مون کي پهريون ڀيرو ’ٽي وار بندر‘ بابت ڪجهه بي ترتيب ڪتاب ۾ معلوم ٿيو، جيڪو مون ننڍپڻ ۾ پڙهيو هو. پهريون بندر اکيون ڍڪي ٿو، ٻيو ڪنن کي ڍڪي ٿو ۽ ٽيون وات ڍڪي ٿو. انهن بندرن کي جيڪا حڪمت ڏيڻي آهي، اها اها آهي ته توهان کي ’ڪو برائي نه ڏس‘، ’ڪو برائي نه ٻڌو‘ ۽ ’ڪو برائي نه ڳالهايو‘. سبب. عقل کي وساريو، اهي توهان کي جسماني ٻولي بابت گهڻو ڪجهه سيکاري سگهن ٿا.

جڏهن اسين ٻار هئاسين، اسان سڀني ٽن عقلمند بندرن وانگر ڪم ڪيو. جيڪڏهن اسان ڪا اهڙي شيءِ ڏٺي جيڪا اسان کي پسند نه هئي يا ان کان ڊڄندا هئاسين، اسان پنهنجي اکين کي هڪ يا ٻنهي هٿن سان ڍڪيندا هئاسين. جيڪڏهن اسان ڪجهه ٻڌو جيڪو اسان ٻڌڻ نٿا چاهيون، اسان پنهنجن ڪنن کي ڍڪي ڇڏيو ۽ جيڪڏهن اسان کي پاڻ کي ڳالهائڻ کان روڪڻ گهرجي، جيڪو اسان ڳالهائڻ نٿا چاهيون، اسان پنهنجا وات ڍڪيندا هئاسين.

جڏهن اسان وڏا ٿي ويا آهيون ۽ پاڻ کان وڌيڪ باشعور ٿي وڃو، اهي اشارا تمام واضح طور تي نظر اچن ٿا. تنهن ڪري اسان انهن کي تبديل ڪريون ٿا ته جيئن انهن کي وڌيڪ نفيس ۽ ٻين لاءِ گهٽ واضح ڪري سگهجي.

ڪو به برائي نه ڏسو

بالغن جي طور تي جڏهن اسان ڪنهن صورتحال کان ’لڪائڻ‘ چاهيون ٿا يا ڪنهن شيءِ کي ڏسڻ نٿا چاهيون، اسان اکين کي ڇڪيندا آهيون يا ان جي چوڌاري واري علائقي کي ڇڪيندا آهيون، عام طور تي هڪ آڱر.

سر کي جھڪائڻ يا ڦرڻ ۽ ابرو کي ڇڪڻ هن اشاري جي سڀ کان عام طور تي مشاهدو ڪيل شڪل آهي. ان کي مثبت تشخيص جي اشارو سان پريشان نه ٿيڻ گهرجي جتي ڪابه ڇڪڻ شامل ناهي (صرف هڪ اسٽروڪڀنڀور جي ڊگھائي پار).

اها اشارو مردن ۾ عام آهي ۽ هو اهو ان وقت ڪندا آهن جڏهن هو شرمسار، ناراض، پاڻ کي باشعور محسوس ڪندا آهن، اهڙي ڪا به شيءِ جيڪا کين ڪنهن ڏنل صورتحال کان ’لڪائڻ‘ چاهيندي هجي.

جڏهن ڪو ماڻهو ڪوڙ ڳالهائي رهيو آهي ته هو لاشعوري طور ان شخص کان لڪائڻ جي ڪوشش ڪري سگهي ٿو جنهن سان هو ڪوڙ ڳالهائي رهيو آهي ۽ ان ڪري هو اهو اشارو ڪري سگهي ٿو. بهرحال، توهان کي محتاط هجڻ گهرجي. اهو پڻ ٿي سگهي ٿو ته هو صرف نروس آهي.

ڏسو_ پڻ: هومو فوبيا جا 4 سبب

جيڪڏهن توهان سمجهو ٿا ته هن وٽ ڪوڙ ڳالهائڻ جو ڪو سٺو سبب نه هو ۽ شرمسار ٿيڻ يا گھٻرائڻ جو ڪو به سبب نه هو، ته پوءِ توهان هن کان موضوع بابت وڌيڪ پڇڻ جي ڪوشش ڪريو ته جيئن هن جي ’لڪائڻ‘ جي اصل سبب معلوم ٿئي.

<3 جڏهن اهي معاملو ٻڌن ٿا، اهي پنهنجن ٻنهي ڪنن کي پنهنجن هٿن سان ڍڪيندا آهن ۽ چوندا آهن، "اها وڏي ڳالهه آهي، اهو ڪجهه ڏسڻ جهڙو آهي". ڇا توهان کي يقين ڏياريو ويندو ته انهن ڊيل کي پسند ڪيو؟ بلڪل نه.

انهي اشارو بابت ڪجهه توهان کي بند ڪري ٿو. اھو ئي سبب آھي جو ماڻھو پنھنجن ڪنن کي ان وقت وڌيڪ نفيس انداز ۾ ڍڪيندا آھن جڏھن انھن کي اھو پسند نه ھوندو آھي جيڪو اھي ٻڌندا آھن، انھيءَ لاءِ ته ٻيا ان کي سڃاڻي نه سگھن. اهو غير شعوري طور تي ٿئي ٿو ۽ ٿي سگهي ٿو ته هو مڪمل طور تي بي خبر هجن ته هو ڇا ڪري رهيا آهن.

ڏسو_ پڻ: استحقاق انحصار سنڊروم (4 سبب)

ڪنهن کي ڍڪڻ بدران، بالغ ماڻهو ڪنن کي ڇهڻ، ان کي ڇڪڻ، ڇڪڻ، رڱڻ، ڇڪڻ، ان کي ڇڪڻ، ان کي ڇڪڻ، ان کي ڇڪڻ، ٻڌڻ جي بجاءِ. يا ان جي چوڌاري واري علائقي- پاسي واري ويسڪرز يا گال. جيڪڏهن اهي هڪ ڪنڌ پائڻ وارا آهن،اهي شايد ان سان گڏ هجن يا ان کي ڇڪي سگهن.

ڪجهه ماڻهو ڪنن جي سوراخ کي ڍڪڻ لاءِ پوري ڪن کي اڳيان جھڪائيندا آهن، ايتري قدر جو تمام گهڻو غير واضح مقصد لاءِ!

جڏهن توهان ڪنهن سان ڳالهائي رهيا آهيو ۽ اهي ڪن ٿا. هي اشارو، ڄاڻو ته ڪا شيء انهن کي بند ڪري رهي آهي يا اهو صرف هڪ خارش ٿي سگهي ٿو. اڪيلو تناظر توهان کي هڪ اشارو ڏيڻ گهرجي ته ڇا اهو صرف هڪ خارش هئي يا نه.

اڃا به، تصديق ڪرڻ لاءِ، ڪجهه وقت کان پوءِ وري موضوع جو ذڪر ڪريو ۽ ڏسو ته اهو شخص وري سندن ڪنن کي ڇهي ٿو يا ڪا ٻي ’لڪائي‘ جسماني ٻولي استعمال ڪري ٿو. پوءِ توهان کي پڪ سان خبر پوندي.

ماڻهو اهو اشارو ڪندا آهن جڏهن انهن محسوس ڪيو ته انهن ڪافي ٻڌو آهي يا انهن سان متفق نه آهن جيڪي ڳالهائيندڙ جي چوڻ آهي. هڪ ماڻهو جيڪو ڪوڙ ڳالهائيندو آهي اهو اشارو پڻ ڪري سگهي ٿو ڇاڪاڻ ته اهو هن جي مدد ڪري ٿو پنهنجي غير شعوري طور تي پنهنجن لفظن کي بلاڪ ڪرڻ ۾. ان صورت ۾، هن جو ذهن اهڙو آهي، ”مان پاڻ کي ڪوڙ نه ٿو ٻڌي سگهان، اهو ڪرڻ هڪ ’برائي‘ ڪم آهي. هن جي پنهنجي لفظن، هن کي اهو اشارو ڪرڻ جو امڪان آهي.

بڇڙو نه ڳالهاءِ

0>هيءَ ساڳي ڪهاڻي وات سان آهي. وات کي ظاھر ڪرڻ بجاءِ، بالغ ماڻھو پنھنجي وات کي پنھنجي آڱرين سان مختلف ھنڌن تي ڇڪيندا آھن يا ان جي آس پاس واري علائقي کي ڇڪيندا آھن. اهي شايد پنهنجي آڱر کي عمودي طور تي بند ٿيل چپن تي رکي سگهن ٿا (جيئن ”شش…چپ رهو“ ۾)، پاڻ کي ڳالهائڻ کان روڪين ٿا جيڪي انهن جي خيال ۾ ڳالهائڻ نه گهرجي.

بحث ۾ يا اندرڪا به اهڙي ڳالهه ٻولهه، جيڪڏهن ڪنهن ماڻهوءَ ڪجهه دير تائين نه ڳالهايو آهي ۽ اوچتو کيس ڳالهائڻ لاءِ چيو وڃي ٿو، ته هو ٿورو جھجھڪ محسوس ڪري سگھي ٿو. اھا جھجڪ ھن جي جسماني ٻولي مان نڪرندي ٿي سگھي ٿي ته وات کي معمولي ڇڪڻ يا رڱڻ جي صورت ۾.

ڪجهه ماڻهو ڪوڙي کنگهه ڏئي وات کي ڍڪڻ جي اشاري کي لڪائڻ جي ڪوشش ڪندا آهن. مثال طور، ڪنهن پارٽيءَ ۾ يا ڪنهن ٻئي اهڙي سماجي ماحول ۾، جيڪڏهن توهان جو دوست توهان کي X بابت ڪو گندو ننڍڙو راز ٻڌائڻو آهي، ته هو کنگهندو، پنهنجو وات ڍڪيندو ۽ پوءِ توهان کي ان بابت ٻڌائيندو، خاص ڪري جيڪڏهن X به موجود هجي.

جڏهن توهان ڪنهن سان ڳالهائي رهيا آهيو ۽ هو ڪنهن نه ڪنهن طريقي سان پنهنجي وات کي ڍڪي رهيا آهن، تڏهن ٿي سگهي ٿو اهي ڪنهن راءِ کان پاسو ڪري رهيا هجن يا اهي شايد توهان جي چوڻ سان متفق نه هجن. سامعين جا ميمبر جيڪي پنهنجي وات کي ڍڪيندا آهن جڏهن اهي ڳالهائيندڙ کي ٻڌندا آهن عام طور تي اهي ئي هوندا آهن جيڪي تقرير ختم ٿيڻ کان پوءِ سڀ کان وڌيڪ شڪي سوال اٿاريندا آهن.

تقرير دوران، انهن جو ذهن ائين هوندو آهي ته، ”هو ڇا آهي؟ چوڻ؟ مان ان سان متفق نه آهيان. پر مان هن کي روڪي نٿو سگهان. ڪنهن کي ڳالهائڻ ۾ مداخلت ڪرڻ ’برائي‘ آهي. هن کي ختم ڪرڻ ڏيو.“

اسان جڏهن حيران يا صدمي ۾ به پنهنجو وات ڍڪيندا آهيون پر اهڙين حالتن جا سبب مختلف ۽ واضح هوندا آهن. اهو به ذهن ۾ رکو ته ڪجهه ماڻهو عادتاً پنهنجي اکين، ڪنن يا وات کي ڇهندا هوندا ۽ ان جو ان طريقي سان ڪو به واسطو نه هوندو آهي جيئن اهي محسوس ڪري رهيا آهن. ان ڪري مان چوان ٿو ته حوالو سڀ ڪجهه آهي.