Ik maakte deel uit van het kernteam dat een feest organiseerde in onze universiteit. We hadden regelmatig vergaderingen om ons op de hoogte te houden van de voortgang. Tijdens deze ene vergadering, toen we aan het lunchen waren, flapte de teamleider eruit: "Hij is zo stil. Hij praat niet veel", terwijl hij het over mij had.

Ik weet nog hoe ik me voelde.

Het was vooral gêne. Ik voelde me aangevallen en buitengesloten. Ik kreeg het gevoel dat er iets mis met me was. Ik voelde die sterke drang om mezelf te verdedigen. Maar ik kon niets bedenken om te zeggen. Dus bleef ik stil en deed alsof zijn opmerking me niet raakte. Maar ik brandde van binnen.

Terwijl dit gebeurde, 'redde' een teamgenoot me uit de situatie. Ze zei:

"Hij zegt misschien niets, maar hij heeft heel hard gewerkt. Kijk naar zijn werk, niet naar zijn praatjes."

Hoewel dat een opluchting was om te horen, kon ik de verlegenheid die ik voelde niet van me afschudden. Het bracht herinneringen terug uit mijn kindertijd en tienerjaren toen ik extreem verlegen en stil was. Ik was sindsdien veel veranderd en deze plotselinge terugblik op mijn vroegere persoonlijkheid zette me aan het denken:

Waarom stoorde mijn stilte de teamleider?

Was hij opzettelijk kwetsend?

Waarom zeggen mensen tegen stille mensen: 'Waarom ben je zo stil?

Redenen waarom je zo stil bent

Om de psychologie van een stil persoon te begrijpen, moeten we in hun mentale toestand duiken. Laten we eens kijken naar de motivaties en redenen die stille mensen hebben om stil te zijn. Ik heb geprobeerd een uitputtende lijst te maken van alle redenen, zodat je de redenen kunt kiezen die op jou van toepassing zijn. Veel van deze redenen overlappen elkaar.

1. Introversie

Introversie betekent letterlijk 'naar binnen gekeerd'. Mensen die introvert zijn, hebben een persoonlijkheid die naar binnen gekeerd is. Ze zijn het grootste deel van de tijd op zichzelf gericht en hebben een rijk innerlijk leven. Introverte mensen zijn denkers en soms overdenkers.

Omdat er zoveel in hun hoofd omgaat, hebben introverte mensen weinig bandbreedte over voor sociale interacties. Daarom zijn het vaak stille mensen.

2. Sociale angst

Sociale angst komt voort uit de overtuiging dat iemand niet in staat is om te gaan met sociale interacties. Het komt meestal voor bij vreemden en grote groepen mensen. Iemand die sociaal angstig is, kan zelfs paniekaanvallen krijgen en overgeven voordat hij een toespraak houdt.

De overtuiging dat je sociaal onbekwaam bent, dwingt je om je niet sociaal te engageren. Je wordt stil.

3. Verlegenheid

Verlegenheid is niet hetzelfde als introversie of sociale angst. Maar het kan wel samengaan met introversie en sociale angst. Verlegenheid komt voort uit schaamte en angst. Je hebt het gevoel dat je niet goed genoeg bent om met mensen te praten. Als je verlegen bent, wil je wel praten maar kun je het niet omdat je te weinig zelfvertrouwen hebt.

4. Actief luisteren

Sommige mensen luisteren meer dan ze praten in gesprekken. Ze hebben zich waarschijnlijk gerealiseerd dat ze meer kunnen leren als ze meer luisteren. Hun wijsheid maakt ze stil.

5. Repeteren

Sommige mensen hebben tijd nodig om de juiste woorden te vinden om hun gevoelens en meningen te verwoorden. Ze repeteren mentaal wat ze willen zeggen. Introverte mensen doen dit vaak. Ze repeteren dingen die extraverte mensen zonder nadenken en met gemak kunnen zeggen.

Vaak blijven ze repeteren wat ze moeten zeggen en hoe ze het moeten zeggen, zonder dat ze het ook echt zeggen. Als ze dan 50 jaar later bij de perfect gemaakte zin komen, is het te laat.

6. Niets te zeggen hebben

Het is mogelijk dat de reden dat iemand stil is tijdens een gesprek is dat ze niets te zeggen hebben. Ze hebben echt niets te zeggen. Ik weet niet waarom mensen die deelnemen aan een gesprek verwachten dat iedereen een mening heeft over het onderwerp van het gesprek.

7. Niets te zeggen hebben dat de moeite waard is

Er is een subtiel maar belangrijk verschil tussen dit en het vorige punt. Niets te zeggen hebben dat de moeite waard is, betekent dat je wel iets te zeggen hebt, maar dat je denkt dat anderen er geen waarde aan zullen hechten. Of je hecht geen waarde aan je eigen mening.

Je gelooft dat je geen zinvolle bijdrage kunt leveren aan het gesprek.

8. Gebrek aan interesse

Je kunt stil zijn omdat je niet geïnteresseerd bent in het gespreksonderwerp en/of de mensen met wie je praat. In dit geval denk je dat bijdragen aan het gesprek je tijd en moeite niet waard is. Je zult er niets mee winnen.

9. Angst voor oordeel en kritiek

Angst om beoordeeld te worden is een groot onderdeel van verlegenheid en sociale angst, maar je kunt deze angst ook onafhankelijk ervaren. Je kunt bang zijn om je mening te geven omdat je bang bent dat mensen je stom vinden of dat je idee te ver gaat.

10. Aan iets anders denken

Het kan zijn dat je je verveelt en bent weggezonken. Je denkt na over wat je gaat eten of over het probleem waar je mee zit met je gezin. Je zorgen en zorgen zijn belangrijker voor je dan het gesprek waar het om gaat. De geest probeert zijn energie te steken in dringender zaken.

11. Observeren

Als je niet betrokken bent bij het gesprek, ben je misschien druk bezig met dingen diep te observeren. Misschien ben je in een situatie waar je je normaal niet in bevindt en voel je je een beetje angstig. Angst leidt tot hyperwaakzaamheid en het scannen van je omgeving op mogelijke bedreigingen.

12. Niet erbij horen

Mensen die als stil worden beschouwd, hebben meestal wel mensen met wie ze zich openstellen en eindeloos praten. Praat met een stil persoon over de dingen die hen interesseren en er komt een heel ander persoon tevoorschijn. Als ze bij mensen zijn die zich bezighouden met koetjes en kalfjes of dingen die hen niet interesseren, hebben ze het gevoel dat ze er niet bij horen.

Als ze het gevoel hebben dat ze er niet bij horen, hebben ze geen zin om zich in te zetten.

13. Geïntimideerd

Invloedrijke mensen met een hoge status hebben de neiging om mensen met een lage status te intimideren. Als gevolg daarvan hebben mensen met een lage status de neiging om stil te blijven in hun aanwezigheid. Gesprekken tussen gelijken verlopen soepeler. Dit is de reden waarom je niet met je baas kunt praten zoals je met je vrienden praat.

14. Arrogantie

Dit is het tegenovergestelde van het vorige punt. Een gesprek verloopt niet soepel tussen ongelijken omdat geen van beide partijen zin heeft om te praten. De persoon met een lage status heeft geen zin om te praten omdat hij geïntimideerd is. De persoon met een hoge status heeft geen zin om te praten omdat hij arrogant is.

De arrogante persoon praat niet omdat hij denkt dat anderen ondergeschikt aan hem zijn. Hij wil alleen met zijn gelijken praten. Hij vermijdt oogcontact en gesprekken met mensen onder hem.

15. Verbergen

Je kunt stil zijn in een sociale context omdat je je wilt verstoppen en niet te veel over jezelf wilt prijsgeven. Misschien ben je een undercoveragent, of misschien weet je dat de andere partij zal proberen informatie uit je te krijgen.

Voor- en nadelen van stil zijn

Voordelen:

• Je komt over als een wijs persoon
• Je komt beleefd over
• Je deelt niet te veel
• Je zegt niets stoms
• Je krijgt geen problemen met wat je zegt

Minpunten:

• Je voelt je eenzaam en buitengesloten
• Je loopt het risico een niemand zonder persoonlijkheid te worden
• Je komt arrogant over
• Je komt ongeïnteresseerd over
• Mensen denken dat je bang bent om je mond open te doen

De reden om te zeggen "Waarom ben je zo stil?"

Zoals je hebt gezien, zijn er veel redenen waarom mensen stil zijn. En stil zijn heeft zijn voor- en nadelen. Omdat er veel mogelijke redenen zijn om stil te zijn, kunnen mensen die een stil persoon tegenkomen niet meteen de reden achter hun stil zijn achterhalen.

Dus komen ze in de verleiding om de "Waarom ben je zo stil?" vraag te stellen.

Omdat mensen in de eerste plaats gedreven worden door emoties, kiezen ze uit de bovenstaande lijst van redenen de meest emotionele redenen voor jouw kalmte.

"Hij is vast te verlegen om te praten."

"Ze vindt me waarschijnlijk niet aardig."

Ze maken het misschien meer over zichzelf dan over jou.

Is het echt oké om stil te zijn?

De maatschappij waardeert extroversie overwegend boven introversie. Over het algemeen waardeert de maatschappij leden die het meest bijdragen aan de maatschappij. Het is moeilijk voor de maatschappij om te zien hoe stille mensen (zoals wetenschappers) bijdragen door hun intelligentie en creativiteit.

Maar het is duidelijk hoe extraverte mensen (zoals artiesten) bijdragen door middel van entertainment.

Dat is deels de reden dat de laatsten zoveel meer betaald krijgen.

Er is een groeiende beweging tegen deze 'extraversiebias' van de samenleving. Mensen hebben boeken geschreven waarin ze het stil zijn verdedigen. Als je een stil persoon bent, is het aan jou om te beslissen of je dat wilt blijven of niet.

Als stil zijn je belangrijke doelen in de weg staat, wat heel waarschijnlijk is, dan moet je je stil zijn afzwakken. Jouw stil zijn kan te luid zijn voor de maatschappij.

Zoals ik al zei, was ik heel erg stil in mijn jeugd. Ik stak nooit mijn hand op om te praten in de klas tot de vijfde klas. In de vijfde klas gebeurde er iets dat een keerpunt in mijn leven was.

Onze leraar had ons een vraag gesteld. Niemand wist het antwoord op die vraag. Het was een natuurkundige vraag over magnetisme. Als kind hield ik al van wetenschap en ik had wat gelezen over het onderwerp.

Ik had een antwoord in gedachten, maar ik wist niet zeker of het het juiste antwoord was.

De lerares was enorm teleurgesteld dat niemand die vraag kon beantwoorden. Ze zei zelfs dat ze niet verder zou gaan met lesgeven totdat dit concept voor iedereen duidelijk was.

Met tegenzin stak ik mijn hand op en sprak ik het antwoord uit tegen mijn klasgenoot die naast me zat. Ik wilde weten wat hij van mijn antwoord vond. Zodra hij het hoorde, stak hij zijn hand op en sprak mijn antwoord uit.

De lerares was opgelucht en erg onder de indruk. De hele klas klapte voor me, maar via mijn klasgenoot.

Zoals elke wetenschapsliefhebber was ik blij dat ik de waarheid had, ook al kreeg ik niet de lofbetuigingen. Maar al met al was de ervaring pijnlijk en leerde het me een enorme les.

Nooit meer zou ik aarzelen om mijn mond open te doen. Nooit meer zou ik zo onder de voet gelopen worden.