Byłem częścią zespołu, który organizował festyn na naszej uczelni. Regularnie spotykaliśmy się, aby być na bieżąco z postępami. Podczas jednego ze spotkań, kiedy jedliśmy lunch, lider zespołu mruknął: "On jest taki cichy. Mało mówi", mówiąc o mnie.

Pamiętam, jak się czułem.

Czułem się zaatakowany i wyróżniony. Dano mi odczuć, że coś jest ze mną nie tak. Czułem silną potrzebę obrony. Ale nie mogłem wymyślić nic, co mógłbym powiedzieć. Więc milczałem, zachowując się tak, jakby jego komentarz mnie nie dotyczył. Ale w środku płonąłem.

Podczas gdy to się działo, koleżanka z drużyny "uratowała" mnie z tej sytuacji - powiedziała:

"Może i nic nie mówi, ale bardzo ciężko pracował. Patrz na jego pracę, a nie na to, co mówi".

Chociaż usłyszałem to z ulgą, nie mogłem otrząsnąć się z zażenowania, które poczułem. Przywołało to wspomnienia z dzieciństwa i okresu nastoletniego, kiedy byłem wyjątkowo nieśmiały i cichy. Od tego czasu bardzo się zmieniłem, a ten nagły powrót do mojej dawnej osobowości zmusił mnie do myślenia:

Dlaczego mój spokój przeszkadzał liderowi zespołu?

Czy był celowo obraźliwy?

Dlaczego ludzie mówią: "Dlaczego jesteś taki cichy?" do cichych ludzi?

Powody, dla których jesteś taki cichy

Aby zrozumieć psychologię cichej osoby, musimy zagłębić się w jej stan psychiczny. Przyjrzyjmy się motywacjom i powodom, dla których ciche osoby są ciche. Starałem się stworzyć wyczerpującą listę wszystkich powodów, abyś mógł wybrać te, które odnoszą się do Ciebie. Wiele z nich się pokrywa.

1. introwersja

Introwersja dosłownie oznacza "zwrócony do wewnątrz". Ludzie, którzy są introwertykami, mają osobowość zwróconą do wewnątrz. Są skupieni na sobie przez większość czasu i mają bogate życie wewnętrzne. Introwertycy są myślicielami, a czasem nawet przesadnymi myślicielami.

Ponieważ tak wiele dzieje się w ich umysłach, introwertycy mają niewiele miejsca na interakcje społeczne. Dlatego też mają tendencję do bycia cichymi ludźmi.

2. lęk społeczny

Lęk społeczny wynika z przekonania, że dana osoba nie jest w stanie poradzić sobie z interakcjami społecznymi. Zwykle występuje w przypadku nieznajomych i dużych grup ludzi. Ktoś, kto odczuwa lęk społeczny, może nawet dostać ataku paniki i zwymiotować przed wygłoszeniem przemówienia.

Przekonanie, że jesteś społecznie nieudolny, zmusza cię do nieangażowania się społecznie. Stajesz się cichy.

3) Nieśmiałość

Nieśmiałość nie jest tym samym, co introwersja lub lęk społeczny. Może jednak współistnieć z introwersją i lękiem społecznym. Nieśmiałość wynika ze wstydu i strachu. Czujesz, że nie jesteś wystarczająco dobry, aby rozmawiać z ludźmi. Kiedy jesteś nieśmiały, chcesz mówić, ale nie możesz, ponieważ brakuje ci pewności siebie.

4. aktywne słuchanie

Niektórzy ludzie słuchają więcej niż mówią w rozmowach. Prawdopodobnie zdali sobie sprawę, że mogą dowiedzieć się więcej, jeśli będą więcej słuchać. Ich mądrość czyni ich cichymi.

5) Próby

Niektórzy ludzie potrzebują czasu, aby znaleźć odpowiednie słowa do wyrażenia swoich uczuć i opinii. Ćwiczą w myślach to, co chcą powiedzieć. Introwertycy często to robią. Ćwiczą rzeczy, które ekstrawertycy mogą powiedzieć bez zastanowienia i z łatwością.

Często ćwiczą, co powiedzieć i jak to powiedzieć, nie dochodząc do tego, jak to powiedzieć, a gdy 50 lat później dochodzą do idealnie sformułowanego zdania, jest już za późno.

6. nie mając nic do powiedzenia

Możliwe, że powodem, dla którego ktoś milczy podczas rozmowy, jest to, że nie ma nic do powiedzenia. Naprawdę nie ma nic do powiedzenia. Nie wiem, dlaczego ludzie uczestniczący w rozmowie oczekują, że każdy będzie miał opinię na temat rozmowy.

7. nie mając nic wartościowego do powiedzenia

Istnieje subtelna, ale ważna różnica między tym a poprzednim punktem. Nie mając nic wartościowego do powiedzenia, masz coś do powiedzenia, ale nie sądzisz, że inni to docenią. Albo nie cenisz własnej opinii.

Uważasz, że nie możesz wnieść znaczącego wkładu do rozmowy.

8) Brak zainteresowania

Możesz być cicho, ponieważ nie interesuje Cię temat rozmowy i/lub osoby, z którymi rozmawiasz. W takim przypadku uważasz, że udział w rozmowie nie jest wart Twojego czasu i wysiłku. Nic na tym nie zyskasz.

9. strach przed oceną i krytyką

Strach przed osądem jest dużą częścią nieśmiałości i lęku społecznego, ale można go również doświadczać niezależnie. Możesz bać się mówić, co myślisz, ponieważ obawiasz się, że ludzie pomyślą, że jesteś głupi lub że twój pomysł jest zbyt nietypowy.

10. myślenie o czymś innym

Może być tak, że jesteś znudzony i nie masz na nic ochoty. Myślisz o tym, co zjesz na obiad lub o problemie, z którym borykasz się w rodzinie. Twoje zmartwienia i troski są dla ciebie ważniejsze niż rozmowa. Umysł stara się poświęcić swoją energię bardziej palącym sprawom.

11) Obserwacja

Jeśli nie jesteś zaangażowany w rozmowę, możesz być zajęty dogłębną obserwacją rzeczy. Być może znajdujesz się w sytuacji, w której zwykle się nie znajdujesz i odczuwasz niepokój. Niepokój prowadzi do nadmiernej czujności i skanowania otoczenia w poszukiwaniu potencjalnych zagrożeń.

12. niedopasowanie

Ludzie, którzy są uważani za cichych, zwykle mają osoby, z którymi otwierają się i rozmawiają bez końca. Porozmawiaj z cichą osobą o rzeczach, które ją interesują, a ujawni się zupełnie inna osoba. Kiedy są z ludźmi zaangażowanymi w małą rozmowę lub rzeczy, które ich nie interesują, czują się, jakby nie pasowali.

Kiedy czują, że nie pasują, nie mają ochoty się angażować.

13. zastraszony

Osoby wpływowe i o wysokim statusie mają tendencję do onieśmielania osób o niskim statusie. W rezultacie osoby o niskim statusie mają tendencję do milczenia w ich obecności. Rozmowa między równymi sobie przebiega płynniej. Dlatego nie możesz rozmawiać z szefem tak, jak rozmawiasz z przyjaciółmi.

14. arogancja

Jest to przeciwieństwo poprzedniego punktu. Rozmowa między nierównymi sobie osobami nie przebiega płynnie, ponieważ żadna ze stron nie ma ochoty na rozmowę. Osoba o niskim statusie nie ma ochoty na rozmowę, ponieważ jest onieśmielona. Osoba o wysokim statusie nie ma ochoty na rozmowę z powodu arogancji.

Arogancka osoba nie rozmawia, ponieważ uważa, że inni są poniżej niej. Chce rozmawiać tylko z równymi sobie. Unika kontaktu wzrokowego i rozmowy z tymi, którzy są niżej od niej.

15. ukrywanie

Możesz być cichy w kontekście społecznym, ponieważ chcesz się ukryć i nie ujawniać zbyt wiele o sobie. Może jesteś tajnym agentem, a może wiesz, że druga strona będzie próbowała wydobyć od ciebie informacje.

Plusy i minusy bycia cichym

Plusy:

• Sprawiasz wrażenie mądrej osoby
• Sprawiasz wrażenie uprzejmego
• Nie dzielisz się nadmiernie
• Nie mówisz nic głupiego
• Nie wpadasz w kłopoty przez to, co mówisz

Wady:

• Czujesz się samotny i opuszczony
• Ryzykujesz, że staniesz się nikim bez osobowości
• Sprawiasz wrażenie aroganckiego
• Sprawiasz wrażenie niezainteresowanego
• Ludzie myślą, że boisz się zabrać głos

Powód powiedzenia "Dlaczego jesteś taki cichy?".

Jak już zauważyłeś, istnieje wiele powodów, dla których ludzie są cisi. A bycie cichym ma swoje wady i zalety. Ponieważ istnieje wiele możliwych powodów bycia cichym, kiedy ludzie spotykają cichą osobę, nie mogą od razu dowiedzieć się, co jest tego przyczyną.

Czują więc pokusę, by rzucić pytanie "Dlaczego jesteś taki cichy?".

Ponieważ ludzie kierują się przede wszystkim emocjami, z listy powodów wymienionych powyżej wybierają najbardziej emocjonalne powody ciszy.

"Musi być zbyt nieśmiały, by mówić".

"Prawdopodobnie mnie nie lubi".

Mogą bardziej skupiać się na sobie niż na tobie.

Czy naprawdę dobrze jest być cicho?

Społeczeństwo w przeważającej mierze ceni ekstrawersję nad introwersją. Ogólnie rzecz biorąc, społeczeństwo ceni członków, którzy wnoszą największy wkład w społeczeństwo. Społeczeństwu trudno jest dostrzec, jak ciche osoby (takie jak naukowcy) wnoszą wkład poprzez swoją inteligencję i kreatywność.

Oczywiste jest jednak, że ekstrawertycy (tacy jak wykonawcy) wnoszą swój wkład poprzez rozrywkę.

Po części dlatego ci drudzy otrzymują o wiele wyższe wynagrodzenie.

Istnieje rosnący ruch przeciwko "tendencyjności ekstrawersji" społeczeństwa. Ludzie napisali książki broniące bycia cichym. Jeśli jesteś cichą osobą, decyzja o tym, czy chcesz taką pozostać, należy do Ciebie.

Jeśli bycie cichym przeszkadza ci w osiąganiu ważnych celów, co jest bardzo prawdopodobne, musisz stonować swoją cichość. Twoja cichość może być zbyt głośna dla społeczeństwa.

Jak już wspomniałem, w dzieciństwie byłem bardzo, bardzo cichy. Nigdy nie podniosłem ręki, by zabrać głos w klasie, aż do piątej klasy. W piątej klasie wydarzyło się coś, co było punktem zwrotnym w moim życiu.

Nasz nauczyciel zadał nam pytanie, na które nikt nie znał odpowiedzi. Było to pytanie z fizyki dotyczące magnetyzmu. Jako dziecko uwielbiałem nauki ścisłe i trochę czytałem na ten temat.

Miałem w głowie odpowiedź, ale nie byłem pewien, czy jest ona poprawna.

Nauczycielka była bardzo rozczarowana, że nikt nie potrafił odpowiedzieć na to pytanie. Powiedziała nawet, że nie będzie kontynuować nauczania, dopóki ta koncepcja nie będzie dla wszystkich jasna.

Niechętnie podniosłem rękę i zabrałem głos, ale wypowiedziałem odpowiedź do mojego kolegi z klasy siedzącego obok mnie. Chciałem wiedzieć, co myśli o mojej odpowiedzi. Gdy tylko ją usłyszał, podniósł rękę i wypowiedział moją odpowiedź.

Nauczyciel odetchnął z ulgą i był pod wielkim wrażeniem. Cała klasa klaskała dla mnie, ale przez mojego kolegę z klasy.

Jak każdy miłośnik nauki, byłem szczęśliwy, że poznałem prawdę, nawet jeśli nie otrzymałem pochwał. Ale ogólnie rzecz biorąc, doświadczenie to było bolesne i dało mi ogromną lekcję.

Nigdy więcej nie zawaham się odezwać, nigdy więcej nie zostanę tak zdeptany.