Waarom noemen koppels elkaar honing, suiker of liefje?

Waarom vragen je vrienden om een 'traktatie' als je goed nieuws over jezelf vertelt?

Meer in het algemeen, waarom vieren mensen zoals ze vieren? Waarom eten mensen van verschillende culturen over de hele wereld snoep, chocolade en andere lekkernijen als ze feest vieren?

In deze post slaan we al deze vliegen in één klap.

Dopamine is de naam van het spel

Bijna iedereen die geïnteresseerd is in de werking van de hersenen kent deze naam - dopamine. Het heeft een soort rockster-status in de neurowetenschappen. Het is zo beroemd dat zelfs als iemand een heel klein beetje over de hersenen weet, de kans groot is dat hij of zij over dopamine heeft gehoord.

Dopamine is een neurotransmitter die vrijkomt in de hersenen wanneer we plezier ervaren.

Daarnaast wordt het geassocieerd met beweging, aandacht en leren. Maar de associatie met het plezier- en beloningssysteem van de hersenen is wat verantwoordelijk is voor de bekendheid.

In eenvoudige, niet-technische bewoordingen: als je iets plezierigs ervaart, maken je hersenen dopamine vrij en als je dopamineniveaus hoog zijn, word je high en heb je een 'dopamine rush' ervaren.

Oké, wat heeft dat ermee te maken?

Ons brein is in wezen een associatiemachine. Elke informatie of sensatie die het tegenkomt, doet het denken: "Wat lijkt hierop?" "Waar doet dit me aan denken?"

Onze hersenen zijn erop ingesteld om ons een dopaminestoot te geven als we iets eten, vooral als het suikerrijk of vet is.

Suiker omdat het een directe energiebron is en vet omdat het voor langere tijd in ons lichaam wordt opgeslagen. Dit was essentieel voor onze overleving in voorouderlijke tijden toen het gebruikelijk was om dagen, weken of zelfs maanden zonder voldoende voedsel te zitten.

Wat ik probeer te zeggen is dat smakelijk eten ons een dopaminestoot geeft. Bijgevolg heeft ons brein een dopaminestoot sterk geassocieerd met smakelijk eten. Dus alles wat ons een dopaminestoot geeft, anders dan eten, zal ons aan eten doen denken!

Nu is liefde een plezierig gevoel en geliefden geven elkaar voortdurend een dopaminestoot. Als we liefhebben of bemind worden, voelen we ons 'beloond'.

"Aha! Ken ik dat gevoel?" roept je geest uit, "Het is hetzelfde gevoel dat ik krijg als ik lekker eet."

Dus als je je geliefde "liefje" of "schat" of "suiker" noemt, roepen je hersenen gewoon de oude associatie op. Het is niet alleen romantische en seksuele liefde, maar alles wat we leuk vinden heeft de neiging om deze associatie op te roepen. Je hoeft alleen maar te kijken naar de taal die we gebruiken om dat te begrijpen.

Een peuter die woorden verkeerd uitspreekt wordt beschouwd als zoete Je kunt veel over iemand zeggen aan de hand van zijn of haar smaak in films, als er iets goeds gebeurt willen we een behandelen Een aantrekkelijk persoon is een snoep voor het oog Als we ons vervelen, proberen we dingen te doen die kruid omhoog ons leven... Ik kan nog wel even doorgaan.

De overeenkomst tussen seks en eten

Seks roept meer dan wat dan ook de oeroude associatie van dopamine met voedsel in onze hersenen op. Vanuit evolutionair perspectief komt overleven op de eerste plaats en pas als dat is gewaarborgd, kan een seksueel voortplantend organisme op zoek gaan naar partners.

Zonder twijfel speelt voedsel de belangrijkste rol in de overleving van een organisme. Het kan overleven zonder seks, maar niet zonder voedsel.

Maar toch is de dopaminestoot die we ervaren door seks zo hoog dat het ons sterker dan wat dan ook doet denken aan lekker eten.

Er is een reden waarom mensen zowel seks als eten "hebben". Als een vrouw een aantrekkelijke man ziet, kan ze zeggen: "Umm... hij is heerlijk" alsof ze de nieuwste ijssmaak probeert en een man kan zeggen: "Ze is lekker" alsof ze de maaltijd is die hij laatst at in een Chinees restaurant.

Als zowel eten als seks ons een krachtige dopaminestoot geeft (omdat het onze belangrijkste drijfveren zijn), is het veilig om aan te nemen dat alles wat plezierig is, behalve eten en seks, ons ook aan seks zou moeten doen denken, net zoals het ons aan eten doet denken.

Om dit te bevestigen hoeven we niet verder te kijken dan taal. Het is fascinerend hoe mensen dingen en ideeën die niets met seks te maken hebben 'sexy' vinden.

"Liefdadigheid is sexy", "Zorgen voor dieren is sexy", "Vrijheid van meningsuiting is sexy", "Het nieuwste model van de iPhone is sexy", "Porsche heeft sexy looks", "Eerlijkheid is sexy", "Gitaar spelen is sexy" en miljarden andere dingen en activiteiten.

Vreemd genoeg gebruiken we zelden het alomtegenwoordige bijvoeglijk naamwoord 'sexy' als we lekker eten beschrijven. Een reep lekkere chocolade is gewoon lekker, niet sexy.

Voedsel sexy noemen lijkt raar. Misschien komt het omdat, zoals ik al eerder zei, overleven (voedsel) een sterkere en meer fundamentele drang is dan seks en een sterkere drang kan ons niet herinneren aan een iets minder sterke drang.