چرا زوج‌ها یکدیگر را عسل یا شکر یا شیرین صدا می‌زنند؟

چرا وقتی شما یک خبر خوب در مورد خودتان اعلام می‌کنید، دوستانتان درخواست «تذکر» می‌کنند؟

به طور کلی تر، چرا مردم به شیوه ای که جشن می گیرند جشن می گیرند؟ چرا افراد مختلف با فرهنگ های مختلف در سراسر جهان هنگام جشن گرفتن شیرینی، شکلات و سایر غذاهای لذیذ می خورند؟

در این پست، همه این پرندگان را با یک سنگ می کشیم.

دوپامین همان ماده غذایی است. نام بازی

تقریباً هر کسی که به عملکرد مغز علاقه دارد با این نام آشنا است - دوپامین. در علوم اعصاب نوعی وضعیت ستاره راک دارد. آنقدر معروف است که حتی اگر کسی کمی در مورد مغز بداند، احتمال اینکه درباره دوپامین شنیده باشد زیاد است.

دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که وقتی لذت می بریم در مغز آزاد می شود.

علاوه بر این، با حرکت، توجه و یادگیری همراه است. اما ارتباط آن با سیستم لذت و پاداش مغز عامل شهرت آن است.

به عبارت ساده و غیر فنی، وقتی چیزی لذت بخش را تجربه می کنید، مغز شما دوپامین ترشح می کند و زمانی که سطح دوپامین شما بالا است. شما بالا می‌روید- گفته می‌شود که یک "هجوم دوپامین" را تجربه کرده‌اید.

خب، چه ربطی به چیزی دارد؟

ذهن ما اساساً یک ماشین تداعی کننده است. هر اطلاعات یا احساسی که به دست می‌آید باعث می‌شود اینگونه پیش برود: «چیستشبیه این؟» "این مرا یاد چه چیزی می اندازد؟"

مغز ما به سختی می تواند وقتی چیزی می خوریم، به ما دوپامین می دهد، به خصوص اگر شیرین یا چرب باشد.

قند زیرا منبع فوری انرژی و چربی است زیرا برای مدت طولانی در بدن ما ذخیره می شود. این برای بقای ما در زمان اجدادی که معمول بود روزها، هفته‌ها یا حتی ماه‌ها بدون عرضه کافی غذا می‌رفتیم، ضروری بود.

چیزی که می‌خواهم بگویم این است که غذای خوشمزه به ما دوپامین می‌دهد. در نتیجه، ذهن ما به شدت افزایش دوپامین را با غذاهای خوشمزه مرتبط کرده است. بنابراین هر چیزی که به غیر از غذا باعث افزایش دوپامین شود، حتماً ما را به یاد غذا می اندازد!

اکنون عشق یک احساس لذت بخش است و عاشقان به طور مداوم به یکدیگر دوپامین می دهند. وقتی دوست داریم یا دوست داریم، احساس "پاداش" می کنیم.

«آها! من این حس را می شناسم؟» ذهن شما فریاد می زند، "این همان احساسی است که وقتی غذای خوب می خورم."

بنابراین وقتی معشوق خود را "عزیز" یا "عسل" یا "قند" صدا می زنید، مغز شما فقط ارتباط باستانی خود را به یاد می آورد. . این فقط عشق عاشقانه و جنسی نیست، بلکه هر چیزی که ما دوست داریم تمایل به استناد به این ارتباط دارد. برای فهمیدن این موضوع فقط باید به زبانی که ما استفاده می کنیم نگاه کنید.

کودکی که کلمات را اشتباه تلفظ می کند شیرین در نظر گرفته می شود، شما می توانید از سلیقه< کسی چیزهای زیادی در مورد آنها بگویید. 5> در فیلم‌ها، وقتی اتفاق خوبی می‌افتد، ما می‌خواهیم درمان ،یک فرد جذاب یک چشم شیرینی است، زمانی که ما حوصله‌مان سر می‌رود، به دنبال انجام کارهایی هستیم که به زندگی‌مان خوش می‌آید... می‌توانم ادامه دهم.

شباهت بین رابطه جنسی و غذا خوردن

سکس بیش از هر چیز دیگری ارتباط باستانی مغز ما از دوپامین را با غذا تحریک می کند. از منظر تکاملی، بقا در درجه اول است و هنگامی که تضمین شود، تنها در این صورت یک ارگانیسم تولید مثل جنسی می تواند به دنبال جفت باشد.

بدون شک، غذا مهمترین نقش را در بقای یک موجود زنده دارد. بدون رابطه جنسی می تواند زنده بماند، اما بدون غذا نمی تواند زنده بماند.

اما، با این وجود، هجوم دوپامینی که به دلیل رابطه جنسی تجربه می کنیم آنقدر زیاد است که بیش از هر چیز دیگری غذای خوب را به ما یادآوری می کند.

دلیلی وجود دارد که چرا مردم هم رابطه جنسی دارند و هم غذا. با توجه به یک مرد جذاب، یک زن ممکن است بگوید: "امم ... او خوشمزه است" گویی که آخرین طعم بستنی را امتحان می کند و یک مرد ممکن است بگوید "او خوشمزه است" گویی او آخرین وعده غذایی است که در یک چینی خورده است. رستوران

اگر هم غذا و هم رابطه جنسی به ما دوپامین قوی می دهند (زیرا آنها انگیزه های اصلی ما هستند)، می توان تصور کرد که هر چیز لذت بخشی، غیر از غذا و رابطه جنسی، باید ما را به یاد رابطه جنسی نیز بیاندازد. ، همانطور که ما را به یاد غذا می اندازد.

دوباره، برای تأیید این موضوع، ما باید به دنبال زبان نباشیم. این جالب است که چگونه مردم چیزها و ایده هایی را که هیچ ربطی به رابطه جنسی ندارند به عنوان "سکسی" می یابند.

«خیریه استسکسی، "مراقبت از حیوانات سکسی است"، "آزادی بیان سکسی است"، "آخرین مدل آیفون سکسی است"، "پورشه ظاهر سکسی دارد"، "صداقت سکسی است"، "نواختن گیتار جذاب است" و میلیاردها چیز دیگر و فعالیت‌ها.

عجیب، ما به ندرت از صفت «سکسی» در هنگام توصیف غذاهای خوشمزه استفاده می‌کنیم. یک تکه شکلات خوشمزه فقط خوشمزه است، نه جذاب.

جذاب نامیدن غذا عجیب به نظر می رسد. شاید به این دلیل باشد که، همانطور که قبلاً اشاره کردم، بقا (غذا) یک انگیزه قوی‌تر و اساسی‌تر از رابطه جنسی است و یک میل قوی‌تر نمی‌تواند ما را به یاد انگیزه کمی کمتر قوی‌تر بیاندازد.