අනෙකුත් විශ්වීය හැඟීම් මෙන්, දුක අපගේ ශරීර භාෂාවෙන් පෙන්වයි. මිනිසුන්ට බොහෝ විට "මට දුකයි" කියා පැවසීමට අවශ්‍ය නැත, මන්ද ඔවුන් පුරා දුක ලියා ඇත.

මුහුණු ඉරියව්වෙන් සහ ශරීර භාෂාවෙන් දුක පහසුවෙන් හඳුනාගත හැකිය. බොහෝ විට, අපි මිශ්‍ර හැඟීම් අත්විඳින අතර, මෙම මිශ්‍ර බව අපගේ ශරීර භාෂාවෙන් පිළිබිඹු වේ. මෙය දුක හඳුනාගැනීම තරමක් අවුල් විය හැක.

මෙම ලිපියෙන්, අපි දුකට අනන්‍ය වූ ශරීර භාෂා සංඥා පොකුර කෙරෙහි අවධානය යොමු කරමු. මෙම සංඥා බොහෝමයක් එකට ඇති විට, පුද්ගලයා දුකෙන් සිටින බව ඔබට සහතික විය හැකිය.

මුහුණු ඉරියව්, ශරීර ඉරියව්, කටහඬ සහ චලනයන්හි දුක සංඥා දෙස බලමු:

මුහුණු ඉරියව්ව

වෙනත් විශ්වීය චිත්තවේගයන් මෙන් දුක, මුහුණේ වැඩිපුරම දිස්වේ. දුක්ඛිත මුහුණේ ඉරියව්වක් අන් අය විසින් පහසුවෙන් කියවිය හැකි අතර, පසුව දුකට පත් පුද්ගලයාට සුවයක් දැනීමට උපකාර කිරීමට උත්සාහ කරයි.

දුක්බර මුහුණේ ඉරියව්වකින් සමන්විත වන්නේ:

1) තොල්වල කොන් පහත් කිරීම

එය තොල් කොන ඔසවා ඇති සිනහවක ප්‍රතිවිරුද්ධයයි. තොල් කොන් පහළට යන විට නිකට තරමක් ඉහළට දිස් වේ.

2) ඇහිබැමවල අභ්‍යන්තර කෙළවර ඉහළට ඔසවා

ඇහි බැම සහ ඇහිබැමිවල අභ්‍යන්තර කෙළවර ඉහළට ඔසවමින් ඒවා 'ප්‍රතිලෝම V' හැඩයක් සාදයි. .

3) ඇස් වැසී යාම හෝ වැසී තිබීම

මෙය එහි ඇති 'දුක්බර දෙයකින්' ඔබව වසා ගැනීමට දරන උත්සාහයකි. “මෙය ඉතා කණගාටුදායකයි” වැනි දෙයක් මිනිසුන් වසා දමන විට පවසනු ඇතඔවුන්ගේ ඇස් (සහ තමන්ම) දුක්ඛිත දෙයින්.

4) 'මම අඬන්න ඉන්නේ' මුහුණක් සාදා ගැනීම

දුක්බර පුද්ගලයෙකු සමහර විට ඔවුන් අඬන්නට ආසන්න බව පෙනේ, නමුත් ඔවුන් අඬන්නේ නැත. මෙම මුහුණ සාදන පුද්ගලයෙකු ඇඬීමේ උච්චතම අවස්ථාවෙහි සිටිය හැක.

5) බිම බැලීම

පහළ බැලීම, එහි ඇති දුක්ඛිත දේවලින් ඔබව වසා ගැනීමට සහ සැකසීමට අභ්‍යන්තර අවධානය යොමු කිරීමට උපකාරී වේ. දුක.

6) වෙව්ලන තොල්

දුක උග්‍ර වී පුද්ගලයා අඬන්නට ආසන්න නම්, ඔවුන්ගේ තොල් වෙව්ලන්නට ඉඩ ඇත.

ශරීර චලන

කලින් සඳහන් කළ පරිදි, දුක්ඛිත පුද්ගලයෙකුට තම දුක සැකසීමට අවශ්‍ය වේ. ඔවුන් රූමිනේෂන් මාදිලියට ඇද දමනු ලැබේ. ඔවුන්ගේ දුක සැකසීමට, ඔවුන් බාහිර ලෝකය වසා දමා අභ්‍යන්තරයට අවධානය යොමු කළ යුතුය.

මෙම වසා දැමීමට ඇති ආශාව පිළිබිඹු කරන ශරීර අභිනයන් ඇතුළත් වේ:

7) හිස පහත් කිරීම

මෙලොව හැරයාමට ඵලදායී ක්‍රමයක් නම්, හිස පහත් කර, ඇස් විවෘතව හෝ වසාගෙන බිම බැලීමයි.

8) පිටුපසට හේත්තු වී

ඉඳගෙන සිටියදී වක්‍රාකාර කළල ඉරියව්වක් ගැනීම සංවෘත ශරීර භාෂා ඉරියව්වක් පමණක් නොව ස්වයං-සනසන ඉරියව්වක් ද වේ.

හඬ

දුක්බර හඬක් අනෙකුත් කටහඬින් වෙන්කර හඳුනාගත හැකිය. එහි පහත විශේෂාංග ඇත:

9) සෙමින් කතා කිරීම

පහළ හඬින් සහ ශබ්දයෙන් කථා කිරීම.

10) අක්‍රමවත් විරාමයන් සමඟ කතා කිරීම

නිසා ඔවුන් ඔවුන්ගේ දුක සැකසීමට උත්සාහ කරයි, දුක්ඛිත පුද්ගලයෙකුට ඔවුන් කුමක් දැයි අවධානය යොමු කළ නොහැකකියමින්.

11) අඬන්නාක් මෙන් කතා කිරීම (නමුත් අඬන්නේ නැත)

අඬන්නාක් මෙන් කතා කරන දුක්ඛිත පුද්ගලයෙක් අඬන්නට ආසන්න විය හැක.

චලනයන්

දුක මානසික අවපීඩනයට සමාන නොවිය හැක, නමුත් එය නිසැකවම එහි ඥාති සහෝදරයා වේ. දුක සහ මානසික අවපීඩනය ශරීර භාෂාව සහ චලනයන් තුළ ප්‍රකාශ වන ආකාරය අතර බොහෝ සමානකම් තිබේ.

12) මන්දගාමී ශරීර චලනයන්

විෂාදයේ දී මෙන්, දුක්ඛිත පුද්ගලයෙකුගේ ශරීරය මන්දගාමී වේ. ඔවුන් ඇවිදින විට ඔවුන්ගේ කකුල් ඇදගෙන යන බව පෙනේ. ඔවුන් සජීවිකරණ හෝ ජවසම්පන්න අභිනයන් සිදු නොකරයි.

13) ගිලීමේ චලනයන්

ඔබට දුක්බර පුද්ගලයෙකුගේ ගෙල ප්‍රදේශයේ ගිලීමේ චලනයන් නිරීක්ෂණය කළ හැක. මෙය උග්‍ර දුකක සලකුණක් වන අතර, පුද්ගලයා අඬන්නට ආසන්න විය හැක.

14) දේවල් මත පැටලීම

දුක්ඛිත පුද්ගලයන් අභ්‍යන්තරයට අවධානය යොමු කර ඇති අතර, අවුල් සහගත සහ දේවල් මත ගමන් කිරීමට ඉඩ ඇත. උග්‍ර ශෝකය ඔවුන්ව ඔවුන්ගේම දෙපයින් ගමන් කිරීමට ද හේතු විය හැක.