kiedy zaczynasz rozwiązywać problem za pomocą swojej początkowej teorii, z pewnością napotkasz przeszkody, ponieważ twoja początkowa teoria nie jest doskonała. Nie jest to rzeczywista teoria.

Dlatego tak ważne jest zbieranie danych i sprawdzanie, czy podejmowane działania i stosowane rozwiązania przynoszą oczekiwane rezultaty. W przeciwnym razie, skąd będziesz wiedzieć, że zmierzasz we właściwym kierunku? Bez informacji zwrotnych pochodzących z danych, nie masz tak naprawdę możliwości, by się tego dowiedzieć.

Aby dać ci prosty przykład, powiedzmy, że musisz rozwiązać złożony problem utraty wagi. Jeśli próbowałeś kilku sposobów rozwiązania tego problemu bez powodzenia, prawdopodobnie przystąpiłeś do rozwiązania tego problemu z kilkoma słabymi początkowymi teoriami.

Powiedzmy, że tym razem spróbowałeś nowego podejścia. Wymyśliłeś wstępną teorię, że dieta X pomoże ci schudnąć. Uważasz, że przeprowadziłeś badania i że twoja początkowa teoria jest mocna.

Jednak po miesiącu stosowania diety X, przy niezmienionych wszystkich innych czynnikach, nie zauważasz żadnych zmian w swojej wadze. Twoje dane właśnie pokazały ci, że twoja początkowa teoria była słaba lub błędna.

Robisz więcej badań. Wymyślasz nową wstępną teorię - dieta Y działa. Testujesz ją. Ona również zawodzi. Robisz więcej badań. Wymyślasz nową wstępną teorię - dieta Z działa. Testujesz ją i działa! Zauważasz znaczące zmiany w swojej wadze w ciągu miesiąca.

Tym razem zamknąłeś lukę między początkową a rzeczywistą teorią. Twoja początkowa teoria była idealna. Teraz możesz kontynuować jej wdrażanie i osiągnąć punkt B - pożądany poziom masy ciała.

Gromadzenie danych nie tylko pomaga udoskonalić początkową teorię, ale także śledzić postępy, a postępy są motywujące.

6. krok w tył

Podczas rozwiązywania złożonego problemu często okazuje się, że utknąłeś w martwym punkcie i nie możesz wykonać kolejnego kroku. Dlaczego tak się dzieje?

W tym miejscu chciałbym przedstawić koncepcję zwaną ograniczona świadomość Stwierdza, że nasza świadomość jest ograniczona przez to, co widzimy i co wiemy.

Kiedy próbujesz rozwiązać problem, patrzysz na niego przez pryzmat tej początkowej teorii. To się nazywa ograniczona racjonalność Ograniczona świadomość prowadzi do ograniczonej racjonalności. Twoje racjonalne podejście do rozwiązania problemu jest ograniczone przez twoją początkową teorię.

Gdy utkniesz w martwym punkcie, będziesz ciągle robić to samo lub przejdziesz w tryb prób i błędów.

Rzucanie na oślep w ścianę i sprawdzanie, co się przyklei to zła strategia. W trybie "uderz i wypróbuj" porzucasz swoją początkową teorię i stajesz się zdesperowany. Lepszą strategią w tym momencie jest cofnięcie się o krok.

Aby zilustrować ograniczoną świadomość i ograniczoną racjonalność, powiedzmy, że otwierasz lodówkę i zaczynasz szukać jakiegoś przedmiotu. Przeszukujesz każdą półkę, ale nigdzie go nie znajdujesz. Krzyczysz na współmałżonka, pytając go, gdzie położył ten przedmiot. Odwzajemnia się, mówiąc, że to jest na Cofasz się o krok i spoglądasz na lodówkę. Tam jest.

Mógłbyś sam znaleźć ten przedmiot, gdybyś zrobił krok w tył, ale nie zrobiłeś tego, ponieważ twoja świadomość była ograniczona wewnętrzną zawartością lodówki. Jedynym racjonalnym sposobem na znalezienie tego przedmiotu było przeszukanie wewnętrznych półek i pojemników lodówki.

Kiedy cofniesz się o krok od swojego problemu, możesz spojrzeć na niego świeżym okiem i zyskać nową perspektywę. Możesz spróbować powiązać to, co próbujesz teraz zrobić z szerszą perspektywą i sprawdzić, czy ma to sens.

Możesz nawet porzucić problem i zająć się czymś innym. Programiści często tak robią. W ten sposób problem zapamięta twoja podświadomość. Twoja podświadomość będzie pracować nad problemem nawet podczas snu, a ty możesz obudzić się z nowymi pomysłami, których nie możesz się doczekać, aby je wdrożyć.

Zachowanie wiary

Jest to prawdopodobnie najważniejszy aspekt rozwiązywania problemów i pokonywania wyzwań. Bez tego jednego elementu układanki, prawdopodobnie zrezygnujesz.

Ponieważ naszą naturalną tendencją jest rozwiązywanie problemów tu i teraz, musimy nauczyć się wierzyć, że możemy rozwiązywać długotrwałe, złożone problemy.

Wiem, że wielu guru mówi, że powinieneś "postrzegać wyzwania jako szanse", ale łatwiej to powiedzieć niż zrobić. Nie możesz tak naprawdę rozwinąć tego nastawienia, dopóki nie udowodnisz sobie, że warto pozostać z problemami dłużej.

Innymi słowy, musisz pokonać przyzwoitą liczbę wyzwań, aby zacząć postrzegać wyzwania jako okazje do rozwoju.

Einstein powiedział: "Nie chodzi o to, że jestem taki mądry, tylko o to, że dłużej borykam się z problemami". Ten cytat podkreśla znaczenie opóźniania gratyfikacji i przezwyciężania tendencji do rozwiązywania problemów tylko tu i teraz.

Kiedy już rozwiniesz w sobie przekonanie, że rzeczywiście możesz dłużej zajmować się problemami i je rozwiązywać, musisz zachować i ugruntować to przekonanie poprzez podejmowanie kolejnych wyzwań.

Innym skutecznym sposobem na zachowanie tego przekonania jest obserwowanie, jak inni ludzie robią to, co ty zamierzasz zrobić. Kiedy widzisz, jak inni pokonują wyzwania, przed którymi ty stoisz, inspirujesz się i wzmacniasz swoje przekonanie, że problem jest możliwy do rozwiązania.