Volwassen duimzuigen en dingen in de mond stoppen

 Volwassen duimzuigen en dingen in de mond stoppen

Thomas Sullivan

We zijn eraan gewend dat baby's op hun duim zuigen omdat het hun typische gedrag is, maar waarom doen volwassenen hetzelfde? Wat zit er achter duimzuigen bij volwassenen en waarom stoppen ze dingen in hun mond?

Laila, een accountant die bij een verkoopbedrijf werkt, was de boekhouding aan het controleren toen ze plotseling een vinger in haar mond stak, even nadacht en toen weer verder werkte op het bureaublad van haar kantoorcomputer.

Tony, een bouwkundig ingenieur, maakte een schatting van de kosten van een bouwproject. Hij stak zijn pen vaak in zijn mond terwijl hij op knoppen op zijn rekenmachine drukte.

Terwijl Janet naar een debat luisterde, noteerde ze belangrijke punten op haar blocnote. Tijdens het debat krabbelde haar potlood zinnen op de blocnote of ze werd in haar mond gezogen.

Ik weet zeker dat je mensen hebt geobserveerd die hun vingers of andere voorwerpen in hun mond stopten in veel andere soortgelijke situaties of misschien heb je jezelf er wel eens op betrapt dat je dit gedrag vertoonde.

Maar heb je je ooit afgevraagd waarom? Wat is er zo anders aan deze situaties die mensen dwingen om dingen in hun mond te stoppen en welk doel dient dergelijk gedrag?

Het antwoord ligt in onze kindertijd

Als een zuigeling aan de moederborst zuigt, krijgt het niet alleen de levensonderhoudende, voedselrijke moedermelk, maar ook psychologische troost en een gevoel van verbondenheid.

Als het kind een peuter wordt en geen borstvoeding meer krijgt, bereikt het dezelfde psychologische troost door op zijn duim of een deken of kledingstuk te zuigen.

Naarmate de peuter groeit, van kindertijd naar volwassenheid en tienertijd, wordt duimzuigen of op een deken zuigen niet langer geaccepteerd. 'Dat is iets wat alleen baby's doen', leert de maatschappij hen.

Dus gebruiken ze subtielere vormen van hetzelfde gedrag, door hun vingers in hun mond te stoppen (niet de duim, want dat valt te veel op) of andere voorwerpen zoals pennen, potloden, brillen, sigaretten, enz.

Het soort situaties waarin iemand zich ongemakkelijk of onzeker voelt en geruststelling en troost nodig heeft, is het soort situaties dat dit gedrag uitlokt.

Zie ook: Onbewuste priming in de psychologie

Een boekhouder die een onvindbare rekening tegenkomt, een ingenieur die moeite heeft met het inschatten van de kosten of iemand die luistert naar een zeer intellectueel en erudiet debat - al deze situaties kunnen een licht tot ernstig emotioneel ongemak veroorzaken.

Om zichzelf gerust te stellen en te troosten stoppen deze mensen dingen in hun mond omdat ze dan hetzelfde gevoel van troost krijgen als toen ze baby's borstvoeding kregen.

Vingers of andere voorwerpen in de mond stoppen is dus een onbewuste poging van de persoon om terug te keren naar de veiligheid van het kind dat aan de moederborst zuigt en dit gedrag treedt op wanneer iemand zich onder druk, onzeker of ongemakkelijk voelt.

Sigaretten roken = duimzuigen door volwassenen

Ik neem aan dat je nu wel begrijpt waarom sommige rokers sigaretten roken. Maar pas op, niet alle rokers roken om de reden die ik beschreef. Terugkeren naar het comfort van borstvoeding in verband met de kindertijd is een belangrijke reden om te roken, maar er zijn ook andere psychologische krachten die tot roken kunnen leiden.

Uit een interessant onderzoek bleek dat roken minder te maken heeft met nicotineverslaving en meer met de behoefte aan troost en geruststelling. Het bleek dat baby's die meestal flesvoeding kregen de meerderheid van de volwassen rokers en de zwaarste rokers vormen, terwijl hoe langer een baby borstvoeding kreeg, hoe kleiner de kans was dat het een roker zou worden.

Sommige psychologen zijn van mening dat het soort comfort dat borstvoeding biedt niet kan worden bereikt met een fles, met als gevolg dat baby's die flesvoeding krijgen als volwassenen blijven zoeken naar het comfort dat ze in hun babytijd hebben moeten ontberen. Ze doen dit door op voorwerpen te zuigen, waaronder het roken van sigaretten.

Dit is niet verwonderlijk, want elke keer als ik iemand zie oplichten, is dat altijd vanwege een of andere innerlijke onrust die in die persoon aan de gang is.

Angst tijdens de voorbereiding op examens, ongeduld omdat je op iemand moet wachten en woede als gevolg van een ruzie met een vriend zijn veel voorkomende triggers die een roker dwingen om te gaan roken.

Genoeg over de longschade, laten we naar de zonnige kant kijken

Een vinger in de mond stoppen is een aantrekkingsgebaar dat vrouwen soms maken in het bijzijn van degenen tot wie ze zich aangetrokken voelen. Het is een heel intiem gebaar en gaat vaak gepaard met een liefdevolle glimlach.

De vrouw steekt een of meer vingers in de mond, meestal in de buurt van de hoek, terwijl ze ze lichtjes tussen haar tanden drukt.

Mannen zijn gevloerd door dit gebaar en je ziet vrouwen het vaak doen als ze poseren voor tijdschriften. Maar waarom heeft dit gewone gebaar zo'n krachtig effect op mannen?

In een eerdere post over schouderbewegingen zei ik dat de meeste vrouwelijke aantrekkingssignalen niets anders zijn dan signalen van onderdanig gedrag. Een kind is het meest onderdanige van alle wezens en daarom draaien veel aantrekkelijke gebaren van vrouwen om het dienen van één belangrijk doel, namelijk om de vrouw meer kinderlijk te laten lijken.

Als een kind in het gezelschap is van mensen wiens liefde het nodig heeft - ouders, broers en zussen, neven en nichten, enz. stopt het soms zijn vinger in zijn mond op een zeer onderdanige en schattige manier die de volwassenen om hem heen dwingt om hem te bestoken met knuffels en kusjes.

Zie ook: 14 Tekenen dat je lichaam trauma's loslaat

Vergeet niet dat een kind dat geliefd is niet alleen meer overlevingskansen heeft, maar ook meer kans heeft op een gezonde psychologische ontwikkeling.

Als een volwassen vrouw dit gebaar maakt, is dat een krachtig onderdanig signaal dat het beschermingsinstinct van mannen triggert en ze voelen dezelfde drang om haar te omhelzen. Zo werkt het allemaal.

Thomas Sullivan

Jeremy Cruz is een ervaren psycholoog en auteur die zich toelegt op het ontrafelen van de complexiteit van de menselijke geest. Met een passie voor het begrijpen van de fijne kneepjes van menselijk gedrag, is Jeremy al meer dan een decennium actief betrokken bij onderzoek en praktijk. Hij heeft een Ph.D. in psychologie aan een gerenommeerd instituut, waar hij zich specialiseerde in cognitieve psychologie en neuropsychologie.Door zijn uitgebreide onderzoek heeft Jeremy een diep inzicht ontwikkeld in verschillende psychologische fenomenen, waaronder geheugen, perceptie en besluitvormingsprocessen. Zijn expertise strekt zich ook uit tot het gebied van psychopathologie, met de nadruk op de diagnose en behandeling van psychische stoornissen.Jeremy's passie voor het delen van kennis bracht hem ertoe zijn blog Understanding the Human Mind op te richten. Door een breed scala aan psychologische bronnen samen te stellen, wil hij lezers waardevolle inzichten bieden in de complexiteit en nuances van menselijk gedrag. Van tot nadenken stemmende artikelen tot praktische tips, Jeremy biedt een uitgebreid platform voor iedereen die zijn begrip van de menselijke geest wil vergroten.Naast zijn blog wijdt Jeremy ook zijn tijd aan het doceren van psychologie aan een vooraanstaande universiteit, waarbij hij de geesten van aspirant-psychologen en onderzoekers koestert. Zijn boeiende manier van lesgeven en authentieke verlangen om anderen te inspireren, maken hem tot een zeer gerespecteerde en veelgevraagde professor in het veld.Jeremy's bijdragen aan de wereld van de psychologie reiken verder dan de academische wereld. Hij heeft talrijke research papers gepubliceerd in gerenommeerde tijdschriften, zijn bevindingen gepresenteerd op internationale conferenties en bijgedragen aan de ontwikkeling van de discipline. Met zijn sterke toewijding om ons begrip van de menselijke geest te vergroten, blijft Jeremy Cruz lezers, aspirant-psychologen en collega-onderzoekers inspireren en opleiden op hun reis naar het ontrafelen van de complexiteit van de geest.