Mensen geven meestal de voorkeur aan romantische partners in dezelfde leeftijdscategorie als zij. Dat is logisch, want door school, universiteit en werk komen we meer in contact met mensen in onze leeftijdscategorie.

Mensen van dezelfde leeftijd hebben vaak dezelfde partnerwaarden, oftewel hoe waardevol ze zijn op de datingmarkt.

Hoewel de meeste mensen graag een partner met een veel hogere partnerwaarde zouden hebben om meer te krijgen dan ze geven, paren ze met mensen die een partnerwaarde hebben die vergelijkbaar is met die van hen.

Paren aan een partner met dezelfde partnerwaarde geeft stabiliteit aan romantische relaties. Als je immers heel aantrekkelijk bent en eindigt met een niet-zo-aantrekkelijke persoon, zul je het gevoel hebben dat je een slechtere deal hebt gemaakt en beter hebt verdiend.

Natuurlijk is fysieke aantrekkelijkheid slechts één (maar belangrijke) bepalende factor voor de waarde van een partner. Leeftijd is een andere belangrijke factor.

Dit artikel bespreekt waarom relaties met leeftijdsverschillen meestal niet werken, waarom ze het stigma oproepen dat ze oproepen en hoe je dat stigma kunt overwinnen.

De zeldzaamheid van relaties tussen leeftijdsgroepen

De zeer lage frequentie van relaties met leeftijdsverschillen suggereert dat ze uitdagender en moeilijker vol te houden moeten zijn dan een relatie met dezelfde leeftijd. De meeste mensen geven niet de voorkeur aan relaties met grote leeftijdsverschillen.

Het gemiddelde leeftijdsverschil tussen heteroseksuele partners is drie jaar, waarbij de man ongeveer drie jaar ouder is dan de vrouw.

Leeftijd verhoogt de partnerwaarde van een man en verlaagt die van een vrouw. Een oudere man is meer deskundig, ervaren, emotioneel en financieel stabiel. Vrouwen geven over het algemeen de voorkeur aan deze kwaliteiten in een ideale partner.

Na een bepaald punt maakt leeftijd een man minder fysiek aantrekkelijk, maar dit wordt min of meer gecompenseerd door zijn verworven middelen.

Wanneer mannen vrouwen kiezen, hechten ze veel waarde aan fysieke aantrekkelijkheid en jeugdigheid (vruchtbaarheid). Ouderdom maakt een vrouw minder vruchtbaar. Ze stoppen met vruchtbaar zijn wanneer ze in de menopauze komen in hun veertiger jaren.

Daarom zie je vaak oudere mannen met veel jongere vrouwen, maar niet andersom.

Studies tonen aan dat zowel mannen als vrouwen tevreden zijn wanneer vrouwen getrouwd zijn met oudere mannen.1

Waarom relaties met grote leeftijdsverschillen niet werken

Mensen lijken het prima te vinden als de man een paar jaar ouder is dan de vrouw, maar als dit leeftijdsverschil meer dan tien jaar bedraagt, gaan de wenkbrauwen omhoog en verschijnen er rimpels in de neus uit afkeer.2

De maatschappij stigmatiseert relaties waarbij het leeftijdsverschil tussen de partners meer dan tien jaar is, omdat ze de relatie als ongelijkwaardig beschouwen.3

Als er een minimaal leeftijdsverschil is tussen de partners, wordt de relatie als gelijkwaardiger ervaren. Elke partner brengt iets in.

Als het leeftijdsverschil daarentegen groot is, maakt de ene partij misbruik van de andere. Dit geldt vooral voor een oudere vrouw met een veel jongere man.4

Aangezien ze weinig of niets te bieden heeft op het gebied van vruchtbaarheid, moet ze hem wel uitbuiten.

Familie, vrienden en andere goedbedoelende mensen raden je af om een relatie met een grote leeftijdsverschil aan te gaan. Ze uiten zorgen zoals:

"Als je tienerzoon naar de middelbare school gaat, is je man oud genoeg om zijn opa te zijn."

Mensen die grote leeftijdsverschillen nastreven riskeren sociale afkeuring en kunnen verstoten worden door hun familie. Voor sommigen zijn die kosten te hoog en kiezen ervoor om niet door te gaan met de relatie.

Het kan een perfect rationele beslissing zijn, want uit onderzoek blijkt dat hoe groter het leeftijdsverschil, hoe ontevredener getrouwde partners zijn.5

Stigma's hebben altijd een kern van waarheid. Je vrienden en familie zijn misschien oprecht bezorgd om je en hun advies kan heel zinnig zijn.

Maar je moet begrijpen waar dit allemaal vandaan komt.

Geluk vs Voortplanting

De maatschappij zorgt er in de eerste plaats voor dat je je voortplant, zelfs als je daar geluk voor moet opofferen. Als je ziet hoe snel de menselijke bevolking zich heeft uitgebreid, lijkt het erop dat de maatschappij haar werk goed heeft gedaan.

Reproduceren maakt gelukkig, geen twijfel mogelijk. Dat is tenslotte het ultieme doel van genen. De evolutie heeft ervoor gezorgd dat we graag fokken.

Soms botst de behoefte aan voortplanting echter met onze andere behoeften. Op dat moment moet je beslissen wat je prioriteit krijgt.

Veel mensen geven bijvoorbeeld de voorkeur aan banen waar ze een hekel aan hebben om middelen te krijgen voor het grootbrengen van nakomelingen. Ze willen op veilig spelen en riskeren algeheel ongeluk voor het geluk van de voortplanting. Raad eens wie hen aanmoedigt om deze weg in te slaan? De maatschappij.

Maar mensen die een carrière kiezen die ze leuk vinden, zijn over het algemeen veel gelukkiger.

Het is niet zo dat ze zich niet willen voortplanten, maar ze geloven dat voortplanten één van de vele factoren is die bijdragen aan hun geluk.

De maatschappij wil dat je voortplanting prioriteit geeft boven al het andere. Je kunt een partner kiezen met wie je een groot leeftijdsverschil hebt, maar je geniet van hun gezelschap. De maatschappij kan het niet schelen dat je van hun gezelschap geniet.

De maatschappij wil dat je een partner kiest met wie je de beste kansen hebt om nakomelingen groot te brengen, of je het nu leuk vindt om tijd met je partner door te brengen of niet.

Je mag dan wel gelukkig zijn in je relatie met leeftijdsverschil, maar je vrienden en familie maken zich alleen maar zorgen of je al dan niet succesvol nakomelingen met hen kunt grootbrengen.

Ze denken aan toekomstige scenario's waarin je problemen zou kunnen ondervinden en maken zich zorgen over je tienerzoon die nog geboren moet worden.

Nogmaals, hun zorgen kunnen legitiem zijn, maar je moet begrijpen waar ze allemaal om draaien. Als het te gênant voor je is om je 70-jarige man de vader van je tienerzoon te laten zijn, ga je gang en beëindig de relatie. Uiteindelijk ligt de beslissing bij jou.

Zou je een partner kiezen met wie je niet gelukkig bent, maar met wie je wel nakomelingen kunt grootbrengen, of zou je de voorkeur geven aan een partner met wie je wel gelukkig bent, maar die op andere gebieden misschien wat kleine problemen heeft?

Idealiter wil je iemand kiezen met wie je gelukkig kunt zijn en met wie je ook succesvol nakomelingen kunt grootbrengen. Maar als je moest kiezen, wat zou je dan doen?

Wat wil je?

Als je een relatie hebt met een groot leeftijdsverschil tussen jou en je partner, wil ik dat je nadenkt over waarom je deze relatie bent aangegaan.

Stel jezelf vragen als:

• Heb ik een instemmende relatie of ben ik gemanipuleerd?
• Krijg ik minder dan ik geef?
• Waar zie ik deze relatie naartoe gaan?
• Zijn we allebei tevreden met waar deze relatie naartoe gaat?
• Is deze relatie het waard om voor te vechten?

Uiteindelijk hangt het succes van een relatie meer af van hoe compatibel en gelukkig je met elkaar bent en minder van leeftijd. Hoewel zeldzaam, zijn er voorbeelden van succesvolle relaties met een groot leeftijdsverschil.

Referenties

1. Groot, W., Den Brink, V., & Maassen, H. (2002). Leeftijds- en opleidingsverschillen in huwelijken en hun effecten op levenstevredenheid. Tijdschrift voor Geluksstudies , 3 (2), 153-165.
2. Lehmiller, J. J., & Christopher, R. A. (2008). Commitment in age-gap heterosexual romantic relationships: A test of evolutionary and socio-cultural predictions. Kwartaalblad Psychologie van de vrouw , 32 (1), 74-82.
3. Collisson, B., & De Leon, L. P. (2020). Perceived inequity predicts prejudice towards age-gap relationships. Huidige psychologie , 39 (6), 2108-2115.
4. Lehmiller, J., & Agnew, C. (2011). May-December paradoxes: An exploration of age-gap relationships in western society.
5. Lee, W. S., & McKinnish, T. (2018). De huwelijkstevredenheid van koppels van verschillende leeftijd. Tijdschrift voor bevolkingseconomie , 31 (2), 337-362.