Bij het lichaamstaalgebaar 'handen wringen' knijpt iemand herhaaldelijk of afwisselend in één hand met de andere, of in allebei. Meestal worden de knokkels van de ene hand tussen de palm en de vingers van de andere hand gedrukt.

Andere keren wrijft de persoon zijn hele hand alsof hij hem wast. In andere gevallen worden alleen afzonderlijke vingers gewreven.

De persoon heeft meestal één of beide handen in een kommapositie wanneer hij dit gebaar maakt. Andere keren kunnen de handen in elkaar geklemd zijn met in elkaar gestrengelde vingers.

Dit gebaar moet niet verward worden met het herhaaldelijk heen en weer wrijven van de handpalmen, wat opwinding of positieve verwachting uitstraalt.

Wringende handen betekenis

Dit gebaar wordt gemaakt door iemand die zich ongemakkelijk voelt. Stress, nervositeit, frustratie of angst kunnen de oorzaak zijn van het ongemak. Meestal is het angst.

Het is een zelfpacificerend gebaar gericht op het herstellen van een gevoel van controle en comfort. Het is alsof de persoon tegen zichzelf probeert te zeggen "Het komt wel goed".

Omdat angst de gebruikelijke reden is achter dit gebaar, kunnen we verwachten dat we dit gebaar zullen zien in situaties die angst oproepen. En angst wordt vaak opgeroepen als we wachten op iets dat belangrijk voor ons is.

Stel je een persoon voor die buiten de operatiekamer in een ziekenhuis wacht. Hun geliefde wordt in de operatiekamer geopereerd. Terwijl ze buiten angstig wachten, blijven ze misschien in hun handen wringen.

Andere angstopwekkende 'wacht'-situaties waarin dit gebaar waarschijnlijk voorkomt, zijn:

• Een patiënt wacht bij de tandarts
• Iemand die op zijn afspraakje wacht
• Een student wacht op zijn beurt om te spreken
• Een leerling wacht op het antwoord op een moeilijke vraag in een viva-examen

Angst gaat gepaard met een verlies van controle. De persoon kan de uitkomst van een belangrijke, naderende gebeurtenis niet controleren. Dus herstellen ze een zekere mate van controle door de wringbeweging. Ze kunnen bepalen hoeveel druk ze op hun hand uitoefenen en wanneer.

Dit maakt het gebaar tot een effectief middel om het gevoel te hebben controle te hebben over oncontroleerbare situaties.

Een andere situatie waarin dit gebaar vaak wordt waargenomen is wanneer iemand voor een moeilijk probleem staat of een belangrijke beslissing moet nemen. Aan belangrijke beslissingen gaan vaak veel angstig denken en handenwringen vooraf.

Dit gebaar kan ook wijzen op zelfbeheersing. Als iemand bijvoorbeeld boos is, kan hij zijn woede een tijdje onder controle houden door met zijn handen te wringen. Als hij er genoeg van heeft, kan hij uiteindelijk agressief worden tegen de bron van zijn woede.

Handwringen kan ook gedaan worden als iemand het koud heeft. Het wordt ook geassocieerd met een medische aandoening die het Rett syndroom heet. Natuurlijk ligt onze focus hier op lichaamstaal, maar je moet proberen die verklaringen te elimineren bij het interpreteren van dit gebaar.

Begeleidende gebaren

Bij het lezen van lichaamstaal moet je je best doen om niet te snel een conclusie te trekken op basis van een enkel gebaar. In plaats daarvan moet je kijken naar gebarenclusters.

Vaak heeft een emotionele toestand zijn eigen gebarencluster. Angst leidt bijvoorbeeld niet alleen tot handen wringen, maar ook tot andere gebaren zoals nagelbijten en tikken met handen of voeten.

Om te bevestigen dat iemand die met zijn handen wringt zich inderdaad angstig voelt, kun je op zoek gaan naar deze andere tekenen.

Een overstuur persoon die zijn handen wringt, zal vaak naar beneden kijken en aan zijn neus krabben (negatieve evaluatie). Ze kunnen ook rusteloos heen en weer lopen terwijl ze wachten.

Wanneer de vingers in elkaar gestrengeld zijn, creëert dit gebaar een barrière voor het bovenlichaam, waarmee defensiviteit wordt gesignaleerd.

De persoon kan afwisselend zijn handen wringen en een gebaar maken waarbij de armen over elkaar worden geslagen.

Kijk hoe de vrouw in deze scène het handenwringende gebaar maakt als ze iets onaangenaams hoort of iets waar ze het niet mee eens is. Haar gefronste wenkbrauwen en zijdelingse blik versterken haar afkeuring alsof ze zegt:

"Waar heb je het in godsnaam over?"

De 'handenwringende' uitdrukking

Gebaren in lichaamstaal vinden vaak hun weg naar verbale communicatie, bijvoorbeeld:

"Hij trok zijn wenkbrauwen op bij het horen van het verkooppraatje."

"Waar ze ook gaat, ze maakt hoofden draaien ."

We begrijpen de betekenis van deze zinnen omdat we ons kunnen voorstellen hoe mensen deze gebaren maken in verschillende situaties.

Handwringen' is ook zo'n verbale uitdrukking die geleend is uit de wereld van de lichaamstaal. Handwringen' als uitdrukking betekent:

Valse angst tonen of aarzelen in het licht van een crisis.

Als je aan het handenwringen bent over een probleem, besteed je te veel tijd om te laten zien dat je je er zorgen over maakt, maar niets doet. De zorgen zijn nep en je bent waarschijnlijk niet bereid om iets te doen.

Een voorbeeld van hoe deze zin wordt gebruikt:

"De tijd van handenwringen over corruptie is voorbij: de regering moet nu handelen!"