نحوه تفکر و احساس ما در نحوه ایستادن و سبک راه رفتن ما منعکس می شود. این مقاله به بررسی سیگنال‌های غیرکلامی مختلفی می‌پردازد که با نحوه ایستادن و راه رفتن خود می‌دهید.

وضعیت توجه

این حالت ایستاده است که در آن پاها نزدیک به یکدیگر قرار می‌گیرند به طوری که پاها باز نمی ماند شخصی که این حرکت را انجام می دهد معمولاً دست ها و بازوهای خود را نیز نزدیک بدن خود نگه می دارد.

هدف ناخودآگاه این ژست این است که خود را کوچکتر جلوه دهد و تا حد امکان ادعای قلمرو کمتری داشته باشد.

این حرکت به عنوان "موقعیت توجه" شناخته می شود زیرا معمولاً مشاهده می شود. وقتی کسی با دقت به صحبت های مافوق گوش می دهد.

این ژست توسط دانش‌آموزان زمانی که با معلمان خود صحبت می‌کنند یا زمانی که زیردستان به سخنان مافوق خود گوش می‌دهند، تصور می‌شود. همچنین زمانی که سربازان با دقت می ایستند و به سخنرانی پر قدرت یک ژنرال یا سرود ملی آنها گوش می دهند، مشاهده می شود.

در دوران دبیرستانم نمی‌دانم چرا، اما در هر مجلس صبحگاهی، یک معلم تربیت بدنی بالای تریبون می‌رفت و فریاد می‌زد: «مدرسه! توجه! مدرسه! آسوده بایستید!» و قرار بود بر اساس فرمانی که به تازگی بیان شده است، موقعیت های ایستاده متفاوتی را در اختیار بگیریم. موقعیت توجه دقیقاً همان چیزی بود که در بالا توضیح داده شد.

مطمئناً شاعرانه بود که دیدم تعداد زیادی از دانش آموزان در موقعیت ایستاده خود تغییر می کنند.یک دستور فریاد می زند، اما هدف از چنین تمرین بیهوده ای هنوز برای من یک راز باقی مانده است. علاوه بر آن، اگر ما موقعیت «مناسب» را نداشتیم، ما را شلاق می‌زدند، گویی که درست ایستادن می‌تواند نمرات ما را بهبود بخشد یا چیزی مشابه.

موقعیت غالب

مسلط وضعیت ایستاده برعکس وضعیت ایستاده توجه است. پاها کمی از هم فاصله دارند و هر دو پا محکم در زمین کاشته می شوند. اغلب با حرکت دست روی باسن همراه است. اساساً یک حرکت فاق ایستاده است و به همین دلیل است که بیشتر در مردان مشاهده می‌شود.

فردی که این حرکت را انجام می‌دهد به وضوح نشان می‌دهد که نمی‌ترسد زیرا سعی می‌کند بزرگ‌تر به نظر برسد و مدعی قلمرو بیشتری است. این ژست معمولاً قبل از شروع دعوا بین مردان مشاهده می شود. همچنین ممکن است زمانی مشاهده شود که یک سالمند از کودک خردسال خود عصبانی است و برای اقدام تنبیهی آماده است.

سبک و شخصیت راه رفتن

سرعت و سبک راه رفتن

روش دیگران پیاده روی می تواند چیزهای زیادی در مورد نگرش آنها بگوید. زمانی که می ترسیم تمایل داریم آهسته راه برویم و وقتی خوشحالیم یا احساس شجاعت می کنیم تمایل داریم سریع راه برویم.

این به این دلیل است که با وادار کردن شما به راه رفتن آهسته، ضمیر ناخودآگاه شما در واقع سعی می کند سرعت شما را کم کند تا نتوانید به مقصدی که از آن می ترسید برسید.

A شخصی که از سخنرانی در جمع می ترسد ممکن است پاهای خود را با نزدیک شدن به گلخانه بکشد.به همین ترتیب، اگر یکی از دوستان شما کسی را دوست داشته باشد اما از نزدیک شدن به او می ترسد، ممکن است به محض نزدیک شدن به دختر متوجه شوید که او سرعت خود را کاهش می دهد.

برعکس، وقتی هیجان زده هستید و از چیزی کاملاً نمی ترسید، ضمیر ناخودآگاه شما هیچ بهانه ای برای کاهش سرعت شما نخواهد داشت. در واقع، ممکن است با افزایش سرعت راه رفتن شما را به سمت مقصد سوق دهد.

ترس همچنین می‌تواند در سبک راه رفتن فرد به شکل «موقعیت توجه» که در بالا توضیح دادم ظاهر شود. یعنی ممکن است فردی که می ترسد با گام های نزدیک با دست و پاهای باز نشده راه برود.

از سوی دیگر، فردی که احساس می کند نمی ترسد، در موقعیت غالب، با پاهای باز و گام های پهن راه می رود.

راه رفتن و صمیمیت

شما می توانید تشخیص دهید که دو نفر چقدر به هم نزدیک هستند. مردم با مشاهده راه رفتن با هم هستند! اول از همه، دو فردی که از نظر عاطفی به هم نزدیک هستند، تا حد امکان فاصله کمتری را بین خود حفظ می کنند.

دومین نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که آیا سرعت راه رفتن آنها هماهنگ است یا خیر. سرعت پیاده‌روی مشابه نشان می‌دهد که این دو نفر با یکدیگر رابطه دارند.

بنابراین اگر متوجه شدید بهترین دوست و همسرش در حالی که فاصله زیادی از یکدیگر دارند راه می‌روند و سرعت راه رفتن آنها به سختی با هم مطابقت دارد، تقریباً انگار یکی سعی می کند از دیگری فرار کند، در این صورت ممکن است نشانه آن باشد که اوضاع نیز پیش نمی رودبین این دو خوب است.

وقتی در دانشگاه بودم به یکی از دوستانم گفتم که یک زوج به زودی از هم جدا خواهند شد. آنها هر دو همکلاسی ما بودند و اخیراً با هم رابطه برقرار کرده بودند، اما من همیشه به علائم ذکر شده در زبان بدن آنها توجه می کردم. چند هفته بعد این زوج از هم جدا شدند!