شاید یکی از رایج ترین حالت های بیهوشی که ممکن است با آن آشنا باشید حالت کما باشد. کما حالتی از بیهوشی است که فرد نمی تواند از آن بیدار شود. فردی که در حالت کما است نه بیدار است و نه آگاه. او زنده است اما قادر به پاسخگویی به محرک ها نیست.

شما ممکن است بتوانید با تکان دادن یا صحبت کردن با صدای بلند فرد خوابیده را از خواب بیدار کنید، اما این برای فردی که در کما است کارساز نخواهد بود.

افراد معمولاً وقتی به کما می‌روند آسیب شدید به سر را تجربه کنید که ممکن است باعث شود مغز در جمجمه به جلو و عقب حرکت کند و در نتیجه رگ‌های خونی و رشته‌های عصبی پاره شود.

این پارگی باعث متورم شدن بافت مغز می‌شود که به رگ‌های خونی فشار می‌آورد و جریان خون (و در نتیجه اکسیژن) به مغز را مسدود می‌کند.

این کمبود اکسیژن رسانی به مغز است. مغزی که به بافت های مغز آسیب می رساند و منجر به از دست دادن هوشیاری می شود که به صورت کما ظاهر می شود.

کما همچنین ممکن است در اثر سایر بیماری‌ها مانند آنوریسم و ​​سکته مغزی ایسکمیک ایجاد شود که همچنین باعث مسدود شدن اکسیژن رسانی به مغز می‌شود. انسفالیت، مننژیت، سطح قند خون پایین و بالا نیز می تواند منجر به کما شود.

درجات یا سطوح بیهوشی

اینکه فرد تا چه حد عمیق به بیهوشی می رود بستگی به شدت آسیب یا بیماری دارد. کما به خانواده ای از اختلالات به نام اختلالات هوشیاری تعلق دارد که نشان دهنده درجات مختلف ناهشیاری است.

بهاین نوع حالات بیهوشی را درک کنید، فرض کنید جک در حین تصادف دچار آسیب سر شد.

اگر مغز جک کاملاً از کار بیفتد، پزشکان می گویند که او مرگ مغزی شده است . این بدان معناست که او برای همیشه هوشیاری و توانایی تنفس را از دست داده است.

اگر جک به کما برود، مغز به طور کامل خاموش نمی شود، اما در سطح حداقلی کار می کند. او ممکن است قادر به تنفس باشد یا نباشد، اما نمی تواند به هیچ محرکی (مانند درد یا صدا) پاسخ دهد. او نمی تواند هیچ عمل ارادی انجام دهد. چشمان او بسته می ماند و در حالت کما چرخه خواب و بیداری وجود ندارد.

بگویید، پس از چند هفته ماندن در کما، جک علائم بهبودی را نشان می دهد. او اکنون می تواند چشمانش را باز کند، پلک بزند، بخوابد، بیدار شود و خمیازه بکشد. او همچنین ممکن است بتواند اندام های خود را حرکت دهد، گریمس کند و حرکات جویدن را انجام دهد در حالی که هنوز قادر به پاسخ دادن به محرک ها نیست. این حالت به عنوان حالت رویشی شناخته می شود.

جک به جای لغزیدن به حالت نباتی، ممکن است به حالتی که به عنوان حالت حداقل آگاهی شناخته می شود، لغزش کند. در این حالت جک می تواند رفتارهای غیر انعکاسی و هدفمند از خود نشان دهد اما قادر به برقراری ارتباط نیست. او به طور متناوب آگاه است.

اگر جک آگاه و بیدار باشد، می تواند بیدار شود و بخوابد، و حتی با چشم ها ارتباط برقرار کند، اما قادر به انجام اعمال ارادی (جزئی یا کامل) نباشد، در حالت قفل شده است. او به نوعی در خود محبوس استبدن.

بیهوشی عمومی که به بیماران داده می شود، آنها را موقتاً بیهوش می کند تا عمل ها و جراحی های بزرگ که در غیر این صورت می تواند بسیار دردناک باشد، انجام شود. بیهوشی عمومی را می توان به عنوان یک کمای برگشت پذیر ناشی از مصنوعی در نظر گرفت. گذار از ناخودآگاه به هوشیاری تحریک مغز از طریق درمان و ورزش می تواند به روند بهبودی کمک کند.

احتمالاً، مدارهای مغزی برای بازگرداندن عملکرد طبیعی خود نیاز به تحریک و فعال سازی دارند.

در واقع، یک مطالعه نشان داد که بیماران کما که داستان‌های آشنای تکرار شده توسط اعضای خانواده را می‌شنیدند به‌طور قابل‌توجهی سریع‌تر هوشیاری خود را بهبود می‌بخشند و بهبودی بهتری نسبت به کسانی داشتند که چنین داستان‌هایی را نشنیده بودند.3

هر چه فرد بیشتر در کما بماند، شانس بهبودی کمتر می‌شود، اما مواردی وجود دارد که افراد حتی پس از 10 سال و 19 سال از کما بهبود می‌یابند.

چرا افراد وارد حالت بیهوشی می شوند

در صورت عبور جریان بیش از حد از مدار، یک فیوز ایمنی در یک دستگاه الکترونیکی ذوب می شود و مدار را می شکند. به این ترتیب دستگاه و مدار از آسیب محافظت می‌شوند.

اغمای ناشی از آسیب تقریباً به همین روش عمل می‌کند، با این تفاوت که مغز به طور کامل خاموش نیست (مانند مرگ مغزی) اما در یک زمان کار می‌کند. حداقلسطح.

هنگامی که یک آسیب داخلی شدید توسط مغز شما تشخیص داده می شود، شما را به حالت کما می اندازد به طوری که از هرگونه حرکت احتیاطی بیشتر جلوگیری می شود، از دست دادن خون به حداقل می رسد و منابع بدن برای ترمیم یک مشکل بسیج می شود. تهدید فوری برای زندگی.4

از این نظر، کما بسیار شبیه به غش ناشی از تهدید است. در حالی که غش پاسخی به یک تهدید بالقوه است، کما پاسخی به یک تهدید واقعی است. در حالی که غش کردن مانع از آسیب دیدن شما می شود، کما آخرین تلاش ذهن شما برای نجات شما در زمانی است که واقعاً مجروح شده اید.

مراجع

1. Mikolajewska, E., & Mikolajewski، D. (2012). اختلالات هوشیاری به عنوان تأثیر احتمالی شکست فعالیت ساقه مغز - رویکرد محاسباتی. مجله علوم بهداشت ، 2 (2)، 007-018.
2. براون، E. N.، Lydic، R.، & شیف، N. D. (2010). بیهوشی عمومی، خواب و کما. مجله پزشکی نیوانگلند ، 363 (27)، 2638-2650.
3. دانشگاه نورث وسترن. (22 ژانویه 2015). صدای خانواده، داستان‌ها سرعت بهبودی کما را نشان می‌دهد. ScienceDaily. بازیابی شده در 8 آوریل 2018 از www.sciencedaily.com/releases/2015/01/150122133213.htm
4. Buss, D. (2015). روانشناسی تکاملی: علم جدید ذهن . انتشارات روانشناسی.