Zou het niet geweldig zijn als we allemaal beter werden in het oplossen van problemen en het overwinnen van uitdagingen? In de loop der jaren heb ik een aantal inzichten gekregen in het oplossen van problemen, hoewel ik het gevoel heb dat ik nog veel meer moet leren.

In dit artikel wil ik graag met je delen wat ik heb geleerd in meer dan zes jaar bloggen en twee jaar leren spelen op een muziekinstrument. Het maakt niet uit welke uitdaging je probeert aan te gaan, deze inzichten en algemene principes zouden moeten gelden.

Wat zijn uitdagingen eigenlijk?

Een uitdaging die je probeert te overwinnen is een complex probleem dat je probeert op te lossen. Een complex probleem dat je probeert op te lossen kun je zien als een doel of resultaat dat je probeert te bereiken. Doelen bereiken draait allemaal om het bewegen van punt A (je huidige staat) naar punt B (je toekomstige staat).

Sommige doelen zijn gemakkelijk te bereiken. Je kunt gemakkelijk van A naar B gaan. Het zijn geen uitdagingen. Bijvoorbeeld een wandeling naar de supermarkt. Je weet precies wat je moet doen en je hebt het waarschijnlijk al honderden keren gedaan.

Als het doel dat je probeert te bereiken ver weg lijkt en je niet precies weet hoe je van A naar B moet komen, sta je voor een uitdaging. Een uitdaging is een complex probleem zonder oplossing in zicht.

Uitdagingen overwinnen vergt, dankzij hun complexe aard, vaak aanzienlijke mentale inspanning en tijd om op te lossen. Dus het gemakkelijkste en verstandigste om te doen als je voor een uitdaging staat, is om niet al die moeite te doen - om op te geven.

Waarom we geneigd zijn op te geven als we voor een uitdaging staan

Simpel gezegd zijn wij mensen niet geëvolueerd om complexe problemen op te lossen die veel tijd in beslag namen. In de loop van onze evolutionaire geschiedenis moesten de meeste van onze problemen in het hier en nu worden opgelost, net als bij andere dieren het geval is.

Geen eten? Zoek nu eten en eet nu. Roofdier dat op je afkomt? Ren naar een boom en klim er nu in.

Het is niet dat we niet kunnen plannen of denken op lange termijn, maar dat de neiging om dat te doen, omdat we recent geëvolueerd zijn, zwakker is dan omgaan met het hier en nu. We zijn ook veel meer geneigd om langetermijnplannen te maken dan om ze daadwerkelijk uit te voeren.

Het resultaat van dit alles is dat we de neiging hebben om problemen te zien als taken die nu meteen moeten worden uitgevoerd, zodat we direct positieve feedback en voldoening kunnen krijgen. Als je iets niet meteen kunt oplossen, is het waarschijnlijk onoplosbaar. Je gelooft niet dat je het kunt oplossen en dus vraagt je geest je om ermee te stoppen.

Dit heet negatieve feedback en dieren hebben dit mechanisme ook. Als je een kat een opgezette neprat geeft, ruikt ze er misschien aan en probeert ze hem een paar keer op te eten. Uiteindelijk zal ze ermee stoppen omdat ze hem niet kan opeten. Stel je voor dat de kat niet zo'n negatief feedbackmechanisme zou hebben. Dan zou ze waarschijnlijk blijven steken in het proberen op te eten van de neprat.

De verleiding om op te geven die we krijgen als we voor een uitdaging staan, is gewoon je verstand dat zegt: "Dit kan niet. Het is het niet waard. Je zult punt B niet snel bereiken".

Deze neiging om problemen in het nu op te lossen is ook zichtbaar in hoe mensen, wanneer ze voor een moeilijk probleem staan, het vaak in één keer proberen op te lossen. Ooit gehoord van de one-track mind? Als mensen eenmaal in een probleem duiken, kunnen ze het niet loslaten tot ze er klaar mee zijn, als ze geloven dat ze het kunnen oplossen.

Als ze merken dat ze het probleem niet kunnen oplossen vanwege de complexiteit ervan, dan is het rationeel om te stoppen.

Ik hoop dat het nu duidelijk is waarom complexe problemen moeilijk op te lossen zijn voor mensen. Door hun aard vereisen complexe of 'wicked problems', zoals ze soms genoemd worden, enorme investeringen in tijd en moeite, iets wat niet vanzelfsprekend is voor mensen.

Toch hebben mensen in het verleden veel complexe problemen opgelost en doen ze dat nog steeds. Hoewel het moeilijk kan zijn om uitdagingen te overwinnen, is het niet onmogelijk.

Stappen om uitdagingen te overwinnen

In dit gedeelte bespreek ik een aantal belangrijke principes waar je op moet letten als je een betere probleemoplosser wilt worden.

1. Het probleem grondig begrijpen

Iemand heeft terecht gezegd dat 'een goed gedefinieerd probleem een half opgelost probleem is'. Aangezien we de neiging hebben om problemen meteen op te lossen, zijn we geneigd om er meteen in te springen zonder ze eerst grondig te begrijpen. Wanneer je voor een uitdaging staat, is het eerste wat je moet doen om er zoveel mogelijk informatie over te verzamelen.

Waarom is dit belangrijk? Om kristalhelder te krijgen wat je moet doen. Wanneer we besluiten een probleem op te lossen, hebben we een theorie in ons hoofd over hoe het probleem kan worden opgelost. Ik noem het graag begintheorie Hoe beter onze begintheorie, hoe groter de kans dat we het probleem kunnen oplossen.

De enige manier om onze aanvankelijke theorie goed te maken is door het probleem en wat we moeten doen duidelijk te begrijpen. Sommigen noemen het ook wel 'de bijl slijpen' voordat je een boom omhakt in plaats van eindeloos met een botte bijl op de boom te slaan.

Om dit te doen, moet je natuurlijk die eerste neiging overwinnen om het probleem meteen op te lossen. Als je het probleem niet grondig begrijpt, zal je eerste theorie zwak zijn en wie weet hoe lang het zal duren om de boom om te hakken of punt B te bereiken.

Merk op dat je begintheorie niet perfect hoeft te zijn, maar wel sterk. Natuurlijk, als het probleem oplosbaar is, bestaat er een perfecte theorie om punt B te bereiken die echt werkt. Als je dit en dit doet, zul je zeker B bereiken. Laten we het werkelijke theorie Als er meerdere manieren zijn om een probleem op te lossen, dan bestaan er ook meerdere theorieën.

De kloof tussen je begintheorie en een werkelijke theorie bepaalt hoe lang je erover doet om het probleem op te lossen. Door je probleem zo goed mogelijk te begrijpen, verklein je de kloof tussen je begintheorie en een werkelijke theorie. Dit verhoogt je efficiëntie bij het oplossen van problemen.

Merk op dat het soms niet mogelijk is om met een sterke begintheorie te komen. In zulke gevallen kun je een probleem oplossen met een zwakke begintheorie. Als je actie onderneemt, zal je begintheorie na verloop van tijd verfijnd worden tot het een echte theorie wordt.

Op deze manier, wanneer je een probleem oplost, blijven theorie en actie elkaar voeden totdat je het probleem hebt opgelost. Je moet je bijl slijpen wanneer je maar kunt.

2. Verdeel het probleem in kleine stappen

Mensen springen in het oplossen van complexe problemen met zwakke initiële theorieën en realiseren zich dat het probleem moeilijker op te lossen is dan ze dachten. Of ze worden meteen afgeschrikt door de dreigende complexiteit van hun probleem.

Zodra je je probleem goed begrijpt en een goede eerste theorie hebt ontwikkeld over hoe je het kunt oplossen, kun je het probleem afbreken. Waarom is het belangrijk om het probleem af te breken? Nogmaals, omdat onze geest graag kleine problemen in het hier en nu oplost.

Door het probleem op te splitsen in kleine, beheersbare stappen, verander je de bedreigende aard van je complexe probleem. Voorheen was het probleem die enorme berg die je in één keer probeerde te beklimmen. Nu hoef je alleen de eerste stap te zetten. Iets wat je gemakkelijk aankunt.

Je mentale bronnen zijn beperkt. Het is onrealistisch om te denken dat je een groot probleem naar je geest kunt gooien dat het op de een of andere manier zal kunnen oplossen. We hebben gewoon niet zoveel mentale bronnen. Je moet je geest iets geven waarmee hij kan werken. Je moet je probleem stap voor stap oplossen.

Uiteindelijk, als je merkt dat je je probleem hebt opgelost, voelt het niet alsof je een groot, eng probleem hebt opgelost. Je hebt een reeks kleine problemen opgelost.

4. Maak duidelijk wat je wel en niet kunt doen

Oké, je hebt het probleem goed begrepen, een eerste theorie bedacht en het probleem opgedeeld in stappen. Op dit punt moet je beoordelen wat je capaciteiten zijn om de stappen uit te voeren. Je moet weten wat je wel en niet kunt doen.

Natuurlijk is het moeilijk om alles te weten zonder het te proberen. Je kunt alles zelf leren of je kunt om hulp vragen. Als je weinig tijd hebt, is het beter om hulp te vragen. Als je echter zelf met het probleem worstelt, zul je veel meer leren.

Bij het minste ongemak naar mensen toe rennen voor hulp creëert een afhankelijkheid van hen. Het uiteindelijke doel zou moeten zijn om je eigen geest te ontwikkelen zodat je toekomstige uitdagingen goed aan kunt. Pas als je het gevoel hebt dat je iets echt niet kunt en al je opties hebt uitgeput, moet je hulp zoeken.

Als je hulp zoekt bij mensen, krijg je de kans om je aanvankelijke theorie te verfijnen. Wie weet zegt iemand met genoeg kennis iets dat de kloof tussen je aanvankelijke theorie en een echte theorie dicht. Het kan gewoon één ding zijn dat iemand zegt en het begint allemaal te kloppen. Elk stukje van de puzzel past.

5. Blijven testen en gegevens verzamelen

Een betrouwbare manier om de kloof tussen de initiële theorie en de feitelijke theorie te dichten is door gegevens te verzamelen. Als je het probleem gaat oplossen met je initiële theorie, zul je zeker obstakels tegenkomen omdat je initiële theorie niet perfect is. Het is geen feitelijke theorie.

Daarom is het belangrijk om gegevens te verzamelen en te testen of je acties en oplossingen werken. Hoe weet je anders dat je de goede kant op gaat? Zonder feedback van gegevens kun je het echt niet weten.

Om je een eenvoudig voorbeeld te geven: stel dat je het complexe probleem van afvallen moet oplossen. Als je verschillende manieren hebt geprobeerd om dit probleem op te lossen zonder succes, dan is het waarschijnlijk dat je dit probleem bent gaan oplossen met een stel zwakke begintheorieën.

Stel dat je deze keer een nieuwe aanpak hebt geprobeerd. Je komt met een initiële theorie dat dieet X je zal helpen gewicht te verliezen. Je gelooft dat je je onderzoek hebt gedaan en dat je initiële theorie sterk is.

Na een maand dieet X gevolgd te hebben, waarbij al het andere constant blijft, zie je echter geen veranderingen in je gewicht. Je gegevens hebben je net laten zien dat je aanvankelijke theorie zwak of fout was.

Je doet meer onderzoek. Je komt met een nieuwe initiële theorie- dieet Y werkt. Je test het uit. Het mislukt ook. Je doet meer onderzoek. Je komt met een nieuwe initiële theorie- dieet Z werkt. Je test het uit en het werkt! Je merkt binnen een maand significante veranderingen in je gewicht.

Deze keer heb je de kloof tussen je aanvankelijke en je werkelijke theorie gedicht. Je aanvankelijke theorie was perfect. Nu kun je doorgaan met de implementatie ervan en punt B bereiken, je gewenste niveau van lichaamsgewicht.

Het verzamelen van gegevens helpt je niet alleen om je aanvankelijke theorie te verfijnen, het helpt je ook om vooruitgang te volgen, en vooruitgang is motiverend.

6. Een stap terug doen

Als je een complex probleem oplost, kom je vaak vast te zitten en kun je de volgende stap niet zetten. Waarom gebeurt dit?

Hier wil ik je kennis laten maken met een concept genaamd begrensd bewustzijn Het stelt dat ons bewustzijn begrensd wordt door wat we kunnen zien en wat we weten.

Je hebt een begintheorie bedacht, mooi. Als je het probleem probeert op te lossen, bekijk je het probleem vanuit de lens van die begintheorie. Dit heet gebonden rationaliteit Een begrensd bewustzijn leidt tot een begrensde rationaliteit. Je rationale om het probleem op te lossen wordt beperkt door je oorspronkelijke theorie.

Als je vastzit, blijf je steeds hetzelfde doen of ga je over op de 'hit-and-trial'-modus.

Hit-and-trial werkt zelden, en het is een slechte strategie. Je gooit in feite dingen blindelings tegen een muur en kijkt wat er blijft plakken. In de hit-and-trial-modus laat je je aanvankelijke theorie vallen en word je wanhopig. Een betere strategie op dit punt is om een stap terug te doen.

Om begrensd bewustzijn en begrensde rationaliteit te illustreren, stel dat je een koelkast opent en op zoek gaat naar een voorwerp. Je doorzoekt elke plank, maar kunt het nergens vinden. Je schreeuwt naar je echtgenoot en vraagt hem waar hij het voorwerp heeft gelaten. Hij of zij schreeuwt terug en zegt dat het op Je doet een stap achteruit en kijkt bovenop de koelkast. Daar is het.

Je had het voorwerp zelf kunnen vinden als je een stap achteruit had gedaan. Maar dat deed je niet omdat je bewustzijn begrensd werd door de interne inhoud van de koelkast. De enige rationele manier om het voorwerp te vinden was door de interne schappen en containers van de koelkast te doorzoeken.

Als je een stap terugzet van je probleem, kun je het probleem met een frisse blik bekijken en er nieuwe perspectieven op krijgen. Je kunt proberen om wat je nu probeert te doen te koppelen aan het grotere geheel en kijken of het zinvol is.

Je kunt zelfs het probleem laten voor wat het is en iets anders gaan doen. Programmeurs doen dit vaak. Op deze manier marineert het probleem in je onderbewustzijn. Je onderbewustzijn zal zelfs aan het probleem werken terwijl je slaapt, en je kunt merken dat je wakker wordt met nieuwe ideeën die je niet kunt wachten om te implementeren.

Het geloof behouden

Dit is misschien wel het belangrijkste aspect van het oplossen van problemen en het overwinnen van uitdagingen. Zonder dit ene stukje van de puzzel zul je waarschijnlijk afhaken.

Omdat onze natuurlijke neiging is om problemen in het hier en nu op te lossen, moeten we onszelf trainen om te geloven dat we langdurige, complexe problemen kunnen oplossen.

Ik weet dat veel goeroes zeggen dat je 'uitdagingen als kansen moet zien', maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je kunt deze mindset niet echt ontwikkelen tenzij je echt aan jezelf bewijst dat het de moeite waard is om langer bij problemen te blijven.

Met andere woorden, je moet een behoorlijk aantal uitdagingen overwinnen om uitdagingen te beginnen zien als groeikansen.

Einstein zei: "Het is niet dat ik zo slim ben, ik blijf gewoon langer bij problemen". Dit citaat benadrukt het belang van het uitstellen van bevrediging en het overwinnen van de neiging om problemen alleen in het hier en nu op te lossen.

Als je eenmaal de overtuiging hebt ontwikkeld dat je problemen inderdaad langer kunt volhouden en oplossen, moet je die overtuiging behouden en versterken door meer uitdagingen aan te gaan.

Een andere effectieve manier om deze overtuiging in stand te houden is kijken naar andere mensen die doen wat jij van plan bent. Als je anderen de uitdagingen ziet overwinnen waar jij voor staat, raak je geïnspireerd en wordt je overtuiging dat het probleem oplosbaar is, versterkt.