Jeśli kiedykolwiek doświadczyłeś nagłego uczucia, że umrzesz, wiesz, jak potężne jest to uczucie. Uderza cię jak cegła i wywołuje poczucie paniki. Chwilę temu zajmowałeś się swoimi zwykłymi sprawami. Nagle myślisz o swojej śmierci i o tym, co stanie się po śmierci.

W tym artykule przyjrzymy się temu, dlaczego czasami czujemy, że wkrótce umrzemy - siłom psychologicznym, które wywołują ten stan psychiczny i sposobom radzenia sobie z nim.

Powody, dla których czujemy, że śmierć jest blisko

1) Reakcja na niebezpieczeństwo

Wszystkie niebezpieczeństwa w życiu można sprowadzić do niebezpieczeństw zagrażających przetrwaniu lub reprodukcji. Wszystko, co zmniejsza nasze szanse na przetrwanie i reprodukcję, najbardziej nas niepokoi.

Kiedy napotkasz łagodne zagrożenie, możesz przymknąć na nie oko. Możesz nie potraktować go poważnie. Zwłaszcza jeśli niebezpieczeństwo jest odległe w czasie i przestrzeni (patrz syndrom Kasandry).

Ale nie można nie zwracać uwagi, gdy niebezpieczeństwo zagraża życiu. Śmierć przyciąga uwagę za kołnierz. Dlatego tak wiele horrorów i thrillerów wykorzystuje śmierć jako główny motyw.

Jeśli nikt nie umiera, nikogo to nie obchodzi.

Zmuszanie do myślenia o śmierci jest narzędziem, którego umysł używa, aby sprawić, że potraktujesz swoje pozornie łagodne zagrożenia bardziej poważnie.

Myśląc o najgorszym scenariuszu (śmierci), nawet jeśli szanse na to są niewielkie, możesz być lepiej przygotowany na stawienie czoła niebezpieczeństwu, przed którym stoisz.

Innymi słowy, myślenie, że wkrótce umrzesz, jest często przesadną reakcją na niebezpieczeństwo.

To dlatego słyszy się, jak ludzie mówią takie rzeczy:

"Spróbuj! Nie umrzesz!"

Albo gdy ktoś nagle hamuje, gdy widzi jelenia na ulicy:

"Przez chwilę myślałem, że umrę".

Ta osoba nie dramatyzuje, jej umysł sprawia, że myśli o śmierci i właśnie dlatego tak szybko reaguje na niebezpieczeństwo.

Kiedy nasze życie jest zagrożone, szybko reagujemy na niebezpieczeństwo. Kiedy myślimy, że śmierć jest blisko, jesteśmy bardziej zmotywowani, by coś z tym zrobić.

Śliskie zbocze negatywności

Jak wspomniano powyżej, jesteśmy bardziej zmotywowani do zwracania uwagi na negatywne rzeczy, aby być lepiej przygotowanym na najgorsze scenariusze.

Dlatego właśnie osoby doświadczające depresji, lęku, bólu i choroby mogą myśleć, że śmierć jest blisko.

Jedna negatywna myśl prowadzi do kolejnej i tworzy samonapędzający się cykl. Śliskie zbocze negatywności prowadzi osobę do myślenia, że umrze.

Krótko mówiąc, umysł jest jak:

Niebezpieczeństwo = śmierć!

2. wybiórcza pamięć o śmierci

Nie możemy jednak myśleć o śmierci przy najmniejszej niedogodności.

Nasze umysły doskonale radzą sobie z utrzymywaniem myśli o śmierci na dystans. Gdybyśmy nieustannie myśleli o naszej śmiertelności, trudno byłoby nam funkcjonować w świecie.

Umysł wykorzystuje strach przed śmiercią, aby popchnąć nas do działania - aby odeprzeć wszelkie niebezpieczeństwa, którym możemy stawić czoła, zagrażające życiu lub nie.

Ale kiedy nie doświadczamy bólu lub niebezpieczeństwa, mamy tendencję do zapominania o śmierci. Dopóki tego nie zrobimy.

Kiedy umiera ktoś, na kim nam zależy, jesteśmy wytrąceni z równowagi i przypominamy sobie o naszej śmiertelności.

Kiedy byłem na studiach, przedwcześnie zmarł jeden z seniorów. Wydarzenie to wywołało falę wstrząsów na uczelni. W grupie online, w której przeżywaliśmy żałobę, zapytałem, dlaczego ta śmierć tak bardzo nas dotyka, ale nie śmierć dzieci, które każdego dnia umierają w Afryce z powodu głodu i chorób.

Oczywiście spotkałem się z reakcją.

Później znalazłem odpowiedź.

Jesteśmy zaprogramowani, by troszczyć się o śmierć w naszej własnej grupie społecznej. W czasach przodków grupy społeczne były powiązane genetycznie. Dlatego dziś uważamy, że nasze grupy społeczne są powiązane genetycznie.

Dlatego śmierć kogoś, kto należy do naszej społeczności, rasy i narodu, dotyka nas bardziej. Myślimy, że straciliśmy jednego z naszych.

Utrata jednego z naszych bliskich nagle stawia nas twarzą w twarz z naszą własną śmiertelnością.

"Jeśli oni zginęli, to znaczy, że moja grupa jest zagrożona, a jeśli moja grupa jest zagrożona, to prawdopodobnie ja też zginę".

3. lęk przed śmiercią

Dlaczego w ogóle myślimy o śmierci?

Niektórzy teoretycy twierdzą, że robimy to ze względu na nasze zaawansowane zdolności poznawcze. Według nich ludzie są jedynym gatunkiem, który może myśleć o własnej śmierci dzięki wysoce rozwiniętym mózgom.

W rezultacie wszystko, co robimy, staje się bez znaczenia, ponieważ wszystko to zniknie po naszej śmierci. Tak więc lęk przed śmiercią wywołuje poczucie bezcelowości.

Ludzie zmniejszają swój lęk przed śmiercią, tworząc cel w swoim życiu. Tworzą dziedzictwo, które może przetrwać poza nimi. Chcą być pamiętani długo po ich śmierci - przetrwanie poza śmiercią.

4. życie bez celu

Nawiązując do poprzedniego punktu, czy to możliwe, że myślenie, że wkrótce umrzemy, jest sposobem naszego umysłu na popychanie nas do prowadzenia bardziej znaczącego życia?

Jeśli prowadzisz bezsensowne życie, twój umysł jest jak:

"Niebezpieczeństwo! Niebezpieczeństwo! Nie tak powinno się żyć".

Kto decyduje o tym, jak mamy żyć?

Nasze programowanie genetyczne.

Jako gatunek społeczny, jesteśmy zaprogramowani, aby wnosić wkład w naszą grupę. Wkład jest podstawową ludzką potrzebą. Jeśli nie wnosisz znaczącego wkładu w społeczeństwo, twój umysł może interpretować to jako brak celowego życia.

Co więc robi umysł, aby popchnąć cię do zmiany swojego życia?

Wykorzystuje myśli o zbliżającej się śmierci, aby ci o tym powiedzieć:

"Nie mamy czasu. Wpłać już teraz!".

5. izolacja społeczna

W czasach przodków izolacja społeczna oznaczała śmierć z głodu, chorób, drapieżników lub z rąk grup zewnętrznych.

To dlatego ludzie nienawidzą izolacji społecznej i pragną przynależności.

Jeśli twoja grupa społeczna odrzuciła cię, myśli o śmierci mogą zalać twój umysł, nawet jeśli żyjesz bezpiecznie w samotnej górskiej chacie.

Ludzie potrzebują innych ludzi, aby ich chronili, zwłaszcza przed śmiercią. Kiedy wracasz do swojego miasta lub wioski po długiej, samotnej wędrówce po jakimś odludnym obszarze, czujesz ulgę, widząc innych homo sapiens.

Krótko mówiąc, umysł jest jak:

Izolacja społeczna = śmierć!

6. wyczuwanie zagrożenia ze strony innych

Istnieją przykłady ludzi, którzy powiedzieli, że zamierzają umrzeć, a wkrótce potem zostali zabici. Skrzywdzili kogoś, kto się zemścił.

Istnieją stopnie krzywdzenia kogoś. Możesz to wyczuć, gdy krzywdzisz kogoś tak bardzo, że chce on twojej śmierci.

W tym przypadku myśli o zbliżającej się śmierci nie są przesadą, ale proporcjonalny reakcja na niebezpieczeństwo.

Jeśli jest coś, co możesz zrobić, aby naprawić sytuację, zdecydowanie powinieneś to zrobić.

Radzenie sobie z myślami o śmierci

Ludzie mają różne sposoby radzenia sobie z myślami i strachem przed śmiercią. Jeśli twój strach przed śmiercią jest wyłącznie strachem przed śmiercią i niczym więcej, możesz użyć pewnych ćwiczeń myślowych, aby sobie z tym poradzić.

Zaakceptowanie faktu, że umrzesz i nic nie możesz na to poradzić, pomaga.

Prowadzenie celowego życia również pomaga.

Jedna myśl, która mi pomogła, jest następująca:

"Kiedy będę na łożu śmierci, będę zadowolony, że przeżyłem swoje życie i nie traciłem czasu na myślenie o śmierci".

To stwierdzenie upiecze dwie pieczenie na jednym ogniu. Akceptujesz, że nie możesz nic z tym zrobić i skupiasz się na tym, co będzie najważniejsze w tych ostatnich chwilach.

Jak już wspomniałem, umysł doskonale radzi sobie z utrzymywaniem myśli o śmierci na dystans.