In dit artikel kijken we naar de lichaamstaal van oogcontact of hoe mensen hun ogen gebruiken om met elkaar te communiceren.

Ogen worden treffend omschreven als vensters naar de ziel omdat ze zoveel informatie overbrengen dat gesproken woorden soms een overbodige faculteit lijken in ons communicatierepertoire en alleen maar meer verwarring en misverstanden veroorzaken.

Ogen daarentegen brengen heel duidelijk over wat ze willen overbrengen in een mysterieuze universele taal die iedereen ter wereld begrijpt.

Oogcontact

Allereerst, waarom kijken we waar we naar kijken? Als je erover nadenkt, is het niet overdreven om te zeggen dat we kijken waar we heen willen. Met andere woorden, we kijken waar onze geest wil dat we naartoe gaan.

Oogcontact stelt ons in staat om te communiceren met de wereld. Alles wat we doen met iets om ons heen vereist dat we eerst dat ding waarmee we willen communiceren op waarde schatten.

Als je een kamer vol mensen binnenkomt en begint te praten zonder iemand in het bijzonder aan te kijken, zou iedereen in de war raken en sommigen zouden zelfs een psychiater kunnen bellen.

Goed oogcontact met de persoon met wie je praat, geeft hem of haar het gevoel dat je oprecht geïnteresseerd bent in een gesprek met hem of haar. Het toont ook respect en vertrouwen. Vertrouwen omdat we meestal vermijden om te kijken naar iets waar we bang voor zijn. Daarom vinden verlegen mensen het moeilijk om oogcontact te maken.

We zien waar we ons mee bezig willen houden

Meer oogcontact betekent meer interactie. Als een persoon jou meer oogcontact geeft dan aan andere leden van de groep, betekent dit dat hij meer interactie met je heeft of meer interactie met je wil. Merk op dat deze interactie zowel positief als negatief kan zijn.

Iemand die je langdurig aanstaart, kan geïnteresseerd in je zijn of een vijandige houding tegenover je hebben. Interesse zal hem motiveren om je te behagen, terwijl vijandigheid hem zal motiveren om je kwaad te doen. We staren naar mensen die we aardig vinden of mensen waar we boos op zijn.

Laten we ons richten op wat we leuk vinden

Als het om het tonen van interesse gaat, gaat er niets boven de ogen en de prikkelende tweeling boven de neus heeft romantische dichters, toneelschrijvers en schrijvers al eeuwenlang gefascineerd en geboeid.

Zoals eerder gezegd, zal de persoon die in je geïnteresseerd is je meestal meer oogcontact geven dan de anderen. Hun ogen zullen sprankelen als ze je zien.

Als we iemand zien die we leuk vinden, worden onze ogen gesmeerd zodat de ander ons aantrekkelijk vindt. Hun pupillen verwijden zich om meer licht binnen te laten zodat ze je zo volledig mogelijk kunnen aanschouwen.

Als ze iets interessants of grappigs zeggen, kijken ze je aan om je reactie te controleren. Dit doen we alleen met mensen met wie we intiem zijn of, zoals in dit geval, met de mensen met wie we intiem proberen te worden.

Iets uit het zicht houden

Het tegenovergestelde van wat we tot nu toe hebben besproken is ook waar. Als we kijken naar dingen die we leuk vinden of waar we interactie mee willen, blokkeren we ook de dingen die we niet leuk vinden of waar we geen interactie mee willen.

De meest voor de hand liggende manier om dit te doen is door simpelweg weg te kijken. Als we ergens van wegkijken, geeft dat aan dat we niet geïnteresseerd of bezorgd zijn, of dat we een negatieve houding hebben ten opzichte van dat ding.

Wegkijken betekent echter niet altijd dat de persoon oogcontact probeert te vermijden. Vaak kijkt iemand weg tijdens een gesprek om de helderheid van gedachten te verbeteren, omdat naar iemands gezicht kijken tijdens het praten kan afleiden. De context van de situatie moet in aanmerking worden genomen als er twijfel bestaat.

De minder voor de hand liggende manier waarop we iets onaangenaams aan ons zicht onttrekken is door uitgebreid met de ogen te knipperen of wat bekend staat als 'het ooglidgefladder'. Langdurig knipperen of ooglidgefladder is een poging van iemands onderbewustzijn om iets heimelijk aan het zicht te onttrekken.

Als iemand zich op de een of andere manier ongemakkelijk voelt in een situatie, kan hij snel met zijn ogen knipperen. Dit gebrek aan comfort kan het gevolg zijn van van alles - verveling, angst of desinteresse - alles wat onaangename gevoelens in ons veroorzaakt.

Het is gebruikelijk om te zien dat mensen hun knipperlicht verhogen als ze liegen of iets ongemakkelijks zeggen. Mensen onttrekken anderen ook het zicht als ze op hen neerkijken. Het sluiten van de ogen geeft hen een air van superioriteit als ze de verachtelijke persoon uit hun zicht verwijderen.

Daarom gaan de uitdrukkingen "Ga weg!" "Stop alsjeblieft!" "Dit is belachelijk!" "Wat heb je gedaan?!" vaak gepaard met scheelzien of kort dichtknijpen van de ogen.

We knijpen ook met onze ogen als we iets niet begrijpen ("ik 'zie' niet wat je bedoelt"), als we ons heel erg op één ding concentreren (waardoor we alle andere dingen uit ons zicht of uit onze gedachten verwijderen) en zelfs als we stemmen, geluiden of muziek horen die we niet leuk vinden!

We knijpen met onze ogen in fel zonlicht om de juiste hoeveelheid licht in onze ogen te krijgen zodat we goed kunnen zien, daar is niets psychologisch aan.

Doordringende ogen

Wanneer we ons onzeker voelen in een bepaalde situatie, willen we er natuurlijk aan ontsnappen. Daarvoor moeten we eerst wegkijken naar een beschikbare ontsnappingsroute. Maar omdat wegkijken een duidelijk teken van gebrek aan interesse is en duidelijk aangeeft dat we willen ontsnappen, proberen we onze poging om te zoeken naar ontsnappingsroutes te saboteren door niet weg te kijken.

Maar onze heimelijke zoektocht naar ontsnappingsroutes komt tot uiting in de draaiende beweging van onze ogen. De ogen die van links naar rechts draaien is eigenlijk de geest die op zoek is naar een ontsnappingsroute.

Als je iemand dit ziet doen tijdens een gesprek, betekent dit dat hij het gesprek saai vindt of dat hij zich onzeker voelt door iets wat je net hebt gezegd.

Het gebeurt ook als iemand niet begrijpt wat er gezegd wordt en het auditieve representatiesysteem van de hersenen gebruikt.