In dit artikel analyseren we de gezichtsuitdrukkingen van angst en verrassing. We bekijken hoe de verschillende gezichtsgebieden verschijnen bij deze twee emoties. De gezichtsuitdrukkingen van angst en verrassing lijken erg op elkaar en worden daarom vaak met elkaar verward.

Als je klaar bent met dit artikel, kun je de gezichtsuitdrukkingen van angst en verrassing herkennen en ze van elkaar onderscheiden.

Laten we eerst naar angst kijken...

De gezichtsuitdrukking van angst

Wenkbrauwen

Bij angst worden de wenkbrauwen opgetrokken en samengetrokken, waardoor vaak rimpels op het voorhoofd ontstaan.

Ogen

De bovenste oogleden worden zo hoog mogelijk opgetrokken, waardoor de ogen maximaal worden geopend. Deze maximale opening van de ogen is nodig omdat we, als we bang zijn, de bedreigende situatie volledig moeten kunnen inschatten, zodat we de beste actie kunnen kiezen.

Als de ogen maximaal geopend zijn, komt er meer licht in de ogen en kunnen we de situatie beter zien en beoordelen.

Lippen

De lippen worden horizontaal en naar achteren uitgerekt in de richting van de oren. De mond kan wel of niet open zijn, maar de lipstretch is opvallend. Hoe intenser de angst, hoe meer de lipstretch en hoe langer die zal duren.

Als iemand iets ongemakkelijks zegt in een sociale situatie, kun je een lichte en korte lipstrekking op zijn gezicht opmerken.

Chin

De kin kan naar achteren getrokken zijn, een veelvoorkomend gebaar wanneer iemand zich bedreigd voelt.

Voorbeelden van angstuitdrukking

In de bovenstaande afbeelding met een intense angstuitdrukking heeft de vrouw haar wenkbrauwen opgetrokken en naar elkaar toe getrokken. Hierdoor zijn rimpels op haar voorhoofd ontstaan.

Ze heeft haar ogen maximaal geopend, met haar bovenste oogleden zo hoog mogelijk opgetrokken. Haar lippen zijn horizontaal gestrekt in de richting van de oren. Ze heeft haar kin waarschijnlijk iets naar achteren getrokken, zoals af te leiden is uit de horizontale rimpels in de nek.

Het bovenstaande is een minder intense gezichtsuitdrukking van angst die iemand kan tonen als hij iets onhandigs ziet of doet. De vrouw heeft haar wenkbrauwen opgetrokken en samengetrokken, waardoor rimpels op haar voorhoofd ontstaan.

Ze heeft haar ogen maximaal geopend, met haar bovenste oogleden zo hoog mogelijk opgetrokken. Haar lippen zijn gestrekt, maar lichtjes.

De gezichtsuitdrukking van verbazing

Terwijl angst getriggerd wordt door elke externe informatie die we interpreteren als mogelijk schadelijk, wordt verrassing getriggerd door een plotselinge, onverwachte gebeurtenis, ongeacht of die ons kan schaden. Verrassingen kunnen ook aangenaam zijn, in tegenstelling tot angst.

Zoals eerder gezegd lijken de gezichtsuitdrukkingen van angst en verrassing erg op elkaar en kunnen ze verwarring veroorzaken.

De meeste mensen kunnen gemakkelijk onderscheid maken tussen andere gezichtsuitdrukkingen wanneer hen dat wordt gevraagd. Wanneer het echter aankomt op het onderscheiden van de gezichtsuitdrukkingen van angst en verrassing, wordt hun nauwkeurigheid minder.

Er is een subtiel verschil tussen de angst- en de verrassingsuitdrukking. Bij verbazing, net als bij angst, worden de wenkbrauwen opgetrokken en de ogen maximaal geopend.

Bij verbazing worden de wenkbrauwen echter niet naar elkaar toe getrokken zoals bij angst. Bij sommige mensen kunnen horizontale rimpels op het voorhoofd te zien zijn. Deze ontstaan door alleen de wenkbrauwen op te trekken en ze niet naar elkaar toe te brengen.

Ze kunnen er dus iets anders uitzien dan de angstrimpels die ontstaan wanneer de wenkbrauwen zowel omhoog als samengetrokken zijn.

Een vuistregel is dat bij angst de wenkbrauwen afgeplat zijn en bij verrassing zijn ze gebogen.

Een andere onderscheidende factor tussen de angst- en de verrassingsuitdrukking is dat bij verrassing de kaak naar beneden valt, waardoor de mond wordt geopend. De lippen zijn niet horizontaal gestrekt zoals bij angst. De geopende mond wordt bij verrassing soms bedekt door één of beide handen.

De man op de bovenstaande foto toont een verbaasde uitdrukking. Hij heeft zijn wenkbrauwen opgetrokken en gebogen, maar niet samengetrokken. Hij heeft zijn bovenste oogleden zo hoog mogelijk opgetrokken, waardoor de ogen maximaal geopend zijn. Zijn mond is open, maar niet uitgerekt.

Hoe intenser de gezichtsuitdrukkingen van angst en verrassing, hoe gemakkelijker je ze kunt onderscheiden.

Soms kan een situatie bij iemand zowel angst als verbazing oproepen en dan kunnen de gezichtsuitdrukkingen door elkaar lopen. Je kunt merken dat de mond wijd open staat, maar de lippen zijn ook uitgerekt.

Andere keren kan de intensiteit van de gezichtsuitdrukking zo laag zijn, dat het onmogelijk is om te zeggen of het angst of verrassing is. De persoon kan bijvoorbeeld alleen zijn bovenste oogleden optrekken zonder merkbare verandering in andere gezichtsgebieden.