Mensen zijn sociale wezens met de hardwire om te geven om de zaken van andere mensen in hun sociale kringen. Dat is wat ons al duizenden jaren bezig houdt. Een ongewenst gevolg van deze neiging is nieuwsgierigheid.

Ik heb een apart stuk geschreven over wat mensen nieuwsgierig maakt dat je misschien wilt lezen.

Om een lang verhaal kort te maken, nieuwsgierigheid stelt mensen in staat om belangrijke informatie over anderen te verzamelen. Ze gebruiken die informatie om zichzelf met anderen te vergelijken, een idee te krijgen van hun eigen sociale status en uit te vinden hoe reproductief succesvol anderen zijn.

Mensen evolueerden in hechte, genetisch verwante groepen waarin de groepsleden sterk van elkaar afhankelijk waren voor hun overleving en voortplantingssucces. Naarmate de menselijke samenleving vorderde, werden de groepen steeds groter.

Het resultaat is dat een individu tegenwoordig in contact komt met veel mensen (in het echte leven, en meer nog op sociale media). De meeste van deze mensen behoren niet tot hun 'stam'. Toch blijft hun tribale neiging om hun neus te steken in de zaken van een ander stamlid.

Dus bemoeien ze zich uiteindelijk met de zaken van mensen die niet echt behoren tot wat zij als hun stam beschouwen.

Nabijheid en het delen van informatie

Hoeveel informatie iemand over zichzelf prijsgeeft, is evenredig met hoe dicht hij bij de ontvanger van die informatie staat.

Stel je voor dat er concentrische cirkels van nabijheid rond elke persoon zijn. Mensen die tot de binnenste cirkels of zones behoren, hebben toegang tot meer persoonlijke informatie over de persoon, terwijl mensen die tot de buitenste cirkels behoren, weinig toegang hebben.

Elke persoon die je tegenkomt behoort ofwel tot de:

1. Vreemdelingenzone

Mensen die in deze zone vallen hebben weinig of geen toegang tot je persoonlijke informatie. Nieuwsgierigheid van zulke mensen kan het ergste zijn en kan je zelfs agressief maken.

2. Kennismakingszone

De mensen in deze zone kennen jou en jij kent hen. Er is een minimale uitwisseling van persoonlijke informatie. Nieuwsgierigheid van mensen die tot deze zone behoren is ook onaanvaardbaar.

3. Vriendschapszone

In deze zone wordt veel persoonlijke informatie met elkaar gedeeld. Toch worden ook enkele belangrijke persoonlijke zaken geheim gehouden. We beschuldigen deze mensen zelden van nieuwsgierigheid.

4. Relatiezone

Mensen die tot deze zone behoren, zijn mensen die het dichtst bij je staan. Ze hebben toegang tot de meeste van je persoonlijke informatie. Ze zijn alleen verstoken van de inhoud van je gedachten die je nooit hebt gedeeld. Deze mensen worden bijna nooit beschuldigd van nieuwsgierigheid, tenzij ze een manier vinden om in je gedachten te gluren.

Hoe de nabijheidszones werken

Wanneer we onze persoonlijke gegevens met iemand delen, doen we dat op basis van hoe dicht we denken dat ze bij ons staan of hoe dicht we willen zijn.

Als je bijvoorbeeld een vriend probeert te veranderen in een geliefde, doe je dat door meer persoonlijke informatie met hem te delen. Je moedigt hem ook aan om meer persoonlijke informatie te delen zodat het een wederzijds iets wordt.

Op deze manier trek je ze van de vriendschapszone naar de relatiezone. Deze wederkerigheid is wat iemand in een bepaalde zone houdt.

Wil iemand in een zone blijven, dan moet de persoonlijke informatie die hij met je deelt in balans zijn met de evenredig persoonlijke informatie die u met hen deelt.

Als jij of zij zich terugtrekken uit het delen van persoonlijke informatie, gaan ze naar de buitenste zones. Als jullie beiden de hoeveelheid gedeelde persoonlijke informatie verhogen, gaan ze naar de binnenste zones.

Als ze van je verwachten dat je meer persoonlijke informatie deelt dan je zou moeten op basis van de zone waarin ze zich op dat moment bevinden, dan is dat hun poging om je op te dringen in je innerlijke kringen. Dit is nieuwsgierigheid.

Nieuwsgierige mensen verwachten dat je je persoonlijke informatie met hen deelt, ook al verwacht je dat niet ze Er is geen wederkerigheid hier. Ze stappen buiten de grenzen die jij voor hen hebt gesteld.

Hun poging om dichter bij je te komen (of 'zorg' te tonen) door naar je persoonlijke informatie te vragen, creëert een kunstmatige nabijheid waartegen je je moet verzetten.

Manieren om niet meer nieuwsgierig te zijn

Als je nieuwsgierig bent, stel je mensen persoonlijke vragen die ze niet van je verwachten op basis van de zone waarin je je bevindt.

In elke zone kunnen mensen alleen bepaalde soorten vragen stellen. Natuurlijk kun je proberen meer persoonlijke vragen te stellen en je een weg banen naar hun binnenste kringen. Maar dat kan alleen als ze je dat toestaan. Er moet sprake zijn van wederkerigheid.

Dit zijn de dingen die je kunt doen om niet meer nieuwsgierig te zijn:

1 Beoordeel hun reactie op je steeds persoonlijkere vragen

Een goede manier om te weten tot welke zone je behoort, is om hen steeds meer persoonlijke vragen te stellen. Als ze je vragen beantwoorden, geweldig. Je bent zeker in de zone waar je dacht dat je in zat. Of je kunt naar de zone gaan waar je naar toe wilt.

Als ze niet antwoorden, ben je waarschijnlijk nieuwsgierig. Als je mensen onder druk moet zetten om je vragen te beantwoorden, ga je zeker je boekje te buiten en ben je nieuwsgierig.

2. Opnieuw afstellen en kalibreren

Het is begrijpelijk dat je dichter bij iemand wilt komen of dat je wanhopig iets over hem of haar wilt weten. Als je buiten je grenzen probeert te treden en hij of zij duwt terug, pas je altijd aan. Vermijd het stellen van verdere innerlijke zone vragen en blijf bij je zone.

Af en toe wil je misschien informatie over jezelf delen die persoonlijker is dan de zone waarin je je op dat moment bevindt. Als ze blij zijn dat je deze informatie hebt gedeeld, zullen ze waarschijnlijk hetzelfde doen, waardoor je in de binnenste zones terechtkomt.

De sleutel is om zoveel mogelijk in je eigen zone te blijven en af en toe een poging te wagen om hun innerlijke zone binnen te gaan, te kijken hoe ze reageren en je opnieuw aan te passen.

3. De wederkerigheidstest

De beste manier om te bepalen of je nieuwsgierig bent, is om de wederkerigheidstest te gebruiken. Stel jezelf de volgende vragen:

"Hebben ze me eerder een soortgelijke vraag gesteld over hetzelfde onderwerp?"

"Zou ik hen antwoorden als ze mij een soortgelijke vraag stelden?"

Als het antwoord op een van de bovenstaande vragen "Nee" is, loop je het risico te nieuwsgierig te zijn.

4. Vermijd het stellen van vragen over evolutionair gevoelige onderwerpen

Mensen beschermen hun evolutionair gevoelige informatie het liefst tegen andere mensen. Zulke onderwerpen zijn onder andere:

• A Hechte relaties (bijv. "Zijn jij en X nog steeds samen?")
• Geld (bijv. "Hoeveel verdien je?")
• Gezondheid (bijv. "Wat waren de resultaten van uw diabetesonderzoek?")

Je moet altijd dubbel controleren of je in de juiste zone zit als je vragen stelt over deze onderwerpen.

Natuurlijk is dit 'zones van nabijheid' kader slechts een algemene richtlijn. Er zijn situaties waarin mensen persoonlijke informatie moeten delen met mensen die ze niet goed kennen.

Een ander voorbeeld is het delen van informatie over je relaties met een therapeut.

Interessant genoeg is het gevoel dat je dicht bij je therapeut staat een veel voorkomend fenomeen. Dat komt omdat je zoveel persoonlijke informatie met hem of haar hebt gedeeld dat je geest consistentie zoekt door hem of haar in een van je innerlijke zones te trekken.