این مقاله به معنای حرکات مربوط به سر زبان بدن مانند خاراندن سر، خاراندن یا مالیدن پیشانی، و بستن دست ها در پشت سر بحث خواهد کرد. بیایید با خاراندن سر یا مو شروع کنیم.

وقتی سر خود را با استفاده از یک یا چند انگشت در بالای سر، پشت یا کنار سر خود می‌خارانیم، این حالت احساسی سردرگمی را نشان می‌دهد هر دانش آموزی را که سعی می کند یک مشکل دشوار را حل کند تماشا کنید و احتمالاً این حرکت را مشاهده خواهید کرد.

برای مشاهده این حرکت مکانی بهتر از سالن امتحان وجود ندارد، جایی که دانش‌آموزان معمولاً هنگام دریافت برگه سؤال گیج می‌شوند.

به‌عنوان یک معلم، زمانی که تلاش می‌کنید برای توضیح مفهومی برای دانش‌آموزان خود و آن‌ها سر خود را می‌خراشند، باید سعی کنید مفهوم را به گونه‌ای دیگر توضیح دهید.

گاهی ممکن است دانش‌آموز به جای استفاده از انگشتان، از چیزی مانند خودکار، مداد استفاده کند. یا خط کش برای خاراندن سرشان. پیام منتقل شده در همه موارد مختلف یکسان است - سردرگمی.

خراشیدن یا مالیدن پیشانی

خاراندن یا سیلی زدن یا مالیدن پیشانی معمولاً نشان دهنده فراموشی است. وقتی به سختی سعی می کنیم چیزی را به خاطر بسپاریم، اغلب پیشانی خود را می خراشیم یا سیلی می زنیم.

با این حال، این ژست همچنین زمانی انجام می شود که فردی تحت هر نوع ناراحتی روانی باشد که ناشی از درگیر شدن در هر فعالیت ذهنی دشواری مانند تفکر است.سخت است.

بیایید با آن روبرو شویم: فکر کردن برای بسیاری از ما سخت است. این برتراند راسل بود که گفت: «بیشتر مردم زودتر از آنکه فکر کنند خواهند مرد. در واقع آنها این کار را می کنند.»

هر فعالیتی که نیاز به تلاش ذهنی دارد می‌تواند فرد را وادار کند که پیشانی خود را بخراشد و نه فقط زمانی که می‌خواهد چیزی را به خاطر بیاورد، که همچنین می‌تواند سخت باشد.

برای مثال، اگر شما از کسی سوال سختی بپرسید، ممکن است موها (گیج شدن) یا پیشانی خود را بخراشند. اگر پاسخ را بدانند و سعی کنند آن را به خاطر بیاورند، ممکن است پیشانی خود را بخراشند. اگر برای یافتن راه حل باید سخت فکر کنند (ناراحتی روانی)، ممکن است پیشانی خود را نیز خاراندن کنند.

توجه داشته باشید که فکر کردن زیاد روی یک مشکل لزوماً به معنای حالت سردرگمی نیست. همچنین، زمینه موقعیت را در نظر داشته باشید. گاهی اوقات فقط به این دلیل که احساس خارش می کنیم، سر خود را می خاریم.

ناراحتی روانی نیز زمانی ایجاد می شود که مردم شما را آزار دهند یا آزار دهند. وقتی سیر شدید، پیشانی‌تان را می‌خارانید یا بدتر از آن، به منبع آزار و ناراحتی‌تان حمله می‌کنید.

مطمئنم که حداقل در فیلم‌ها مشاهده کرده‌اید که وقتی یک نفر کاملاً در حین مکالمه عصبانی می شوند، قبل از مشت زدن یا سیلی زدن به فرد مزاحم، کمی پیشانی خود را می خارند.

بنابراین اگر با شخصی صحبت می کنید و او مرتباً بدون اینکه چیزی بگوید پیشانی خود را می خاراند، احتمال زیادی وجود دارد. شما هستیداذیت کردن آنها

قلاب کردن دست ها در پشت سر

این حرکت تقریباً همیشه در حالت نشسته انجام می شود و دارای دو تغییر است. یکی با آرنج‌های باز و دیگری با آرنج‌هایی که در حدود 90 درجه به سمت صفحه بدن هستند.

وقتی شخصی دست خود را در پشت سر خود با آرنج‌های باز قلاب می‌کند، احساس اعتماد به نفس می‌کند، مسلط و برتر. این ژست پیام را منتقل می کند: «من مطمئن هستم. من همه را می دانم. من تمام جواب ها را دارم. من مسئول اینجا هستم من رئیس هستم.»

وقتی شخصی یک کار دشوار را به پایان می رساند، مثلاً در رایانه، ممکن است این حرکت را در حالی که نشسته است انجام دهد. آنها همچنین ممکن است کمی به عقب متمایل شوند تا نشان دهند که از یک کار خوب انجام شده رضایت دارند. یک مافوق ممکن است این ژست را زمانی که یکی از زیردستان درخواست مشاوره می کند، انجام دهد.

وقتی کسی را به خاطر کار بزرگش تعریف می کنید، ممکن است فوراً این موقعیت زبان بدن را به خود بگیرد. می توانید مطمئن باشید که تعریف و تمجید شما باعث شده که آنها احساس خوبی نسبت به خودشان داشته باشند.

اگرچه این ژست نشان دهنده اعتماد است، اما برای مصاحبه های شغلی توصیه نمی شود زیرا می تواند موقعیت برتر مصاحبه کننده را تهدید کند. تهدید مصاحبه کننده آخرین کاری است که هر متقاضی شغلی مایل به انجام آن است.

"این به طرز باورنکردنی تکان دهنده است"

وقتی دست هایمان را پشت سر خود می بندیم و آرنج های خود را به سمت جلو می زنیم، نشان دهنده ناباوری است و غافلگیری ناخوشایند سورپرایز بسیار عالی که ما هستیممتمایل به کفر و انکار.

این پیام را مخابره می کند: "این باور نکردنی است. نمی تواند درست باشد. من به‌طور تکان‌دهنده‌ای ناامید شده‌ام.»

اغلب با پایین آوردن یا دور شدن قسمت بالایی بدن و بسته شدن چشم‌ها همراه است، زیرا ما ناخودآگاه جلوی شوک یا غافلگیری را می‌گیریم که تحمل آن بیش از حد است. گاهی اوقات دست ها به جای پشت سر در بالای سر بسته می شوند.

بیایید به این ژست از دیدگاه تکاملی نگاه کنیم. تصور کنید شما یک شکارچی هستید و در حالی که به آرامی روی علف های بلند راه می روید، نگاه خود را به طعمه خیره می کنید. شما منتظر زمان مناسب برای حمله، زمان مناسب برای پرتاب نیزه خود هستید.

ناگهان پلنگی از درختی نزدیک به سمت شما می پرد. آن را تصور کنید و سعی کنید تجسم کنید که واکنش فوری شما چه خواهد بود. بله، شما از پلنگ خم می‌شوید و دست‌هایتان را پشت سرتان می‌بندید.

این ژست از پشت ظریف سر شما محافظت می کند و آرنج ها از هر گونه آسیبی که ممکن است از جلو به صورت وارد شود جلوگیری می کند. آسیب هایی مانند فرو رفتن چنگال های پلنگ در صورت شما.

امروزه ما انسان ها کمتر با چنین موقعیت هایی مواجه می شویم اما در زمان اجدادی ما نسبتاً رایج بود. بنابراین این پاسخ در روان ما ریشه دوانده است و هر زمان که با موقعیتی مواجه می شویم که از نظر عاطفی ما را شوکه می کند از آن استفاده می کنیم حتی اگر هیچ خطر فیزیکی واقعی نداشته باشد.

در دوران مدرن، این ژست زمانی انجام می شود که فرد تکان دهنده می شنودخبرهایی مثل فوت یکی از عزیزان هنگامی که فردی که در یک تصادف مجروح شده است سریعاً به اورژانس بیمارستان منتقل می شود، ممکن است نزدیک یا دوست او را در حال انجام این حرکت در منطقه انتظار ببینید.

وقتی یک بازیکن فوتبال گلی را از دست می دهد، این حرکت را انجام می دهد تا شوکه و ناباوری خود را نشان دهد. "این غیر ممکن است. چطور میتونستم از دست بدم؟ من خیلی نزدیک بودم."

این ویدیوی تلفیقی از گل های از دست رفته را تماشا کنید و چندین بار متوجه این حرکت خواهید شد، از جمله ژست نمایشی توسط مربی.

چیز جالب این است که حتی اگر تیم مورد حمایت آنها یک فرصت حیاتی را از دست بدهد یا ضربه بزرگی متحمل شود، حتی ممکن است مشاهده کنید که طرفداران این حرکت را انجام می دهند. مهم نیست که آنها در سکوها هستند یا در اتاق نشیمن خود بازی را از تلویزیون تماشا می کنند.

وقتی در حال تماشای فیلم‌های هیجان‌انگیز، برنامه‌های تلویزیونی یا مستند هستید، و با صحنه‌ای مواجه می‌شوید که شما را شوکه می‌کند، ممکن است متوجه شوید که این حرکت را انجام می‌دهید.