Jesteśmy zaprogramowani, aby szukać więzi z naszymi najbliższymi genetycznymi krewnymi - członkami naszej rodziny. Im więcej członków rodziny łączy się ze sobą i pomaga sobie nawzajem, tym większe są szanse na przetrwanie i reprodukcję ich puli genowej.

Innymi słowy, każdy z nas ma wbudowane oczekiwanie na pomoc i wsparcie ze strony najbliższych członków rodziny. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku relacji rodzic-dziecko.

Podczas gdy można być odłączonym od rodzeństwa i członków dalszej rodziny, kiedy ludzie mówią, że czują się odłączeni od swojej rodziny, zwykle mają na myśli rodziców.

Wynika to z faktu, że oczekiwania dotyczące zaspokojenia potrzeb są najwyższe w przypadku rodziców. Dzieci mają wysokie oczekiwania wobec swoich rodziców, ponieważ są od nich zależne przez długi czas, zanim będą w stanie same o siebie zadbać.

Powody poczucia rozłączenia z rodziną

Im większe oczekiwania, tym większe rozczarowanie (i rozłączenie). Kiedy dzieci uważają, że ich rodzice nie byli w stanie zaspokoić ich potrzeb, czują się od nich odłączone.

U podstaw ludzkiej natury leży poszukiwanie wzajemnych relacji, zarówno w rodzinie, jak i poza nią. Kiedy uważamy, że nasze potrzeby nie są zaspokajane w związku, pojawia się rozłączenie. Celem tych uczuć jest zmotywowanie nas do odejścia od związku w celu znalezienia lepszych, wzajemnie korzystnych relacji.

Przyjrzyjmy się kilku konkretnym powodom poczucia rozłączenia z rodziną:

1. nadużycie

Jeśli członkowie twojej rodziny znęcali się nad tobą w jakikolwiek sposób, prawdopodobnie poczujesz się od nich odłączony. Jesteśmy zaprogramowani nie tylko do szukania wzajemnie korzystnych relacji, ale także relacji nieszkodliwych. Odłączenie się od toksycznej relacji jest obroną, której umysł używa, aby zapobiec dalszym krzywdom.

2. zaniedbanie

Podczas gdy można stwierdzić, kiedy dochodzi do znęcania się, zaniedbanie jest bardziej subtelne. Rodzic może nie znęcać się, ale może, celowo lub nieumyślnie, zaniedbywać.

Dziecko potrzebuje miłości, czasu i innych zasobów od rodziców. Kiedy rodzice nie zaspokajają tych potrzeb, dziecko nie tworzy z nimi więzi.

Zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie może obejmować zarówno brak poświęcania dziecku odpowiedniej ilości czasu, jak i fizyczną i/lub emocjonalną nieobecność w jego życiu. Prowadzi to między innymi do emocjonalnego oderwania od relacji z rodzicami.1

3. uwięzienie

Zbliżamy się do ludzi, którzy zaspokajają nasze potrzeby i oddalamy się od tych, którzy tego nie robią. Jest jednak coś takiego, jak zbytnie zbliżenie się. Tak dzieje się w przypadku uwikłania.

W uwikłanej rodzinie członkowie rodziny są nadmiernie zależni od siebie nawzajem. Nie ma między nimi granicy, nie ma prywatności. Rodzice nie postrzegają swojego dziecka jako jednostki.

Dzieci zaczynają rozwijać własną tożsamość, gdy osiągają wiek nastoletni. Jeśli są związane z rodzicami, pojawia się konflikt między tym, kim są, a tym, kim chcą być, co prowadzi do rozłączenia.

4) Faworyzowanie przez rodziców

Rodzicielska faworyzacja ma miejsce, gdy jedno lub oboje rodziców faworyzuje jedno dziecko kosztem innych. Przekierowują swój czas, energię i inne zasoby na jedno dziecko kosztem innych dzieci. Zaniedbywane dzieci odbierają to i rozwijają urazę i brak więzi.

5) Zderzenie wartości

Kiedy nastolatkowie wyruszają w podróż, aby rozwinąć swoją tożsamość, muszą porzucić to, kim byli, aby stać się tym, kim chcą być. To, kim byli, zostało zapożyczone od ich rodziców, więc istnieje konflikt wartości między nimi a ich rodzicami.

Ponieważ trudno jest nawiązać kontakt z tymi, którzy nie podzielają twoich wartości, następuje rozłączenie.

6) Łączenie się z kimś innym

Jeśli twoi rodzice nie mogli opiekować się tobą w dzieciństwie z jakiegokolwiek powodu, prawdopodobnie członkowie dalszej rodziny wzięli to na siebie.

Chociaż oczekujemy opieki od naszych najbliższych krewnych genetycznych, możemy przywiązać się do każdego, kto się nami opiekuje.

Ostatecznie to, co liczy się dla przetrwania, to otrzymywanie miłości i opieki, a nie to, od kogo ją otrzymujemy. Dziecko nie może odrzucić pomocy członków dalszej rodziny, ponieważ pierwotne oczekiwania spoczywają na rodzicach.

Kiedy przywiązujesz się do kogoś, masz tendencję do odrywania się od kogoś innego. Jeśli członkowie dalszej rodziny troszczyli się o ciebie bardziej niż twoi rodzice, poczujesz się bardziej przywiązany do tych pierwszych.

7. brak kompetencji

Celem opieki rodzicielskiej jest rozwijanie u dzieci kompetencji, które pomogą im przetrwać i rozwijać się w świecie.2

Rodzice muszą nauczyć dzieci wielu umiejętności umysłowych, społecznych i życiowych. Jeśli tego nie zrobią, dzieci czują się nieprzygotowane do radzenia sobie z wielkim złym światem, w który muszą wkroczyć. Czują się pozbawione opieki rodzicielskiej.

Prowadzi to do niechęci i rozłączenia.

Oczywiście, gdy dzieci dorastają i wchodzą w większy kontakt ze światem, znajdują nauczycieli i mentorów, od których mogą się uczyć. Ale ten płomień niespełnionych oczekiwań rodziców pozostaje w nich żywy.

To dlatego, podziwiając swoich nauczycieli lub mentorów, ludzie często mówią takie rzeczy jak:

"Jest ojcem, którego nigdy nie miałem".

Zachowaj pełen szacunku dystans

Jeśli chodzi o rozłączanie się, jest ono inne w przypadku rodziny i przyjaciół. Kiedy rozłączasz się z przyjaciółmi lub z kimś zrywasz, możesz już nigdy o nich nie myśleć. Możesz czasami za nimi tęsknić, ale w większości przypadków będziesz szczęśliwy, że je odciąłeś.

Chociaż nie jest to niemożliwe, trudno jest zerwać więzi z rodziną. Jeśli to zrobisz, będziesz musiał poradzić sobie z poczuciem winy.

Nawet jeśli nie czujesz się związany z członkiem rodziny, nie polecam zrywania z nim więzi, jeśli nie możesz poradzić sobie z towarzyszącym temu poczuciem winy.

Zamiast tego powinieneś dążyć do utrzymania tego, co nazywam "pełnym szacunku dystansem". Traktujesz ich dobrze, szanujesz ich i wykonujesz swoje obowiązki, ale nie angażujesz się emocjonalnie. Nie robisz z nich dużej części swojego życia. Trzymasz ich na obrzeżach.

Pozostajesz odłączony i nie dążysz do ponownego połączenia.

Ta strategia doskonale sprawdza się w ochronie zdrowia psychicznego. Jeśli przywołasz dawne urazy, doprowadzi to tylko do niepotrzebnych konfliktów. Jeśli będziesz się z nimi kłócić i walczyć, mogą wykorzystać twoje kłótnie i walkę, aby wzbudzić w tobie poczucie winy.

Zachowując pełen szacunku dystans, nie dajesz im powodu do walki, jednocześnie zachowując swoje granice. Oszczędza ci to również poczucia winy związanego z odłączeniem się od bliskich krewnych genetycznych.

Referencje

1. Musetti, A., Grazia, V., Manari, T., Terrone, G., & Corsano, P. (2021). Powiązanie zaniedbania emocjonalnego w dzieciństwie z samotnością nastolatków związaną z rodzicami: różnicowanie siebie i innych oraz emocjonalne oderwanie od rodziców jako mediatory. Znęcanie się nad dziećmi & Zaniedbanie , 122 , 105338.
2. Geary, D. C., & Flinn, M. V. (2001). Ewolucja ludzkich zachowań rodzicielskich i ludzkiej rodziny. Rodzicielstwo , 1 (1-2), 5-61.