ڪرما اهو عقيدو آهي ته توهان جو مستقبل ان تي منحصر آهي جيڪو توهان موجوده ۾ ڪندا آهيو. خاص طور تي، جيڪڏهن توهان چڱا ڪم ڪندا ته سٺيون شيون توهان سان ٿينديون ۽ جيڪڏهن توهان بڇڙا ڪم ڪندا ته خراب شيون توهان سان ٿينديون.

ڇا ڪرما حقيقي آهي؟ مختصر جواب: نه. ڊگهي جواب لاءِ پڙهندا رهو.

ڪرما قسمت کان مختلف آهن. قسمت چوي ٿو:

“جيڪو ٿيڻو آهي سو ٿيندو.“

ڪرما چوي ٿو:

“توهان جا عمل ٻڌائين ٿا ته ڇا ٿيندو. ”

ڪيترائي ماڻهو هڪ ئي وقت ڪرما ۽ قسمت ٻنهي تي يقين رکن ٿا، ڪڏهن به ٻن عالمي نظرين جي وچ ۾ تضاد کي محسوس ڪرڻ کان سواءِ.

هن آرٽيڪل ۾، اسان ڪرما تي يقين رکڻ جي پويان نفسيات جي ڳولا ڪنداسين. . پر ان کان اڳ جو اسين ان ۾ کوٽائي ڪري سگهون، اچو ته ان تي ڪجهه روشني وجهون ته ڪرما جهڙي ڪا به شيءِ ڇو نه آهي.

ڪرما بمقابله هڪجهڙائي

اهو بلڪل صحيح ناهي ته سٺيون شيون ٿين ٿيون صرف چڱن ماڻهن سان ۽ خراب شيون صرف خراب ماڻهن سان ٿينديون آهن. تاريخ ۾ اهڙا بيشمار مثال موجود آهن جتي خراب شيون چڱن ماڻهن سان ٿيون آهن ۽ سٺيون شيون خراب ماڻهن سان ٿيون آهن.

هر قسم جون شيون هر قسم جي ماڻهن سان ٿي سگهن ٿيون.

ماڻهن سان ڇا ٿئي ٿو ان تي منحصر آهي. ڪيترن ئي عنصر تي. انهن جي شخصيت جو قسم صرف ڪيترن ئي عنصرن مان هڪ آهي.

ڇا توهان سٺو آهيو يا خراب ماڻهو اهو اثر انداز ٿيندو ته ٻيا توهان سان ڪيئن سلوڪ ڪن ٿا، ڪو شڪ ناهي. پر اهو ڪرما نه آهي، اهو آهي لاڳاپو- انساني فطرت جي هڪ خصوصيت.

ڪيترائي جيڪي ڪرما ۾ يقين رکن ٿا.تفصيلي مثالن جي بدلي ۾. مثال طور، ماڻهو A شخص B سان سٺو ڪيو ۽، بعد ۾، شخص B شخص A لاءِ ڪجهه سٺو ڪيو.

يقيناً، اهي شيون ٿين ٿيون، پر اهي ڪرما نه آهن. ڪرما تي ايمان آڻڻ انصاف جي مافوق الفطرت قوت کي دعوت ڏئي ٿو. جيڪڏهن ڪو توهان کي توهان جي چڱن ڪمن جو بدلو ڏئي ٿو، ڪنهن به مافوق الفطرت قوت جو اثر نه آهي.

ماڻهو ڇو سمجهن ٿا ڪرما حقيقي آهي

ان جو جواب ان حقيقت ۾ آهي ته اسان سماجي نسل آهيون. اسان جو دماغ سماجي گروهن ۾ موثر طريقي سان ڪم ڪرڻ لاءِ ترقي ڪيو. اسان غلطي ڪريون ٿا جيڪو اسان جي سماجي رابطي لاءِ صحيح آهي ان سان جيڪو ڪائنات لاءِ سچ آهي.

اهو گهڻو ڪري سچ آهي ته جيڪڏهن توهان ٻين لاءِ چڱا ڪم ڪندا ته ٻيا به توهان سان چڱا ڪندا. سونهري اصول انساني رشتن لاءِ ڪم ڪري ٿو. ڪائنات، بهرحال، انسان نه آهي.

ڪرما تي يقين ماڻهن جي رجحان ۾ جڙيل آهي ڪائنات جي ايجنسي کي منسوب ڪرڻ- ڪائنات کي هڪ شخص وانگر سوچڻ. تنهن ڪري، انهن جو خيال آهي ته جيڪڏهن اهي اڄ سٺو ڪن ٿا، ته ڪائنات انهن کي بعد ۾ موٽائي ڇڏيندو، جيئن هڪ دوست هوندو. انهن جو يقين آهي ته ڪائنات انصاف آهي.

انصاف ۽ انصاف جو تصور ڪجهه ٿلهي جانورن جي سماجي رشتن کان اڳتي نه وڌي ٿو. ماڻهو ائين ڪم ڪن ٿا جيئن ڪائنات سندن ٿلهي جي سماجي گروهه جو حصو آهي.

ساڳيا ضابطا جيڪي اسان جي سماجي گروهن تي لاڳو ٿين ٿا، لازمي طور تي ڪائنات تي لاڳو نه ٿين. ڪائنات انسانن ۽ انهن جي سماجي گروهن جي ڀيٽ ۾ تمام وڏي آهي.

ان کان علاوه ڪائنات جي ايجنسي کي منسوب ڪرڻ جو رجحان،ٻيا نفسياتي سبب جيڪي ماڻهو ڪرما ۾ يقين رکن ٿا اهي آهن:

1. ڪنٽرول جي کوٽ

انسان مستقبل جي باري ۾ مسلسل پريشان آهي. اسان هميشه اطمينان ڳولي رهيا آهيون ته اسان جو مستقبل سٺو هوندو. Astrology ۽ horoscopes هڪ سبب جي ڪري مشهور آهن.

ساڳئي وقت، مستقبل ۾ اسان سان ڇا ٿيندو اهو انتهائي غير يقيني آهي. تنهن ڪري اسان يقين جي ڪجهه شڪل ڳوليون ٿا.

جيڪڏهن مان توهان کي ٻڌايان ته توهان کي اهو سڀ ڪجهه ڪرڻو آهي هڪ سٺي مستقبل کي يقيني بڻائڻ لاءِ ٻين لاءِ سٺو ٿيڻ لاءِ، توهان کي اهو خيال پرڪشش نظر ايندو. توھان جھڙو ھوندؤ:

“ٺيڪ آھي، مان ھاڻي کان ھڪڙو سٺو ماڻھو ٿيڻ وارو آھيان ۽ منھنجو مستقبل مون لاءِ سنڀاليو ويندو. ڌرتيءَ تي سڀ کان عظيم روح ۽ اڃا تائين، هڪ ڏينهن، توهان شايد گلي تي ڪيلي جي ڇل تي چڙهي، پنهنجو مٿو پٿر تي ماريو، ۽ مري وڃو (اميد آهي ته اهو ڪڏهن به نه ٿيندو!).

اهو نه ٿيندو. ڇا توهان دنيا ۾ سٺو ڪيو يا نه ڪيو. توهان جي خوشگوار شخصيت توهان کي فزڪس ۽ فطرت جي قانونن کان مٿانهون نه آهي. ڪيلي جي چمڙي ۽ گهٽيءَ جي وچ ۾ گھٽتائي وارو تڪرار تبديل نه ٿيندو ڇو ته توهان سٺو ماڻهو آهيو.

جيڪو مون کي خاص طور تي پريشان ڪندو آهي اهو آهي جڏهن ڪنهن تي مصيبت اچي ٿي ۽ ماڻهو متاثر جي ماضي کي اسڪين ڪن ٿا ته هڪ 'خراب رويو' چونڊڻ لاءِ ۽ بدحالي کي ان ڏانهن منسوب ڪيو.

اهي صرف ڪرما ۾ پنهنجي عقيدي کي مضبوط ڪرڻ جي ڪوشش ڪري رهيا آهن. اهو غير منصفانه آهي ۽ مقتول لاء انتهائي جارحتي آهي.

ساڳيء طرح، جڏهن ڪو ماڻهو شاندار ڪاميابي حاصل ڪري ٿو ان جي سببلگن ۽ محنت، ان کي پنهنجي ماضيءَ جي چڱن ڪمن سان منسوب ڪرڻ به اوترو ئي ڏکوئيندڙ آهي.

2. موجوده کي ماضيءَ سان ڳنڍڻ

ڪرما ۾ يقين ماڻهن کي حال ۽ ماضي جي وچ ۾ لاڳاپا قائم ڪرڻ جي اجازت ڏئي ٿو جتي اهي لاڳاپا غير ضروري ۽ غير منطقي آهن. اسان ان ڳالهه کي توهم پرستيءَ ۾ به ڏسندا آهيون.

انسان کي شين جو احساس ڪرڻ جي گهڻي خواهش هوندي آهي ۽ هو سماجي سببن کي غير سماجي واقعن سان منسوب ڪرڻ لاءِ وڏي حد تائين وڃي سگهن ٿا.

جيڪڏهن ڪجهه سٺو ٿئي توهان کي، اهي چوندا ته اهو ٿيو ڇو ته توهان سٺو آهيو. جڏهن توهان سان ڪجهه خراب ٿئي ٿي، اهي چوندا ته اهو ٿيو آهي ڇو ته توهان خراب آهيو. اهو لڳ ڀڳ ائين آهي جيئن سماجي رشتن تي سندن توجهه کين ڪائنات جي پيچيدگيءَ ڏانهن انڌو ڪري ڇڏيندي آهي.

اهي ڪنهن ٻئي امڪان جي باري ۾ سوچي به نٿا سگهن. سماجي طور تي ترقي يافته نسل مان توهان ٻي ڪهڙي اميد رکي سگهو ٿا، صحيح؟

اهي چونڊيل طور تي ماضي جا سماجي واقعا ياد ڪندا، ڪرما جي ’قانون‘ کي ثابت ڪرڻ جي ڪوشش ڪندا.

هڪ ضرور صرف موجوده ۽ ماضي جي وچ ۾ لاڳاپا قائم ڪرڻ جي ڪوشش ڪريو جتي اهڙي ڪنيڪشن جي ضرورت آهي.

3. انصاف ۽ اطمينان

ماڻهو اهو مڃڻ چاهين ٿا ته اهي هڪ انصاف واري دنيا ۾ رهن ٿا جتي هر ڪنهن کي اهو ملي ٿو جيڪو هو مستحق آهي. . ٻيهر، اهو پڻ ادا ڪري ٿو انهن جي ڪنٽرول جي ضرورت ۾. جيستائين اهي منصفانه آهن، انهن کي انهن جي سماجي ۾ منصفانه علاج ڪيو ويندوگروهه.

جيڪڏهن ماڻهن سان ناانصافي ڪئي وڃي، اهي هميشه انصاف حاصل نٿا ڪري سگهن، خاص طور تي جيڪڏهن اهي طاقت جي پوزيشن ۾ نه آهن. اهڙي صورتحال ۾، اهو يقين ڪرڻ ته ڪرما ظالم جو خيال رکندو انا ۽ انصاف جي فطري احساس ٻنهي جي مدد ڪري ٿو.

اسٽاڪ ۾ سيڙپڪاري کي وساريو، ڪرمڪ سيڙپڪاري جي ڪوشش ڪريو

جڏهن ماڻهو چڱا ڪم ڪن ٿا ، اهي محسوس ڪن ٿا ته انهن هڪ ڪارمي سيڙپڪاري ڪئي آهي جنهن لاءِ انهن کي بعد ۾ واپسي حاصل ڪرڻ جي اميد آهي. محققن ان کي سڏيو آهي ڪرمي سيڙپڪاري جو مفروضو .

جيڪو اسان هن وقت تائين بحث ڪيو آهي ان جي مطابق، هڪ مطالعي مان معلوم ٿيو آهي ته جڏهن ماڻهو اهم ۽ غير يقيني نتيجن کي ڪنٽرول نٿا ڪري سگهن، اهي آهن. ٻين جي مدد ڪرڻ جو وڌيڪ امڪان آهي.2

هي وضاحت ڪري ٿو ته ڇو ڪجهه نوڪري ڳولڻ وارا پنهنجي درخواست جي آخري فيصلي کان اڳ خيرات لاءِ چندو ڏيندا آهن. ۽ ڇو شاگرد امتحانن کان اڳ اوچتو مذهبي بڻجي وڃن ٿا، سٺو ماڻهو ٿيڻ جو واعدو ڪن ٿا ۽ پنهنجين غلطين تي توبهه ڪن ٿا.

ڪرما ۽ خودغرضيءَ ۾ يقين

ڪرما ۾ يقين خود غرضي کي گهٽائي ٿو ۽ ماڻهو بڻائي ٿو. ٻين جي مدد ڪرڻ جو وڌيڪ امڪان، پر صرف ان ڪري جو اهڙو عقيدو کين بعد ۾ وڌيڪ خود غرض ٿيڻ ۾ مدد ڪري ٿو. اهو انهن تڪرارن کي ظاهر ڪري ٿو جيڪي گروپ جي ميمبرن جي وچ ۾ موجود آهن، خود غرضي جي اندروني قوتن ۽ هڪ گروهه ۾ رهندڙن کي توازن رکڻو پوندو.

اڪثر ڪري، انسان صرف هڪ ٻئي جي حد تائين پرهيزگاري ڏيکاري ٿو. اهي توهان جي مدد نه ڪري رهيا آهن جيڪڏهن توهان انهن جي مدد نه ڪندا، جيستائين توهان هڪ مائٽ نه آهيو.

انسانن لاءِپاڻ حقيقت کان وڌيڪ بي خود آهن، انهن کي ڪرما جي تعمير کي ايجاد ڪرڻو پيو. ڪنهن جي مدد ڪرڻ جيڪو توهان جي مدد نه ڪندو آهي قيمتي آهي.

جيڪڏهن توهان سمجهو ٿا ته ڪجهه ڪائناتي قوت توهان جي خرچن کي بعد ۾ پورو ڪندي (دلچسپيءَ سان)، توهان کي هاڻي پنهنجو پاڻ تي خرچ ڪرڻ جو وڌيڪ امڪان آهي. اهو هاڻي ايترو ڏکيو ناهي.

ٻين جي مدد ڪرڻ بغير ڪنهن به شيءِ جي واپسي جي اميد رکڻ يقينن سٺو لڳندو آهي، پر مون اڃا تائين دنيا ۾ ان جو ثبوت نه ڏٺو آهي.

آخري لفظ

جڏهن ته يقين ڪرما ۾ شايد بي نظير لڳي، اهو ڪيترن ئي ماڻهن لاء نفسياتي مسئلا پيدا ڪري ٿو. اهو انهن کي حقيقت ڏانهن انڌو ڪري ٿو ۽ انهن جي مسئلن کي حل ڪرڻ جي صلاحيت کي متاثر ڪري ٿو. ان کان به وڌيڪ، جڏهن انهن سان ڪجهه خراب ٿئي ٿو، اهي سمجهن ٿا ته اها انهن جي غلطي آهي جيتوڻيڪ اهو واضح طور تي نه آهي.

جيئن مون هن مضمون کي ختم ڪيو، مان تسليم ڪريان ٿو ته مان ڳجهي طور تي اميد ڪريان ٿو ته مون کي خراب ڪرما نه ملي. debunking karma.

References

1. Furnham, A. (2003). انصاف واري دنيا ۾ ايمان: گذريل ڏهاڪي ۾ تحقيق جي ترقي. شخصيت ۽ انفرادي اختلاف , 34 (5), 795-817.
2. Converse, B. A., Risen, J. L., & ڪارٽر، ٽي جي (2012). ڪرما ۾ سيڙپڪاري: جڏهن چاهيو ته مدد کي وڌايو وڃي. نفسياتي سائنس ، 23 (8)، 923-930.